Met The Light In You ontwaakt Mercury Rev uit een winterslaap van maar liefst zeven jaar. “Wij wonen in de bergen. De tijd loopt daar anders. Zeven jaar voelt voor ons niet zo lang als voor de muziekindustrie”, verklaren zanger Jonathan Donahue en gitarist Grasshopper.
Tekst Mania | Ruben Eg
Jullie wonen in Catskill Mountains?
Grasshopper: “Ongeveer anderhalf uur rijden van New York. Alles gaat daar in zijn eigen tempo.”
Donahue: “Ik woon boven op een berg en Grasshopper in de vallei. Door het plattelandsleven hebben we niet het gevoel dat we ons moeten haasten. We hadden graag drie jaar geleden iets uitgebracht. Maar kennelijk waren de songs toen nog niet waar ze moesten zijn.”
Hoe nauw werken jullie samen?
Grasshopper: “We schrijven apart. Soms slechts kleine fragmenten, die we opnemen op cassettes en met elkaar uitwisselen. We vullen de fragmenten van de ander aan, helpen met schrijven en vice versa. Vanuit daar bouwen we verder, voegen instrumenten toe, plaatsen er dingen bij, halen dingen weg tot het genoeg vorm heeft en we horen dat het nummer groeit.”
The Light In You is het eerste Mercury Rev-album zonder Dave Fridmann?
Grasshopper: “Dave woont in dezelfde staat, maar wel op zes uur afstand. Hij had het heel druk met andere bands, en mijn vrouw was zwanger geworden. Dat heen en weer gereis zagen we enerzijds niet zo zitten, en anderzijds bleek het erg lastig onze schema’s op elkaar af te stellen. Dus ben ik maar gewoon met Jonathan begonnen. En dat verliep eigenlijk heel goed.”
Donahue: “Dave blijft bandlid. Maar het liep bij dit album gewoon zo. We zijn gewoon begonnen. En het ging erg natuurlijk.”
Heeft het album een thema?
Donahue: “Er zit wel een soort sprookjesachtig, kinderlijk verhaal in van een onzekere duisternis naar een plek van verlossing en licht. Ik denk dat dit eigenlijk wel in al onze muziek zit. Zo’n sprookje voor kinderen begint, je bent onzeker, verwilderd, overweldigd en bang. ‘Hé, ik ben in een bos en ik heb geen idee wat er aan de hand is.’ Halverwege beland je op een pad dat je nog niet gezien had, en word je uit dat bos geleid. Central Park East is het hele album in een een notendop. Een jongeman of tiener die door een gigantisch psychedelisch park loopt. Hij beseft hoe klein hij is in dat enorme ding en probeert er iets van te begrijpen.”
Gebaseerd op een fictief park, of Central Park in New York?
Donahue: “Central Park. Dat heeft een metaforische magie. Inspirerend. Het is grootser dan de mensen erin.”
Grasshopper: “Het is er altijd magisch, omdat het een kleine oasis in het midden van een van de grootste steden in de wereld is. Je voelt je er even in het platteland, op het gras, in de dierentuin. Een beetje surrealistische plek. Als je je omdraait zie je een wolkenkrabber op de achtergrond. En soms zie je helemaal geen gebouwen, terwijl je midden in de stad zit. Het heeft die mystiek en allure. Terwijl het ooit een moeras was.”