Category: Nieuws

Super is de titel van het nieuwe album van Pet Shop Boys dat op 1 april uitkomt. Het album werd geschreven in Londen en Berlijn en in Los Angeles geproduceerd en gemixt door Stuart Price. Super telt twaalf nieuwe Tennant/Lowe composities waaronder de eerste single The Pop Kids, een klassiek Pet Shop Boys nummer dat herinneringen oproept aan de Londense club-scène van begin jaren ’90. Super is de opvolger van het in 2013 verschenen Electric waarmee PSB haar hoogste chart entry in twintig jaar haalde in Amerika en Engeland.

Onder de noemer Inner Sanctum geeft Pet Shop Boys van 20 tot en met 23 juli vier bijzondere concerten in het Royal Opera House in Londen. De show is ontworpen door Es Devlin, die al heel lang met het tweetal werkt, en choreograaf Lynne Page. Dit zijn de enige shows dit jaar in Engeland. Over concerten op het vaste land van Europa is op dit moment nog niets bekend.

In een verklaring zegt Pet Shop Boys: “It was fantastic to be back in the studio with Stuart Price continuing from where we left off with ‘Electric’ and we’re thrilled with the results. It’s also very exciting to take electronic music into the Royal Opera House – such a grand and beautiful venue. These will be four very special nights for us and our only UK concerts this year.”

 

Het programma is helemaal compleet! Met de komst van De Staat, Dan Deacon, Admiral Freebee, Young Marco, Gallant,  Death Alley, Indian Askin, Joe The Ripper (dj’s Joost van Bellen en RipTide),Diep in de Groef en An/Of zijn de laatste muzieknamen bekend. Headliner The Kills heeft helaas moeten afzeggen.

Naast het muziekprogramma, is ook de randprogrammering uitgebreid. Zo verzorgt The School Of Life weer filosofische classes met sprekers Lammert Kamphuis en Jan Drost. Nieuw dit jaar zijn de bliksemleesclubs van literair tijdschrift Das Magazin die plaatvinden in de Das Mag pop-up bookshop-bungalow. Melkweg Cinema heeft speciaal voor het festival de muziekdocumentaires ‘My Friend Larry Gus’ en ‘Janis: Little Girl Blue’, over de legendarische Janis Joplin, geselecteerd. Daarnaast kan je weerRummikubben, zwemmen, bowlen, pubquizzen, meedoen aan een heuse Indiebingo en met Lucy’s Wijsje de bossen in voor een muzikale ontdekkingstocht. De late uurtjes kunnen doorgebracht worden op feestjes van PIP Den Haag, Subbacultcha, Fresh Cotton en Nightbirds. Ook dit jaar zal 3voor12 sessies opnemen vanuit hun bungalow op het park met een selectie artiesten.

Kan je ook niet wachten? De laatste bungalows zijn nu nog te koop via Ticketmaster, maar de plekken zijn er alweer bijna doorheen!

© Wesley Glasmacher

De derde keer dat Grasnapolsky op Radio Kootwijk plaatsvindt, komt het intieme winterfestival met een sterk programma dat dit jaar veel buitenlandse acts kent en naast de bekende intieme optredens ook opvallend veel ruige en elektronische acts bevat.

Nieuwe muziek ontdekken
Op Grasnapolsky draait het om ontdekken van nieuwe muziek: nieuwe acts of nieuwe albums, beide factoren zijn op het festival in overvloed aanwezig. Nieuwkomers op gebied van hiphop De Likt en Woodie Smalls (BE) zullen de Zenderzaal betreden. Ook hoor je nieuw werk van o.a. Eefje de Visser, Lea Kliphuis, Lucky Fonz III, Luwten (de nieuwe band van zangeres Tessa Douwstra van Orlando en Wooden Saints), Weval, St. Tropez (voormalig Go Back To The Zoo) en I am Oak. De eigenzinnige elektronica van Jacques (FR) en de psychedelische dance van Polygrains (UK) zullen nog niet bij iedereen bekend zijn, maar zie je later zeker terug op grotere podia in Europa. Eerder al bewees Grasnapolsky een springplank naar succes te zijn voor artiesten als Weval (2014) en Klangstof (2015). Dit jaar zal Pinguin Radio de ‘Loods van Joost’ hosten, waar vooral het ruigere werk op Grasnapolsky te vinden is.

Uitzendingen Grasnapolsky Radio
donderdag 7 januari – 20:00 tot 21:00 uur ===> Luister hier naar de Podcast Grasnapolsky Radio #1
donderdag 14 januari – 20:00 tot 21:00 uur ===> Luister hier naar de Podcast Grasnapolsky Radio #2
donderdag 21 januari – 20:00 tot 21:00 uur
Stationschef Mariska Berrevoets / Grasnapolsky zaterdag 23 januari tussen 19:00 en 21:00 uur en in de herhaling op donderdagavond 28 januari vanaf 22.00 uur.

***

Playlist Grasnapolsky Radio #3

1. Jo Goes Hunting – Act of Leaving
2. Christopher Paul Stelling – Castle
3. I Am Oak – Honeycomb
4. Canshaker Pi – Shaniqua
5. Bounty Island – Galapagos
6. Lea Kliphuis – Sweet Morning Sounds
7. The Black Cult – Find a Way
8. Amber Arcades – Turning Light
9. Dan San – Dream
10. Eefje de Visser – Scheef
11. Bazart – Goud
12. Summer Heart – I Wanna Go
13. Lucky Fonz III – Ik Heb Een Meisje
14. Naive Set – Rabbits
15. The Entrepreneurs – Brutal Summer
16. Bombay – Dolly Doesn’t Want To Face The Facts

***

© Lotte Schrander

Complete line-up
Weval, Eefje de Visser, Atlanter (NO), I Am Oak, Soldiers Heart(BE), Lucky Fonz III, Bombay, Sjamsoedin, Sekuoia (DK), De Likt, Blauwe Blume (DK), Woodie Smalls (BE), Summer Heart (SE), The Black Cult, Dan San (BE), Polynation, The Entrepeneurs (DK), Radial Sequence (BE), Lea Kliphuis, St. Tropez, Canshaker Pi, Naive Set, Polygrains (UK), Jacques (FR), Amber Arcades, Lili Grace (BE), Jo Goes Hunting, Breaking Levees, Luwten, Pitou, The Womb, Bounty Island, Mary Fields, MURW, 45ACIDBABIES, St. Paul’s Zendershow, Oskamp en Fedex.

Grasnapolsky
Grasnapolsky vindt op 5, 6 en 7 februari plaats op het legendarische Radio Kootwijk, in samenwerking met Staatsbosbeheer. Het festival heeft een eigen karakter. Dankzij de bijzondere plek, de intieme, maar ook stampende optredens en de diversiteit aan nieuwe, veelbelovende artiesten uit binnen- en buitenland. ‘s Nachts laten de festivalgangers de Veluwe met rust en verplaatst het feest naar bungalowpark Landal Rabbit Hill.
De laatste 100 passe-partouts zijn in de verkoop gegaan, er zijn ook dagtickets voor de zaterdag en de zondag verkrijgbaar. Meer informatie over tickets en overnachtingen is te vinden op de website van het festival.

Pinguin Radio presenteert samen met Never Mind The Hype tien weken lang de Harde Honderd: een interactief samengestelde rock/metal/stoner/sludge/grunge/punk-lijst. Speciale aandacht is er voor de opvallendste en niet per se de bekendste nummers van honderd grote en minder grote artiesten.
Dit is alweer de laatste TOP TIEN van onze Harde Honderd lijst. Het begon tien weken geleden met de helden van Black Sabbath, onderweg maakte wij pitstops bij Motörhead, Melvins, The Black Keys, A Perfect Circle en Nirvana. Deze keer begint het bij Metallica… Maar wat is #1? Check de tracks hieronder en luister voor de échte radio experience op donderdag en zondag weer naar Pinguin Radio. Hier hebben we de volgende 10 songs voor je: nummers 10 tot 1.

Uitzending Pinguin On The Rocks:
Donderdag van 15:00 – 16:00 uur
Herhaling Pinguin On The Rocks:
Zondag van 19:00 – 20:00 uur

Teksten: Lodewijk Hoebens, Thomas Spiekerman en Nieke Frantzen

10. Metallica – Dyers Eve
Dertig jaar geleden veranderde Metallica voor goed, na de onfortuinlijke dood van bassist Cliff Burton. Na de drie thrashklassiekers Kill ’Em All, Ride the Lightning en Master of Puppets lonkt de mainstream. Single One zorgt voor de eerste videoclip van de band en krijgt de allereerste Grammy in de categorie Best Metal. De plaat komt in de hitlijsten en dankzij de Live Shit: Binge & Purge box maken we mee hoe Metallica steeds grotere arena’s weet te bespelen. …And Justice For All is het laatste virtuoze kunststukje van de band tot Death Magnetic met vooral het drieluik Frayed Ends of Sanity, To Live is To Die (ode aan Cliff) en Dyers Eve als bijzonder sluitstuk. Songs die de laatste jaren gelukkig steeds vaker worden gespeeld. (LH)

9. Soundgarden – Rusty Cage
De dood van een goede vriend zorgt ook bij Soundgarden zanger Cornell voor verandering. In 1990 vormt hij met het toekomstige Pearl Jam de band Temple of the Dog als een eerbetoon. Zowel Pearl Jam als Soundgarden breken vervolgens door. Dankzij de ontstane grunge gekte weet Badmotorfinger hoge ogen te gooien. Opvallend zijn de getormenteerde vocalen van Cornell en het bijzondere gitaarwerk van Kim Thayil. De jagende riffs van albumopener Rusty Cage ontstaan door een gekke DIY-manier. Het laat de ruigere kant van de grunge horen en op het eind klinkt zelfs een portie sludge. De band fungeert rond die tijd als support van, inmiddels, vergane glorie Guns ’n Roses en Skid Row maar blijft zelf van belangrijke waarde voor de toekomstige rockmuziek. (LH)

8. Pantera – Mouth For War
Pantera zal door fans helaas herinnerd worden vanwege de bizarre moord op Dimebag Darrell in 2004, een jaar na het uit elkaar vallen van de band. De broer van drummer Vinnie Paul (Hellyeah) blijft een van de beste gitaristen van zijn generatie, dat bewijzen de solo’s van Cemetery Gates, Floods en Walk. Begin jaren ’90 zijn de Cowboys From Hell met een nieuwe groove verantwoordelijk voor enkele essentiële metal platen. Bovendien zorgen ze tegen wil en dank voor de ontwikkeling van de nu-metal scene. Vulgar Display of Power, met die iconische ‘klap voor je bek’ cover, blijft het creatieve hoogtepunt van de band uit Texas. Openingstrack Mouth for War past perfect bij de albumhoes en de uitlaatklep van zanger Phil Anselmo. Gesteund door de massieve muzikale kracht van zijn ‘bandmakkers’.

7. Mastodon – Blood And Thunder
Na het bekend maken van de eerste selectie bandnamen voor de Harde Honderd kwamen er al snel reacties binnen van Mastodon-fans. We kunnen jullie bij deze eindelijk gerust stellen. Want natuurlijk staan deze heren in de lijst en door jullie enthousiaste stemmen haalde deze ruige rock- en metalband zelfs positie 7 van de lijst. Blood And Thunder begint met een overdonderende riff en beukende drumpartij waar je u tegen zegt. Kleine waarschuwing: mensen die bang zijn voor clowns kunnen de clip beter niet bekijken. (TS)

6. Kyuss – Thumb
De legendarische stonerrockband Kyuss is een formatie waar alle woestijnrockers op aarde schatplichtig aan zijn. Zij maakten als oerstonerrockers immers de blauwdruk of het recept van lekkere onvervalste stonerrock. Op Pinkpop 2012 schalde dit nummer over het festivalterrein en werd er zelfs een mosh pitje gebouwd. Of dat nu nodig is daar verschillen de meningen nogal over. De één vindt dit nummer namelijk eerder perfect om in alle rust een pretsigaret bij te roken, een ander persoon wil liever om zich heen beuken. Zo zit de wereld in elkaar. (TS)

5. Pearl Jam – W.M.A.
Vaak wordt uit de albumklassieker Ten geput als het om ‘aller tijden’-lijstjes gaat. Een plaat vol moois, zoals Jeremy, Alive, Release en Black. Een liedje van Into The Wild of Just Breathe zijn ook nog opties voor de lijstjesmakers. Gek eigenlijk dat de plaat Vs. uit ’93 vaak over het hoofd gezien wordt. Go, Animal, Rearviewmirror en Daughter zijn stuk voor stuk klassiekers tijdens concerten van de band. Een heel fraai nummer is ook White Male American alias W.M.A.. Een aanrader om eens via de koptelefoon te luisteren om optimaal te genieten van de baslijn. (TS)

4. Tool – Lateralus
Dit epische, 9 minuut durende, muziekstuk van het Amerikaanse viertal Tool is niet alleen muzikaal indrukwekkend, maar ook nog eens slim – het bevat namelijk de rij van fibonacci (1, 1, 2, 3, 5, 8, 13 enzovoort). Hoe dan? In tijdschema’s met gitaarpartijen. Het is een potentieel oneindige sequentie, en de tekst die Maynard Keenan op unieke wijze zingt heeft hier ook alles mee te maken. Er zijn niet genoeg woorden om Lateralus, het genot en de luisterervaring, accuraat de omschrijven. Dan maar gewoon luisteren. Spiral out. Keep going… (NF)

3. Queens Of The Stone Age – Better Living Through Chemistry
Queens Of The Stone Age komt rechtstreeks uit de Palm Desert scene die vaker in deze lijst te horen was. Dit nummer is de vijfde track van Rated R (2000), waar Mark Lanegan en Nick Oliveri ook op te horen zijn. QOTSA, de Desert Sessions en alles eromheen heeft de muziekwereld onherroepelijk veranderd. Woestijnrock is geboren. Rated R kan worden gezien als dé mainstream breakthrough van QOTSA, en hoewel dit bij andere bands niet altijd als ‘iets goeds’ word gezien, is dat hier niet het geval. De mannen hebben ook een bijzondere relatie met Nederland. Quick And To The Pointless is zelfs gedeeltelijk in ‘t Hollandsch, luister maar eens… (NF)

2. Foo Fighters – My Poor Brain
Stevige en immens populaire stadionrockband met als opperhoofd het charismatische boegbeeld Dave Grohl. Ook drummer Taylor Hawkins (voorheen o.a. Alanis Morissette) heeft een grote fanbase achter zich. Maar het zijn vooral de fantastische liedjes die deze band maakt die het doen. Learn To Fly, The Pretender en Everlong zijn enkele klassiekers maar je kunt eigenlijk eindeloos doorgaan. Jullie kozen voor een gouden ouwe. Toen Foo Fighters nog geen arena’s vulde maar van het kaliber Melkweg of Paradiso was. En zo staat het relatief onbekende My Poor Brain gewoon keihard op nummer 2 in de Harde Honderd. (TS)

1. Slayer – Raining Blood
De onbetwiste nummer 1 van De Harde Honderd is Raining Blood van Slayer. Met veel moeite door een hondstrouwe aanhang is enkele jaren geleden Slayer’s andere klassieker Angel Of Death bij onze collega’s van de Top 2000 terecht gekomen. Wel altijd op een positie die afgespeeld wordt in de zeer vroege ochtend. Vaders (of moeders) en zonen (of dochters) die de wekker zetten om hun favoriete band dan eindelijk eens op nationale radio te kunnen horen. Fantastisch natuurlijk, maar eigenlijk te gek voor woorden dat een wat hardere band als Slayer van de radiozenders ‘geweerd’ wordt of niet tijdens kantoortijd ‘mag’. Behalve als er opeens veel vraag naar blijkt te zijn. Of je nu van techno, dance, metal of house houdt, dat zou niet uit hoeven maken. Muziek zou toegankelijk moeten zijn voor iedereen. Voor alle genres zou ruimte op de grotere radiozenders gemaakt horen te worden. Ook de wereld van de harde gitaren. Gelukkig bestaan er mooie alternatieve zenders als Pinguin Radio. Het was een waar genoegen om de Harde Honderd met jullie samen te maken en al deze soorten harde gitaarmuziek weer in de spotlights zetten. En zeg je harde muziek, dan zeg je Slayer. Slayer haalt dan ook zonder twijfel de nummer 1 positie van de Harde Honderd. (TS)

O? Ja, O. Ofwel de albumtitel van het vierde album van de Nijmeegse band De Staat dat op 15 januari is uitgekomen. “De albumtitel staat niet alleen voor de klank ‘oh’, maar symboliseert ook een cirkelbeweging” laat de band weten. “Die cirkel komt in elk aspect van het nieuwe album terug. We hebben de songs opgenomen in een cirkelvormige opstelling hier in onze studio. O staat voor niks, maar ook voor alles – en voor oneindigheid. Onze nieuwe tracks zijn repetitief, ze zouden bij wijze van spreken eeuwig door kunnen gaan.” 

Be prepared, want zaterdag 26 maart staan ze in de Phoenix waar ze o.a. dit laatste album live performen! Mis dit niet!

LIVEDATA 26/03 Paaspop, Schijndel

Joe Bonamassa kondigt zijn nieuwe studio solo album Blues Of Desperation aan welke op 25 maart uitkomt via Provogue. De voor een Grammy genomineerde artiest heeft, net als voor zijn vorige plaat Different Shades of Blue, alle nummers zelf geschreven en legt daarmee de lat voor het blues-rock genre wederom weer wat hoger.  “I want people to hear my evolution as a blues-rock musician,” zegt Bonamassa, “somebody who isn’t resting on accomplishments and who is always pushing forward and thinking about how music can evolve and stay relevant.”

Net als voor het vorige album ging Bonamassa opnieuw naar Nashville voor de schrijfsessie van Blues Of Desperation om daar samen te werken met de top van de muziek schrijvers scene, zoals James House, Tom Hambridge, Jeffrey Steele, Jerry Flowers en Gary Nicholson. “These are some of the best guys in the business,” zegt Bonamassa enthousiast. “Lyrically, you’ll hear the proverbial trains, mountains, valleys and other blues references about heartbreak and loneliness, but there are also some poignant moments about getting away from the stressful, crazy demands of life and losing yourself with your special someone. I think anybody will be able to relate.”

Samen met Kevin Shirley (Led Zeppelin, Iron Maiden, Journey), de producer waar Joe al jaren mee samenwerkt hebben ze in Nashville’s Grand Victor Sound Studios (voormalig RCA Studio A) in vijf dagen 11 nummers opgenomen met een groep uitzonderlijke muzikanten. Zo waren daar drummers Anton Fig en Greg Morrow, bassist Michael Rhodes, keyboard speler Reese Wynans, blazers Lee Thornburg, Paulie Cerra en Mark Douthit, en achtergrond zangeressen Mahalia Barnes, Jade McRae en Juanita Tippins.

Over zijn jarenlange samenwerking met Kevin Shirley zegt Bonamassa het volgende: “I can explain our relationship with one word – ‘trust.’ I completely trust in Kevin and his musical promptings. He pushes my musical ability by challenging me to not just rest on my laurels or settle for ‘good.’ He expects more out of the other musicians as well and will not hold back when he sees us falling back into our usual routine.”

“Which sometimes calls for unorthodox measures”, zegt Shirley, die toegeeft dat zijn idee om de recording band uit te breiden met een extra drummer was bedoeld om de boel een beetje wakker te schudden “I wanted him to work a little harder, like in his early years,” zegt hij, “so I brought in an additional drummer, just to throw the cat amongst the pigeons.” Shirley is heel blij met het resultaat, “Recording Blues Of Desperation is one of the most exciting recording projects I’ve done. What a joyful noise we made!”

Blues of Desperation is Bonamassa’s meest diverse en moedigste album tot nu met songs variërend van het gruizige bluesy “This Train” (met Joe’s gitaar op “rude”) tot de elegante, maar o zo emotionele, verpletterende ballad “What I’ve Known For A Very Long Time”. Maar ook de gevoelige, akoestisch–achtige Americana van “The Valley Runs Low”, waarop Bonamassa stem het voortreffelijk opneemt tegen Barnes, McRae en Tippins tot gospel achtige extase. En dan is er nog het ietwat vage en Tequila doordrenkte “Drive”, druipend van een soort rauwe, onheilspellende emotie die David Lynch groen van jaloezie zou maken.

De gehele plaat is doorspekt van episch gitaarspel en een magistrale sound. De fans, die kortgeleden Bonamassa nog tot beste gitarist verkozen in diverse gitaar bladen over de hele wereld, zullen Blues of Desperation beschouwen als een schatkist met gitaar juwelen. “There are some long solos on this record and even some mini-jams in the middle of a track where the band would just jive and crank it out,” zegt Joe. “During those jams, we do a tip of the hat to Beck and Clapton from the ‘70s. I think guitar nerds and music fans like myself will love it.”

De laatste. De aller-, aller-, allerlaatste show ooit. Op zaterdag 26 november is het helaas zover. Dan sluit ’s lands rockgrootheid Peter Pan Speedrock definitief het jongensboek middels een bijzondere afscheidsshow in de Effenaar te Eindhoven. Het wordt de apotheose van de afscheidstournee die de drie speedrockavonturiers komend jaar opnieuw over de globe zal jagen. Het is tevens het einde van een indrukwekkende carrière die begon en ook eindigt in de geliefde thuisstad: Eindhoven Rockcity. De ticketverkoop is reeds begonnen.

Het maakt de cirkel rond dat het iconische en met diverse prijzen bekroonde rocktrio, dat Nederland internationaal op de kaart zette als rock-‘n’-roll hofleverancier, heeft besloten om ruim twintig jaar bandhistorie tot een mooi einde te brengen in de Effenaar. Voordat Speedrock aan de bandnaam werd toegevoegd speelde Peter Pan in dit poppodium namelijk al talloze malen de planken uit het podium, waarbij het publiek qua drankomzet meermaals onbreekbare records brak.

Het sympathieke rocktrio (officieus aangevuld met bandmascotte Dikke Dennis) groeide uit tot Een Begrip in de internationale rockscene. Live een waar fenomeen. Was grondlegger en naamgever van het muzikale genre speedrock dat tientallen bands inspireerde om zelf ook muziek te gaan maken. De Nederlandse band met de meeste shows op de teller: (nu) bijna 2000 tegenover 2263 shows van recordhouder The Ramones.

Peter Pan Speedrock 1996-2016
De afscheidsshow markeert an end of an era. Want Peter Pan Speedrock is meer dan slechts een rockband. Het is een sonische natuurkracht die het gebrek aan aardbevingen en orkanen in Nederland ruimschoots compenseert. In 1996 opgericht, speelde pletwals Peter Pan Speedrock werkelijk elke stad, vlek, dorp en gehucht in Nederland plat. Maar ook buiten de eigen landsgrenzen toerde dit driekoppige rockmonster nonstop door heel Europa, Noord-Amerika & Canada, Australië en Japan.

Twintig jaar Peter Pan Speedrock betekent een omvangrijk oeuvre; vijftien edities van hun eigen festivals (vijf keer Koningsdagfestival Klok Rock Orange en tien maal Speedfest); Premium Speedrock Heavy Lager bier; alle shows bij elkaar opgeteld ruim een miljoen bezoekers; honderdduizenden kilometers en vooral ontelbaar veel avonturen.

Peter, Bart en Bartmann laten hun waanzinnig mooie achtbaanrit in de loop van 2016 na de allerlaatste looping in de Effenaar met een big bang tot stilstand komen…

Peter Pan Speedrock: Houdoe en Bedankt!
De allerlaatste PPSR show + supports
Zaterdag 26 november 2016 | aanvang 20:15 | zaal open 19:30
Tickets € 22,50 (excl. servicekosten) | Voorverkoop reeds gestart
Effenaar, Eindhoven

De zesde editie van Rewire vindt dit jaar plaats van vrijdag 1 tot en met zondag 3 april, op verschillende locaties in de Haagse binnenstad. Eerder werden onder andere Animal Collective, Battles, Mica Levi & Stargaze present Under The Skin, Battles en Ben UFO aangekondigd. Vandaag maakt het festival een tweede lichting artiesten bekend. De nieuwe bevestigingen bestaan uit een groot aantal premières en bijzondere concerten. Onder andere James Holden, Vessel en Dean Blunt presenteren primeurs op Rewire.

Nieuw bevestigd zijn: James Holden & Maalem Houssam Guinia (wereldpremière), Vessel + Black Rain + Pete Swanson (wereldpremière), Babyfather (Nederlandse première), Jlin (Nederlandse première), Colleen, Roly Porter (Nederlandse première), Total Freedom, Mikael Seifu (Nederlandse première), Lussuria (Europese première), Emily Wells, Anna Meredith, Paul de Jong, Yannis Kyriakides & Andy Moor, Michel Banabila & Oene van Geel (wereldpremière), Norberto Lobo & João Lobo Sextet (Nederlandse première), Via App (Europese première) en Bas van Huizen. Meer namen volgen binnenkort.

James Holden & Maalem Mahmoud Guinia
In maart 2014 ging James Holden, samen met Floating Points, naar Marrakesh voor een residentie met Maalem Mahmoud Guinia en zijn band. De residentie werd vastgelegd in de Marhaba EP. Afgelopen augustus overleed Maalem Mahmoud Guinia en heeft zijn zoon Maalem Houssam Guinia het stokje overgenomen de Gnawa-muziektraditie hoog te houden. Rewire initieerde een samenwerking tussen Holden en de band van Maalem Houssam Guinia. Een intrigerende combinatie van traditioneel en futuristisch.

Vessel + Black Rain + Pete Swanson
Een samenkomst van drie gerenommeerde Rewire alumni: de ontmoeting tussen Black Rain en Pete Swanson tijdens Rewire 2012 resulteerde in de start van een bijzondere samenwerking, waar Vessel zich later bij aansloot. Op initiatief van Rewire heeft het trio een live improvisatie ontwikkeld, deze unieke samenwerking zal waarschijnlijk eenmalig worden opgevoerd. Verwacht een overweldigende mix van noise, dark ambient en industrial.

Babyfather
De in Londen gevestigde art-pop provocateur, Dean Blunt, heeft zichzelf het afgelopen jaar een nieuwe artiestennaam aangemeten. Onder de frisse naam Babyfather vergroot Blunt zijn karakteristieke lo-fi oeuvre. Vorig jaar juni bracht Hyperdub verrassend zijn onaangekondigde EP uit. Blunt’s karakteristieke stemgeluid – gecombineerde met de kenmerkende opgehakte samples en lo-fi beats – vormt de basis voor dit nieuwe project. Binnenkort volgt zijn debuut LP, welke voor het eerst voor Nederlands publiek live zal worden uitgevoerd op Rewire.

Jlin
Jerilynn Patton, beter bekend als Jlin, is één van de meest prominente vrouwelijke producers van dit moment. Als nieuwbakken vaandeldrager van de footwork-scene stuwt ze het genre met haar intelligente sound voorbij de dansvloer. Haar debuutalbum, Dark Energy, werd wereldwijd lovend ontvangen. Toonaangevende media als The Wire en The Quietus prezen het als album van het jaar. Jlin combineert koortsachtige drums met versnipperde vocale samples. Dit klinkt beklemmend, maar is vol van kleur: een intens, vol geluid met hoekige ritmes die ademen en ontvouwen in ongebruikelijke staccato patronen.

Programma tot nu toe:
Animal Collective • James Holden & Maalem Houssam Guinia • Battles • Mica Levi & Stargaze present Under The Skin • Teho Teardo & Blixa Bargeld • Xiu Xiu plays the music of Twin Peaks • Vessel + Black Rain + Pete Swanson • Ben UFO • Lena Willikens • Jlin • Babyfather • Colleen • Ash Koosha • Amnesia Scanner • Total Freedom • Roly Porter • Mikael Seifu • Emily Wells • Pierre Alexandre Tremblay • Kara-Lis Coverdale • Beatrice Dillon live • Lussuria • Poppy Ackroyd • Anna Meredith • Yannis Kyriakides & Andy Moor • Michel Banabila & Oene van Geel • Paul de Jong • Norberto Lobo & Joao Lobo Sextet • In Code • Bas van Huizen • Via App • Many more to follow…

 

Dazzled Sticks komt op 4 februari naar het Paard van Troje in Den Haag.

Op een decemberochtend staan twee mannen in pak een liedje te oefenen. Sticks (Opgezwolle, Fakkelbrigade, Great Minds) en Tjeerd Bomhof (Dazzled Kid, Voicst) hebben elkaar net pas voor het eerst de hand geschud, maar zullen later die dag samen een nummer spelen op een begrafenis van een bekende uit de muziekindustrie. Ze waren beiden gevraagd op te treden en Sticks zou Spaanse Vlieg doen, maar de originele versie voelde nogal ongepast, met die beukende beats en dikke bassen. Wellicht kon Tjeerd Sticks begeleiden op gitaar voor een meer ingetogen, akoestische versie?

En nu is er een album: Dazzled Sticks, vol “vrije associaties die overal toe mogen leiden”, aldus Sticks. Met beats die soms hypnotiserend zijn (Blijven Lopen), dan weer beheerst stuiterend (Soefies) of onweerstaanbaar groovend (Dans). Met teksten over voetbalvandalen in Bloemendaal aan Zee, over slechte lichaamshygiëne en over dat je niet zo moeilijk moet doen. Met Tjeerds jaren tachtig-synths en zanglijntjes die een speels één-tweetje doen met de aangenaam monotone raps van Sticks. Nuchter relativeert die het moderne leven. “Hoe belangrijk is alles echt?” vraagt hij zich af op Wat Je Doet Voor Een Ander.

Lees ==> HIER <== ons interview met Dazzled Sticks.

LIVEDATUM 04/02 Paard van Troje, Den Haag

Het affiche van het Motel Mozaique 2016 Festival (8 & 9 april) is opnieuw negen muzieknamen rijker. Muzikale duizendpoot en Warpaint bassiste jennylee komt haar onlangs verschenen solodebuut right on! aan het Rotterdamse festival voorstellen. Chad Ubovich stal al stiekem de show in de bands van garage-grootmeesters Ty Segall en Mikal Cronin, en met zijn Meatbodies claimt hij dan eindelijk zijn rechtmatige plek als frontman. Steve Mason is terug, met een vernieuwd vertrouwen in de mensheid. De meesterlijke songwriter maakte met zijn Beta Band in de jaren ’90 op bescheiden maar niet te onderschatten wijze de alternatieve rock klaar voor het nieuwe millennium, met hun open, innovatieve geluid. Op zijn derde soloalbum Meet The Humans (2016) vertelt hij kleine, intieme verhalen. Singer-songwriter Cameron A G heeft ons nog met weinig songs gezegend, maar een wonderschone ballade als Lost Direction vertelt je al meer dan genoeg over zijn talent. De retro-pop-soul sound van Andra Day is naar eigen zeggen een combinatie van jazz, soul, doo-wop met een vleugje rock en hiphop in de onderbuik. Andra werd al omschreven als een afstammeling van Amy Winehouse en bezeten door de geest van Billie Holiday.

Lokaal talent
“Rotterdam heeft een razend spannende undergroundscene” schreef De Volkskrant in de aanloop naar Motel Mozaique 2015. Acts als Rats On Rafts en De Likt bevestigden dat vervolgens met speels gemak. Tijdens de aankomende editie van Motel Mozaique is er naast de tientallen internationale acts (gevestigde namen en nieuw te ontdekken acts) opnieuw ruimte voor lokaal talent.

Zo komen Rotterdams favoriete surfgaragemonsters Iguana Death Cult een thuiswedstrijd spelen op Motel Mozaique. Southbound is het ambitieuze popproject van Roufaida Aboutaleb, een jonge songwriter van Rotterdamse bodem. IJzige, duistere songs vermengen zich met beeldende kunst en moderne dans tot een allesomvattende performance. Het Schiedamse trio De Dood zet hun gave voor de Nederlandse taal in voor de meest grove, ongegeneerd agressieve punksongs die je sinds de hoogtijdagen van het genre hebt gehoord. En dan hebben we nog Naive Set uit Amsterdam (bestaand uit een Amerikaan, een Duitser en twee Nederlanders), zij staan bekend om hun melodieuze indiepopsongs vol harmonieuze samenzang.

Annabel nieuwe festivallocatie
Dit jaar behoort voor het eerst ook Annabel tot de festivallocaties van Motel Mozaique. Annabel is het nieuwe café en popzaal op steenworp afstand van Rotterdam Centraal. Sinds het najaar verwelkomt deze dame, met een industrieel, grootstedelijk uiterlijk, concerten en evenementen in haar zalen. Andere festivallocaties zijn o.a. de Rotterdamse Schouwburg (alle zalen), Rotown en de naastgelegen Paradijskerk.

Reeds bevestigd
Eerder waren onder meer Damien Jurado, Jamie Woon, Leon Bridges, VANT, Protomartyr, Liima (Efterklang + Tatu Rönkkö), NAO en Tourist LeMC bevestigd voor Motel Mozaique. De kaartverkoop is al in volle gang: Early Bird passe-partouts en losse kaarten voor 8 of 9 april zijn te koop via motelmozaique.nl/festival.