Sturgill Simpson houdt zich prima staande in het land van de cowboys en outlaws. Er is namelijk geen vertakking in het countrygenre die enig vat op de songwriter heeft. Met zijn album Metamodern Sounds in Country Music treedt hij buiten de bekende prairies en galoppeert hij op volle snelheid naar grote hoogtes.
Tekst LiveGuideNL | Thomas van Waardenburg Foto Trask Bedortha
Nog geen jaar geleden zag je jezelf niet als professioneel muzikant. Hebben een Grammy-nominatie en een platendeal bij een major label dat veranderd?
“Er zijn wat meer surreële dagen per jaar bij gekomen, maar verder niet echt. Ik geniet meer van dat ik net vader ben geworden dan van dat ik bijna iets heb gewonnen. Mijn vrouw overtuigde me vijf jaar geleden om muziek serieus een kans te geven en toen was ik al in de dertig. Waarschijnlijk ben ik door de jaren ervoor net genoeg afgemat om het nu niet te serieus te nemen.”
Voor dit succesverhaal begon, was je immers conducteur.
“Haha! Ik heb een heleboel flutbaantjes gehad die daaraan hebben bijgedragen. Maar het succesverhaal, zoals je het noemt, speelt zich vooral af in Amerika. Al zie ik het ook als een succes dat ik vorig jaar solo met gitaar optrad in Nederland en dat er nu genoeg budget is om mijn band mee te nemen.”
Goed moment ook om door Europa te touren, want de Amerikanen zijn van streek omdat je gnostiek (mystieke kennis) verkondigt en ‘goddamn’ op televisie zegt…
“Je maakt tegenwoordig sowieso wel iemand pissig, ongeacht wat je doet. Misschien dat het ligt aan een traditionele en conservatieve groep mensen die naar country luistert. Mij maakt het niets uit. De vrouw die zei dat ik gnostiek verkondigde, ben ik zelfs dankbaar. Ik ging me er gelijk in verdiepen.”
Had ze gelijk?
“Nee, niet bepaald. Hoewel ik wel begrijp hoe ze bepaalde dingen heeft geïnterpreteerd.”
Je schrijft dan ook over metafysica, filosofie en hoe de aarde omhoog wordt gehouden door een schildpad.
“En drugs. Vergeet de drugs niet. Mensen hebben een bepaald beeld bij countryzangers, maar ik weet niet eens of ik dat wel ben. Voor mij is het veel belangrijker om de muziek te produceren die ik graag maak en dat die gebaseerd is op wat ik meemaak en lees. Zingen neem ik nog niet zo lang heel serieus, maar hey: zolang het mijn rekeningen betaalt, mogen ze me noemen hoe ze willen!”
Maar het is een leuk compliment als er wordt gezegd dat je het genre naar een hoger niveau tilt, toch?
“Natuurlijk, maar weet je: country is voor het grootste gedeelte altijd cheesy geweest. Er kan zoveel nieuws mee gedaan worden omdat er nog amper wat mee gedaan is. Waarom niet, dacht ik gewoon, en ik probeerde het te maken met een mellotron en psychedelische invloeden. Het grootste compliment vind ik als mensen zeggen dat ze een hekel hebben aan country, maar mijn muziek geweldig vinden.”
Live: 24-08 Noorderzon, Groningen / 25-08 Paradiso, Amsterdam
Klinkt als: een psychedelische treinreis door de gedachtegolven van een countryconducteur
Het juli/augustus-nummer van LiveGuideNL is nu uit en gratis verkrijgbaar op meer dan 550 adressen.