Toen ze voor de eerste keer samen muziek maakten hadden ze geen idee waar ze eigenijk naar toe wilden. Waar iedere beginnende band een al dan niet haalbaar plan voor ogen heeft, weten Lucas Fitzsimons en Ryan Foster nog steeds niet welke stappen er gemaakt moeten worden om een succesvolle carrière te bewerkstelligen. De twee bevriende grondleggers van The Molochs willen het liefste alleen maar bezig zijn met het schrijven en produceren van nieuwe liedjes. Op het moment van ons telefoongesprek staat het vizier echter volledig gericht op de korte maar intensieve Europese tour die deze week van start gaat.
Tekst Jeroen Bakker
Wie zijn ogen dicht doet en de muziek van deze band beluistert waant zich op een zonnig plekje aan de Amerikaanse Westcoast in de late jaren zestig. De opgewekte mix van surf-, pop-, folk-, blues- en rock-klanken, vermengd met een snufje punk, lijkt een prima startschot voor de aankomende zomer. Het leven van een popster in het ‘Sunny California’ moet er vast geweldig uitzien. De praktijk blijkt anders te zijn maar opgewekt zijn deze gesprekspartners wel degelijk.
“Het is op dit moment heel regenachtig in ‘sunny California’ maar wij al zijn helemaal klaar voor de grote trip”, aldus Fitzsimons vanuit San Diego, zijn woonplaats. “Het is de eerste keer dat we naar Europa gaan en we hebben hoge verwachtingen. Jullie hebben daar ‘more cool stuff’ op cultureel gebied dan wij en wij hopen dat er tijd is om daarvan te kunnen genieten. Ons land bestaat natuurlijk niet zo lang vergeleken met jullie steden. En wat die popsterrenstatus betreft, zover zijn wij nog lang niet hoor.” The Molochs bezoeken hun eerste Europese tournee allerlei steden in Griekenland, Frankrijk, Schotland, Spanje, Zwitserland, Duitsland en Nederland.
De band lijkt niet over één nacht ijs te gaan. Sterker nog, het duurde bijna vijf jaar om het album America’s Velvet Glory tot stand te brengen. Dat is bijna vergelijkbaar met Def Leppard dat indertijd tijdelijk in Hilversum woonde om alles op te nemen en vervolgens miljoenen exemplaren van het album Hysteria verkocht! “Nee wij hadden vijf dagen nodig om het op te nemen. Ons eerste album komt uit 2012 maar pas in 2015 hadden we alles zodanig op orde dat de tijd rijp was om de studio in te gaan. We hebben wel al die tijd nieuwe liedjes geschreven maar we hadden tijd nodig om de personeelsbezetting op orde te krijgen en je hebt ook mensen nodig die vertrouwen hebben in onze muziek.”
Staan wij nu aan de vooravond van de grote doorbraak van The Molochs?
Foster moet er hartelijk om lachen. Alles blijkt te lopen zoals het moet lopen maar een duidelijk plan is er niet. “Het gaat ons om plezier maken. We zijn als vrienden die muziek willen maken begonnen. Dat gebeurde dan ook. Verder dan dat dachten wij eigenlijk niet na. Doen wij eerlijk gezegd nog steeds niet. Wij hebben altijd alles op zijn beloop gelaten. Wij schreven meer dan dat er werd uitgebracht. We woonden al die tijd in Long Beach en zijn toen naar Los Angeles vertrokken, dat is ongeveer 40 miles naar het noorden, omdat daar meer mogelijkheden zijn als muzikant. Dat betekende een ommekeer. We waren toen ook wat serieuzer en meer met muziek betrokken en werden daardoor ook productiever.”
Voor wie de band nog niet kent, de kern bestaat uit het duo met een vaste gitarist. De bassist en de drummer die hen gaan begeleiden in Europa kennen ze nog niet. “Wij spelen met een band die wij nog niet kennen. De gitarist is van Madrid en kwam als tiener onze kant op. De drummer en bassist zijn al in Europa en hebben wij alleen via Skype gesproken. Ryan en ik hebben Argentijnse roots maar zijn al op jonge leeftijd in San Diego beland en daar hebben wij heel veel muzikanten geprobeerd de neuzen dezelfde kant op te krijgen zonder al te ambitieus te willen zijn.”
Eigenlijk best wel spannend, de eerste belangrijke optredens in Europa en dan met een onervaren band. Fitzsimons ligt er niet wakker van: “Maak je geen zorgen, de enigen die het kunnen verpesten zijn Ryan en ik. Ik sprak ze via Skype en zij klonken echt oprecht. Het is ook voor hun belangrijk om deze klus tot een goed einde te brengen.”
De invloeden uit de jaren zestig zijn nadrukkelijk aanwezig in het geluid van The Molochs. Zo is er op de website een prachtige vertolking van Ride On Baby te vinden van The Rolling Stones. Waarom is er eigenlijk gekozen voor een relatief onbekend nummer van de legendarische rockband en waar komt die liefde voor de sixties-muziek vandaan?
“Wij zijn echt heel erg gek op dat liedje en houden ook heel veel van The Rolling Stones. We hebben dat album vaak gedraaid waar het op te vinden is. Het is niet van hun bekendste tracks maar het is meer een ‘little sleeper’, zo een die je nog wel eens over het hoofd ziet. Ik denk dat het een zwaar onderschat liedje is. Het leek ons een aardig idee om dit op deze manier uit te brengen.”
De invloeden komen slechts gedeeltelijk bij hun ouders vandaan. Voor Fitzsimons geldt het in mindere mate. “Mijn vader luisterde vaak naar Argentijnse muziek, folk en rock. Er was wel vaak John Lennon te horen in huis maar zelf speelde hij niets. Hij was overigens wel een gepassioneerde muziekluisteraar.”
Foster kan zich de muziek van The Animals en The Rolling Stones thuis bij zijn ouders nog goed herinneren. “Mijn oudste broer luisterde naar de betere rockmuziek van die tijd. Oude punk van bekende bands maar ook muziek uit de regio van lokale muzikanten. We draaiden veel vinylplaatjes thuis. Onze muziek is trouwens ook op vinyl uitgebracht. No More Crying op 7” maar ook de LP hebben wij mee op tournee. Er is ook een speciale Live-EP die alleen bij de optredens verkocht wordt dus dat is voor de liefhebbers misschien ook interessant.”
Is er wel genoeg materiaal om als headliner een volledig optreden te verzorgen? “Ja er is heel veel mogelijk. Wij spelen ook veel dingen die niet op de albums staan. We doen ook graag enkele covers van bands die wij leuk vinden. Kan van alles zijn. We bedenken het soms ter plekke. Had ik al gezegd dat wij meestal werken zonder een plan…?”
LIVEDATA 20/05 Q-Factory, Amsterdam 06/06 Merleyn, Nijmegen