Van 21 t/m 23 augustus vindt op evenemententerrein Walibi Holland in Biddinghuizen de drieëntwintigste editie van “A Campingflight to Lowlands Paradise” plaats. Vandaag worden zestien nieuwe muziekacts bekendgemaakt.
Vrijdag 21 augustus gaat de drieëntwintigste edite van A Campingflight to Lowlands Paradise van start en kunnen 55.000 bezoekers genieten van drie dagen vol muziek, theater, film, literatuur, wetenschap en nog veel meer. Vandaag worden nieuwe muziekacts aangekondigd:
Underworld: Niet alleen de hele ‘dubnobasswithmyheadman’-generatie is opgegroeid met Underworlds exquise combi van house en techno, de dance zelf is groot geworden dankzij bands als zij. Het mag duidelijk zijn, aan superlatieven geen gebrek bij deze Britse dancegrootheden. Zanger/gitarist Karl Hyde en toetsenman Rick Smith timmeren al meer dan dertig jaar op verschillende manieren aan de weg. Na solo-uitstapjes zijn ze bezig om het Underworld-materiaal op te poetsen. Op Lowlands laten ze nog maar eens horen hoe briljant dat klinkt.
Mark Ronson (DJ-set): Plots dook er een nummer op waar iedereen het over had. Radio-dj’s wisten niet hoe snel ze op replay moesten drukken en poparchivarissen snapten niet waarom ze deze disco- en funkklassieker ‘Uptown Funk’ (met zang van Bruno Mars) niet kenden. Typisch Mark Ronson om vanuit het niets met een kneiter van een hit toe te slaan. En dan heeft de Britse producer op zijn nieuwe album ‘Uptown Special’ nog veel meer instantklassiekers staan, én twee nummers met Stevie Wonder. De platentas die Ronson meeneemt naar Lowlands zal in elk geval vol zitten met bekende nummers en onbekende parels. Altijd dansbaar, altijd feest.
Joey Bada$$: Wonderboy Joey Bada$$ heeft meer dan alleen cash money aan zijn kont hangen. De pas twintigjarige rapper uit Bed-Stuy, Brooklyn kwam op in de Pro Era-crew, waar hij al drie jaar geleden met zijn mixtapes en strakke poëtische rhymes verreweg de dikste potten brak. Nu is daar eindelijk het debuut ‘B4DA$$’, waarop de New Yorker zijn ijzersterke feel voor die 90’s boom-bapflow doorzet met nieuwe beats van scenestelers als DJ Premier, J Dilla en The Roots.
Chef’Special: De Haarlemse crossoverband Chef’Special schrijft nummers die je na één keer luisteren woord voor woord kunt meezingen. En ‘In Your Arms’ is daar het toppunt van. Wat.Een.Hit. Niet voor niets dubbel platina gescoord. Het vijftal is zo ongeveer ontploft, de afgelopen jaren. Zonder enige moeite verkochten de heren pas nog twee keer de Heineken Music Hall uit. Dan mogen ze met hun prettige muzikale mengelmoes, waarin pop, rock, rap en funk om de eer vechten, natuurlijk niet ontbreken op Lowlands.
Boys Noize b2b Baauer: Soms komen feestdromen uit. Als twee van je favoriete dj’s besluiten om back to back te gaan draaien bijvoorbeeld. In dit geval de gevestigde naam Boys Noize en de relatieve new kid on the block Baauer, ofwel de electroveteraan en de man van de Harlem Shake. In hun muzieksmaak zitten ze precies op één lijn. Als ze eenmaal los zijn, is er geen tijd meer voor een drankje of een plas; de dansvloer blijft trekken alsof er magneten in je schoenen zitten.
All Time Low: De Amerikaanse poppunkers van All Time Low krijgen al twaalf jaar lang met gemak zowel alle verliefde Betty’s als doorgewinterde emohoodies in de tent plat. Met ‘Future Hearts’ levert het kwartet uit Maryland dit jaar alweer album nummertje zes af, wat gezien hun immer moordende tourschema gerust een klein wonder mag heten. De onvermoeibare grappenbakkers Alex, Jack, Zack en Rian zijn nog steeds de gouden standaard voor explosieve liveshows tjokvol meezingers en –springers.
Echosmith: Bij de familie Sierota in Californië thuis was het het altijd al muzikaal gezellig – mede dankzij hun vader, een producer/songwriter met een kapitale studio aan huis. Toen de broers Jamie, Noah en Graham en zus/leadzangeres Sydney onmiskenbaar talent bleken te hebben, was 1 + 3 al snel Echosmith. Net als de megahit ‘Cool Kids’ is ook het debuut ‘Talking Dreams’ een fijne schijf vol synthy indiepop met een friszure bite, waarmee het jonge viertal niet alleen een massa aan leeftijdsgenoten, maar ook goede huisvrienden als Seal op de banken krijgt.
Imelda May: De Ierse rockabilly wervelwind Imelda May is een koningin in het genre: geen hooggekapte make-upmiep in een neppe burlesque, maar een sassy, classy wild woman met dito branie. Ook op haar laatste plaat ‘Tribal’ geeft May een tintelfrisse spin aan de magie, die een contrabas en fatsoenlijke gitaren samen kunnen maken. Niks retro of vintage – dit is de real deal, zoals Lowlands vijf jaar geleden al mocht vaststellen. Imelda May houdt de traditie nog immer levend door haar op glimmende stiletto’s door de tent te jagen.
Allah-Las: Er is van die muziek waar je grootouders te oud voor zijn en die je ouders net zijn misgelopen. Die muziek vormt de belangrijkste inspiratiebron voor Allah-Las. ‘Worship The Sun’ leek zo met de tijdmachine uit de jaren zestig naar nu getransporteerd. Maar het was toch echt het nieuwe album waar de psychedelische garagesurfrockers uit Los Angeles eind vorig jaar hoge ogen mee gooiden. En waar je misschien onbewust snel afhaakt bij de originelen uit die tijd, heeft Allah-Las er iets ingestopt waardoor je blijft luisteren.
Father John Misty: Father John Misty biedt broodnodige troost in barre tijden met betoverend symfonische indierock met een lach en een twang. Dat de als Josh Tillman geboren verlosser ooit drumde bij Fleet Foxes mag je snel vergeten, want Father John Misty is voor het spotlight wedergeboren. Met de nodige zelfspot en feel voor orkestrale grandeur vertelt de altijd correct gestylede showman verhalen over leven en liefde, live misschien nog wel prachtiger dan zijn platen ‘Fear Fun’ en ‘I Love You Honeybear’.
La Roux: Een zekerheid van de zomer is dat ie ieder jaar terugkeert. En daarmee kan de zomerse muziek, samen met de zomerkleding, ook weer uit de kast worden getrokken. Zodra de korte broek aan kan, fluiten wij alweer vrolijk ‘Sexotheque’ en ‘Tropical Chancer’, de nummers van synthpoppers La Roux die de nazomer van 2014 zo leuk maakten. En boegbeeld Elly Jackson heeft al een reputatie als het om vrolijkmakende muziek gaat.
What So Not: Samen met Emoh Instead vormt Flume de groep What So Not waarin ze hiphop, bass music en trap combineren. Nummers als ‘Tell Me’ en ‘Jaguar’ zullen danceliefhebbers bekend in de oren klinken. Als geen ander weten ze hoe ze de legendarische 808 computer moeten mixen met synths en weirde vocals.
Shura: De vederlichte electropop van Shura lijkt weggeplukt uit de gladste jaren van de New Jack Nineties, maar schijn bedriegt soms. Dat kan de beste gebeuren, want op het eerste gehoor laat de Brits-Russische zangeres de heilige geesten van Madonna, Janet en Phil aan deze kant van Lowlands Paradise neerdalen. Maar live valt dat kwartje net even anders: Aleksandra Denton is een echte muzieknerd, die haar parelmoeren liedjes minutieus opbouwt met ambachtelijke synths, beats en fieldsamples.
Seinabo Sey: Grootse soul zoals soul bedoeld is, maar dan met elektronische beats. Daarmee scoorde de Zweeds-Gambiaanse zangeres Seinabo Sey vorig jaar dankzij de remix van de Noorse DJ Kygo een megahit met het nummer ‘Younger’ – begin dit jaar ook bij ons in de Top 40. Maar er is meer. Zoals ook bleek op Eurosonic Noorderslag staat Seinabo met de uitstraling van een stijlvolle, exotische prinses op het podium en laat ze horen dat ook haar iets rustiger werk als soloartiest ertoe doet. Door haar rijpe stem laat ze haar poëtische pop noir live klinken als soulvolle R&B- en electropopkunstwerkjes met vlagen Afrikaanse beats.
Bad Breeding: Als we op Bad Breeding mogen afgaan, is hun thuisdorp Stevenage, Hertsfordshire niet het meest vrolijke van Engeland. En Engeland verre van het meest fantastische land op aarde, als we toch bezig zijn. Dit ernstig beukende viertal veegt de grimey schandvlekken van David Camerons Engeland met dikke klodders noise van de voorruit – zo hangen de eerste singles ‘Chains’ en ‘Age Of Nothing’ ergens tussen aanklacht en aanslag in. Met venijnige lyrics en gitaren op volle orkaankracht trapt Bad Breeding hardcorepunk naar het volgende level, daar waar bands als Black Flag of Ceremony met bleke bekkies afhaken.
Slaves: In het Britse Kent parkeren ze tegenwoordig maar gewoon op straat. Sinds Isaac Holman en Laurie Vincent daar hun garagepunkband Slaves begonnen, is er namelijk geen smeerkuil meer veilig. Vincents scheerscherpe metalriffs laten de vonken vrij vliegen, terwijl motorkappen drie straten verderop spontaan deuken onder loudmouth Holmans meedogenloze gebeuk op twee staande trommels. Deze jonge, immer stijlvol geklede honden blaffen zich een weg door de bullshit van alledag met rake teksten en een knuppelhard potje moshrocken totdat je remschijven roodgloeiend opgeven. The Sound of 2015, noemen ze dat bij de BBC.
Op www.lowlands.nl is uitgebreide informatie te vinden over deze bevestigingen en eerder aangekondigde acts zoals Ben Howard, Major Lazer, The Chemical Brothers, Passenger en Four Tet. Binnenkort volgen meer bevestigingen.
—–
A CAMPINGFLIGHT TO LOWLANDS PARADISE 2015
21 + 22 + 23 augustus 2015
Evenemententerrein Walibi Holland, Biddinghuizen
Festivalticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €195,- incl. servicekosten.
CJP-ticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €185,- incl. servicekosten.
Parkeerticket: €15,- incl. servicekosten. €25,- aan de poort.
Gllamcamp: luxe overnachten in vooropgezette accommodaties, diverse prijzen. Meer info: https://tickets.campsolutions.nl/lowlands/nl/
Voorverkoop: www.ticketmaster.nl
Bustickets voor busreizen vanuit heel Nederland: http://www.eventtravel.nl/
A Campingflight to Lowlands Paradise 2015 wordt mede mogelijk gemaakt door Heineken, Nedap, en Douwe Egberts.
Check onderstaande lijst en constateer zelf dat Laura-Mary en Steven van Blood Red Shoes beslist niet eenkennig zijn wat hun muzieksmaak betreft. Hun voorkeur gaat van hard core punk tot disco floor fillers. Het duo houdt van The Beatles en The Stones, van obscuur en experimenteel tot vette hits. En ze kennen hun klassiekers. Toch altijk leuk zo’n platenlijstje van een favoriete band. Je komt er achter wat er in de tourbus wordt gedraaid, maar zo’n voorkeurslijst biedt ook een kijkje in de keuken van de band. Het zou leuk zijn als Blood Red Shoes een van deze songs zou coveren tijdens hun optreden op Pinguins in Paradiso op 4 april, maar als ze gewoon hun eigen nummers spelen zijn wij ook dik tevreden. Nog geen kaarten? Klik dan links boven.
