Marcel van Gastel, auteur op Pinguin Radio

Debuutalbum Shock Machine verschijnt 17 februari 2017

Shock Machine – het soloproject van James Righton (Klaxons) waarmee hij begin 2016 begon – komt op 17 februari 2017 met het debuutalbum, simpelweg Shock Machine getiteld. Het is opgenomen in een afgelegen hutje in Zuid-Frankrijk met producer James Ford (Arctic Monkeys, Florence + The Machine, Haim) en mixer Ben H Allen (Gnarls Barkley, Animal Collective, Deerhunter). Het artwork is gemaakt door Rob Carmichael, die bekend is geworden door zijn werk voor Animal Collective, Panda Bear en Dirty Projectors.

Het album, dat via Marathon Artists verschijnt (het label van o.a. Courtney Barnett, Jagwar Ma en Baaba Maal), bevat een collectie tijdloze popliedjes waarvoor James een decennia aan inspiratiebronnen heeft omarmd. Van Todd Rundgren en Dennis Wilson tot Paul McCartney en Roxy Music. Dit alles bekeken door een brede, psychedelische 21^ste-eeuwse lens waardoor het allemaal zeer hedendaags klinkt. Of zoals James het zelf stelt ‘Elton John’s Benny & the Jets on acid’.

Aan het gevoel van een artiest om zijn eigen geluid te vinden, zonder zich iets aan te trekken wat modern of hip is, is maar moeilijk te ontkomen. Shock Machine is een album gemaakt door iemand die weer helemaal verliefd is geworden op muziek. En liefde voor muziek dat is precies waar het bij dit album om gaat.

Om het nieuws over zijn debuut passend luister bij te zetten, heeft Shock Machine de video voor zijn huidige single Lost In The Mystery gedeeld. Onder regie van Nova Dando bouwt de geweldig geschoten video verder op het succes van de clips voor zijn debuuttrack en Open Up The Sky, die werden gemaakt door Saam Farahmand, en Rightons samenwerking met Simon Amstell voor Random Acts van Channel Four.

Stationschef 229: Kaiser Chiefs / Simon Rix

In het eerste decennium van deze eeuw vierde Kaiser Chiefs de ene triomf na de andere. 4 topalbums op rij brachten de mannen uit en genoeg hits voor een Greatest Hits vol.1. En toen draaide de wind. In 2012 maakte drummer Nick Hodgson zijn vertrek bekend. Hij vond optreden eigenlijk maar niks, in de studio daar lag zijn toekomst. Dat kwam hard aan, niet alleen was Hodgson lid van het clubje vrienden dat sinds de basisschool bij elkaar is en waaruit Kaiser Chiefs is ontstaan, Hodgson was ook mede-auteur van zo’n beetje alle belangrijke hits. Begrijpelijk dus dat Kaiser Chiefs na het afscheid van de componerende drummer in een dipje raakte.

Album 5 leverde maar één hit op i.p.v. de gebruikelijke drie. Er moest iets gebeuren. Er werd hulp gezocht en gevonden in de persoon van Brian Higgins, een veteraan wiens kostje was gekocht in de late jaren 90 toen hij Believe produceerde van Cher. Sindsdien prijkt zijn naam als producer en/of componist op stapels hitalbums en songs. En nu heeft Higgins zijn magie dus op Kaiser Chiefs mogen loslaten. Of het heeft geholpen zal de komende tijd duidelijk worden. De eerste tekenen wijzen wel in die richting.

Nieuw album Stay Together is uit en lijkt, getuige de reacties op de singles Parachute en Hole In My Soul het tij te keren. Kortom spannende tijden voor de lads uit Leeds. We hoefden dan ook niet lang te twijfelen toen de gelegenheid zich voordeed om een lid van de band te spreken te krijgen, bassist van het eerste uur Simon Rix. Onze sterreporter Bazz B. sprak uitgebreid met Simon, een gesprek dat je met de keuze van de Chiefs in zijn geheel kunt beluisteren op zaterdagvond tussen 19:00 en 21:00 uur en/of donderdagavond vanaf 22:00 uur.

De keuze van Kaiser Chiefs.

1. Chad Jackson – Hear the Drummer (Get Wicked)
2. Mac Miller – Dang! (feat. Anderson .Paak)
3. Paul Simon – You Can Call Me Al
4. Dire Straits – Sultans of Swing
5. SBTRKT – New Dorp, New York (feat. Ezra Koenig)
6. The Chemical Brothers – Go
7. Snoop Dogg – Who Am I (What’s My Name)?
8. Disclosure – Boss
9. Jax Jones – House Work (feat. Mike Dunn & MNEK)
10. Kanye West – Stronger
11. David Bowie – Modern Love (Single Version)
12. Kris Kross – Jump
13. Beastie Boys – Root Down
14. Jack White – Lazaretto
15. Missy Elliott – Get Ur Freak On
16. Major Lazer & DJ Snake – Lean On (feat. MØ)

Bettie Serveert feat. Peter te Bos – Love Sick

WAUW – Gewoon te gek… Bettie Serveert met Peter te Bos. Van het nieuwe album Damaged Good welke op 28 oktober verschijnt!

Bettie Serveert brengt dit najaar op hun vijfentwintigste verjaardag het gloednieuwe album Damaged Good uit. Het prachtige liedje Never Be Over, ook terug te vinden op deze elfde langspeler, is de troepen al vooruitgesneld en was reeds veelvuldig op de Nederlandse radio te horen. ‘De Betties’, zoals ze ook wel worden genoemd, gaan de komende maanden voor een uitgebreide tour het land in om het nieuwe werk live te presenteren. De kaartverkoop start direct. Kaarten zijn te bestellen via de websites van de podia.

Damaged Good is een van de meest diverse platen die Bettie Serveert tot nu toe heeft gemaakt. Van korte liedjes die amper zestig seconden duren tot een compleet epos van acht minuten en alles er tussen in. Het is een ‘groot verhaal’, intens, ruig, teder en vooral met veel vuur en passie. Een aantal liedjes zal zeker ook herinneringen oproepen aan de klassieker Palomine, het debuut waar het vijfentwintig jaar geleden allemaal mee begon.

LIVEDATA 15/10 Oefenbunker, Landgraaf 21/10 De Piek, Vlissingen 05/11 Gigant, Apeldoorn 11/11 Doornroosje, Nijmegen 18/11 Come As You Are: Republica, Claw Boys Claw, Bettie Serveert @ Klokgebouw, Eindhoven 26/11 Podium De Flux, Zaandam 03/12 Hedon, Zwolle 09/12 Metropool, Hengelo 17/12 Vera, Groningen 23/12 Poppodium de Peppel, Zeist

2017
14/01 Patronaat, Haarlem 20/01 Gebouw T, Bergen op Zoom 27/01 Rotown, Rotterdam 03/02 Neushoorn, Leeuwarden 10/02Burgerweeshuis, Deventer 17/02 Fluor, Amersfoort 10/03 Tivoli De Helling, Utrecht 01/04 Mezz, Breda 07/04 Paard van Troje, Den Haag 22/04 Paradiso, Amsterdam

Debuutalbum Alex Izenberg verschijnt op 18 november

Na een periode van vijf jaar schrijven verschijnt op vrijdag 18 november via Weird World/Domino het debuutalbum van Alex Izenberg, Harlequin getiteld. Het album is een veelzijdige verzameling van speelse en brutale nummers, vol verborgen schoonheid en ondeugd.

De samenwerking tussen singer-songwriter Izenberg en producer Ari Balouzian begon in 2014 als vrij experiment, maar transformeerde al snel naar een serieuze collaboratie. Het resultaat is een artistiek en kleurrijk album waarop de breekbare stem van Alex de boventoon voert. De prachtige melodieën vloeien voort uit de door Izenberg zelf ingespeelde pianopartijen, aangevuld met blazers en strijkarrangementen.

Izenberg laat op dit album zijn fantasie de vrije loop en speelt met een constante afwisseling tussen fictie en realiteit. Harlequin laat zich beluisteren als een complexe rusteloze droom waarin verhalen over liefde, verlies, verdriet en verwarring samenkomen onder de rook van de magie en de waanzin van Los Angeles.

To Move On is de titel van de eerste single. De video is geregisseerd door Nicky Giraffe & Juliana Giraffe en is hier te bekijken!

Win Tickets voor St. Tropez op 21 oktober in Patronaat

St. Tropez

De mannen van Go Back To The Zoo zijn weer terug met nieuwe muziek en een andere bandnaam. St. Topez betitelt hun muziek als ‘Yachtpunk from Amsterdam’, zo luidt de omschrijving op hun Soundcloudpagina. De nummers zijn loeiend hard, maar toch poppy en scheuren van begin tot eind dwars door je trommelvliezen. Sinds 26 augustus is hun debuutalbum uit. Daarvoor bracht de band al een indrukwekkende EP uit die vier nummers telt. Tijdens afgelopen Kliko Fest zetten de heren al een verpletterende show neer en braken ze ook in het najaar van 2015 ons podium af tijdens de Popronde. Dat belooft wat!

St. Tropez

Yachtpunk is een mooie, maar wat zegt u van loftpop, cultpunk, noisepop en dreampunk? The Homesick grossiert naast grappige obscure genrenamen ook in reverb, galmende gittaarrifs, een lo-fi zang en aanstekelijke drumpartijen.

Tickets Winnen?
Mail gewoon je naam o.v.v. St. Tropez naar prijsvraag@pinguinradio.com en wellicht heb jij straks die verpletterende tickets in je bezit!

LIVEDATUM 21/10 Patronaat, Haarlem

Interview traumahelikopter: Laagdrempelig en eerlijk

In de Poelestraat in Groningen, zo’n beetje dé uitgaansstraat van het hoge noorden, zit een trotse Mark Lada, die met liefde en een grote grijns vertelt over de te verschijnen derde plaat van traumahelikopter. De frontman en songwriter van de band dus in z’n eentje, maar voor een saai stroperig gesprek zijn we geen seconde bang. Lada is een goede prater en verstopt zijn liefde voor muziek zeker niet. Lekker lullen over muziek met een biertje, niets mis mee. Al hangend op de bank in de achterkamer van het Concerthuis, een zeventiende-eeuws voormalig concertpodium, hebben we het over album drie: Competition Stripe.

Tekst The Daily Indie | Jeroen Sturing Foto’s Tineke Klamer

Voor traumahelikopter moet de tijd de afgelopen zes jaar zijn omgevlogen, want: time flies when you’re having fun. Het begon met recht-voor-z’n-raap-garagerock op het titelloze debuutalbum. Op album twee werden de nummers melodieuzer en de teksten zwarter. Succes hadden ze in Amerika, waar de garagerockscene vele malen groter is dan in Nederland, met drie keer showcasefestival SXSW tot gevolg. Maar traumahelikopter is niet het doorsnee garagerockbandje: het heeft een vrijwel unieke opstelling met twee gitaren en een gestripte drumkit: enkel een floordrum, een bekken en een snaredrum. Op het derde album Competition Stripe zoekt de driemansformatie naar meer dynamiek. Niet meer veertig minuten knallen op het fameuze ‘standje traumahelikopter’ dus, want zeker op de tweede helft van de plaat mindert het tempo en vinden we ballads.

Hoe kwam de sound van Competition Stripe tot stand?
“Bij ons eerste album (traumahelikopter, 2013 – red.) waren we onbevangen en zo hebben we de plaat gemaakt. We hebben in vijf dagen alles erop geknald en dat was het. Het tweede album was gecompliceerder, zo ook het opnameproces. Onze nieuwe plaat gaat qua eenvoud meer richting album één, maar is ook een stuk gevarieerder geworden. Je ontwikkelt je als band. Er hoeft bij ons niet koste wat het kost vooruitgang in te zitten, als we maar niet twee keer hetzelfde album maken. We vinden het altijd interessant om te kijken wat we nu weer kunnen doen. Doordat we zo’n gestripte opstelling hebben, is dat de uitdaging. We hebben nu drie verschillende platen gemaakt en voorlopig lukt dat nog. De rek is er nog niet uit.”

Kunnen we traumahelikopter met deze nieuwe ingeslagen weg nog wel garagerock noemen?
“Als mensen het hebben over garagerock, dan stellen ze zich voor dat het Californische, wiet rokende ragbandjes zijn, maar zo zie ik het niet. Het genre staat voor mij eerder voor een laagdrempeligheid en eerlijkheid in muziek dan voor een bepaalde sound. Waar we voor deze plaat naar geluisterd hebben loopt uiteen van country tot duistere wave. We zijn alle drie ontzettende muzieknerds en dat zit er allemaal in. Voor mij maken we daarom gewoon gitaarmuziek. Ik hoef het wiel niet per se opnieuw uit te vinden, ik zie onze band in een traditie van andere groepen. Het is gitaarmuziek van beste vrienden die het leuk vinden om te spelen. Zo simpel is het.”

De reputatie van garagerockers is wel dat er nog weleens vreemde dingen gebeuren bij een optreden.
“Ja, we hebben ooit in een Belgische bikershop gespeeld waarbij iemand, bewust of onbewust, op een gegeven moment zijn haar in de fik stak. Dat is wel een van de raarste dingen die ik ook heb gezien. Het was een heel klein zaakje en we stonden op een verhoging met een motor ernaast. Toen keek ik naar beneden en zag ik het. De bezoeker is hij de zaal uit geëscorteerd.”

Hoe was het om met de band drie keer op SXSW in Amerika te spelen?
“Spelen in Amerika was altijd al een jongensdroom. Ik ben altijd gigantisch fan geweest van de muziek daar en wilde het land heel graag zien. Vooral hun kijk op muziek is inspirerend om mee te maken. De popcultuur in Amerika verschilt enorm van die in Nederland en Europa. Ik merk in Europa, en zeker in Nederland, dat het enorm goed gefaciliteerd is met popzalen en subsidies. In Amerika is dat niet zo. Daar kom je niet weg met halfbakken shit, iedereen kan daar goed spelen. Al die bands zien er goed uit, klinken goed en zijn gewend om keihard te werken – vaak zonder enig succes. Er is veel meer een kroegencircuit waar middelgrote bands nog rocken in bars. Dat heeft iets romantisch, iets charmants. Tegelijkertijd mag je hartstikke blij zijn dat wij hier in een land leven waar je de meest geweldige festivals hebt met topgeluid en goed eten. Op SXSW speelden we op een feestje van het label Burger Records. Het was een van de hipste feestjes die je er kon vinden. Toch was er een enorm slecht geluidssysteem, geen soundcheck of wat dan ook. Iedere band kwam gewoon, plugde in en ging meteen spelen, of het geluid nou goed was of niet: daar was geen tijd voor. Dat is Amerika: een enorm verschil met hier. Het is de essentie van de muziek en het is daardoor heel oprecht en echt. Ik mis die instelling bij veel Nederlandse bandjes, hier moeten we alles maar polijsten.”

Het land Amerika houdt je bezig; je zingt in de titeltrack van jullie nieuwe album ‘We Are Europeans in America, this is what we do now’. Is dat waar de plaat over gaat?
“Dat was lichtelijk ironisch bedoeld. Je ziet heel vaak dat mensen in Europa erg bezig zijn met het kopiëren van wat er in Amerika gebeurt, en een heleboel bandjes doen dat ook. Hoe ik het zie ie dat ik met de vele invloeden die ik heb, graag iets wil maken wat van mij is; iets persoonlijks en geen kopie ergens van. Het overkoepelende idee van de plaat is dat we nu in een internettijd leven waarin alles toegankelijk is voor iedereen. Hartstikke mooi natuurlijk, en het levert ons een ontzettend rijke beeldcultuur op, maar er is ook een geweldige overdaad. Dan vraag ik me af: wat beklijft er nog? Wat houdt er waarde en waar kijk en luisteren we over twintig, dertig jaar nog steeds naar? Bandjes schieten als paddenstoelen uit de grond, krijgen heel veel aandacht en worden heel erg gehypet, maar een jaar later heeft niemand het er nog over. Mensen zijn continu opzoek naar iets nieuws. Daar zit ook een competitief element in, in de zin dat iedereen probeert interessanter, leuker, knapper en beter te zijn dan een ander. Alles lijkt op elkaar en je ziet het eigenlijk in veel dingen: de kunst, de mode en de muziek. Dat is de competition waar de plaat over gaat.”

Doet traumahelikopter daar dan niet aan mee?
“Als ik het op onszelf betrek, vind ik het heel cool dat wij het met z’n drieën gewoon tof hebben. Überhaupt dat we drie platen gemaakt hebben, wat heel veel bands tegenwoordig al niet meer lukt. We zijn beste vrienden, dat is het. Dat maakt dat wij er wel heel veel zin in hebben. We zijn meer een soort broers nu omdat we zoveel samen hebben meegemaakt. Wij hoeven elkaar niets uit te leggen, wij begrijpen elkaar en weten wat we aan het doen zijn.”

LIVEDATA 25/10 Dutch Design Week, Eindhoven 27/10 EKKO, Utrecht 03/11 Vera, Groningen 05/11 Paradiso, Amsterdam

The Daily Indie

Vrijdag 16 september is de nieuwe editie van The Daily Indie uitgekomen!

In het nieuwe magazine, het derde van 2016, vind je interviews met Wild Beasts, Allah-Las, Warpaint, Preoccupations, Glass Animals, Ryley Walker, Lookapony, traumahelikopter en Popronde Nederland.

Abonnement nemen doe je hier.

The Posies op 4 november naar De Kroepoekfabriek

Seattle, 1988. In de dagen voor de doorbraak van Seattle-legendes als Pearl Jam, Nirvana en Soundgarden waren daar al The Posies met hun debuutplaat Failure, waarmee ze een pionier zijn geweest in de grunge. In de bijna dertig jaar die we nu verder zijn, heeft de band niet stilgezeten. Hun sound is rijker dan ooit en op 4 november staat deze groep, een bescheiden legende, in De Kroepoekfabriek!

The Posies
Grunge, powerpop, retropop, de inmiddels klassieke albums Dear 23 en Frosting On The Beater van The Posies dragen al deze kwalificaties. Feit is dat na twintig jaar de songs de tand des tijds makkelijk hebben doorstaan. Songwriters Jon Auer en Ken Stringfellow gingen eind jaren ’90 elk hun eigen weg, om in 2005 weer als The Posues het album Every Kind Of Light uit te brengen. Ken, woonachtig in Frankrijk, en Auer, sinds kort wonende in Brussel, blijven sindsdien The Posies combineren met hun eigen projecten. Auer: “Het resultaat daarvan is dat we alleen met The Posies bezig zijn als we écht willen. Nooit omdat we ons verplicht voelen, maar alleen als we geinspireerd zijn. Voor mij maakt dat een enorm verschil. Het houdt The Posies fris en plezierig.” En zo is het! In april 2016 bracht de band haar nieuwe plaat Solid States uit. Deze wordt nu gevolgd door een Europese tour, waarvan de show in De Kroepoekfabriek deel uitmaakt.

Support: Reiger

LIVEDATUM 04/11 De Kroepoekfabriek, Vlaardingen

The Joy Formidable supportact voor Placebo

Dit najaar zal The Joy Formidable het voorprogramma van Placebo verzorgen op hun Europese tour. Op zaterdag 19 november staan ze in het Sportpaleis in Antwerpen en maandag 21 november in het Ziggodome in Amsterdam.

The Joy Formidable is een Welsch rock trio die als supportact op de tourposters van onder andere de Foo Fighters, The Black Keys en de enige echte Sir Paul McCartney hebben gestaan. Inmiddels zijn ze verkast naar hartje London en brachten ze eerder dit jaar hun derde album Hitch uit. Deze plaat werd gemixt door niemand minder dan Alan Moulder (The Killers, Nine Inch Nails, The Smashing Pumpkins etc.) en is in samenwerking met Membran uitgebracht op hun eigen label. Rolling Stone Magazine beschreef de band als ‘wickedly bracing en Himalaya-huge’.

Afgelopen vrijdag is de video voor het nummer Liana in première gegaan. De video bestaat uit prachtige natuurbeelden à la Planet Eart en is samen met de EP Sleep Is Day onderdeel van een campagne om aandacht te generen voor het uitsterven van de Oerang Oetang en zijn leefgebied. Met covers van David Bowie, The Misfits en KONGOS.

LIVEDATA 19/11 Het Sportpaleis Antwerpen 21/11 Ziggodome, Amsterdam

Pinguin Radio op de longlist van de Pop Media Prijs 2016

We staan met Pinguin Radio voor de derde maal achtereenvolgens op de longlist voor de Pop Media Prijs!!! Yeah!!!

De longlist wordt samengesteld door de organisatoren van de prijs (Hogeschool Inholland i.s.m. Eurosonic Noorderslag) in samenspraak met de jury. Hierbij wordt in het bijzonder gelet op de vraag of de genomineerde in het afgelopen jaar een bijzondere journalistieke prestatie heeft geleverd (bijvoorbeeld de publicatie van een een boek, documentaire, bijzondere reportage, een nieuw platform of programma).

Je kunt hier je stem voor de Pop Media Prijs uitbrengen door maximaal 3 namen uit deze lijst aan te vinken.

Er kan daarnaast ook een naam ingevuld worden die niet op de long list voorkomt, omschrijf hierbij in het veld motivatie waarom jij van mening bent dat deze persoon/organisatie in aanmerking komt.

De stemprocedure voor de Pop Media Prijs sluit op 1 november 2016.

Blokkenschema Let’s Get Lost 2016 online

De organisatie van Let’s Get Lost heeft het blokkenschema voor het festival online gezet op www.lets-get-lost.nl. Gedurende het festival spelen er 23 acts op 11 verschillende locaties in de binnenstad. Het middagprogramma met exclusieve sessies begint om 15.00 uur. Het avondprogramma start om 17.30 uur. Voor zowel het avond- als middagprogramma is een festivalpolsbandje nodig.

De Statenzaal is nieuw in het middagprogramma, voorheen werd deze alleen tijdens de avond gebruikt. Op deze schitterende locatie zullen Ben Caplan, Alberta Cross en Julia Jacklin een sessie verzorgen. Op andere locaties zijn er sessies van Bjarke Ramsing, Folly & The Hunter, Hydrogen Sea en Drivin’ N Cryin’. Drivin’ N Cryin’ speelt exclusief ’s middags in Café In de Buurt en is niet tijdens het avondprogramma te zien.

Ook nieuw is dat de middagsessies alleen toegankelijk zijn met een festivalpolsbandje (Plato is wel vrij toegankelijk). Deze zijn ’s middags vanaf 14.00 uur verkrijgbaar bij Café In De Buurt en bij de Statenzaal. Vanaf 17.00 uur kan dat ook bij Hedon. Om een polsbandje te krijgen dient een geldig festivalticket ingeleverd te worden, deze zijn nog te koop via de website, Plato Zwolle en Minstrel Music.

Nieuwe festivallocaties in de avond zijn Jack’s Music Bar en het Loading Dock van Theater De Spiegel. Deze twee rauwe en vuige podia lenen zich perfect voor rock bands.
Op het programma staan verder dit jaar onder andere Alex Vargas, Warhaus, Klangstof, Gengahr, Warhola en Faces on TV.
Café In De Buurt is weer de Festival Hangout, waar men de hele dag terecht kan voor fijne bieren en muziek. Ook de (vaak legendarische) officiële afterparty vindt hier plaats.
Voor bezoekers die goed en betaalbaar willen eten: Café Het Vliegende Paard biedt een voordelige stadshap aan. Overnachten kan voordelig bij Hotel Lumen, voor slechts €50 is een tweepersoonskamer te boeken.

Let’s Get Lost is een ontdekkingstocht met alternatieve muziek op niet-alledaagse locaties in de binnenstad van Zwolle. Het festival laat bezoekers voor het vijfde jaar nieuwe (inter)nationale muziek ontdekken, zo stonden onder andere Oscar & The Wolf, Strand Of Oaks, Peter Broderick, METZ, Jacco Gardner en Daniel Norgren op voorgaande edities.

Het festival vindt plaats op zaterdag 29 oktober op verschillende locaties in de Zwolse binnenstad. Tickets kosten €25,- (excl. servicekosten) en zijn per direct te bestellen op www.lets-get-lost.nl en bij Plato Zwolle en Minstrel Music Zwolle. De early bird tickets waren binnen vier dagen uitverkocht.

Let’s Get Lost ‘in music and places’
Zaterdag 29 oktober 2016
Binnenstad Zwolle