Volgens de heren zelf heeft DeWolff met Roux-Ga-Roux het ultieme album uitgebracht. Aan stoppen op het hoogtepunt wordt echter geen moment gedacht. Zanger en gitarist Pablo van de Poel vertelde ons alles over de totstandkoming van het nieuwe album in de eigen studio en op het eigen label.
Tekst Chris Dekker Foto Satellite June
De drie heren van DeWolff hebben de leeftijd waarop de meeste muzikanten net een beetje succes beginnen te krijgen, terwijl deze Limburgse band met zeven studioalbums al bijna tot de oudgedienden behoort. Toch zijn de nu in Utrecht wonende heren populairder en actueler dan ooit. Twee jaar geleden spraken we Pablo bij het uitkomen van het livealbum Live & Outta Sight waarbij hij vertelde hoe de band afscheid had genomen van het oude management en hoe de band het heft in eigen hand had genomen met een eigen studio en label. Roux-Ga-Roux is het eerste echte resultaat van deze stap, maar er gebeurde meer.
Pablo: “Na het uitbrengen van ons livealbum zijn we eerst bezig geweest om onze back catalogue, onze eerdere platen, uit te brengen via ons eigen Electrosaurus Records. Daarna zijn we eens goed na gaan denken wat we met het volgende album wilden en dat werd al snel duidelijk. We wilden de ultieme DeWolff-plaat maken, die na tien jaar nog vet is. Geen plaat waarbij je na drie maanden denkt dat bepaalde dingen beter of anders hadden gekund. We hebben echt nagedacht over hoe we hem er echt bovenuit konden laten steken.”
Natuurlijk is Roux-Ga-Roux weer een plaat vol psychedelica, Southern Rock en Americana, maar het grootste voordeel voor de band was dat het in de eigen studio ongelimiteerd de tijd had om het te verfijnen.
“Ik heb de afgelopen jaren veel andere bands opgenomen en daardoor weet ik precies wat er kan in onze studio. We gebruikten het echt als extra instrument. En in plaats van tien dagen konden we nu twee maanden de studio in en dan soms van ‘s morgens vroeg tot diep in de nacht.”
Het gevaar van zelf produceren is dat er geen criticus van buitenaf is, die met een fris oor naar de muziek luistert en die eventuele meningsverschillen oplost, maar volgens Pablo was dat geen probleem.
“We zijn zelf juist zeer kritisch én we weten precies wat we willen. Daarom gaat het proces snel. Na jaren met een soort Limburgs minderwaardigheidscomplex weten we nu dat we dit kunnen. Na tien jaar vertrouwen we elkaar nog steeds volop, we hebben dezelfde smaak en we verrassen elkaar nog steeds met nieuwe dingen. We groeien met elkaar mee qua smaak. Het is bij ons nooit gebeurd dat iemand opeens helemaal into indie was en met zwarte kleren en een kortgeknipt kapsel bij een repetitie aankwam, haha!”
Maar wat is er dan anders dan de andere platen?
“Dit album is rijker, er zijn extra geluiden en de productie is constant interessant. We hebben niet veel standaardliedjes met couplet, refrein en een brug. In plaats van A naar B, gaan we misschien wel van A naar Z. Een boom met takken. Ik denk dat we een soort formule hebben gevonden, hoewel dat wat gemaakt klinkt. Ik denk echt dat we de volgende keer weer zo aan de slag gaan.”
Op de plaat speelt Joep Bollinger bas, er werd gebruik gemaakt van de zangeressen Sarah Jane Wijdenbosch, Altagracia Nortan en zanger Mitch Rivers. De blazers van Maison du Malheur voegden partijen toe en daarmee zoekt de band toch weer wat andere stijlen op, zoals de New Orleans-sound.
“Natuurlijk blijven we altijd geïnspireerd door Deep Purple, met wie we binnenkort spelen, maar we combineren dat altijd met een dosis Americana, een beetje Muscle Shoas en Stax en zeker ook New Orleans. Live gaan we ook wat shows doen met gasten, zoals Joep, maar we weten nog niet hoe en wat we precies gaan doen.”
De komende maanden staat voor DeWolff vooral in het teken van touren.
“We spelen in Nederland, Duitsland en Frankrijk en we keren, na wat optredens hier, weer terug naar die landen. Er is ook veel vraag naar onze studio van andere bands, maar het probleem is dat die studio in toetsenist Robin’s huis is. Ik weet niet of die er na een paar weken touren wel op zit te wachten dat ik de dag erna weer voor zijn neus sta met een bandje!”
LIVEDATA 24/03 Vera, Groningen 25/03 Burgerweeshuis, Deventer 25/03 Paaspop, Schijndel 26/03 Asteriks, Leeuwarden 31/03 Nieuw Nor, Heerlen 01/04 Doornroosje, Nijmegen 02/04 Metropool, Hengelo 03/04 Mezz, Breda 05/05 Bevrijdingsfestival Amsterdam 05/05 Bevrijdingsfestival Rotterdam 06/05 Moulin Blues, Ospel 07/05 TivoliVredenburg, Utrecht 08/05 Hootchie Koe, Doetichem 19/06 Julianapop, Den Helder 30/06 North Sea Jazz Club, Amsterdam 24/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde
Laten we maar met de deur in huis vallen. Peter Slager, bassist van Bløf is uit de kast gekomen. Als liefhebber van indie en andere soorten serieuze popmuziek. Alle gekheid op een stokje. Dat je bij ons geen Bløf hoort, betekent niet dat we geen respect hebben voor de Zeeuwen. We bedienen alleen andere doelgroepen. Maar dat de band, die Slager mede hielp oprichten in 1992 terecht zo succesvol is en buitengewoon goed in wat ze doen, hoor je ons niet ontkennen.
Zaterdag 16 april is het weer zover: Record Store Day. Nog nooit eerder kwamen meer dan 3.000 artiesten en miljoenen muziekliefhebbers op één dag wereldwijd bij elkaar om de kunst van muziek in de onafhankelijke platenzaak te vieren. Op Record Store Day is dit een feit. Dit unieke evenement vindt plaats in meer dan 2.000 onafhankelijke platenzaken in Amerika, Europa, Australië en Japan en is hiermee het grootste en tegelijk het meest intieme muziekevenement ter wereld.
Vandaag worden zes nieuwe namen bevestigd voor Bospop 2016. Elvis Costello & the Imposters, Counting Crows, DeWolff, The Howlin’, Midas en The BossHoss zijn aan het programma toegevoegd. Eerder werd al bekend gemaakt dat o.a. Santana, Seal, Kensington, Nena, Roxette en The Cranberries op Bospop spelen. Bospop vindt plaats op zaterdag 9 en zondag 10 juli 2016 op Evenemententerrein A2 Weert Noord. De kaartverkoop is reeds begonnen via 
The Sore Losers zijn terug met hun derde studioalbum Skydogs, release 18 maart. Ze hadden zin om een echte rock ‘n roll plaat te maken en dat is ze gelukt. Betere songs en meer de kern blootgelegd van wie ze zijn en wat ze doen. Graag doen!
De godfather van de punk, Iggy Pop, heeft voor zijn nieuwe album een sterren-samenwerking op touw gezet met Joshua Homme (Queens of the Stone Age), Matt Helders (Arctic Monkeys) en Dean Fertita (The Dead Weather & QOTSA). Op 18 maart verschijnt het nieuwe album Post Pop Depression. Naast mede-muzikant is Joshua Homme ook de producer van het nieuwe werk.
Joe Volk is een solo artiest uit Bristol die op dit moment in Bern, Zwitserland woont. Hij was één van de eerste artiesten die door Invada Records werd getekend, het label waar Geoff Barrow van Portishead aan het roer staat. Zijn nieuwe solo LP Happings and Killings komt 18 maart 2016 uit op het Glitterhouse Records label. Volk zal begin 2016 door Engeland en Europa touren met een nieuwe live band.
Wie denkt aan Zuid-Afrikaanse muziek, zal niet meteen de link leggen naar alternatieve rock en elektronische sounds. Toch komt nu een nieuwe stroom spannende indiebands richting de Europese podia. Drie van deze acts staan tijdens Euro Safari op 25 mei in de Melkweg in de spotlights. De kaartverkoop van dit minifestival begint vrijdag 18 maart om 10.00 uur.
Het Amsterdamse rockkwartet Orange Maplewood is lekker eigenwijs. De vier jonge honden brengen hun nieuwe EP Sorry (I Never Believed In a Rock ‘n Roll Star) uit op cassette. De cassette EP zal in een speciale gelimiteerde uitgave te koop zijn tijdens de presentatie op 1 april in het Amsterdamse Cinetol. Het Utrechtse tapelabel Choking Pigeon Records (o.a. Yuko Yuko, Ego Dreams en Mountain States) is verantwoordelijk voor de tapes.