Portugal. The Man: Woodstock (Warner)
Portugal. The Man had nogal wat nummers op de plank liggen waaruit kon worden gekozen bij het tot stand komen van het achtste studioalbum, de opvolger van Evil Friends (2013). Woodstock is een langspeler geïnspireerd op het legendarische rockfestival uit 1969. Zanger John Gourley van Portugal. The Man ontdekte het Woodstock-festivalticket dat zijn vader al die jaren zorgvuldig had bewaard. Woodstock moet klinken als een muziekfestival. Dat is de insteek geweest van de Amerikanen. Maar dan dus vooral als Woodstock.
Een reis terug naar de late jaren 60, van de vorige eeuw. Een album dat klinkt als een muziekfestival. Je moet er maar op komen en het dan ook nog kunnen uitvoeren. Maar doe die ogen eens dicht, luister aandachtig en word even hippie. Want dat is wat er gebeurt. De plaat is gevuld met tien songs die live sowieso erg goed uit de verf gaan komen. Op het Indiestadtfestival bijvoorbeeld, 20 en 21 september in Paradiso.
Woodstock opent met Number One, met een hoofdrol voor wijlen Richie Havens – een van de sterren van Woodstock 1969. Zijn versie van Freedom loopt prominent door de song en zorgt meteen voor het nodige sentiment. Er wordt vaker leentjebuur gespeeld. Zo leunt prijsnummer – een flinke hit inmiddels – Feel It Still flagrant op het heerlijke Please Mr. Postman van The Marvelettes uit 1961. Het hoge, wat vrouwelijke stemgeluid van Gourley maakt de track extra zomers.
Woodstock is geproduceerd door een rits aan namen, waaronder alleskunner John Hill, Dangermouse en zelfs Beastie Boy Mike D is van stal gehaald. Ook die smaakvolle ingrediënten maken Woodstock tot een uitdagende, net zo lome als swingende plaat, die zonder meer geslaagd is in opzet. Portugal. The Man is een band die zichzelf blijft uitvinden en Woodstock een indiepopalbum dat de vier jaar wachten zeker waard is geweest. Maar waarom die auto nou in de fik staat? Tekst Pieter Visscher
LIVEDATA 21/09 Indiestadfestival Paradiso, Amsterdam