10 nieuwe namen voor Motel Mozaique 2016

Het programma van het Motel Mozaique 2016 Festival is uitgebreid met maar liefst tien nieuwe muziek- en performancenamen, waaronder DIIV, Flying Horseman, Marlon Williams en Dario Tortorelli. Het meerkunstenfestival vindt op vrijdag 8 en zaterdag 9 april voor de zestiende keer plaats op diverse locaties in de Rotterdamse binnenstad (o.a. Rotterdamse Schouwburg, Rotown, Paradijskerk, Annabel en Schouwburgplein). De kaartverkoop is al in volle gang: Early Bird tickets zijn nog tot en met donderdag 11 februari verkrijgbaar, daarna gaat de ticketprijs iets omhoog.

Nieuwe aanwinsten
Het vijfkoppige DIIV uit Brooklyn is onder kenners al geliefd om de geraffineerde noise van debuutalbum Oshin (2012). Met de alom geprezen opvolger Is The Is Are (2016) komt DIIV tot volledige wasdom: de gelaagde texturen en lome melodieën zijn terug, maar ditmaal verpakt in onverbloemd oprechte liedjes.

De omstrengelende songs van Flying Horseman (foto) laten zich niet zomaar in woorden vangen. Het sextet rondom songwriter Bert Dockx bezweert je met bittere post-rock en nachtelijke folk. Dockx is een nachtdier, een meeslepende performer en een veelgeprezen gitarist.

Elke dag opnieuw krabbelt Samuel Ford zijn overpeinzingen op papier, om ze te verwerken in zijn ontzagwekkende liedjes. De jonge Britse songwriter liet zich op zijn vijftiende verleiden door de gitaar, en sindsdien zijn de twee onafscheidelijk. Op zijn EP1 (2015) vult hij zijn gitaarspel aan met zijn eigen arrangementen, vol complexe ritmes en grootse blazers.

Beau bestaat uit twee jonge New Yorkse vrouwen, met elkaar vervlochten als zussen. Hun eerste EP staat vol zacht bloeiende rocksongs en folky ’60s ballades. Het artistieke levensbloed van hun thuisstad hoor je in de nonchalante, grungy structuur van hun songs over diepe vriendschap, vervelende ex-vriendjes, schoonheid en duisternis.

De in Cardiff geboren Gwenno liet haar debuutalbum inspireren door een obscuur Welsh science-fictionverhaal over een dystopische toekomst waarin robots de wereld overnemen, en de mensheid langzaam wordt vervangen door klonen. Y Dydd Olaf (2015) (“de laatste dag”) zweeft muzikaal ergens tussen Moon Safari van Air en Kraftwerks Autobahn-periode.

Amanda Bergman bracht muziek uit onder verschillende pseudoniemen en tourde met First Aid Kit en The Tallest Man On Earth. Die twee acts zijn nauw verwant aan haar eerste solowerk op eigen titel.

Bij het horen van zijn onversneden countrysongs zou je denken dat Marlon Williams (foto) uit het Amerikaanse heartland komt, maar dan heb je het goed mis. In een klein dorpje in Nieuw-Zeeland groeide Williams op als zoon van een kunstschilder en een punkmuzikant. Alle songs op zijn debuut beschouwt hij als verschillende personages, wat de indrukwekkende diversiteit van zijn liedjes verklaart.

‘That catastrophe is a fire’ van Tale Dolven en Gabel Eiben is een theater performance rondom het wonder van het dagelijkse leven. Tale is danseres bij Rosas en Gabel maakt deel uit van Nature theater of Oklahoma, twee gevestigde namen die hun interesse in spoken word toe willen passen op een nieuw onderwerp: wetenschappelijke lezingen.

D NO BODY van Dario Tortorelli (in co-productie met Conny Janssen Danst en Ward/waRD – Ann Van den Broek) is een serie van losse hoofdstukken met het doel om van gedaante te verwisselen en in het karakter ROMEO HEART te belanden. In deze speciale editie voor Motel Mozaique heeft de choreograaf/visuele director twee hoofdstukken samen gebracht in een installatie performance.

De stukken van toneelschrijver en verhalenverteller Enver Husicic worden gekenmerkt door dolende zielen die in een wereld die onnavolgbaar en ongrijpbaar is, grip proberen te krijgen en daar keer op keer in falen. Enver schrijft zowel komedie als tragedie, voor alle leeftijden.

Tickets
De kaartverkoop is al in volle gang: Early Bird passe-partouts en losse kaarten voor 8 of 9 april zijn nog tot en met donderdag 11 februari te koop via motelmozaique.nl, daarna gaan de ticketprijzen weer iets omhoog.