Net zoals op het debuut-album van The Slow Show, White Water uit 2015, bevat ook de nieuwe cd Dream Darling weer ‘dramatic intricate slow songs about love, death, hope, failing and loss’. Gevoelige kost dus, en voer voor de echte fijnproevers, die ook bands als Lambchop, Elbow en The National weten te waarderen.
Met toevoegingen vanuit de jazz en klassieke hoek, en met een snuifje Americana, rustige piano passages, koperwerk, ‘guitar chords in minor keys, swelling strings’ en koorgezang krijgt de indie pop sound van The Slow Show wel degelijk een eigen smoel, met een ‘Northern Soul & Manchester Sound’.
Met de rustige bariton stem van zanger Robin Goodwin wordt het tempo veelmaals flink onderuit gehaald, om nog meer ruimte te creëren voor het betere en gedetailleerde luisterplezier; “Silence is the loudest noise you can possibly have in music. Whether on an album or at a concert, silence brings tension and an uncomfortable feeling that’s so powerful”.
Door de vele concerten die de band inmiddels al gaf in de Benelux, met mooie festival-spots op bijv. Into The Great Wide Open, Eurosonic, London Calling, Bruis Festival en Best Kept Secret, wordt de band op het Duitse kwaliteitslabel Haldern Pop Recordings hier in de Lage Landen – keyboard-speler Frederick ’t Kindt is toevallig ook van Belgische afkomst – al veelvuldig gezien als een ‘sleeping giant’. Met Dream Darling eist The Slow Show in ieder geval zijn eigen ‘dark and dreamy’ niche-hoekje in het huidige indie muziek landschap voor zich op. Er is waarschijnlijk geen betere soundtrack te vinden voor de weer komende herfst- en winteravonden.
LIVEDATA 14/11 TivoliVredenburg, Utrecht 15/11 Botanique, Brussel (uitverkocht)