Een flinke scheut psychedelica gepaard met een intense geluidsmuur van gitaar, bas en drums en een zanger die qua attitude en swagger niet onder doet voor menige Britrocker. Dat zijn kort samengevat de belangrijke elementen van de muzikale trip waarmee Desert Mountain Tribe zaterdag 22 april de Amsterdamse Q-Factory in lichterlaaie gaat zetten.
Tekst Jeroen Bakker
Desert Mountain Tribe een Londense band? We menen toch echt een lichtelijk Duits accent te bespeuren bij Philipp Jahn, bassist en vocalist van het intrigerende trio. “Klopt, mijn broer Felix en ik komen uit Duitsland en zijn daar na onze studie, nu ongeveer tien jaar geleden, blijven hangen”, aldus Jahn. “Londen is als een magneet. De aantrekkingskracht is enorm. Je blijft er terugkomen. Wij waren daar al tijdens onze studietijd bezig met een band en op het moment dat wij waren afgestudeerd begon het net allemaal wat serieus te worden.”
Samen met de Britse zanger/gitarist Jonty Balls en twee andere jongens speelden de broers in Young Men Dead maar het besluit om als drietal verder te gaan was al snel genomen. “Met vijf man in één band is als getrouwd zijn met drie vrouwen terwijl je vriendin steeds in de buurt is”, legt hij uit. “Overleg, afspreken om op te nemen, te schrijven en te oefenen is met drie personen vele malen gemakkelijker. Het is nu veel eenvoudiger om alles op één lijn te krijgen.”
Inmiddels bestaat Desert Mountain Tribe al vijf jaar en zijn er enkele EP’s verschenen waarvan vooral Either That Or The Moon op lovende recensies konden rekenen. De grote doorbraak lijkt slechts een kwestie van tijd. Al hebben de mannen de reputatie nogal eigenzinnig te zijn, iets wat duidelijk terugkomt in de muziek. Vergelijkingen met Black Angels en Brian Jonestown Massacre liggen op de loer. Niet vreemd aangezien Brett Orrison, geluidsman van The Black Angels, zich met het vastleggen van het imponerende livegeluid in de studio bezighield toen bovengenoemde EP werd opgenomen. Fuzzende grooves die tegen de stoner aanschurken maar daarnaast verpakt zijn in sterke tracks die uiterst toegankelijke arrangementen bevatten. Termen als ‘epische psychtrip’, ‘ultieme space-rock’, ‘duister’ en zo ongeveer alles wat hallucinerende elementen bezit, zijn al eens gebruikt om de stijl van de band te omschrijven. Het blijkt een nogal lastige klus. Jahn legt het uit: “Ik speel de bas als een gitaar. De beats van de drums zijn heel bepalend en wij maken veel gebruik van effecten, distortion, overdrive en delays in het gitaargeluid waardoor er een soort ‘wall of sound’ ontstaat. Het is een organisch gebeuren. Expressie is essentieel in onze muziek.”
Een ander opmerkelijk iets is het feit dat, hoewel de recent uitgebrachte dubbel-EP If You Don’t Know Can You Don’t Know Köln genoemd wordt, de historische Dom-stad aan de Rijn wordt overgeslagen op de tour-kalender. “Deze keer doen we even geen Köln aangezien we daar al zo vaak hebben gespeeld. Misschien dat we er in het najaar nog terugkomen.” De band is eerder deze maand gestart in Lyon en zal via Zwitserland, Schotland, Engeland, Nederland en enkele Oosteuropese steden, eindigen op het Camden Rocks Festival in Londen waar de affiche wordt gedeeld met Reverend & The Makers, The Coral, Feeder en The Rifles. In Nederland stond DMT al eerder op o.a. Eindhoven Psychlab en Eurosonic en in Paradiso. Komende zaterdag is de band weer terug in de hoofdstad en wel in het sympathieke Q-Factory. Nieuw terrein voor de band. Jahn kijkt er naar uit. “Het is fijn hier te spelen. In tegenstelling tot veel Amerikaanse steden waar we gespeeld hebben kunnen we ons hier goed voorbereiden op de show. Speciaal voor deze tour zijn nieuwe visuals ontworpen die de show zullen ondersteunen. Het samenkomen en samenspel van sfeer, de live-dynamiek en het experimenteren met geluid en muziek zijn bij ons belangrijk. Wij werken op een manier die niet zo gebruikelijk is. Het wordt echt een bijzondere avond in Q-Factory.”
LIVEDATUM 22/04 Q-Factroy, Amsterdam