Elida Almeida – Kebrada

Wie Kaap-Verdië zegt, zegt natuurlijk meteen Cesaria Evora. De diva op blote voeten is helaas overleden, maar de morna heeft door haar wel een wereldwijde bekendheid gekregen.
Toch is het niet alleen morna wat de klok slaat in het eilandenrijk voor de Afrikaanse kust. Eldia Almeida bijvoorbeeld, is jong en weet heel wat wereldse invloeden door haar muziek te breien. Haar muziek heeft over het algemeen een vrolijke toon, met Braziliaanse samba, en Zuidafrikaanse gumboots bijvoorbeeld. Alhoewel de morna, de blues van blues van Kaap-Verdië ook te horen is. En met haar stem die ietwat hees is en aan de noten trekt klinkt het dan meteen ook lekker jankerig.

Kebrada is Almeida’s tweede album.

Wil je weten wat er wekelijks aan nieuwe nummers op Pinguins Pluche gedraaid wordt? Bezoek de facebookpagina van Pluche met allemaal nieuwe muziek…

 

Ricky Koole with Ocobar – Wide Open Road

De virtuoze mannen van Ocobar laten zich helaas niet al te vaak op de plaat vangen, maar nu heeft Ricky Koole ze gestrikt voor haar nieuwe album. Terecht dat ze prominent in de titel terecht zijn gekomen, want ze leveren een belangrijke bijdrage aan dit album. Ze hebben een heerlijk strakke swing waar Ricky goed tegenaan kan leunen met haar zang.
Wie Koole al een tijdje volgt, weet waar ze de mosterd haalt: uit de blues, soul, country en americana. Het is dus niet zo vreemd dat er covers op het album staan van bijvoorbeeld Johnny Cash, Sam Cooke, Willie Nelson en Kris Kristofferson. Maar fijn aan dit album is dat ze ook een viertal nummers zelf heeft geschreven. Ze blijft heel goed in de sfeer van het album met die songs, en ze doen er zeker niet voor onder!

Wil je weten wat er wekelijks aan nieuwe nummers op Pinguins Pluche gedraaid wordt? Bezoek de facebookpagina van Pluche met allemaal nieuwe muziek…

 

Ane Brun – Leave Me Breathless

Als je een nieuw album van de Noorse Ane Brun gaat afluisteren, dan weet je wel zo ongeveer wat je kunt verwachten: ijle singersongwritermuziek. Denk je. Maar bij het eerste nummer ontdek je langzamerhand dat ze een cover zingt. Van een nummer dat heel ver bij haar vandaan ligt. Van een nummer van de zoete rockband Foreigner, nota bene.

Ane heeft een heel album met covers opgenomen, zie je dan. Want je herkent diverse titels: Make you feel my love, Unchained melody en Big yellow taxi, om er maar een paar te noemen. Bij andere titels moet je even zoeken: van wie was Stay ook al weer (van Shakespeare’s Sister, wie kent ze nog uit de jaren ‘80?).
De nummers die ze koos gaan over liefde of over liefdesverdriet want ze stonden op een mixtape voor een nieuwe geliefde waarmee het weer snel uit ging. En ze heeft ze allemaal schitterend naar haar hand gezet. Ook op covers kan ze dus haar eigenzinnige stempel drukken. Een prachtalbum, en op Pluche ga je daar zeker regelmatig een nummer van horen!

Wil je weten wat er wekelijks aan nieuwe nummers op Pinguins Pluche gedraaid wordt? Bezoek de facebookpagina van Pluche met allemaal nieuwe muziek…

 

Benjamin Clementine – I Tell A Fly

Misschien wel de meest eigenzinnige singer-songwriter van dit moment, deze Benjamin Clementine. Hij leverde onlangs zijn tweede album af, altijd lastig voor een artiest als je moet opboksen tegen het alom bejubelde debuut van een paar jaar geleden.

Benjamin Clementine heeft al zijn angsten afgeworpen, en het album dat er nu ligt kent wederom geen enkel compromis. Het is ook totaal niet in een genre in te delen, het is een soort combinatie van jazz, chanson en klassiek. Hij gromt, hij grauwt, hij schmiert en fluistert. Hij beukt op zijn piano, maar weet ‘m ook zachtjes te beroeren. Liedjes met een simpel schema van couplet en refrein zijn amper te vinden. Als luisteraar zit je dus constant op het puntje van je stoel.

En omdat we op Pluche weliswaar “pluche” muziek draaien, rustig van toon dus, willen we ook dat jij af en toe op het puntje van je stoel zit. Daarom hoor je meerdere nummers van dit album op Pluche.

Wil je weten wat er wekelijks aan nieuwe nummers op Pinguins Pluche gedraaid wordt? Bezoek de facebookpagina van Pluche met allemaal nieuwe muziek…

LIVEDATUM 08/11 Ancienne Belgique, Brussel 28/11 Motel Mozaique Concerts @ De Doelen, Rotterdam

Teasers!

Iedere week nieuwe muziek op Pinguinradio en we hebben ze alvast voor je samengevat in de vorm van Cups. Je zal ze ongetwijfeld weer tegenkomen, iedere 2 uur zenden we ze uit.

Deze week nieuw op Pinguin radio:

Cup 1

Beck – Dear Life
LCD Soundsystem – Tonite
The Beaches – Money
Canshaker Pi – Indie Academy
Marmozets – Play
Foo Fighters – Sky is the Neighbourhood

Eilen Jewell – Down Hearted Blues

Op Pluche volgen we al jaren de Amerikaanse singersongwiter Eilen Jewell. Sinds haar debuut “Songs from sinners & strangers” in 2007 heeft een aantal fijne albums afgeleverd. Ze mixt country, blues en folk in haar songs en weet die met haar flexibele stem beeldend tot leven te wekken. Nu is er een nieuw album, dit keer zonder dat haar schrijverskwaliteiten aangesproken zijn, want het is een album met covers. “Down hearted blues” heet het album, en de focus ligt dus deze keer op blues. Maar denk niet dat het een tussendoortje is: dit is een heel fijn album. Met het geweldige gitaarspel van Jerry Miller en de perfecte timing van Eilen zijn alle nummers tot grote hoogte gebracht. Je zult dus zeker nummers van het album terughoren op Pluche de komende tijd.

Wil je weten wat er wekelijks aan nieuwe nummers op Pluche gedraaid wordt? Bezoek de facebook pagina van Pluche met allemaal nieuwe muziek…..

Leprous – From The Flame

Leprous werd in 2001 gevormd in Notodden, Noorwegen. In 2006 brachten ze hun eerste full-album Aeolia uit. Noorse media bespraken dit album bijzonder positief waarna de band hun tweede album Tall Poppy Syndrom opnam, waarmee ze een label zochten. Het album werd in 2009 uitgebracht door Sensory Records. Hun bekendheid beperkte zich de eerste 10 jaar vooral tot Scandinavie. In de herfst van 2010 startte er een Europese tour waarna de band ook Europese bekendheid kreeg.

Hun laatste album Malina is deze maand Album van de maand op Aardschok. Metal Mike schrijft hierover:

Meer dan torenhoog. Denk Mount Everest. Zó hoog waren mijn verwachtingen voor het nieuwe Leprous-album. Voorganger ‘The Congregation’ is namelijk samen met het Arch/Matheos-album ‘Sympathetic Resonance’ uit 2011 mijn favoriete album van het huidige decennium. Toen de eerste aankondiging voor ‘Malina’ (mooie mysterieuze titel trouwens) verscheen, heb ik er alles aan gedaan om mijn verwachting tot ‘formaatje Keutenberg’ terug te brengen. Maar ‘The Congregation’ is nu eenmaal één van die albums die tot een beperkt lijstje van essentiële, progressieve mijlpalen behoort. De vraag is nu of Leprous dat kunstje met het nieuwe album opnieuw flikt. Welnu, ik denk dat ‘Malina’ daarvoor iets te veel in het verlengde van de voorganger ligt. En dat het songmateriaal op ‘The Congregation’ net een tikkie sterker was. Maar toch, wat een geweldig album is het weer. Wat opvalt is dat de nieuwe nummers meer koortjes bevatten en dat de sound opener en lichter is geworden. De gitaren staan beduidend minder zwaar afgesteld. Denk echter niet dat de Leprous nu ineens poppy klinkt, daar is de band veel te eigenzinnig voor. Iets anders dat opvalt, is het gebruik van echte strijkinstrumenten. Cello en viool zijn niet alleen nadrukkelijk aanwezig, maar voegen ook echt iets toe aan de Leprous-sound, vooral in de kerkelijke afsluiter „The Last Milestone”, die uitsluitend bestaat uit strijkers en de hoge zang van Einar Solberg. De nieuwe aspecten komen het mooist samen in „Stuck”; dit nummer stevent de eerste drie minuten af op iets dat op een hitsingle lijkt, maar die gedachte wordt in de tweede helft van de song genadeloos de grond in getrapt na een prachtige break, gevolgd door een weergaloos einde waarin zanger Einar werkelijk alles uit de kast haalt. Opener „Bonneville” en „Mirage” kennen eveneens zo’n prachtige opbouw. Op ‘Malina’ staan echter ook compactere nummers, zoals het beklijvende en tegelijkertijd heerlijk tegendraadse „Captive”. En wat te denken van „Coma”, waarin ongemakkelijk en catchy moeiteloos hand in hand gaan. Niet in de laatste plaats vanwege drummer Baard Kolstad. Deze gast is hard op weg om de Mike Portnoy/Keith Moon van zijn generatie te worden. Tot zover de superlatieven. Doordat instant klassiekers als „Rewind” of „Slave” lijken te ontbreken en de zanglijnen soms wat te lang worden uitgesponnen, geen tien uit tien voor ‘Malina’. Toch is het een beest van een album geworden, dat door het iets toegankelijker geluid weleens vele nieuwe zieltjes voor Leprous zou kunnen gaan winnen.

Zenders van Pinguin Radio maken weer geluid

De zenders van Pinguin Radio doen het gelukkig allemaal weer na de hevige crash in onze techniek afgelopen week.

Aardschok, Pinguin On The Rocks en Classics doen het weer helemaal.

Pinguin POP draait op dit moment de muziek van Pinguin Radio in een beperkte playlist. Begin volgende week, 12 en 13 juni, is hoofdzender Pinguin Radio weer op volle sterkte.

Dank voor een berichten via e-mail, Twitter en Facebook.