Begin dit jaar kwam White Lies met album Five aanzetten, een prima plaat waarvan afdeling indie het zeven minuten durende epos ‘Time To Give’ virtueel heeft grijsgedraaid.
Het trio is binnenkort tien jaar samen. Een eenvoudige rekensom leert dat de band gemiddeld één album in de twee jaar uitbrengt. Wie schetst dan ook enz. toen er deze week plotseling een fonkelnieuwe track opdook. Die ook nog eens stevig rockt! Net als Editors en Interpol haalt White Lies veel mosterd uit de new wave periode van inmiddels ook alweer 40 jaar geleden. Maar de mannen doen er wel hun eigen ding mee. Hurt My Heart heeft weliswaar de ‘doom & gloom’, die zo typerend was voor de stroming, maar onder de weemoedige zang van Harry McVeigh bruist een onstuimige band. De ritmesectie zit in een hoge versnelling terwijl de keyboards en gitaren knokken om aandacht. Het geheel wordt geserveerd met een solo voor scheurgitaar.
Hurt My Heart blijft voorlopig alleenstaand. Na jaren alleen in termen van albums te hebben gedacht gaat White Lies het volgens bassist Charles Cave het nu eens anders aanpakken en losse songs uitbrengen. Wie aan albums hecht, heeft dus pech. Het goede nieuws is dat we niet meer telkens twee jaar moeten wachten op nieuw werk van White Lies, dat zijn tiende verjaardag viert met een uitgebreide tour. Ga ze zien in…
Concerten:24 november Muziekgieterij, Maastricht. 27 & 28 november TivoliVredenburg, Utrecht.