Category: Breekijzer

Droïd Fantôm – The Plan

Droïd Fantôm is een indie/powerpop duo dat is ontstaan in de studio. Die staat in Parijs en is collectief eigendom van de band Fleche.

Die band ligt even op zijn reet wat de helft van de band de tijd en de gelegenheid geeft om eens lekker te klooien. Dat verliep zo voorspoedig dat er als snel genoeg materiaal was voor een album. Dat verscheen de eerste van deze maand onder de titel, Emptiness Takes Time. De verschillen tussen Droïd Fantôm en de moederband zijn nog geen eens zo groot. Beiden beoefenen het powerpop genre, maar de afsplitsing is net wat subtieler, zit net wat strakker in de verf. The Plan is een goedgekozen single, want representatief voor het album. Je hoort er sporen in terug van classic powerpopbands als Cheap Trick en Dwight Twilley. Niks nieuws sous le soleil dus maar wel tres jolie.

The Jesus & Mary Chain – jamcod

Toen The Jesus & Mary Chain debuteerde in 1985 met het Psycho Candy album en de Just Like Honey single was alles aan de band controversieel; hun uiterlijk, de bandnaam, het volume van hun shows die zelden langer dan 20 minuten duurden maar bovenal hun muziek.

Zo’n puist gestroomlijnde herrie hadden we nog nooit gehoord! Alsof The Ramones een oud Beach Boys nummer coverden met begeleiding van een stel straaljagers. Wat we toen – bijna 40 jaar geleden niet hadden durven bevroeden- was dat de stijl die de gebroeders Reid toen introduceerde, de shoegaze nu niet alleen nog steeds in zwang zou zijn, maar misschien nog wel populairder dan ooit. Zeker als we het zachtere zusje, de dreampop meerekenen.

The Jesus & Mary Chain bestaat nog steeds. Of alweer eigenlijk, ze zijn er tussen 1999 en 2007 even uit geweest. Zo revolutionair als toen is de band allang niet meer. Dat ze misschien hun haren, maar niet hun streken hebben verloren is goed af te horen aan nieuw single jamcod. Die als vanouds, schuurt en schaaft en alle meters in het rood laat lopen. Jamcod is de aanjager van een nieuw album , numero 8 van Jim en William Reid, die op 8 maart moet gaan uitkomen onder de titel Glasgow Eyes. Rond die tijd gaat The Jesus & Mary Chain ook weer touren. Leg je oordoppen maar alvast klaar.

Porno For Pyros – Agua

2023 is een goed jaar voor comebacks moet Perry Farrell hebben gedacht. Hij volgt het voorbeeld van o.a. The Stones, The Beatles en Blur en komt met zijn eerste nieuwe muziek sinds?

Ja dat hangt er vanaf. Solo liet hij in 2019 voor het laatst van zich horen. Met Jane’s Addiction was dat in 2011 en met Porno For Pyros was dat nog langer geleden, in 1996! Nu willen we Farrell solo of met een van zijn bands niet gelijkstellen met genoemde namen, maar we zijn blij dat hij weer eens iets van zich laat horen. Waarom Perry er voor koos om Porno weer leven in te blazen? Waarschijnlijk om waardig afscheid te nemen. Klaarblijkelijk is dat er 26 geleden niet van gekomen. De band gaat dan ook op ‘afscheidstournee’ in de oorspronkelijk bezetting. En hoe klinkt de comebacksingle? Ouderwets goed met het accent op ouderwets. Agua was dan ook oorspronkelijk bedoeld voor het 2e Porno album, Good God’s Urge. Volgend komt er ook nog een nieuwe EP.

En Perry zou Perry niet zijn als hij de tour niet zou koppelen aan een nobel doel. Dat doel heet Surfrider Foundation. Dat is een organisatie die zich inzet voor het schoon en leefbaar houden van de Pacific Ocean.

Minor Citizen – Operator

Vandaag is Operator van stonerrocktrio Minor Citizen uitgekomen. De song is de tweede single van de komende EP, “Not Perfect Either”, die de Amsterdammers met Mario Goossens van Triggerfinger hebben opgenomen! Operator gaat over het moment dat frontman Thomas uit een relatie stapte waar hij al een tijd niet meer in wilde zitten, en in de nasleep daarvan onverwachts een nieuw persoon tegenkwam. Het begin van het nummer is eigenlijk een kreet van iemand nodig hebben (“I need an Operator”), die in de tweede helft van het nummer beantwoord wordt.

De single release gaat samen met het einde van de Popronde, waar Minor Citizen dit jaar onderdeel van was met maar liefst 24 shows! Binnenkort verschijnt na de release van Operator ook een live video. Dan kan je ook thuis of in de pauze met de haren los.

Bar Italia – Worlds Greatest Emoter

Wie regelmatig naar Pinguin Indie luistert zal bekend zijn met de naam Bar Italia. Met Worlds Greatest Emoter crosst de Britse band nu ook over naar Pinguin On The Rocks. Wat de allernieuwste single van het trio geschikt maakt voor liefhebber van het wat zwaardere lied is de la gitaren die hier wordt opengetrokken. Dat en het het gruizige -lees grunge- karakter van het afwisselend door Jezmi Tarik en Sam(antha) Fenton gezongen World Greatest Emoter. Op de vraag wat een ’emoter’ is moeten we het antwoord schuldig blijven. Het is sowieso een raadsel waar het nummer over gaat. Maar het klinkt dus geweldig.

Blacktoothed – Carried Away

Blacktoothed gaat er prat op dat de hoogste noot ooit door een man gezongen in hun nieuwe single, Carried Away te horen is.

Alleen hebben wij hem nog niet kunnen ontdekken. Misschien is de noot zo hoog dat het menselijk oor hem niet oppikt. Mocht je hond raar gaan doen als je het nummer draait dan weet je hoe dat komt. Blacktoothed komt aus Deutschland en timmert momenteel aan een derde album. Hoe, wat en wanneer weten we nog niet. De band rockt zoals de ouden zongen: ze maken op seventies leest geschoeide  hardrock, incl. vette ritme sectie, gierende gitaarsolo’s en dus een  zanger met een groot stembereik.

Bijzonder is dat blacktoothed een vrouwelijk bandlid heeft. In de pop en indie is de emancipatie volop aan de gang, maar in de wereld van de zware metalen is een vrouw in de opstelling anders dan achter de microfoon nog steeds vrij uniek. De dame in kwestie heet Mathilde en uit haar koker komen die gierende solo’s. En ook de bewering dat in Carried Away de hoogste mannelijk noot ooit verstopt zit. We geloven haar op haar woord.

IDLES – Dancer feat. LCD Soundsystem

Als je als postpunkband een dansnummer hebt geschreven wie kan je dan beter vragen bij de uitwerking daarvan dan James Murphy en zijn befaamde LCD Soundsystem? Wat je noemt een transatlantische samenwerking.

Dancer is geen gewone dancetrack net zomin als IDLES een gewone postpunkband is of LCD een doorsnee dance-act. Het nummer begint met een vioolintro dat zo veel lijkt op dat van It’s A Man’s World van James Brown dat het niet anders dan een ode kan zijn aan mister dynamite.  Het is de start van een track die stuitert als een kangoeroe op een skippybal. Zanger Joe Talbot spoort de dansers aan met kreten als  ‘cheek to cheek and hip to hip’ daarbij gesteund door een koor dat niet geheel nuchter lijkt.

Dancer komt op het nieuwe, vijfde album van IDLES, TANGK, een co-productie van de band’s Mark Bowen, Nigel Goodrich van Radiohead en hip hop producer Kenny Beats. Releasedatum 16/2/24.

Slothrust – Pony

Je moet als rockact maar durven om een r&b hit te coveren, zeker zo’n monumentaal nummer als Pony van Ginuwine, een wereldwijde superhit in 1996.

L.A. duo Slothrust komt er niet alleen mee weg, maar eigent zich het nummer volledige toe. Zozeer zelfs dat je in eerste instantie je oren niet gelooft. Hé? Dit nummer ken ik, neeee. Ja dus. De Pony van Slothrust is net zo hitsig als het baanbrekende origineel van Ginuwine en zijn producer Timbaland, maar met zijn verleidelijke vrouwenstem, loodzware gitaren en roffelende drums misschien net even subversiever.  Het is hoe dan ook een schoolbeeld van een goede cover. Mocht je de dikke vier minuten van de single versie van Slothrust‘s Pony te kort vinden dan ligt er ook nog een veertien minuten uitvoering op je te wachten.

Citizen – Can’t Take It Slow

De hittip van onze rockafdeling is de nieuwe single van ‘murican’ poppunkband Citizen.

Can’t Take It Slow is een strak, spannend en krokant nummer dat je van intro tot outro op het puntje van je stoel houdt. Het is afkomstig van album zes alweer van de band die Toledo in de Amerikaanse staat Ohio als thuisbasis heeft. De kersverse langspeler heet Calling The Dogs en zal door de band in den lijve aan het publiek worden voorgesteld middels een uitgebreide wereldtournee.  Die gaat volgend weekend van start houdt de band tot medio februari volgend jaar van straat. Het (voorlopig) laatste concert vindt plaats in de Brusselse Botanique op 17/02/2024 . De dag daarvoor staat Citizen in de Dynamo in Eindhoven.

Big Spring – Slow Death

Bedwantsen-rock zou een goede naam zijn voor de muziek van het Engelse Big Spring. Hun poppy rocksongs hechten zich namelijk net zo vast in je hersenpan als die beestjes aan Frans beddengoed.

Van intro-riff tot fade out alles plakt, kleeft en blijft hangen. Met het knapperige Slow Death als jongste voorbeeld. Het is een raadsel dat er nog steeds geen album is van de lads die toch al zo’n jaartje of 8 aan het rammelen zijn.

Misschien gaat het een dezer dagen alsnog gebeuren, maar eerst zien dan geloven. Een paar jaar terug riepen ze dat ze hard aan hun debuutalbum aan het werken waren, maar dat moet dus nog steeds uitkomen. Ondertussen is er al wel een nummertje of 20 beschikbaar van de boys.  Dus wat let je om lekker te gaan slepen en  je eigen Best Of Big Spring album te maken op Spotify.