Martje Schoemaker, auteur op Pinguin Radio

Recensie Down The Rabbit Hole 2017: Spoon, Father John Misty, Fleet Foxes en De La Soul in de hoofdrol

Vrijdag

Een festival kan nauwelijks beter worden afgetrapt dan door My Baby. De openingsact van de vrijdag van Down The Rabbit Hole 2017 stelt nooit teleur en nu ook niet. In de sfeervolle Hotot valt de Nederlandse band die het in binnen- en buitenland zo goed doet in de smaak met een bevlogen set psychedelische indierock. Cato van Dijck straalt van oor tot oor, omdat ze doorheeft dat de tent aan haar voeten en die van haar bandleden ligt. Een swingende aftrap om in te lijsten.

Tekst Pieter Visscher

Down The Rabbit Hole kreeg te maken met twee vervelende afzeggingen. Die van Anderson. Paak is nog wel op te vangen, maar topheadliner Massive Attack is natuurlijk een ander verhaal. Gelukkig staan daar nogal wat acts tegenover die die leegte collectief kunnen invullen. Bear’s Den bijvoorbeeld, de Londense folkrockers, die zich niet van slag laten brengen door wat technische strubbelingen aan het begin van hun optreden. De fidele Britten staan garant voor oorstrelende luisterliedjes. Songmateriaal dat net zo fragiel als innemend is en af en toe zelfs kan knallen.

Een van de ontdekkingen op Down The Rabbit Hole 2017 is Tash Sultana, de Australische onewomanband, want dat is wat ze is. Toetsen, gitaar, trompet en een panfluit zet ze in, en ze drumt er ook nog bij, maar haar voornaamste wapen zijn de loop-pedalen die ze gebruikt. En haar prachtige stem. Klassiek, pop, rock en dance versmelt Tash Sultana moeiteloos; stijlen die vlekkeloos in elkaar overlopen. Het is indrukwekkend en de Teddy Widder begrijpt dat.

Bonobo, de Brit Simon Green is ‘live’ op Down The Rabbit Hole en dat betekent dat hij een zes man sterke band heeft meegenomen en een zangeres. Het is tegen half tien op de vrijdagavond, de zon gaat voorzichtig onder en zelfs buiten de tent worden de heupen soepel losgegooid op de zwoele, sferische dance van Green cum suis. “It’s good to be back in The Netherlands”, zegt Bonobo. We geloven ‘m.

Na een degelijk optreden van Rag’n’Bone Man komt het danspubliek opnieuw aan zijn trekken met Moderat (foto). Wie het Duitse trio zonder oordoppen kan weerstaan, heeft een onwaarschijnlijke laag eelt op zijn of haar trommelvliezen. Publiek wordt welhaast de propvolle Hotot uitgeblazen door de formatie die voortkwam uit Apparat en Modeselektor. Sascha Ring is goed bij stem en de momenten van opwinding zijn talrijk.

Ook Trentemøller heeft de volumeknop geheel naar rechts gedraaid. Hij staat aan het begin van de nacht geprogrammeerd in de Teddy Widder, met zijn band en de eveneens Deense zangeres Marie Fisker. Trentemøller speelt de nodige tracks van zijn vorig jaar verschenen album Fixion, misschien wel zijn sterkste plaat sinds 2006, toen hij voor het eerst een langspeler uitbracht. Het is een bezwerende set, niet in de laatste plaats door de aanwezigheid van Fisker. Er is veel ruimte voor gitaar en percussie, terwijl elektronica de hoofdrol blijft opeisen. Nochtans zit Trentemøller live in een opvallende spagaat; enerzijds wil hij de wat organischer indiekant op en anderzijds wil hij zo graag toewerken naar elektronische climaxen tijdens zijn liveoptredens. Misschien moet hij een keuze maken; of linksaf of rechtsaf. Prijsnummer Complicated, met Marie Fisker in bloedvorm, wordt ook daardoor live een stuk minder knallend uitgevoerd dan op plaat. Maar wat een fenomenale song blijft het niettemin.

Zaterdag

De zaterdag start bijzonder swingend met het uit Senegal afkomstige Orchestra Baobab. Negen man sterk. Traditioneel geklede West-Afrikanen die wel raad weten met een Teddy Widder aan het begin van de middag. Rumba, soukous en jazz zijn slechts enkele ingrediënten van de mêlee aan stijlen waarvan Orchestra Baobab zich bedient. Niemand die stil kan blijven staan. De mannen ogen zelfs wat verbouwereerd. Wat een feest!

“Down The Rabbit Hole, laat jullie horen!”, is niet aan dovemansoren besteed. Vlaanderen wordt onder andere vertegenwoordigd door Bazart, dat nogal wat sterke indiewaveliedjes laat horen. Dat die prima in het Nederlands gezongen kunnen worden, bewijst ook een in no time uitverkocht concert in het Sportpaleis in Antwerpen. Een definitieve doorbraak in ons land kan niet lang op zich laten wachten. Frontman Mathieu Terryn lijkt per optreden meer te groeien als blikvanger. Hij bespeelt het publiek en is zichtbaar emotioneel wanneer hij en zijn bandmaten het podium verlaten. Na een uur komen, zien en overwinnen. Nergens is het publiek tijdens Down The Rabbit Hole zó enthousiast als tijdens Bazart. Beuningen gaat volledig plat.

De net zo Nederlandstalige Spinvis krijgt de zaak minder in beweging, maar is instrumentaal een stuk rijker en dat is ook wat waard. Erik de Jong heeft weer een mooie band meegenomen, waaronder een fraaie, vrouwelijke strijkersectie. Spinvis wil alleen maar zwemmen en dat komt hartstikke goed uit op Down The Rabbit Hole, schitterend gesitueerd aan een prachtig meer bij De Groene Heuvels.

Benjamin Clementine, met zijn indrukwekkende stemgeluid, is duidelijk op stoom in de Teddy Widder, waar zijn soulvolle songs goed uit de verf komen aan het begin van de zaterdagavond. Opvallend is het geheel in het wit geklede achtergrondkoor dat Clementine heeft meegenomen. De wildste associaties schieten door je hoofd.

Wie nog niet stokdoof is geworden omdat de oordoppen in de tent waren blijven liggen tijdens de optredens van Moderat en Trentemøller, wordt dat wel tijdens de werkelijk oorverdovende show van Soulwax (foto) in de Hotot. Het Belgische gezelschap verzorgt een optreden waarin de accenten definitief richting elektronica zijn verschoven. Wie rocknummers als Much Against Everyone’s Advice verwacht van het net zo getitelde superalbum uit 1998 komt van een bijzonder koude kermis thuis. De broers Dewaele draaien aan knoppen, er zitten drie (!) drummers op het podium en een oorverdovende opzwepende portie elektronica valt de massa ten deel. Een optreden zonder al te gek veel climaxen. Daar zit nog redelijk wel wat rek in.

Na de frisse, funky soul van de begeerlijke NAO met haar fijne stemgeluid is het tijd voor Fleet Foxes, dat een van de allermooiste optredens van het weekend verzorgt. De band verkeert in bloedvorm en speelt veel werk van het net verschenen, avontuurlijke Crack-up, evenals prachtklassiekers zoals Mykonos, dat toch gewoon weer voor kippenvel zorgt over het hele lijf. De show is betoverend, zelfs bevlogen voor Fleet Foxes-begrippen en ook ontroerend.

Zondag

Britt Daniel, geweldig bij stem, gaat er na een nummer of vijf, zes even lekker bij liggen tijdens het optreden van zijn band Spoon (foto) en zingt het eerste gedeelte van I Ain’t The One, van het onlangs verschenen, ijzersterke album Hot Thoughts ook in horizontale houding. Spoon maakt veel indruk in de propvolle Teddy Widder (konijn met een lange pluizige vacht overigens) met een speels en frivool optreden waar de energie vanaf spat. De hoekige, met elektronica aangelengde indierock van de Amerikanen is van absolute wereldklasse en dat weet Beuningen nu ook.

Bovendien uit Amerika en in diezelfde Teddy Widder is Warpaint een lust voor het oog aan het begin van de avond. Voor het dameskwartet is het publiek op Down The Rabbit Hole wat minder massaal toegestroomd, terwijl een show wordt neergezet die zeker begeesterd is. De atmosferische postrock van Warpaint wordt live lekker stevig aangedikt en geeft je eigenlijk geen moment de kans de aandacht te laten verslappen. “It’s nice to see you all dancing and having a good time”, klinkt het welgemeend uit de mond van bassist en een van de twee zangeressen Jenny Lee Lindberg.

Een absolute verrassing op DTRH is het met maar liefst elf man uitgerukte De La Soul, dat voor een bijzonder soulvolle hiphopshow zorgt, met jazzy elementen. Het geheel zou zelfs niet misstaan op North Sea Jazz en laten de Amerikanen daar nou over een paar dagen acte de présence geven. Er komt niet veel werk van het klassieke 3 Feet High And Rising voorbij, niettemin is elke klap raak. Dit is een interactief hiphopspektakel om je vingers bij af te likken. En daarom zien we de onherroepelijke rapclichés met alle liefde door de wingers. De La Soul is een van de winnaars van het weekeinde. Het gezelschap sluit af met Name And Number van eerdergenoemd album en dan gaat het dak er helemaal af.

Snel door naar Father John Misty, die als een ware casanova paradeert over het podium van de Teddy Widder. Hij steekt de ene na de andere sigaret in de brand en test om de haverklap de slijtvastheid van zijn skinny zwarte jeans, door op zijn knieën het publiek te bespelen. Wat dat betreft niet veel nieuws onder de zon bij de Amerikaan. Wel de ouderwetse kwaliteit die we van hem gewend zijn. Het accent ligt op zijn onlangs verschenen nieuwe album Pure Comedy. Een wat mindere plaat dan het twee jaar geleden verschenen I Love You, Honeybear, dat in talloze jaarlijstjes geheel terecht op de eerste plaats eindigde in 2015. Hij sluit af met het titelnummer van het album en dat is ouderwets lekker. Father John Misty is misschien wel de mooiste stem in het huidige internationale mannelijke en vrouwelijke pop- en rockcircuit en ook als showman behoort hij tot de absolute wereldtop. Natuurlijk, het toetje dat Oscar And The Wolf daarna serveert in de Hotot mag er ook zijn, maar Father John Misty blijft een uurlang nagalmen.

Resumerend kan gesteld worden dat DTRH 2017 een editie is geweest om met heel erg veel plezier aan terug te denken, met veel prachtmuziek en een festivalaankleding die ongekend is, in binnen- en buitenland. Ook daarom is het driedaagse evenement in Beuningen nog stiekem het best bewaarde geheim in festivalland.

Album van de Dag: J. Bernardt – Running Days

J. Bernardt – Running Days (PIAS)

J. Bernardt is Jinte Deprez en een van de drie ijzersterke zijprojecten van de Belgische band Balthazar. Hij staat voor eigentijdse, minimalistische r&b met lichte elektronica- en soulinvloeden. Zelf verwoordt hij het als “een mengelmoes van The Doors tot Edith Piaf, tot Daft Punk”, al zijn Chet Faker en James Blake nooit ver weg.

De leden van Balthazar hebben even de tijd genomen om zich te focussen op hun solocarrières. Voor Jinte betekende dit dat hij kon experimenteren met genres die hij normaal gesproken niet kwijt kon bij Balthazar. “Ik houd nog steeds van de oldschool 60’s-sound van Balthazar, maar voor dit project begon ik na te denken over wat ik zou willen draaien op een huisfeest.”

Op het album zijn dan ook duidelijke r&b-, soul- en hiphopinvloeden te horen, maar het is alles behalve slick. Jinte wilde juist dat het album een DIY-feeling zou hebben. Deze nieuwe emotionele rauwheid is iets wat Jinte grappend beschrijft als cry-disco. “Ik ben fan van deze term. Want terwijl de muziek opliftend is, zit er veel tekstuele somberheid in.” Tekst Mania (redactie)

LIVEDATA 01/07 Rock Werchter, Werchter 18/07 Valkhof Festival, Nijmegen 18/08 Lowlands, Biddinghuizen 09/09 Popmonument, Bergen op Zoom 28/09 Effenaar, Eindhoven 06/10 Ancienne Belgique, Brussel 13/10 Tivoli-Vredenburg, Utrecht 14/10 Patronaat, Haarlem 17/10 Tolhuistuin (Paradiso-Noord), Amsterdam

Ghostpoet komt met nieuw album

De uit Londen afkomstige experimentele producer en MC Ghostpoet komt dit najaar met een nieuw album. Ghostpoet heeft een unieke sound ontwikkeld waarin hij spoken word met dubstep combineert. Zijn muziek valt enigszins te vergelijken met artiesten als Tricky en The Streets.

Op zijn nieuwe plaat Dark Days + Canapés zoekt Ghostpoet de grenzen op en zoekt hij de grenzen op tussen hiphop, rock, triphop, dub en elektronica.

Het nieuwe album komt uit op 18 augustus, maar luister hieronder nu alvast naar de nieuwe track Trouble + Me.

Opvallende interpretatie Steve Reich

Afgelopen week werd het album met een van de langere titels uit de muziekgeschiedenis Bruise Blood: Reimagining Steve Reich’s Music For Pieces Of Wood aangekondigd; een samenwerking tussen POLIÇA, een electronische popband uit Minneapolis, en s t a r g a z e – een kamerorkest met invloeden uit elektronische en popmuziek.

De nieuwe plaat is een 20 minuten durende interpretatie van de minimalistische pioneer Steve Reich. Het aankomende album is de eerste van een serie van twee; waarbij het tweede album meer op songs gebaseerd is – vol nieuw materiaal en inspirerende versies van onverwachte popsongs. Het nieuwe album komt uit op 21 juli.

Het geluid wordt absoluut anders, maar luister hieronder alvast naar wat je zo ongeveer kunt verwachten.

Album van de Dag: Portugal. The Man: Woodstock

Portugal. The Man: Woodstock (Warner)

Portugal. The Man had nogal wat nummers op de plank liggen waaruit kon worden gekozen bij het tot stand komen van het achtste studioalbum, de opvolger van Evil Friends (2013). Woodstock is een langspeler geïnspireerd op het legendarische rockfestival uit 1969. Zanger John Gourley van Portugal. The Man ontdekte het Woodstock-festivalticket dat zijn vader al die jaren zorgvuldig had bewaard. Woodstock moet klinken als een muziekfestival. Dat is de insteek geweest van de Amerikanen. Maar dan dus vooral als Woodstock.

Een reis terug naar de late jaren 60, van de vorige eeuw. Een album dat klinkt als een muziekfestival. Je moet er maar op komen en het dan ook nog kunnen uitvoeren. Maar doe die ogen eens dicht, luister aandachtig en word even hippie. Want dat is wat er gebeurt. De plaat is gevuld met tien songs die live sowieso erg goed uit de verf gaan komen. Op het Indiestadtfestival bijvoorbeeld, 20 en 21 september in Paradiso.

Woodstock opent met Number One, met een hoofdrol voor wijlen Richie Havens – een van de sterren van Woodstock 1969. Zijn versie van Freedom loopt prominent door de song en zorgt meteen voor het nodige sentiment. Er wordt vaker leentjebuur gespeeld. Zo leunt prijsnummer – een flinke hit inmiddels – Feel It Still flagrant op het heerlijke Please Mr. Postman van The Marvelettes uit 1961. Het hoge, wat vrouwelijke stemgeluid van Gourley maakt de track extra zomers.

Woodstock is geproduceerd door een rits aan namen, waaronder alleskunner John Hill, Dangermouse en zelfs Beastie Boy Mike D is van stal gehaald. Ook die smaakvolle ingrediënten maken Woodstock tot een uitdagende, net zo lome als swingende plaat, die zonder meer geslaagd is in opzet. Portugal. The Man is een band die zichzelf blijft uitvinden en Woodstock een indiepopalbum dat de vier jaar wachten zeker waard is geweest. Maar waarom die auto nou in de fik staat? Tekst Pieter Visscher

LIVEDATA 21/09 Indiestadfestival Paradiso, Amsterdam

St. Vincent kondigt Fear The Future Tour aan

St. Vincent has announced the Fear The Future Tour, her first extended run of dates in over two years. The tour begins october 17 in London and concludes december 2 at Brooklyn’s Kings Theatre.

The Fear The Future Tour announcement comes in the midst of an eventful year for St. Vincent (née Annie Clark). The GRAMMY®-winning artist and “bona fide guitar god pop visionary” (Rolling Stone) made her directorial debut in february when The Birthday Party from the ‘XX’ horror anthology premiered at the Sundance Film Festival (she also wrote and scored the piece). More recently, she was named ambassador for Record Store Day 2017, recorded a 7″ single with John Legend to benefit Planned Parenthood, and unveiled updates to her signature collection of Ernie Ball guitars.

08/19 – Tokyo, Japan – Summer Sonic
10/17 – London, UK – O2 Academy Brixton
10/18 – Manchester, UK – O2 Apollo Manchester
10/20 – Dublin, Ireland – Olympia Theatre
10/23 – Brussels, Belgium – Ancienne Belgique
10/24 – Paris, France – Le Trianon
10/26 – Berlin, Germany – Huxleys
10/27 – Utrecht, Netherlands – TivoliVredenburg
11/14 – Detroit, MI – The Fillmore
11/15 – Indianapolis, IN – Egyptian Room
11/17 – Milwaukee, WI – Riverside Theater
11/18 – St. Paul, MN – Palace Theater
11/19 – Kansas City, MO – Uptown Theater
11/20 – St. Louis, MO – The Pageant
11/21 – Louisville, KY – Whitney Hall
11/22 – Nashville, TN – Ryman Auditorium
11/24 – Knoxville, TN – Tennessee Theatre
11/25 – Durham, NC – Durham Performing Arts Center
11/27 – Washington, DC – The Anthem
11/28 – Philadelphia, PA – Electric Factory
11/30 – Boston, MA – House of Blues
12/01 – Portland, ME – State Theatre
12/02 – Brooklyn, NY – Kings Theatre

Glen Hansard en Sophia naar New Fall Festival 2017

De organisatie van New Fall Festival 2017 bevestigt de komst van onder anderen Glen Hansard (foto), William Fitzsimmons, Kensington, Anna Ternheim, Destroyer, Sophia, Julien Baker, Little Dragon, Alice Merton, Megaloh & Rhein Brass, Mogli, Die Höchste Eisenbahn, Gurr, Isolation Berlin en Die Nerven naar Düsseldorf.

Het prestigieuze Few Fall Festival vindt dit jaar plaats van 15 t/m 19 november, op nog geen uur rijden van de Nederlandse grens. Het festival kent een onconventionele opzet waarbij de totaalbeleving rondom een serie concerten centraal staat. Geluid, performance, sfeer en locatie zijn hierbij perfect op elkaar afgestemd. Zapgedrag, halve shows, luid pratende medebezoekers en een verwaaid geluid komen derhalve in het vocabulaire van New Fall Festival niet voor. In het kader van New Fall organiseert men vijf dagen lang een reeks full-length optredens van bijzondere artiesten op unieke locaties in de binnenstad van Düsseldorf. ‘Beautiful music, beautiful places’ is het motto van dit festival voor de pure muziekliefhebber.

Bevestigde namen
De line-up van New Fall Festival herbergt telkens weer kwalitatief hoogstaande artiesten, waaronder gearriveerde internationale sterren, maar ook verborgen parels en opkomend talent. Daarnaast is er ruimte voor speciale samenwerkingen op het snijvlak van pop en klassiek. Voor deze zevende editie zijn momenteel bevestigd: Glen Hansard, William Fitzsimmons, Kensington, Anna Ternheim, Destroyer, Sophia, Julien Baker, Little Dragon, Alice Merton, Die Höchste Eisenbahn, Mogli, Gurr, Isolation Berlin, Die Nerven en Megaloh samen met het Rhein Brass van de Robert Schumann Hochschule Düsseldorf. Voor de tweede opeenvolgende keer vindt New Fall gelijktijdig plaats in de Zuid-Duitse stad Stuttgart, waarmee het programma in Düsseldorf parallel loopt.

Popmuziek in Düsseldorf
In de Benelux staat Düsseldorf vooral bekend om haar grenzeloze winkelmogelijkheden, sprookjesachtige kerstmarkt en internationale luchthaven. Muziekliefhebbers brengen tegenwoordig ook steeds vaker de rijke muziekhistorie van de stad ter sprake. Zo werd in Düsseldorf als een van de eerste steden ter wereld gepionierd met elektronica in muziek en gold de stad als bakermat van de krautrockscene. Bands als Neu!, Kraftwerk, DAF, Die Krupps en Die Toten Hosen kennen allemaal hun oorsprong in Düsseldorf. Naast deze aansprekende muzikale erfenis bezit de stad ook een aantal bijzondere en volstrekt unieke (muziek)locaties. Juist deze speciale plekken doen tijdens New Fall dienst als festivallocatie. Denk hierbij onder andere aan een voormalig planetarium, een statige kerk, het hoofdkwartier van een telecombedrijf, de top floor barvan een hotel en een concertzaal geïntegreerd in een museum. De optredens zijn overal seated en voorzien van een geluid dat in Duitsland tot de hoogste standaard behoort.

Packagedeals
Speciaal voor bezoekers van buiten de stads- en landsgrenzen worden binnenkort packagedeals aangeboden, bestaande uit hotelovernachting(en) en de keuze uit meerdere concerten. Deze hotelspecials worden mogelijk gemaakt in samenwerking met me and all hotels Düsseldorf, gelegen in stadsdistrict Little Tokyo. Hierdoor wordt een bezoek aan New Fall Festival niet alleen een onvergetelijke muziekervaring, maar tegelijkertijd een uiterst ontspannen stedentrip.

New Fall Festival kan worden beschouwd als een luilekkerland voor muzikale ontdekkingsreizigers en liefhebbers van sfeervolle live-ervaringen van het hoogste niveau.

LIVEDATA 15-19/11 New Fall Festival, Düsseldorf

Hard On is de nieuwe Sweet Life Society

Het krakende geluid van vintage vinyl is slechts een deel van het geluid van The Sweet Life Society. Deze excentrieke act mengt eigentijdse muziek met oldschool Cotton Club-pareltjes. Ze restylen de swingcultuur in een mix van elektronische geluiden, versterkt door de live-uitvoering met een aantal van de beste Noord-Italiaanse jazzmuzikanten.

Festivals als Glastonbury, Bestival, Lovebox, Wilderness, Latitude en Boomtown werden al platgespeeld door deze energieke band. Maar ook in Nederland krijgt de band steeds meer voet aan de grond, want Lowlands, Eurosonic, Zomerterras en MadNes gingen helemaal los op de dikke sound van The Sweet Life Society.

Na de release van het eerste album Swing Circus door Warner Music staat nu release van de plaat Antique Beats op de planning. Antique Beats komt dit najaar uit maar de nieuwe single Hard On wordt nu al de wereld in geslingerd. De single heeft een zomerse sound en wordt uitgebracht samen met verschillende remixes.

Liefhebbers luisteren uiteraard naar Ska.World op Pinguin Radio!

Album van de Dag: The Mountain Goats – Goths

The Mountain Goats – Goths (Merge Records)

Wie de naam John Darnielle hoort, denkt automatisch The Mountain Goats. Of kijkt glazig terug, want heel bekend is hij bij het grote publiek met The Mountain Goats niet geworden. Darnielle is al ruim 25 jaar de stuwende kracht achter de Amerikaanse indieband en inmiddels is zijn zestiende album verschenen. Zijn? Ja, want hoewel The Mountain Goats inmiddels nog een bandlid telt, bassist Peter Hughes, en ook drummer Jon Wurster (Superchunk, Bob Mould) inmiddels een blijver lijkt, is het toch vooral Darnielles project.

Op Goths brengt The Mountain Goats een ode aan de goth-stroming. Zo bezingt Darnielle in Stench Of The Unburied Siouxie And The Banshees, en gaat Andrew Eldritch Is Moving Back To Leeds natuurlijk over de frontman van Sisters Of Mercy. Maar eigenlijk gaan alle nummers vooral over de aantrekkingskracht van het duistere. Het resultaat is interessant. Goths is dan ook een luisterplaat. Zet hem op de achtergrond op terwijl je bezig bent, of een boek leest en hij nestelt zich gezellig in een hoekje van je gehoor. Toch is de plaat ook uitermate geschikt om niets te doen. Sommige nummers zijn jazzy (Paid In Cocaine, The Grey King And The Silver Flame Attunement), met een hoofdrol voor bas en brushes, andere songs zijn typisch indie (We Do It Different On The Westcoast). Maar alle nummers hebben met elkaar gemeen dat ze blijven hangen en ontspannen.

Goths verdient een extra luisterbeurt. Het is geen album dat je direct bij je lurven grijpt, maar het is daarom zeker niet het zoveelste indieplaatje. Wie mocht twijfelen, skipt meteen door naar het laatste nummer, Abandoned Flesh, zolang je de repeatknop maar niet vergeet in te drukken. Tekst Muzine | Theo Stepper

LIVEDATA 13/10 De Helling, Utrecht

LCD Soundsystem kondigt nieuw album aan

LCD Soundsystem heeft een nieuw album aangekondigd. De band zal de plaat met de titel American Dream uitbrengen op 1 september via Columbia Records/DFA. American Dream is het vierde album van de band.

Begin mei bracht de band onder leiding van James Murphy al de singles Call The Police en American Dream uit. LCD Soundsystem kondigde ook een wereldtournee aan en doet daarbij twee keer Nederland aan. Maandag 11 en dinsdag 12 september staat de band in Paradiso.

Lowlands kreeg met de New Yorkers in 2016 de gedroomde afsluiter. James Murphy had een imposant gezelschap meegenomen naar de Flevopolder en kwam live niet vaak zó sterk voor de dag. De tijdelijke opheffing van de band heeft LCD Soundsystem duidelijk goedgedaan, bleek in Biddinghuizen. Het beukte, knalde en schuurde werkelijk aan alle kanten. Murpy steekt in een absolute bloedvorm, zowel muzikaal als vocaal, want het wordt weleens onderschat hoe goed hij eigenlijk kan zingen. De eerste twee singles van het nieuwe album American Dream en Call The Police (dubbele A-kant) zijn al uiterst prettige kennismakingen met het nieuwe album van JamesMurphy cum suis. Paradiso kan zijn borst natmaken.

LIVEDATA 11-12/09 Paradiso, Amsterdam