In een week waarin ze een mysterieuze album teaser online zette en popspeciaalzaken onverwachts vinyl singles ontvangen van een nieuw nummer, maakt Courtney Barnett eindelijk meer details bekend – release 18 mei – over haar tweede album Tell Me How You Really Feel en deelt ze de eerste single Nameless, Faceless.
Op Tell Me How You Really Feel laat Courtney Barnett een opwindende en onverwachte nieuwe kant van zichzelf zien. Van de albumtitel (is het een vraag? een gebod?) tot de boeiende cover – een bloedrood zelfportret in een ongemakkelijke extreme close-up – slaat ze een andere toon aan. Dit album kent een nieuwgevonden directheid, een volwassenheid in het instrumentarium, een tederheid in haar stem en stoutmoedigheid in de teksten. Courtney Barnett is duidelijk een nieuwe fase in haar muzikale ontwikkeling ingegaan. Ze zegt meer met minder. Waar ze voorheen de wereld beschouwde door het prisma van zelfanalyse heeft ze de focus op Tell Me How You Really Feel verlegt naar degene met wie ze een wisselwerking heeft. De goeden, de slechten, de geliefden. Degene die ze kent en degene die vreemden voor haar zijn.
De eerste single Nameless, Faceless is doordrenkt van verontwaardiging en sarcasme. Het onderzoekt het aanhoudende en anonieme fenomeen van internet trollen; personen die berichten plaatsten met als doel emotionele reacties uit te lokken, desinformatie te geven of zichzelf expres anders voor doen. Door haar muziek, het medium dat zij het beste kent, vuurt Courtney Barnett nu terug. Elke zin is memorabel waarbij ze een van de meer creatieve quotes gebruikt die ze als reactie op een post ontving: “I could eat a bowl of alphabet soup and spit out better words than you.” Het zou grappig zijn geweest ware het niet dat het leidt tot angst over de veiligheid van iemand in de echte wereld. Dit wordt perfect geïllustreerd door het refrein dat is ontleend aan een beroemde quote van Margaret Atwood: “I want to walk through the park in the dark / Men are scared that women will laugh at them / I want to walk through the park in the dark / Women are scared that men will kill them / I hold my keys between my fingers.”