Om letterlijk en figuurlijk een stap verder te komen, staken Arnout en Sander Brinks voor een nieuwe plaat van Tangarine hun nek behoorlijk uit. De tweelingbroers leenden overal geld voor een overtocht naar de Verenigde Staten, om de liedjes voor There And Back te perfectioneren in een rondreis met een camper en op te nemen met de band Calexico.
Tekst Mania | Ruben Eg
“We hadden heel erg het verlangen om in een andere omgeving te zijn, omdat we bang waren hier vast te roesten. Want dat gevoel kregen we een beetje’, vat Arnout de aanleiding voor het Amerikaanse avontuur van Tangarine samen. Na de opwinding over Seek & Sigh, het twee jaar geleden debuut voor Excelsior Recordings, leek een herhaling van zetten het folkduo niet echt verder te brengen. Nieuwe inspiratie was daarom nodig, ingegeven door een andere omgeving met andere mensen. ‘We zijn ook verhuisd, van Assen naar Zwolle. Maar voor een nieuwe plaat wilden we graag schrijven en opnemen in een ander land.”
Hoe kwamen John Convertino en Joey Burns van Calexico in beeld?
“Zij hebben een bepaald geluid dat wij heel tof vinden en ook erg in de flow waarin wij zaten paste. John en Joey konden onze liedjes een extra laag geven, qua gevoel en helemaal qua instrumentarium. Het leest voor ons heel nauw. Vooral omdat we gewend zijn met zijn tweeën te spelen. Daarom kun je niet zomaar een drummer bij ons neerzetten. Het moet iemand zijn die ons kent, en wiens stijl past bij ons gitaarspel. Dat hebben wij inmiddels wel ontdekt.”
En toen maar Calexico gebeld?
“Wij hebben dezelfde geluidsman: Jelle Kuiper. Hij zei: “Praat eens met John en Joey”. Na een optreden van hen in Brussel hebben we zitten babbelen. Heel tof. We deelden echt dezelfde muzieksmaak. Joey vroeg toen waarom we niet naar Tucson in Arizona kwamen om in hun studio een nieuwe plaat te maken. Sindsdien hebben we liedjes uitgewisseld. Zo kregen we de ritmesectie van Giant Sand, de oude band van John en Joey, op de plaat.”In januari vertrokken jullie naar de VS, zag ik op de Facebookpagina van Tangarine. Opvallend genoeg veranderden jullie foto’s toen, van kleur naar de zwart-witte zoals die nu in het artwork van de plaat staan. Bewust?
“We dachten: als we met andere mensen willen werken en in een ander land willen zijn, dan willen we ook andere foto’s. Zwartwit past volgens mij goed bij deze plaat. Alle foto’s hebben we zelf geschoten, met een statief. De video van de single Things Go Like This Anyway hebben we er ook zelf mee gemaakt. De volgende clip gaan we ook zelf doen. Het is maar een vrij simpele camera. Een andere videoclip was misschien juist heel slecht geworden met dat ding. Liedjes, foto’s, video’s; alles begint met een goed idee.”
Jullie zijn niet direct naar Tucson gegaan?
“Het idee was om ons te laten inspireren door Amerika. We hadden al veel liedjes, maar niets was echt klaar. Daarom bleven we een paar maanden in de States, om tijdens een rondreis in een camper verder werken en nieuw materiaal te schrijven voor we de studio van John en Joey in doken. Uiteindelijk hadden we gigantisch veel ideeën. Een stuk of dertig hebben we tussentijds naar Joey gestuurd. Van die dertig hebben we er zestien opgenomen, en zijn er elf op de plaat terechtgekomen.”
Je zou verwachten dat There And Back daarom een soort reisverslag is?
“Voor ons is het ook een echte roadmovie; een dagboek die je onderweg bijhoudt. De plekken waar we waren en achter ons lieten waren heel bepalend voor de liedjes. My Friend gaat over afscheid nemen, Everything Is Different Now over verandering. We hebben het de laatste tijd best wel moeilijk gehad om een soort thuis te vinden. Onderweg zijn inspireerde. Elk liedje op de plaat heeft een verhaal over wat we onderweg tegenkwamen en de mensen die we hebben ontmoet.”
Ook gestopt voor wat optredens?
“We hebben een paar shows gegaan. En onderweg liedjes aan mensen laten horen, bijvoorbeeld door ze in de camper uit te nodigen en voor hen te spelen. Daardoor ontstonden veel leuke ontmoetingen. We zijn ook bij mensen die we hadden uitgenodigd thuis geweest. Een figuur dat bleef hangen nodigde ons weer uit bij hem thuis, in Dallas. Bij hem moesten we ook in de tuin op schijven schieten, wilde hij. Heel raar voor ons al die geweren in huis, maar in Dallas kennelijk weer vrij gewoon.”
Je zei net dat het lastig is een soort thuis te vinden. Wat bedoelde je daarmee?
“Deze toffe samenwerking en er tussenuit hadden we gewoon even nodig. Met andere mensen zijn. Wij vinden onze muziek erg Amerikaans, hoewel Amerikanen onze muziek juist heel Europees noemen. Maar werken met muzikanten met Amerikaanse roots in hun bloed was goed voor ons. Er hing ook wel wat vanaf. We wilden deze plaat maken, hoe dan ook. Eigenlijk zijn we bankroet. Maar we hebben het wel gedaan.”
Bankroet?
“We hebben geld moeten lenen bij mensen om dit te kunnen doen. Zoiets is niet goedkoop. Maar als we iets willen, dan moet het gewoon gebeuren. Dan maar op deze manier. Toch hebben we totaal geen druk gevoeld in Tucson. Het was heel ontspannen en organisch. De manier en hoe je muziek vastlegt is het belangrijkste. Een liedje opnemen heeft sfeer nodig.”
LIVEDATA 22/12 Gebouw T, Bergen op Zoom 30/12 Fluor, Amersfoort
Vanaf februari 2017 gaan de heren op een uitgebreide theatertour door heel Nederland.
Indierocktrio Bombay cureert op vrijdag 30 december de programmering van de concertavond ‘Show Your Teeth’ in Paradiso. Onder deze naam wordt er een volledig programma neergezet in zowel de grote als kleine zaal van het poppodium. De Amsterdamse band sluit daarmee een zeer succesvol jaar af samen met hun favoriete bands en vrienden.
De New Yorkse punkbluesband 
Deze week hebben we een vrouw gevraagd om plaats te nemen op de Stationschefszetel. Niet vanwege haar sekse, maar omdat zij een belangrijke speler is op het Nationale popveld. Haar naam is Majel Blonden en haar huidige status, directeur van het 
Gitaren laten rammelen en baslijnen laten scheuren, dat kunnen de Amsterdamse branieschoppers van 
Slechts een paar nummers heeft Pip Blom op haar naam staan maar het 20-jarige talent weet nu al naam te maken in zowel binnen- als buitenland. Haar meest recente single Hours werd al gedraaid door BBC Radio 1 en behaalde al 200.00 plays op Spotify. Inmiddels is ze veel meters aan het maken met haar eigen live-band en steekt ze binnenkort de oceaan over om haar krachtige liedjes in Engeland ten gehore te brengen.
You Don’t Love Me, Naive, Always Where I Need To Be, Sway, She Moves In Her Own Way, Junk Of The Heart, Bad Habit, Ooh La, Shine On… de lijst hits van de Britse indiesterren 
© Daniël van Duinkerken