Tourist LeMC is ongetwijfeld één van de ‘helden’ van de voorbije zomer, constant onderweg van het ene naar het andere festival. Na de release van zijn tweede album En Route, speelde hij zijn ‘glazen muzikaal plafond’ genadeloos aan scherven met zijn straatliedjes in dat aanstekelijke Antwerpse dialect. Wij stopten zijn TGV-tocht, richting publieke roem, even ter hoogte van de business-seats van de oudste Belgische voetbalclub Antwerp FC.
Tekst Ruud Van De Locht Foto’s Patsie Borgers
Wij vroegen je te interviewen op een plaats die een bijzondere betekenis voor je heeft. Waarom zitten we hier op de fandag van Antwerp FC, waar je zopas een gastoptreden verzorgde?
“Dit is heilige grond voor mij. Al generaties lang is mijn familie fan van deze club. Het roodwitte bloed loopt door onze aderen. Ik probeer alle thuismatchen zoveel mogelijk te volgen, alhoewel ik mijn stem voortaan wat moet sparen tijdens het supporteren.”
Voetbal is één van je passies, maar ook de Franse hiphop van het eind van de jaren ’90 is dat. Waarom?
“Ik hou van dat rauwe karakter met die emotionele ondertoon. Ik wil op een eerlijke, eenvoudige manier vertellen over mezelf en mijn omgevng.”
Zoals de Antwerpse volkswijk Seefhoek, waar je opgroeide?
“Die buurt oefende inderdaad een grote invloed op me uit. Die multiculturule sfeer met het typisch Antwerps chauvinisme, zorgde ervoor dat ik me een toerist in mijn eigen stad voelde. Daarom verwerk ik ook Arabische en Franse woorden in mijn teksten.”
Wat is het grote verschil tussen je tweede album En Route en debuut Antwerps Testament?
“Dankzij de betere productionele afwerking, komen mijn zangkwaliteiten nu veel beter tot hun recht. Bovendien bevat het eerste album vooral pure hiphop terwijl En Route veel meer songgericht klinkt. Na mijn vorige album kreeg ik de reactie dat er kleinkunst-invloeden in verwerkt zaten. Die heb ik nu meer en verder geëxploiteerd.”
Voor, tijdens en na ons interview wordt ‘den Tourist’ voortdurend aangeklampt door Antwerp-fans die samen met hem op de foto willen. Hij vervult hun wensen met veel geduld en sympathie en is duidelijk op weg een ‘bekende Vlaming’ te worden.
Tourist Lemc: “Dat is een onvermijdelijk neveneffect van het succes, maar ik zoek het zeker niet bewust op want ik wil dat de fans me waarderen voor mijn muziek en niet voor mijn gezicht. Het feit dat mijn liedjes impact hebben op hun persoonlijk gevoelsleven, doet me wel veel plezier.”
Twee grote voorbeelden zijn de Antwerpse volkszangers Wannes Van de Velde en John Lundström? Wat leerde je van hen?
“Wannes is een echt Antwerps icoon en groot verhalenverteller. Iedereen kent zijn belangrijkste liedjes. Maar ik heb nog meer naar John Lundström geluisterd met zijn heel eenvoudige akkoorden en melodieën. Krachtige nummers neerzetten met dergelijke sobere aanpak, fascineert me.”
Vooral Wannes was een revolutionair. Hoe zit het met jouw barricaden-gehalte?
“Net als hem volg ik de actualiteit en schrijf er over, maar ik voel me absoluut niet de ridder op het witte paard of hemelbestormer die de wereldproblemen oplost met zijn liedjes. Ik volgde een opleiding maatschappelijk werker en dat sociale engagement draag ik nog altijd in mijn hart. Ik ben trouwens nog steeds deeltijds actief als psychosociaal hulpverlener. Onbewust vormen de gemoedstoestanden van mijn cliënten een bron voor mijn muziek. Ik vind het ook erg leuk om beide jobs te combineren, zolang me dat nog lukt. Geregeld vragen leerkrachten me ook of ze mijn muziek mogen gebruiken tijdens de les omdat het voor de jongeren een herkenbaar en leuk middel vormt om een bepaald maatschappelijk thema aan te kaarten. Dat is mooi.”
Je bent een ambassadeur van dat sappige Antwerpse dialect waarmee je ook richting Nederland trekt. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen je teksten daar begrijpt.
“Tot vandaag heb ik daar geen klachten over gehoord. Wanneer mensen de muziek een kans geven, komt het meestal wel goed. Dat melodramatische, melancholische karakter van mijn songs klinkt zo universeel dat de meeste luisteraars er zich wel door aangesproken voelen. Uiteindelijk voel ik me de troubadour of volkszanger die liedjes en verhalen naar de mensen brengt. Blijkbaar was dat een uitstervend ras en heb ik op het juiste moment mijn ‘vacature’ ingediend om die plaats in te nemen.”
Je bent intussen de dertig gepasseerd. Maak eens een testament op van je jeugd.
“Ik ben alijd een gelukkige mens geweest, maar heb tevens genoeg zwarte sneeuw gezien om een nummer als Meester Kunstenaar te schrijven. Een liedjesgebed dat aanvoelde als pure meditatie, op een moeilijk moment in mijn leven. Want ik ben evenzeer de pessimist die vermoedt dat de wereld negatief zal evolueren. Dat merk je ook aan een nummer als Miljonaire waarin ik me vragen stel bij ons collectief gedrag.”
Desondanks moeten we met zijn allen verder richting toekomst. Hoe ziet die van jou er uit?
“Ik wil graag in Vlaanderen bevestigen en in Nederland mijn plaats veroveren. Dat proces zal bepalen wanneer mijn volgend album uitkomt; 2017 lijkt me een ideale deadline. Maar de muziek moet wel relevant blijven, want ik wil de magie van mijn songs niet doorbreken. We zien wel: geduld is erg belangrijk in het leven.”
Mag ik stellen dat jij de nieuwe standaard voor de Vlaamse rap verpersoonlijkt?
“Weet je, ik ben meestal erg bescheiden, maar denk wel dat ik intussen mijn plaats in de Vlaamse hiphopwereld heb veroverd. Veel tegenstanders van het genre vinden dat het té commercieel geworden is. Daarom grijp ik graag terug naar de basis van de hiphop.”
LIVEDATA 16/10 CC Lier, Lier 30/10 AB, Brussel (Sold Out) 04/12 Vooruit, Gent 11/12 Heineken Music Hall, Amsterdam (Sold Out) 19/12 De Roma, Borgerhout (Sold Out) 20/12 De Roma, Antwerpen 16/03/2016 Merleyn, Nijmegen 17/03/2016 TivoliVredenburg, Utrecht 19/03/2016 Bitterzoet, Amsterdam 24/03/2016 Mezz, Breda