Nieuws Archieven - Page 1095 of 1239

Album Reviews: Bloc Party en King Charles

Bloc Party – Hymns (Infectious / PIAS)
Hymns staat symbool voor de hergeboorte van Bloc Party. Onenigheden zorgden lange tijd voor onrust binnen de groep. De band stopte. En begon weer. Gordon Moakes en Matt Tong vertrokken, Justin Harris en Louise Bartle kwamen. Zanger Kele Okereke en gitarist Russell Lissack bleven.

Vergeet het geluid van Helicopter, Banquet en Song For Clay. Ja, live komen ze voorbij en nog steeds even fantastisch en aanstekelijk als altijd. Maar Hymns is anders, aftrappend met het opzwepende en elektronische The Love Within. So Real is niet veel later ingetogen fraai, opgevolgd door de soulvolle rock ’n roll groove van The Good News, het zweverige Fortress en Massive Attack’s Unfinished Sympathy look-a-like Different Drugs. Het sterke Living Lux sluit als nummer elf de rij. Het album schiet qua geluid en genres de nodige kanten op, waarbij alles nog maar nét aan elkaar blijft hangen. Maar wel weer aan de goede van de streep. Als altijd eigenlijk. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 02/03 Q-Factory, Amsterdam 05/03 La Madeleine, Brussel 17/06 Best Kept Secret, HilvarenbeekKing Charles – Gamble For A Rose (Kobalt/V2)
In 2007, toen King Charles een jonge twintiger was, kwam hij terecht in de Londense folkscene. Die bestond uit artiesten als Mumford and Sons, Noah and the Whale, en Laura Marling. Naast hun muzikale verwantschap vormden ze ook één grote vriendengroep; ze speelden met plezier bij elkaar en tourden samen. Laura Marling heeft zelfs zowel een relatie met de zanger van Mumford & Sons als met de zanger van Noah and the Whale gehad. Het zijn ook artiesten waarvan bekend is dat ze veel samen deden en daarnaast artiesten die flink zijn doorgebroken. Dat King Charles daar ook bij hoort is echter nauwelijks bekend. Hij is tot nog toe altijd in hun schaduw gebleven.

Het is wat vreemd als je bedenkt dat hij in 2009 zelfs de ‘International Songwriting Competition’ heeft gewonnen, gejureerd door o.a. Tom Waits en Jeff Beck. Aan zijn schrijvaardigheid ligt het dus niet. Het probleem is echter dat zijn debuutalbum nogal op zich laat wachten. Loveblood verschijnt pas in 2012, als de folkhype al zowat weer op zijn retour is. Bovendien is het achteraf bezien niet het album dat de zanger wilde maken. Hij is naar zijn eigen mening niet trouw aan zichzelf gebleven. Daarom besluit King Charles om toch eindelijk het album te maken dat hij had moeten maken nadat hij die felbegeerde songwriters-prijs won. En daarvoor zoekt hij zijn oude vrienden weer op.

Gamble for a Rose is namelijk geproduceerd door Marcus Mumford, frontman van Mumford & Sons, en bevat bijdragen van andere leden van Mumford & Sons en Noah and the Whale. Daarmee doet het ook al snel denken aan het werk van beide bands. Dat kan aanvankelijk weliswaar overkomen alsof hij dergelijke artiesten kopieert maar in de praktijk maakte hij zulke muziek in 2007 zelf ook al, samen met diezelfde mensen. Dit is precies het album dat hij in zijn hart al jaren wilde maken. En dat zorgt voor oprechte, gepassioneerde muziek.

King Charles heeft ook genoeg eigen identiteit om het bekende folk-geluid uit Londen in een ander jasje te stoppen. Charles pakt de zaken anders aan, verwacht dus geen Mumford-banjo’s. De muziek ligt dichter bij de meeslepende dramatiek van Dry the River, met een licht-barok sausje à la Fanfarlo. King Charles blijkt in zijn teksten een onvervalst romanticus, waar de soms zwierige begeleiding perfect bij past.

In de opener, Loose Change for the Boatman, is er op liefdesgebied echter nog sprake van een pijnlijke breuk. Het resulteert in een emotioneel nummer dat zeer intiem begint maar opbouwt naar een climax waarin King Charles al zijn pijn eruit speelt. Na dat nummer is de zanger namelijk al snel weer met andere vrouwen bezig. “Well you floated into the room as I started to play / Oh my mind went blank and my fingers lost their way”, verzucht de zanger verliefd in het titelnummer.

Het is slechts een voorbeeld van de romantische teksten waar Gamble for a Rose vol mee staat. Op momenten wel erg sentimenteel, maar het blijft net aan de goede kant van de lijn doordat King Charles ze zo gepassioneerd over weet te brengen. Die passie wordt ook volop uitgestraald in de muziek. Soms zorgt het voor een vleugje kitscherigheid, maar over de gehele linie is Gamble for a Rose een overtuigende, uitbundige folkplaat, waarmee King Charles toch nog zijn belofte heeft waargemaakt. Te laat voor een grote doorbraak, maar dat is een kleinigheid. Tekst Arnout de Vries

Nieuwe namen voor Welcome To The Village 2016

We gaan best lekker, achter de schermen van ons festival. De programmeurs zijn druk bezig om acts te bevestigen, en daar kunnen we vandaag een aantal van bekendmaken! Fresku, Lonely the Brave (UK), Protection Patrol Pinkerton (BEL), Hot 8 Brass Band (USA), Die Nerven (DUI) en Loyle Carner (UK), zijn de nieuwste namen voor ons ontdekkersfestival. Eerder kreeg je al Tinariwen (Mali), Fanfare Ciocarlia (ROE), Protomartyr (USA), Bewilder (NED), Hypochristmutreefuzz (BEL), Tal National (NIGER), East Cameron Folkcore (USA), The Lytics (CAN) en Canshaker Pi (NED) voor je kiezen.

We programmeren zo’n tachtig acts. Daarnaast is er veel aandacht voor lekker en eerlijk voedsel, design, is er voor het eerst theater op het festival en komt het innovatieproject Dorp weer terug. De kaartverkoop is inmiddels los! De ticketprijs blijft gelijk, hier kun je meer lezen over de tickets. Trouwens, nog suggesties voor ons muziekprogramma? Vul hier de Grote #wttv16 Suggestielijst in! Tot snel!

FRESKU
Veel introductie heeft deze man natuurlijk niet nodig, maar vooruit: rauwe hiphop met humor, vunzigheid en levenswijsheden, verpakt in een knetterende liveshow. Fresku liet afgelopen herfst een behoorlijke bom vallen boven Hilversum, met vlijmscherpe teksten (en bijbehorende video’s) als aanklacht tegen de Nederlandse radiomakers. Er klonk volgens Fresku alleen maar witte hiphop op de radio, waar hij in zijn video bij Zo Doe Je Dat een behoorlijk sterk punt van maakt. De discussie barste los, waarna we bijna vergaten dat zijn album Nooit Meer Terug ook muzikaal gezien flink indruk maakt.

LONELY THE BRAVE
Na een intense show op Pinkpop wisten deze doomrockers al menig hart te veroveren. Met een heruitgave van het debuutalbum The Day’s War en een nieuw album op komst, bewandelt Lonely the Brave een nieuwe weg. Begin februari ziet Black Mire het daglicht (premiére via Pinguin Radio & Never Mind The Hype), het is de eerste single van het tweede album wat deze zomer verschijnt. Een duidelijke stap voorwaarts. Met Black Mire toont Lonely the Brave aan dat de band nog steeds flink rockt, maar beslist niet bang is om een andere kant te laten zien. Wij zijn fan!

Hot 8 Brass Band, Protection Patrol Pinkerton, Die Nerven, Loyle Carner
Uit New Orleans komt de Hot 8 Brass Band overgevlogen, om hun bijzonder swingende mix van hiphop en funky brass over onze dansvloer te blazen. Het Belgische Protection Patrol Pinkerton pakt diezelfde dansvloer, maar vult ‘m op een iets andere manier in: met lichtvoetige en catchy indiepop. Loyle Carner is een Britse rapper die met zijn debuut EP (te gekke oldskool hiphop met een modern Brits sausje) overladen wordt door lovende recensies. Tot slot Die Nerven, drie Duitse gasten die al bijna twintig jaar opzwepende en melodieuze post-punk maken; en dat klinkt verdammt goed!

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio #5

Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de belangrijkste 10 albums samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.

Megadeth – Dystopia (Universal)
Als gitarist bij Metallica gedroeg hij zich als een onhandelbare kleuter, dus werd hij in 1983 uit de band gesmeten. Sindsdien staat het leven van Dave Mustaine in het teken van de zoete thrashmetalwraak: met Megadeth probeert hij het megasucces van zijn ex-band al ruim dertig jaar te evenaren, en soms lukte hem dat nog ook. Met de platen Rust in Peace en Youthanasia bijvoorbeeld, waarop Megadeth snerpende en inhoudelijk sterke, welhaast politieke thrashmetal ventileerde.

Door: Robert van Gijssel 27 januari 2016

De nieuwe plaat, Dystopia, haakt aan bij die mooie Megadeth-periode van begin jaren negentig en doet de zwakke laatste jaren vergeten. Het geluid is scherp en blikkerig als voorheen, in de snelle riffs van Mustaine zelf en in de herkenbare, loeiende bassound van medebandoprichter David Ellefson. De eerste drie nummers mogen tot de beste liedjes uit de Megadeth-catalogus worden gerekend; vooral in het titelnummer en in het behoorlijk dreunende Fatal Illusion is Mustaine in vorm: aanstekelijke en schreeuwerige punkrefreintjes in kenmerkend snerende vocalen, toegankelijke riffs en gillend soleerwerk van de nieuwe scheurgitarist Kiko Loureiro. Je krijgt zowaar zin in die liveshow van Megadeth op het Nijmeegse festival Fortarock.

Vernieuwend is de Megadeth-mix van punk, metal en pop natuurlijk niet, en op Dystopia staan ook echt een paar mindere nummers (Poisonous Shadows is een zouteloze metalballad, met heel slechte teksten), maar er komt toch steeds weer een memorabel nieuw liedje achteraan (Lying in State bijvoorbeeld, waarin Mustaine ouderwets geëngageerd uithaalt). En zo daagt Mustaine de oud-collega’s toch weer uit: komt Metallica eigenlijk nog eens door met sterk nieuw thrashmetalwerk?

Suede – Night Thoughts (Warner)
Zo bedroevend als de carrière van de Britpop-band Suede in 2002 eindigde met het pompeuze album A New Morning, zo sterk was de comeback elf jaar later met de plaat Bloodsports. Zanger Brett Anderson had het juiste gevoel voor dramatiek weer te pakken, de gitaarriffs van Richard Oakes waren raak en de composities beklijfden.

Door: Gijsbert Kamer 27 januari 2016

Maar een hit als Animal Nitrate, Trash of Beautiful Ones – al jaren hoogtepunten tijdens de liveshows -, die bevatte Bloodsports helaas niet. Maar het album bleek slechts een voorzichtige vingeroefening voor het ijzersterke Night Thoughts, dat het beste Suede-album sinds Coming Up (1996) mag worden genoemd. Opgebouwd als een klassieke suite, beginnend met een strijkje als ouverture, is Night Thoughts een compleet geheel waarop pittige glamrock liedjes als No Tomorrow en dreinende ballads als Pale Snow of Tightrope elkaar afwisselen. Anderson zingt geweldig en de band speelt met een zeldzame overgave. Het lijkt alsof iedereen elkaar eindelijk weer heeft gevonden en heeft besloten heeft alles uit de kast te halen.

Andersons teksten zijn geloofwaardiger, want passen meer bij iemand die, zoals hij, de 50 nadert. Er zit een aangename zelfrelativering in die voorheen nog wel eens ontbrak. ‘I don’t know the meaning of much’, zingt hij in het sterke What I’m Trying to Tell You. Oakes zet er de juiste pakkende gitaarakkoorden onder en even wanen we ons twintig jaar terug, toen Suede een van de belangrijkste nieuwlichters in de Britpop was. Zonder nostalgisch te klinken is Night Thoughts een plaat die zich kan meten met Dog Man Star (1994) en Coming Up (1996), de twee mooiste Suede-platen.

De Staat – O (Caroline)
Ze hebben er een plaat of vier over gedaan, maar op O lijkt De Staat zijn ideale sound gevonden te hebben.

Door: Gijsbert Kamer 27 januari 2016

De groove en de donkere, staccato zang van Torre Florim waren altijd al zekerheden van een goede Staat-song. Ook de hoekige ritmiek is niet nieuw. Maar op O gaan dansbaarheid en meeslependheid samen alsof dit een vanzelfsprekende combinatie is. Het is even wennen dat Rocco Hueting zijn gitaar goeddeels vervangen heeft door synthesizers, wat De Staat op het eerste gehoor wat minder doet rocken. Maar de elektronica priemt lekker ontregelend door en ze hebben er een originele sound mee te pakken. Terwijl Florim zich ook als liedjesschrijver blijft ontwikkelen, getuige het fraaie Systematic Lover. O is minder vol dan voorganger I_Con (2013) en klinkt eigener en zelfverzekerder. Precies de plaat die De Staat moest maken om aansluiting te vinden bij hun livereputatie als een van de opzwependste bands van de laatste tijd.

Savages – Adore Life (Matador)
Op de hoes staat een fier gebalde vuist en volgens frontvrouw Jehnny Beth wilde de Londense gitaarband Savages het tweede album vullen met de ‘hardste songs ooit’. Van dat laatste is niets terechtgekomen, maar het vrijdag verschijnende Adore Life, opvolger van het sterke Silence Yourself (2013), is wel een steengoede plaat geworden, geworteld in postpunk.

Door: Menno Pot 20 januari 2016

Beth zingt als de opgefokte dochter van Ian Curtis (Joy Division) en Patti Smith. Vrijwel doorlopend doet ze aan Siouxsie Sioux denken. De grote kracht van Adore Life is (zoals de titel al een beetje suggereert) dat Savages minder boos is gaan klinken: ze lijken zichzelf toestemming te hebben gegeven om plezier te hebben, met een wat losser geluid als resultaat.

Wat een goede song deint daar op de kolkende gitaarriffs van The Answer, zo’n openingsnummer dat je meteen volpompt met geloof in een sterk vervolg. Dat komt er ook, al is het beslist niet allemaal gejaagd lawaai dat Savages serveert: Adore is een merkwaardig soort postpunkballad, Slowing Down the World doet wat de titel suggereert.

Het tempo is niet continu hoog; de intensiteit is dat wel. Het jaar 2015 leverde weinig memorabele rockplaten op, maar nu hebben we er halverwege januari al eentje te pakken. Savages komt 16 maart naar de Melkweg, Amsterdam.

Anderson .Paak – Malibu (Membran / Suburban)
Zijn debuutalbum uit 2014 was al heel geslaagd, maar toch schoot de ster van de Californische rapper en soulzanger Anderson .Paak (echte naam: Brandon Paak Anderson) pas echt omhoog toen hij vorig jaar een gastrol vervulde op Compton van Dr. Dre.

Door: Menno Pot 20 januari 2016

Zelf noemt hij zijn albums ook graag naar stadsdelen van Los Angeles: na Venice (2014) is er nu Malibu. Die wijknamen zeggen wel iets: Compton is rauw en grimmig, in Malibu flaneren de mensen in de zon.

.Paak maakt melodieuze, warmbloedige hiphop met veel soul- en jazzreferenties. In dat opzicht is hij eerder de overtreffende trap van Kendrick Lamar of een Californische Common dan een typische Dre-leerling. Zelfs wanneer hij rapt, klinkt hij met die zwoele, hese stem als een soulzanger. Hoor Am I Wrong: het lijkt wel een verloren Stevie Wonder-lied.

Aartsrelaxed klinkt ook The Season/Carry Me, over zijn jeugd, die toch echt turbulent was. Zijn vader stierf al vroeg, zijn moeder was gokverslaafd en zelf was hij een tijdje dakloos, maar een verharde, bittere kerel is Anderson .Paak er niet van geworden. Malibu ademt een levenslust en optimisme dat hij vast en zeker meeneemt naar Paradiso Noord in Amsterdam, op 12 februari.

All Them Witches – Dying Surfer Meets His Maker (New West)
Op het eerste gehoor lijkt All Them Witches een band die niet heeft kunnen kiezen. Er zitten duidelijk een paar heavy rockers in de band, getuige de soms loodzware psychedelische rockwerken die bijna richting doom metal gaan. Maar de band zweert ook bij fijnzinnige gitaarfolk, bij country en blues.

Door: Robert van Gijssel 13 januari 2016

Dat kan een vrij dramatische want erg wisselvallige plaat opleveren, maar dat is Dying Surfer Meets His Maker geenszins. De band uit Nashville weet compacte rootsliedjes als Dirt Preachers en Open Passageways, opgetuigd met heerlijke en direct meezingbare refreintjes, fraai te rangschikken tussen lange instrumentale rockstukken als het psychedelisch zoemende woestijnepos El Centro. En dan wil gitarist Ben McLeod ook nog even laten horen dat hij een uitmuntende instrumentalist is in bijvoorbeeld Mellowing, een tokkelgitaarlied als een warm bad, dat bijna wel bedoeld móét zijn als eerbetoon aan de meester van de fingerpickers Bert Jansch.

Zo verkent All Them Witches alle uithoeken van de rootsmuziek en weet de band die van een mooi ronde en heavy lading te voorzien, vooral dankzij donker rollende bassen en rauw meppende drums. Een behoorlijk uniek en groovend rootsbandje, dat op 4 maart live valt te beluisteren in het Deventer Burgerweeshuis. We gaan er daarna vast nog veel meer van horen.

Eefje de Visser – Nachtlicht (Eefjes Platenmaatschappijtje)
Veel lijkt er niet veranderd aan Eefje de Visser. Haar derde album Nachtlicht, dat vrijdag uitkomt, verschijnt opnieuw in eigen beheer. Net als De Koek (2011) en Het Is (2013) brengt de zangeres Nachtlicht uit op haar eigen label, Eefjes Platenmaatschappijtje en, ja natuurlijk zingt ze nog altijd in het Nederlands.

Door: Gijsbert Kamer 6 januari 2016

Ze heeft nog altijd die aangenaam zachtmoedig, wat romig klinkende stem en schrijft het liefst liedjes vol poëtische mijmeringen die niet zozeer verhalend als wel associatief zijn. Titels waren altijd al kort, maar kennen nu allemaal slechts één woord.

Mee, Jong, Staan, Wel en Stof heten enkele van de tien nieuwe liedjes en ook die klinken vertrouwd. Raadselachtig en intrigerend tegelijk. En toch is Nachtlicht een heel andere plaat dan de twee voorgangers geworden.

Pusha T – King Push/Darkest before Dawn: The Prelude (G.O.O.D. / Universal)
Plaat om naar uit te kijken, gepland voor april 2016: King Push van oostkustrapper Pusha T uit Virginia, die doorbrak als helft van het duo Clipse en op eigen titel een van de beste hiphopplaten van 2013 uitbracht (My Name Is My Name). Het korte Darkest Before Dawn (34 minuten) biedt hierop nu al een veelbelovende prelude.

Door: Menno Pot 30 december 2015

De rappers die 2015 kleur gaven, waren veelal verstandige, beschouwende jongens: fouten gemaakt maar tot inkeer gekomen. Wat dat betreft is het wel lekker om weer eens een echte hardliner als Pusha T aan het werk te horen: gangsta and proud of it. M.P.A. staat hier voor ‘money, pussy, alcohol’. Het zijn ouderwets belangrijke zaken.

Heerlijk grimmig zijn de openingstracks, en ook Got’em Covered en Keep Dealing, met diepe bassen en beats die landen als een hamer op een aambeeld. Imposant is ook de lijst gastbijdragen: Kanye West, Timbaland, A$AP Rocky en een vocale cameo van Jill Scott. King Push schijnt ‘commerciëler’ te worden dan deze rauwe prelude. De vraag is of hij ook beter wordt.

Baroness – Purple (Abraxan Hymns)
In 2012 eindigde de tournee van de Amerikaanse band Baroness in een drama. De toerbus raakte bij de Engelse stad Bath van de weg en stortte van een viaduct. Het ongeluk hakte er in bij Baroness, zowel fysiek als mentaal. De drummer en bassist zagen zich genoodzaakt te stoppen.

Robert Van Gijssel 30 december 2015

Je zou verwachten dat de nieuwe Baroness een verslag is van de ellende van de afgelopen jaren, maar dat is Purple geenszins. Het vierde studioalbum is een opwindende en optimistische rockplaat, die ondanks het donderende riffwerk nergens verbeten klinkt.

Wat een geweldige rockliedjes schrijft zanger en gitarist John Dyer Baizley toch. Shock Me bijvoorbeeld is een bijna stadionrockend anthem, met prachtig meeschreeuwrefrein. En ook in het balladachtige gevoelswerk is Baroness ijzersterk. Chlorine & Wine, mét piano, is een brullend gezongen maar toch ook best sentimenteel drugs- en liefdesliedje.

En wat is het prettig dat aan Baroness geen enkel genrenaampje kleeft. De band voelt zich kennelijk volkomen vrij om te putten uit een halve eeuw rockgeschiedenis, citeert soms uit de grunge, wijst naar Metallica en knipoogt soms zelfs naar Pink Floyd. Maar Baroness klinkt vooral uniek en als zichzelf. En met een half vernieuwde band toch ook als herboren.

Hef – 13 (Noah’s Ark)
Het gouden hiphopjaar 2015 leverde in Nederland sterke platen op van met name Fresku en Dazzled Sticks. Bij dat duo voegt de Rotterdamse rapper Hef zich met zijn sterke derde album 13.

Door: Menno Pot 30 december 2015

Dat er goede muziek op komst was, viel al op te maken uit de outtakes die eerder dit jaar verschenen op de ep Zes en een half, maar luisterend naar 13 begrijp je meteen waarom die stukken moesten afvallen: ze hadden niet gepast op het hechte 13, het meest persoonlijke dat Hef tot dusver opnam.

Niet alleen in zijn introspectieve teksten stelt hij zich kwetsbaar op, met zijn muzikale keuzen doet hij dat ook: 13 is een ingetogen album zonder duidelijke climax of uitschieter, een plaat die deint op golven van weemoed. Zijn raps zijn kalm, monotoon bijna, maar daar worden ze alleen maar indringender van.

Hef vertelt over zijn jeugd en zijn eerste stappen als rapper (‘heb drie zomers moeten sparen voor een microfoon’), over de fouten die hij maakte (‘drugs in de kofferbak, geld op m’n schoot en die ding in de dashboard’), over de dood van een vriend (‘nog een moeder die in tranen is, nog een kleine die zijn vader mist’) maar ook over zijn dankbaarheid voor wat hij nu heeft. Rust, een leven, een dochter.

Win Tickets voor Stream of Passion in Podium Duycker

Vorig jaar verscheen het nieuwe album A War Of Our Own van de Nederlandse metal band Stream of Passion. A War Of Our Own is progressiever en melodieuzer dan de vorige albums. Ook de symfonische elementen en de Latijns-Amerikaanse passie, beiden zo kenmerkend voor Stream Of Passion, zijn volop aanwezig. Stream Of Passion werd in 2005 opgericht door zangeres Marcela Bovio en Arjen Lucassen.

De afgelopen negen jaar heeft de band drie studioalbums uitgebracht: Embrace The Storm, The Flame Within en Darker Days. Ook bracht de band een live-cd/dvd uitgebracht, getiteld Out In The Real World. Daarnaast tourt de band al jaren de wereld over, o.a. in Europa, Canada, Rusland en Israël met bands als Epica, Leaves’ Eyes en Xandria.

Support op de avond komt van maar liefst twee bands! Penelope en Scarlet Stories zullen de zaal opwarmen voor Stream of Passion.

LIVEDATUM 05/02 Podium Duycker, Hoofddorp

Wij mogen 2×2 Tickets weg geven!!! Winnen? Noem nog een andere female fronted rock band en mail je antwoord naar prijsvraag@pinguinradio.com en die tickets liggen binnenkort op je digitale deurmat.

Admiral Freebee kondigt nieuw album aan: Wake up and Dream

Al wie ooit slaapt heeft het in zijn dromen al zien aankomen: de vijfde plaat van Admiral Freebee, the Great Scam, zou ooit opgevolgd worden door een zesde, geheten Wake up and Dream.

Toevallig is deze plaat dan nog eens volmaakt en heel persoonlijk geworden. De ontspoorde admiraal, strak in de hand gehouden door zijn beste vriend, de strenge schoolmeester en producer Tom van Laere, heeft een ontroerende en groevende meesterproef afgelegd. Het album zal op 8 april uitkomen.

De nieuwe single Too much of everything draaft op als eerste hulpverlener bij werkelijkheid: een catchy song om de medemens te helpen die voor hartverscheurende keuzes staat – pakweg een skimmed milk latte of een soy macchiato caramel. Die mens zal kunnen denken: gelukkig is er too much of everything but not enough of Admiral Freebee.

LIVEDATA 05/03 Where The Wild Things Are, Zeewolde 07/04 Bitterzoet, Amsterdam 07/05 Here Comes The Summer, Vlieland 29/05 Melkweg, Amsterdam

Rock Werchter 2016 van 21 naar 28 namen

Nieuwe namen voor Rock Werchter 2016. Zo hoort dat. Zo is het ook. Er werden weer mooie bevestigingen genoteerd de voorbije dagen. Goed voor zeven keer nieuw: Tame Impala (foto), At The Drive-In, Sigma Live, Band of Horses, Gary Clark Jr., Savages en Bear’s Den.

Eerder deze week al werd de ‘loudest silent movie on earth’ Gutterdämmerung aangekondigd voor donderdag 30 juni. Ook Sigma Live is er op de eerste festivaldag. At The Drive-In en Gary Clark Jr. worden toegevoegd aan de line-up van vrijdag 1 juli. Tame Impala, Band of Horses en Savages komen op zaterdag 2 juli naar Werchter. Bear’s Den zal op zondag 3 juli optreden. De affiche in wording van Rock Werchter 2016 telt nu 28 namen. Snel weer meer nieuw.

De tot nog toe bevestigde namen in een handig overzichtje per festivaldag:
Donderdag 30 juni: Disclosure, Gutterdämmerung, New Order, Sigma Live
Vrijdag 1 juli: At The Drive-In, Black Box Revelation, Bring Me The Horizon, Gary Clark Jr. , Parov Stelar, Rammstein, Richard Hawley, Robert Plant and the Sensational Space Shifters, The Offspring
Zaterdag 2 juli: Band of Horses, Beirut, Courtney Barnett, Editors, Paul Kalkbrenner, PJ Harvey, Red Hot Chili Peppers, Savages, Tame Impala
Zondag 3 juli: Bear’s Den, Florence + the Machine, Jamie xx, MØ, The Last Shadow Puppets, Unknown Mortal Orchestra

Tickets voor Rock Werchter ziijn te koop via proximusgoformusic.be en ticketmaster.be. Gedetailleerde ticketinfo evenals allerhande festivalinformatie van praktische aard is te vinden op rockwerchter.be.

Eerste bevestigingen en start kaartverkoop Lowlands 2016

Van 19 t/m 21 augustus vindt op evenemententerrein Walibi Holland in Biddinghuizen de vierentwintigste editie van A Campingflight to Lowlands Paradise plaats. Vandaag worden 33 van de ruim 250 acts aangekondigd, waaronder LCD Soundsystem, Disclosure, The Last Shadow Puppets en Eagles of Death Metal. De kaartverkoop start zaterdag 6 februari om 11:00u met een Early Bird-actie waarbij een ticket slechts €159,- kost.

Tijdens Lowlands treden gedurende drie dagen en nachten in twaalf tenten meer dan 250 acts op. Het programma omvat muziek, comedy, theater en dans, literatuur, wetenschap, kunst en nog veel meer. Vandaag worden de eerst 33 bevestigingen van het muziekprogramma bekendgemaakt.

Op www.lowlands.nl is uitgebreide informatie te vinden over deze artiesten.
Zaterdag 6 februari om 11:00u gaat de kaartverkoop van start via www.ticketmaster.nl

Lowlandstickets worden goedkoper dan vorig jaar en helemaal voor de snelle beslissers: de eerste 25.000 Early Birds betalen slechts €159,- (excl. servicekosten) voor drie dagen en nachten festival, een plek op de camping en de pendelbus vanaf het station. Daarna kost een ticket €175,- (excl. servicekosten). Wie met een groep komt, kan kiezen voor het groepsticket voor 10 personen waarbij je €165,- (excl. servicekosten) per persoon betaalt.
Nieuw dit jaar is de mogelijkheid om het ticket gespreid aan te kopen door het verschuldigde bedrag in drie of vier termijnen te betalen. Meer informatie hierover staat op www.lowlands.nl

—–

A CAMPINGFLIGHT TO LOWLANDS PARADISE 2016
19 + 20 + 21 augustus 2016
Evenemententerrein Walibi Holland, Biddinghuizen
www.lowlands.nl

De voorverkoop start zaterdag 6 februari om 11:00u via www.ticketmaster.nl

Early Bird-ticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €159,- excl. servicekosten, 25.000 tickets beschikbaar

Festivalticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €175,- excl. servicekosten
Groepsticket (10x 3 dagen festival + camping + pendelbus): €1.650 excl. servicekosten
Parkeerticket: €15,- incl. servicekosten. €25,- aan de poort
Gllamcamp: luxe overnachten in diverse accommodaties, verschillende prijzen. Meer info: www.gllamcamp.nl

Lowlands treinretour: €15,- gedurende Early Bird-periode, daarna €19,-
www.ns.nl/uitgelicht/met-de-trein-naar-evenementen/lowlands.html
Let op: tijdens Lowlands zijn er werkzaamheden die gevolgen kunnen hebben voor de terugreis, plan je reis via de NS app

Bustickets voor busreizen vanuit heel Nederland: http://www.eventtravel.nl/

A Campingflight to Lowlands Paradise 2016 wordt mede mogelijk gemaakt door Heineken, KPN en Bacardi.

Schorem Barbier viert eerste lustrum met eigen festival ScumBash

Een jongensdroom die is uitgekomen. Op 6 februari 2011 openden Robert-Jan en Leen als kleine ondernemers in Rotterdam een even opvallende als unieke men only barber shop aan de rand van het Rotterdamse centrum. Vijf jaar later is hun Schorem Haarsnijder & Barbier uitgegroeid tot een internationaal fenomeen waar inmiddels dertien barbiers werken.
Schorem viert zijn eerste lustrum op zaterdag 20 februari met een nieuwe (derde) editie van ScumBash in Rotterdam.

ScumBash 2014 en 2015
Ondanks het succes bestaat het leven van de Schorems niet alleen maar uit keihard werken. Na werktijd komt er in de shop regelmatig bier, whisky en een goeie sigaar op tafel. Daarnaast organiseren de straatschoffies sinds 2014 samen met Paaspop Events jaarlijks hun eigen festival ScumBash. Plaats delict is de markante Van Nellefabriek, één van de voornaamste industriële monumenten in Nederland die tussen 1927 en 1930 werd gebouwd en historie ademt. De wapenspreuk van ScumBash (‘one day of pure goddamn rock ’n roll’) dekt de lading dan ook volledig: hier komen niet alleen maar nette mensen maar vooral liefhebbers van rock ’n roll, garagerock, rootsrock, punk, metal, ska, hardcore en psychobilly. Robert-Jan: “We hebben bij Schorem altijd gezegd dat de drempel voor iedereen laag moet blijven, ongeacht of je nu een vol getatoeëerde rocker of een kantoorpik bent. Geen gezeik, elke gast is welkom. We willen in Rotterdam een feestje houden waar iedereen zich thuis voelt en van dezelfde muziek geniet die wij in onze barbiershop uit de speakers laten knallen. Zolang er maar aan snaren wordt gerukt en je hart er sneller van gaat kloppen. Dat is dus ScumBash.”

ScumBash 2016
Na twee succesvolle edities in 2014 en 2015 met onder meer The Toy Dolls, UK Subs, Discharge, Reverend Horton Heat, Monster Magnet en The Exploited is het op zaterdag 20 februari tijd voor een derde festivalavontuur, dat tevens als lustrumfeest voor Vijf Jaar Schorem fungeert. Het programma is nog niet volledig, de tot nu toe bevestigde acts zijn Turbonegro, GBH, Slapshot, The Kids, The Meteors, Batmobile, Bohemian Betyars, Daddy Long Legs, The SubRockers, Cenobites, Bloodshot Bill, DeWolff, The Skadillacs en Stringcaster. De ambities voor Scumbash? Robert-Jan: “Niks ambities, gewoon elk jaar het stuc van de muren rocken met nóg dikkere bands. We hoeven helemaal geen festival met 100.000 bezoekers. We willen feesten!”

Tickets
Tickets a € 39,- (exclusief servicekosten) zijn verkrijgbaar bij The Old School, Primera’s en bij Schorem zelf in de winkel – of online via de website.
Kniptickets zijn inmiddels ram uitverkocht.

The Vintage Caravan op 12 februari naar Poppodium Volt

In 2006 werd het Deense The Vintage Caravan opgericht. Sindsdien tekende de band bij Nuclear Blast Records, het grootste heavy metal platenlabel ter wereld en werd de band geboekt voor tal van festivals als Wacken Open Air, Roskilde en Summer Breeze. Deze heren staan bekend om hun energieke stage performance en hun diverse muzikale invloeden -met name de klassieke hardrock van de jaren 60 en 70- en hun krachtige houding en moderne twist!

DEAD LORD
Dead Lord, afkomstig uit Stockholm, werd opgericht in 2012 en stelt zichzelf als belangrijkste missie: ‘We shall rock you with our rock’. Verwacht een meedogenloze intense live act, opzwepende basgitaar die altijd lekker vet klinkt en op de voorgrond klinkt, dubbele gitaarsolo’s, songs die direct na de eerste luisterbeurt blijven hangen en een thematiek die goed past bij de sfeer van het genre.

TIEBREAKER
Afkomstig uit de diepste fjorden van het westen van Noorwegen, is het geluid van Tiebreaker het beste te omschrijven als een botbrekend mengsel van groovy, “straight-from-the-heart” rock & roll en blues met een vleugje progressive rock. Deze band deelde eerder al het podium met bands als Kvelertak en Enslaved. Op 12 februari trapt Tiebreaker af, dus zorg dat je op tijd bent voor deze rock ‘n roll explosie!

LIVEDATUM 12/02 Poppodium Volt, Sittard

Facebook Battle tussen Tame Impala, Tame Impala en Tame Impala

We doen het even anders vandaag. De strijd gaat dit keer niet tussen twee bands, maar om het beste album. Van de band die vanavond in een bomvolle HMH staat. Tame Impala dus.
Wat vind jij de beste plaat van de psychedelische Aussies? De 1ste Innerspeaker, de 2e Lonerism of toch de 3e Currents?

Dat het beste album moge winnen! Je mening graag voor half vijf via onze Facebook-pagina, dan maken we daar de winnaar bekend en op het gegarandeerd Bieber-vrije wp.pinguinradio.com!