Author: Martje Schoemaker

Het solodebuut van Brian Wilson was in 1988 de start van een nieuwe periode voor de iconische Beach Boys-songwriter. Om de solocarrière van Wilson nog een keer in het zonnetje te zetten, brengt Rhino een nieuwe collectie uit met zowel studio-opnames als liveopnames. Daarnaast bevat dit album ook twee niet eerder uitgebrachte tracks: Run James Run, een nummer speciaal geschreven voor de collectie, en Some Sweet Day, geschreven in de jaren ’90 samen met Andy Paley. Playback: The Brian Wilson Anthology omvat meer dan 30 jaar muziek, met een selectie uit de negen soloalbums van Wilson. The Brian Wilson Anthology wordt 22 september uitgebracht op cd, 2lp, digitaal en op diverse streamingservices. De Beach Boys-songwriter is ook live te zien door de verlenging van de Pet Sounds 50th Anniversary Tour met maar liefst twee shows in Nederland: 3 juli in Carré en 5 juli in TivoliVredenburg.

Het album start met Love And Mercy, een van de vier tracks op Playback afkomstig van Wilsons debuutalbum. Verder een aantal tracks van twee albums die Wilson in 2004 uitbracht: Gettin In Over My Head en het Grammy-winnende Brian Wilson Presents Smile.  Er zit ook een fotoalbum bij de collectie met een selectie van klassieke foto’s uit Wilsons solocarrière, aangevuld met foto’s van studio-opnamen in 2017. Daarnaast zitten er liner notes bij van David Wild en een exclusieve foto door de legendarische rockfotograaf Robert Matheu.

LIVEDATA 03/07 Carré, Amsterdam 04/07 Kursaal, Oostende 05/07 TivoliVredenburg, Utrecht

 

Twee maanden na de release van zijn debuut-EP blijft Tamino verbazen. Zijn parcours wordt al verbluffend genoemd, en na België en Nederland is nu ook Engeland aan het bezwijken voor het 20-jarige supertalent.

Vorige week stelde The Independent Tamino voor aan haar lezers. De kwaliteitskrant lanceerde een akoestische versie van Habibi in de rubriek New Music To Listen To This Week en overlaadde hem met complimenten:
“I am in love with this man’s voice. There’s a richness and weight to it that seems steeped in the culture of his Egyptian heritage, a solemnness and intensity that belies his age, and an astonishing vocal range that goes from a sombre, deep moan to a deeply affecting falsetto cry. His lyrics, as well, have an old-world romance to them, yet the themes are as universal as they come.”

Vandaag volgt Wonderland Magazine met de première van de video voor Cigar:
Creepy and captivating, the video is almost impossible to take your eyes off of and wonderfully illustrates Tamino’s own exhilarating songwriting and creativity.’

Tamino’s 17-jarige broer Ramy regisseerde de video voor Cigar met de hulp van Tamino zelf en van art director Athos Burez. “Ik loop al een jaar rond met dit concept van een dode die één nacht terug tot leven komt en dezelfde zonden begaat als tijdens zijn leven. Hij heeft nergens spijt van. Ik koos Ramy niet zozeer omdat hij mijn broer is maar vooral omdat ik wist dat hij de video het beste tot zijn recht kon laten komen met zijn talent, passie en aanpak. Hij kent me natuurlijk ook heel goed. Aan hem kan ik, beter dan aan eender wie, mijn ideeën uitleggen. Als kind creëerden we samen verhaaltjes en toneeltjes en het is leuk is dat we dat op een manier nog steeds doen.”

Dit weekend trapte Tamino op Genk on stage zijn drukke festivalzomer af. Vrijdag speelt hij met zijn band op Rock Werchter.

Tamino
Er is een Egyptisch spreekwoord dat luidt: ‘ibn il-wazz 3awwam’; ‘de zoon van een gans is een zwemmer’. Zo vader, zo zoon, of preciezer, zo moeder, zo zoon. Het is waar wat ze zeggen, bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Tamino is de oudste zoon van een Vlaamse moeder en een Egyptische vader. Een antropologe met passie voor viool en piano, en een verkoper en evenementenorganisator die elkaar ontmoetten in de West-Afrikaanse republiek Guinee. De eerste passie van de 20-jarige Tamino Moharam Fouad was het theater: “Het was de eerste beet van de performancemicrobe, veronderstel ik”, klinkt het. “Ik was altijd geïnteresseerd in het vertalen van gevoelens, emoties en ideeën naar iets anders, iets meer dan de typische gang van zaken.” Komt ervan, wanneer je moeder je naar het hoofdpersonage in Mozarts opera Die Zauberflöte noemt.

De zoektocht naar ‘alternatieve werelden’, zoals Tamino het noemt, leidde hem ook naar literatuur – “Er is zelden een rustig moment waarop je me niet met een boek zult zien” – en de muziek.

Tegen de tijd dat Tamino ook Radiohead en Jeff Buckley, met wie hij vaak vergeleken wordt (“Zelfs toen ik nog in punkgroepjes speelde”), toevoegt aan z’n lijstje artiesten die hem inspireren, ligt het vast: “Ik wilde iets met muziek doen. Dat kon ik op mezelf doen, op mijn slaapkamer, of ik kon mijn horizonten verruimen, nieuwe mensen ontmoeten en nieuwe dingen leren.” Van Mortsel, bij Antwerpen, ging het richting Amsterdam, waar hij zich inschrijft in het conservatorium.

LIVEDATA 30/06 Rock Werchter 07/07 Cactus Festival, Brugge 15/07 Vondelpark Open Air Theatre, Amsterdam 16/07 Valkhof Festival, Nijmegen 28/07 M-Idzomer, Leuven 05/08 Zeverrock, De Pinte 08/08 Lokerse Feesten, Lokeren 15/08 Openluchttheater Rivierenhof, Antwerpen 18/08 Pukkelpop, Kiewit 20/08 Terug naar Tiengemeten, Zuid Beijerland 01/09 Into The Great Wide Open, Vlieland 17/09 Breda Barst, Breda 30/09 7 Layers Festival, Amsterdam 11/10 AB, Brussels 14/12 Ekko, Utrecht 16/12 Altstadt Eindhoven, Eindhoven

 

De veelgeprezen songwriter en gitarist David Rawlings brengt zijn derde studioalbum Poor David’s Almanack uit. Voor de opnames van dit album liet Rawlings de Dave Rawlings Machine achter zich om zich te richten op een nieuw maar tijdloos geluid waarin invloeden van zowel moderne als traditionele americana duidelijk hoorbaar zijn.

Het album werd analoog opgenomen in samenwerking met producers Ken Scott (The Beatles, David Bowie) en Matt Andrews tijdens een zevendaagse sessie in de legendarische Woodland Sound Studios te Nashville Tennessee. Rawlings werd hierbij ondersteund door zijn partner in crime Gillian Welch en diverse gastmuzikanten, waaronder Willie Watson, Paul Kowert, Brittany Haas, Ketch Secor (Old Crow Medicine Show) en Taylor en Griffin Goldsmith (Dawes).

Deze release is de achtste studiosamenwerking tussen Gillian Welch en David Rawlings. Het creatieve partnership duurt inmiddels al meer dan twintig jaar en bracht hen Grammy-nominaties voor The Harrow And The Harvest uit 2011 en Time (The Revelator) uit 2011. Ook het veelgeprezen Nashville Obsolete uit 2015 werd lovend ontvangen en belande in diverse best-of-year-lijstjes in 2015. De succesvolle samenwerking tussen Rawlings en Welch werd in 2015 beloond met de Americana Lifetime Achievement Award For Sonwriting en de Berklee American Masters Award in 2016.

Poor David’s Almanack verschijnt 11 augustus. Als voorloper brengt Rawlings 28 juli de single Cumberland Gap uit, die digitaal verkrijgbaar is.

 

Grunge-icoon Mark Lanegan komt woensdag 22 november met zijn band naar de Rotterdamse Maassilo. De show staat in het teken van het dit jaar verschenen album Gargoyle. Als support-acts neemt Lanegan Joe Cardamone en Lyenn mee. De kaartverkoop is direct gestart, voor dit concert zijn uitsluitend staanplaatsen beschikbaar.

Na de dood van Chris Cornell besef je hoeveel het werk van de grunge-iconen verankerd ligt in de originele bands die deze tijdgeest bepaalden. Gelukkig is Mark Lanegan nog onder ons. De voormalige zanger van The Screaming Trees is wat dat betreft een uitzondering op die regel. Zijn loopbaan wordt gedefinieerd door de vele samenwerkingsverbanden: hij zat in gelegenheidsformatie Mad Season met Mike McCready en Layne Staley en brak door tot de mainstream als sleutelfiguur op Songs For The Deaf van Queens Of The Stone Age. Ook maakte Lanegan sterke platen met Greg Dulli (Afghan Whigs) en Isobel Campbell (ex-Belle & Sebastian) en werkte hij met onder anderen PJ Harvey en Moby.

Dat hij als veelgevraagd artiest onvermoeid nieuwe muziek blijft uitbrengen, is voornamelijk berust op zijn onmiskenbare, doorleefde stemgeluid, beneveld met sigarettenrook, drank en zielenleed. Zet zo’n stem onder elk liedje en je weet dat het menens is. Dit jaar bracht Lanegan het loodzware en melancholische Gargoyle uit: met titels als Drunk On Destruction en Goodbye To Beauty. Aan pathos en onheil geen tekort. Mark Lanegan is inmiddels 30 jaar rotsvast een begrip in de muziek. Het concert in de Maassilo wordt gepresenteerd door Motel Mozaique Concerts & Rotown.

LIVEDATA 29/07 Rock Werchter, Werchter 01/07 Effenaar, Eindhoven 22/11 Maassilo, Rotterdam

 

 

Het is 15 juli weer zover: Kliko Fest! Alle zalen van het Haarlemse Patronaat worden zowel ’s avonds als de hele nacht (het festival duurt van 20:00 tot 06:00 uur) gevuld worden met het beste wat de garagepunk, trashy blues, rock-‘n-roll en surf te bieden heeft. Kliko Fest is Patronaats indoorfeest voor garagepunk, rock-‘n-roll, trashblues, surf, noise en beat.

New Bomb Turks komt naar Haarlem voor een exclusieve Nederlandse show 15 juli. De Amerikaanse garagepunkband begon in 1990 en heeft inmiddels tien albums en verschillende EP’s en singles op hun naam staan. Sinds 2005 is de band minder vaak live te zien, dus hier wil je bij zijn. Zanger Eric Davidson is tevens de schrijver van het boek We Never Learn: The Gunk Punk Ungergut, 1988 – 2001, over hoe garagepunks The Oblivians, Billy Childish, The Gories, The Hives en Jay Reatard het alternatief waren voor punkbands die inmiddels commercieel succes hadden.

Detroits garagelegendes The Gories bestonden in eerste instantie van ’86 tot ’92 en waren een van de eerste bands die blues met hun garagesound mengden. Ze beïnvloedden legio bands in het genre, waaronder ook stadsgenoten White Stripes. Na een losse Patronaat-show in 2015, nu een Kliko-show!

Meer gruizige garazie! Meatbodies is de band van Chad Ubovich die ook bij Ty Segall, Mikal Cronin en in Fuzz speelt. Segall bracht ook hun debuutplaat uit op zijn label, en terecht, want Meatbodies speelt een heerlijke eigen mix van wilde garagepunk, vertrouwd klinkende hardrockriffs en sixties psychedelica.

“The missing link between The Stooges and Salvador Dali”, daar kun je La Muerte plaatsen. Primitieve agressie en psychedelisch dus, maar ook invloeden van bands als Motörhead en The Birthday Party hoor je terug in deze band, die al in 1983 begon. Ruim 20 jaar was het stil, maar in 2015 kwam de groep terug in nieuwe vorm met een uitverkochte show in Ancienne Belgique. Sindsdien doen ze alleen enkele speciaal geselecteerde shows (in 2016 alleen Roadburn en Graspop) en in 2017 dus Kliko Fest!

Heb je zin om ‘s nachts te knallen? Dat kan zeker met Viagra Boys. De band ontstond nadat een naar Zweden uitgewezen Amerikaanse crimineel en twee locals in Stockholm een paar bier deelden. Ze vroegen zich af of een ‘punkband alleen kan vertrouwen op repetitieve drumpatronen en stuwende baslijnen zonder in de valkuil van pretentieus post-punk gezever te vallen’. Dat lukte, want Viagra Boys klinkt met een vulkanische ritmesectie en scheurende gitaren alsof Suicide, Dead Kennedy’s en Screaming Jay Hawkins een kind kregen en dat vervolgens geadopteerd werd door Captain Beefheart en The Butthole Surfers.

Voor een heerlijk smerige mix surf, garage, rockabilly, fuzz en exotica moet je bij Fifty Foot Combo zijn. En dan het liefst luid, wild en sexy, met als motto ‘100 % brutaal – 95% instrumentaal’. Dit is een show om je bij uit de kleren te scheuren, je naam ten schande te brengen en je inner wild man naar buiten te laten.
Dit jaar bracht Fifty Foot Combo ook nog een nieuw selftitled album uit, geproduceerd door Jim Diamond (The Dirtbombs, White Stripes, The Sonics).

De Nieuw-Zeelandse rauwdouwers The Cavemen vertrokken naar Londen uit hun thuisland “because those rednecks there wanted to lynch us”. Niet onbegrijpelijk, want ze klinken als een combinatie van GG Allin en The Dwarves, en zien er uit alsof The Cramps en The Gun Club zijn samengevoegd. Vier lompe idioten die live alle frustratie en woede er uit laten knallen in een energieke road-rash-raw garage punk rock-‘n-rollshow.

Tussen 1995 en 2005 ging het hard met The Skidmarks. De ’60s garagerockers uit Amsterdam werden uitgeroepen tot beste liveact, toerden door Europa, speelden op Lowlands en verschenen regelmatig op radio en televisie. Daarna waren de leden te horen in bands als Check 1-2, The Pedro Delgados, The Pop-Outs, Fat Pete & the Sherpas en Maison du Malheur, maar nu zijn The Skidmarks toch echt weer terug met een reünie show op Kliko Fest!

Cocaine Piss werd omschreven als een ‘hoop glinsterende kots’, smerig en fascinerend tegelijkertijd. De vier Belgen maken noisey punk met goede lading fuzz om epileptische dansjes op te doen, en hun debuutalbum dat dit jaar uitkwam heet dan ook The Dancer. Het werd opgenomen en afgemixt door Steve Albini (oa Nirvana, Pixies, The Stooges, The Fleshtones), dus dan weet je dat het kwaliteit is. Enter the glittershitstorm and see you under the disco ball!

Yee-hah! Sheesham and Lotus and Son! Achter deze naam gaat een bijzonder trio schuil dat muzikaal diep geworteld zit in de antieke sound van Mississippi folkblues, Appalachian folk, fiddle & jugband muziek en New Orleans brassbands uit vervlogen tijden. Als je er naar luistert met je ogen dicht dan kun je haast de sepiagekleurde beelden zien van een stomme film waar Charlie Chaplin een illegale bar in loopt en schaarsgeklede dames de charleston dansen.

Terwijl een dame gezellig op zijn schoot balanceert, haar borsten in de whiskey dopend, speelt Bob Log III de vuigste bluesy rock-‘n-roll. Hem een one-man-band noemen zou niet voldoende eer zijn, dit is een one-man-fenomeen. Dus als deze menselijke kanonskogel op je af komt in zijn rubberboot, ga dan niet aan de kant, maar spring er bij!

Driewerf van eigen bodem: de stoute Nederbeat van The Jerry Hormone Ego Trip, BARTEK (foto) met hun gruizige fuzzrock, en bluesy garagepunks Low Point Drains.

LIVEDATA 15/07 Kliko Fest, Patronaat Haarlem

 

Ja! Daar is ie: het eerste paaltje! Een moment waar menig Zwarte Crosser met kippenvel tot diep in de broek naar uitkijkt. De Zwarte Cross 2017 staat gruwelijk dicht voor de deur. Van organisatie tot artiest, van patatbakker tot beul, van campingburgemeester tot TD’er en van EHBO’er tot Nozem. Ze zijn er he-le-maal klaar voor!

Ken jij een superleuk meisje/jongen zonder Zwarte Cross-kaart? Maak een praatje met hem/haar en weldra is hij/zij je liefje. Hier 10 openingszinnen:

1 Guus Meeuwis vond jij toch superleuk? Goh, die staat vrijdag om 15:45 uur op het hoofdpodium van de Zwarte Cross. Er zijn nog kaarten…
2 Wat? Ben jij een Voederbietel. Ga je ook naar hun afscheidsshow vrijdag 14 juli om 23:15 uur op het hoofdpodium van de Zwarte Cross? Er zijn nog kaarten…
3 Wauw, wat een mooie Thunderdometattoo op je achterhoofd. Laten we samen naar de Zwarte Cross gaan om te knappen op de dansvloer op vrijdag. Er zijn nog kaarten…
4 Heb jij ook belijdenis gedaan maar heb je net als ik het gevoel dat je daar zo weinig mee doet in je leven? Nou dat treft! Ik ga de heilige geest gruwelijk aanjagen in de Gospelchurch vrijdag 14 juli op de Zwarte Cross. Er zijn nog kaarten…
5 “Oeh baby, I love your wayyy.” Wat? Ja, nee die van jou ook maar ik zong dat refreintje van die ene geweldige reggaeband Big Mountain. Die staan op de Zwarte Cross op vrijdag. Er zijn nog kaarten….
6 Bert Wagendorp een verzuurde Volkskrant-journo die de ring van 020 nooit uitkomt?! Helemaal niet joh. Kom, dan gaan we samen kijken op vrijdag op de Zwarte Cross. Er zijn nog kaarten…
7 Was jij vroeger ook verliefd op Paul Bosvelt? Laat die nou net een lezing geven op de Zwarte Cross op vrijdag. Er zijn nog kaarten…
8 Ik ben nog nooit naar een motorcrosswedstrijd geweest. Heb jij zin om met mij mee te gaan naar mijn crossontmaagding? Vrijdag 14 juli. Zwarte Cross. Er zijn nog kaarten…
9 Als ik jou zie draait mijn maag rond alsof ik in een stuntvliegtuig zit. Over stuntvliegtuigen gesproken, die zie je op de Zwarte Cross. Op vrijdag. Er zijn nog kaarten…
10 Hey, ik zie je nu al een tijdje bij de koffieautomaat staan en ik heb gewoon 2 kaartjes voor de Zwarte Cross gekocht. Ga je mee?

LIVEDATA 13-16/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde

 

Rock-‘n-roll-bacchanaal Last Night On Earth Festival maakt 15 september in Den Haag een terugkeer met Birth of Joy (foto), Dirty Fences, Shaking Godspeed, Death Alley, NEED & Last Rites Orchestra vs Santa Cruz.
De organisatie legt uit: “Een jaar geleden riepen wij van Shaking Godspeed en Death Alley op om het starre en verlammende Hollandse popzaalkeurslijf te doorbreken. Om recht te doen aan de haast onstilbare honger van het snel groeiende en verbredende Nederlandse rockpubliek, ageerden we tegen vroege curfews en veiligheidvooropmentaliteit die rock-‘n-roll al veel te lang in de wurggreep houden. Op Last Night On Earth werd rockers een totaalervaring geboden door bands eindelijk weer tot aan het ochtendgloren te laten spelen, en ze niet als proloog van een dertien-in-een-dozijn dj-avond weg te zetten.

Op die eerste editie van Last Night On Earth werd massaal en met de volumeknop op 11 gehoor gegeven aan deze oproep. De Nederlandse betutteling werd in een stijf uitverkochte Marktkantine te Amsterdam tot in de vroege uurtjes een dikke vinger gegeven. De boodschap vanuit bands en publiek was kraakhelder: de nacht is bestemd voor rock-‘n-roll, rock-‘n-roll is bestemd voor de nacht. Daarmee is de eerste slag gewonnen – dat moge duidelijk zijn. De strijd is echter nog lang niet gestreden, en de honger is nog lang niet gestild.

Daarom wordt de Mars op de Nacht deze zomer vervolgd – en wel in Den Haag. Vrijdag 15 september zal het zweet van wellustige rocktieners en volhoudende rockbejaarden van de muren van De Besturing druipen. “Met Death Alley, Shaking Godspeed, Dirty Fences, Birth of Joy, NEED, en Last Rites Orchestra x Santa Cruz zal de nacht zo lang duren als we zelf willen. Op deze 15de september is live rock-‘n-roll het epicentrum van de nacht – precies zoals het bedoeld is.

Op Last Night On Earth komt de vunzigheid van Sleazefest, de heftigheid van (wijlen) Speedfest, en de psychedelica van Roadburn samen in één smerige Haagse rocktempel. De huidige generatie rockfanaten zal door de energie van de bands de oneindigheid van de nacht in gelanceerd worden. De afterparty begint om 7:00 uur ‘s ochtends en vindt plaats op het Binnenhof – Henk Kamp is dj.

LIVEDATA 15/09 Last Night On Earth, Den Haag

 

De hardrockers van Alter Bridge brengen 8 september een livealbum uit met opnames van hun optreden in de 02 Arena in Londen op 26 november afgelopen jaar. Maar dat is niet alles: als kers op de taart voegen ze ook nog nooit uitgegeven B-kantjes en rariteiten toe aan deze plaat.

 

Alter Bridge werd in 2004 gevormd door Mark Tremonti, Scott Phillips en Brian Marshall na het uiteenvallen van hun vorige band Creed. Als zanger/tweede gitarist namen ze Myles Kennedy erbij en zo werd Alter Bridge gevormd. Waar Creed de commerciële grungeweg insloeg, ging Alter Bridge de andere kant op en besloten ze het bij de metalkant van de muziek te zoeken.

Naast de liveplaat, bevat dit dubbelalbum ook een cd met nooit eerder uitgebrachte nummers: Cruel Sun en Solace zijn allebei afkomstig van de opnamessies van One Day Remains. Breathe was verkrijgbaar als exclusieve bonustrack bij The Last Hero, voor wie de plaat bij Best Buy kocht. Bovenstaande drie nummers voegen zich bij nog zeven andere nummers, die alleen zijn uitgebracht in Japan en nu voor het eerst verkrijgbaar zijn in de rest van de wereld.

Live at the O2 Arena + Rarities komt 8 september uit op Napalm Records. Distributie door PIAS.