Nieuwe namen Down The Rabbit Hole 2016

De derde editie van Down The Rabbit Hole vindt plaats van 24 t/m 26 juni in de Groene Heuvels te Beuningen. Morgen om 11:00u gaat de kaartverkoop van start en vandaag wordt bekend dat PJ Harvey, Flume, Charles Bradley & His Extraordinaires, Fresku en Sun Kil Moon aan het programma zijn toegevoegd.

Down The Rabbit Hole staat voor een weekend vol avontuur, verwarring, surrealisme en psychedelica met als basis een sterk muziekprogramma verdeeld over drie podia. Vandaag worden vijf acts aan het programma toegevoegd:

PJ Harvey
De terugkeer van PJ Harvey is misschien wel het nieuws van het jaar, en niet alleen omdat Down The Rabbit Hole haar enige festivalshow in Nederland is. Check die overvolle schoorsteenmantel maar: het Britse multitalent won alleen de Mercury Prize al twee keer – als enige artiest ooit. De koningin van de alt.rock zoekt nooit de makkelijkste weg, maar bewandelt liever de meest eigenzinnige. En waar Polly Jean gaat, volgen velen, hulpeloos gehypnotiseerd door haar ijskoude zelfvertrouwen en die buitenaards mooie stem. Nog meer nieuws? Harvey nam haar aanstaande negende album live op in een eenwegspiegelglazen studio in het Londonse Somerset House, onder toeziend oog van een ademloos publiek. Laat die zomer maar komen.

Flume
Dankzij Harley Streten heeft Australië een vaste plek op de dancewereldkaart. Als Flume scoort de dj/producer uit Sydney sinds 2012 hit na hit met killertracks als Holding On en populaire remixes van Rustie, Arcade Fire en Disclosure. De beatmaker doet zijn ding op het koalatastische label Future Classic, waar ook Cashmere Cat en Chet Faker hun bureau hebben staan, en waar zijn langverwachte tweede album binnenkort moet uitkomen. Hopelijk op tijd voor zijn show in de Groene Heuvels, want boven alles is Flume een echte publiekslieveling, die met zijn slicke crossover boordevol hiphop, bass, R&B en house zelfs de grootste haters aan het springen krijgt.

Charles BradleyCharles Bradley & His Extraordinaires
De vintage soul van Charles Bradley en zijn zeven Extraordinaires lijkt in de gouden gloriejaren zestig geboren te zijn. Da’s maar deels waar, want de kwieke 65-plusser brak pas in 2011 echt door, nadat hij door Daptone Records werd ontdekt tijdens een van zijn shows als Black Velvet – de biggest, baddest James Brown-imitator van Brooklyn. Nu de Screaming Eagle of Soul op eigen benen staat, is er van nep geen sprake meer; integendeel. Charles Bradley & His Extraordinaires zijn niets minder dan de echte deal: een ouderwets stomende soulrevue, waarbij gloeiend koper, fatback drums en superfly gitaartjes in dikke zweetdruppels van het tentdoek druipen.

Fresku
Fresku heeft zijn shit straight. Altijd al gehad, want de friste rapper uit Eindhoven verhaalt voornamelijk over zijn eigen gevoelsleven en moeilijke maatschappelijke taboes – en maakt daarmee in half Nederland en omstreken de tongen los. Dat de Top Notch-hoeksteen in 2015 het Nederlandse hiphopalbum van het jaar afleverde, was daarom niet helemaal een verrassing, zeker omdat Nooit Meer Terug geheel werd geproduceerd door de meesterlijke video- en beatbaas Teemong. Vlak daarnaast ook de gastbijdragen van Ronnie Flex, Sevdaliza en de gifspittende MocroManiac niet uit, maar aan de regelmatig briljante flow van Fresku zelf kunnen momenteel maar weinig Nederhoppers tippen.

Sun Kil Moon
Mark Kozelek is een geval apart. De Amerikaan neemt – subtiel gezegd – geen blad voor de mond, waardoor de bloedstollend mooie folkrock van zijn band Sun Kil Moon nogal eens ondersneeuwt in verhitte discussies over respect voor vrouwen en The War On Drugs. Dat neemt echter niet weg dat Sun Kil Moons zesde plaat Benji bij elke liefhebber grijsgedraaid en stukgeknuffeld in de kast staat. Want ondanks alles is Kozelek vooral een onnavolgbaar singer-songwriter, die zijn complete leven en lijden rauw en onverbloemd blootlegt in ontroerende, behoedzaam gearrangeerde juwelen van liedjes, die de wereld een heel stuk dragelijker maken.

Eerder werd bekend dat The National, MacDeMarco, Glen Hansard, Courtney Barnett, Ty Segall and the Muggers, Mura Masa, Dubioza Kolektiv, The London Souls, Pat Thomas & Kwashibu Area Band en Sonido Gallo Negro naar het festival komen. Het muziekprogramma is nog niet compleet: binnenkort volgen meer bevestigingen waaronder ook de invulling van het Vuige Veld, het Idyllische Veldje en een aantal nieuwe projecten. Op www.downtherabbithole.nl is een uitgebreide omschrijving van bovenstaande acts te vinden.

Morgen, 5 januari om 11:00u start via www.ticketmaster.nl de kaartverkoop met een speciale Rapid Rabbit-actie: tot 1 februari kost een kaart €99,- Voor deze actie zijn slechts 8.000 kaarten beschikbaar. Daarna kost een kaart €125,- (beide excl. servicekosten).

Vorig jaar bezochten ruim 15.000 mensen het festival dat georganiseerd wordt op een uitgestrekt terrein, gelegen aan een meer en half verscholen in het bos. Dit jaar zijn maximaal 20.000 kaarten beschikbaar. Er worden alleen driedagen-kaarten verkocht waarbij een plek op de tentencamping is inbegrepen. Een groot deel van de camping ligt direct aan het meer.

Voor bezoekers die in een grote groep komen, geldt een speciale groepskorting: voor €1.188,- kunnen 12 tickets worden gekocht waarmee na het verlopen van de Rapid Rabbit-periode een ticket ook slechts €99,- per persoon kost.

Down The Rabbit HoleDOWN THE RABBIT HOLE 2016
Vrijdag 24 juni – zondag 26 juni
De Groene Heuvels, Beuningen

Rapid Rabbit: €99,- (excl. servicekosten), tot 1 februari, 8.000 tickets beschikbaar.
3 dagen festival + plek op de tentencamping

Regulier ticket: €125,- (excl. servicekosten)
3 dagen festival + plek op de tentencamping

Groepsticket: €1.188 (excl. servicekosten)
12 personen, 3 dagen festival + plek op de tentencamping

Parkeerticket: €15,- (incl. servicekosten). Bij de kassa op het terrein kost een parkeerticket €25,-
Camper Camping-ticket: €69,- (incl. servicekosten)

Accommodaties en Rabbit Resort: een overzicht en kaartverkoop van de aanvullende overnachtingsmogelijkheden: http://tickets.campsolutions.nl/dtrh

Kaartverkoop: vanaf dinsdag 5 januari, 11:00u via www.ticketmaster.nl en 0900 – 300 1250 (60cpm)

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio! #4

Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de belangrijkste 10 albums samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.

de Volkskrant

Kendrick LamarKendrick Lamar – To Pimp a Butterfly (Aftermath/Interscope/Universal)

Met To Pimp a Butterfly heeft Kendrick Lamar hiphop verdiept. En het genre had de afgelopen veertig jaar al een indrukwekkende zegetocht gemaakt. In 2003 al, toen de toptien van de Billboard popcharts in zijn geheel bestond uit hiphop- en r-‘n-b-artiesten was het genre officieus gepromoveerd tot het standaardidioom voor kids die zich wilden uiten; de lingua franca van jongerencultuur wereldwijd. Nu in 2015 geeft Lamar er literaire zwaarte aan. Door alle dramatische mogelijkheden van hiphop uit te buiten, komt Lamar tot het indrukwekkende zelfonderzoek dat To Pimp a Butterfly is; een breedbeeld, technicolor egodocument met Lamar als regisseur, protagonist, beatpoet en kunstenaar.

Met de metafoor van de rups die in een vlinder verandert, 16 nummers, een gedicht waarvan fragmenten over het album zijn verspreid, en tracks die soms als ijzingwekkende hoorspelen aanvoelen, schetst Lamar zijn positie als succesvolle zwarte rapper in de Amerikaanse samenleving. Die charismatische jongen uit LA-probleemwijk, Compton, die na het succes van zijn debuutalbum Good Kid, M.A.A.D. City dacht zijn nieuwe status aan te kunnen wenden om het leven van hem en de zijnen te verbeteren.

Net als bij The Blacker The Berry waarin Lamar op de meest confronterende wijze u, de luisteraar, even bij de les houdt. “My hair is nappy, my dick is big, my nose is round and wide. You hate, me don’t you?”

Gloeiend van uitdagend zelfbewustzijn: “I want you to recognize I’m a proud monkey.”

Jazz, funk, disco en pop dienen als muzikale omlijsting van Lamars teksten. En het is hier en daar ondanks de tekstuele zwaarte uitermate funky maar zelfs onder de meest dansbare beats, zit een boodschap. In i de lichtvoetige tegenhanger van u is het refrein het feestelijk gejubelde ‘I love myself’. In een context van Amerikaans raciaal geweld waar een zwart lichaam a priori als bedreigend wordt ervaren is dat niet minder dan een politiek statement.

Die combinatie van sociaal commentaar en nietsontziende zelfanalyse maakt van To Pimp a Butterfly een meesterwerk, de meest relevante muziek van 2015. Net zo relevant en urgent als dat andere, dat literaire werk van dit jaar: Between The World And Me. De zwarte Amerikaanse schijver Ta-Nehisi Coates schreef een brief aan zijn tienerzoon waarin hij beschrijft wat het betekent zwart te zijn in een gemeenschap waar geweld tegen zwarten een lange traditie kent. Het was een update van The Fire Next Time van James Baldwin die in 1963 al een soortgelijk essay in briefvorm aan zijn neefje schreef. Lamar schreef een brief aan zichzelf, plaatste zich daarmee in het hier en nu én in de traditie en maakte, net zoals Baldwin, net zoals Coates, het persoonlijke universeel en het universele persoonlijk. Dat noemen we kunst.

Jamie xx - In ColourJamie xx – In Colour (Young Turks/Beggars)

Jamie xx, producer, remixer en vooral het creatieve brein van de Britse band The xx heeft zichzelf met In Colour overtroffen. Dat hij zelf een plaat zou maken viel te verwachten. Dat hij handig is in het verknippen en opnieuw rangschikken van lome triphop en dubstepbeats, zweverige elektronica en sombere new wave-melodielijntjes, wisten we al langer. Maar In Colours laat zich ook nog eens luisteren als een spannende vertelling.

Door: Gijsbert Kamer – 3 juni 2015

Het resulteert in een muzikale reis door het Londense nachtleven van de laatste paar jaar. Alsof hij van een dubstepfeestje via een hiphopconcert op een techno-avond is beland en eenmaal thuisgekomen alle indrukken in ook voor niet-dansers behapbare popmuziek heeft omgezet.
In Colours is zo’n plaat die refereert aan de beste dansmuziek van de laatste tijd, zonder zelf louter dance te brengen. Mooi hoe langzaam de kleuren van duister (dubstep) naar vrolijker verschieten en het tempo wordt opgevoerd.

Gaandeweg komt er ook meer lucht in de composities. Het fraaie door Romy van The xx gezongen Loud Places ontaardt in euforische soul, terwijl de combinatie rap en ragga in I Know There’s Gonna Be (Good Times) zorgt voor een feestelijke apotheose.

Sufjan StevensSufjan Stevens – Carrie & Lowell (Asthmatic Kitty/de Konkurrent)

Eigenlijk is iedere plaat van de Amerikaanse liedschrijver en fluisterzanger Sufjan Stevens raak. Op Carrie & Lowell herdenkt hij zijn moeder, die aan verslavingen ten onder ging, op een liefdevolle en soms pijnlijk ontroerende manier. Zo wordt het verdriet van Stevens universeel en kan de luisteraar zelf ook troost putten uit zijn liedjes. Breekbare songs, prachtig verzorgd en uiterst smaakvol.

Joanna NewsomJoanna Newsom – Divers (Drag City/V2)

Alles aan de muziek van de als folkzangeres begonnen Joanna Newsom is excentriek. Op haar albumdebuut The Milk-Eyed Mender uit 2004 waren het vooral haar hoge, wat geëxalteerde stem en de in pop en folk niet heel gebruikelijke harp die opvielen. Op Ys (2006) bouwde ze haar liedjes uit tot mini-symfonieën van een dik kwartier. Haar voorlaatste wapenfeit, van vijf jaar geleden, het album Have One on Me, bleek een driedubbelaar met een speellengte van ruim drie uur.

Door: Gijsbert Kamer – 28 oktober 2015

Divers is in lengte beter te behappen, maar niet minder ambitieus van opzet. Openingsnummer Anecdotes begint vertrouwd met zang, piano en harp. Newsom laat haar stem elastisch wenden op een manier die we kennen van Kate Bush in haar jonge jaren. Maar na een paar liedjes vallen de meeste referenties weg. Newsom heeft een vollere stem gekregen en laat het klankbeeld behalve door piano en harp bepalen door mellotron, klavecimbel en wurlitzerpiano. Bombastisch wordt het nooit, de toon blijft vederlicht en elk liedje heeft een wonderschone melodie, waarvan flarden steeds weer terugkeren in de nummers die erop volgen.

De nummers lopen harmonisch in elkaar over, terwijl de thematiek op Divers zich langzaam ontvouwt. De angst voor verlies van liefde, herinneringen en het verstrijken van de tijd overheerst in de met namen en plaatsen volgestouwde teksten van Newsom.
Het is veel wat de 33-jarige zangeres en componiste hier overhoop haalt, zowel muzikaal als tekstueel. Wie op zoek gaat naar diepere lagen wordt niet teleurgesteld. Nodig is het niet. De unieke schoonheid van Newsoms muziek openbaart zich zelfs tijdens een oppervlakkige beluistering. Ook dat is het knappe aan Divers: hoeveel inspanning je er ook voor over hebt: de schoonheid van dit meesterwerk openbaart zich op alle niveaus.

DeafheavenDeafheaven – New Bermuda (ANTI-/Epitaph)

Het album Sunbather van het Amerikaanse Deafheaven was in 2013 de sensationeelste metalplaat sinds mensenheugenis.

Door: Robert van Gijssel – 7 oktober 2015

Elementen uit de van oorsprong vooral Scandinavische black metal, zoals de krijsende vocalen en de moordende rateldrums, waren door Deafheaven gearrangeerd naast melodieuze en weemoedige shoegaze-gitaren en daarmee was de band uit San Francisco ineens superhip – en dus uiterst verdacht in conservatieve metalkringen. Op New Bermuda perfectioneert Deafheaven de wonderlijke mix van droompop en occulte herrie, in zes monumentale en in alle terneergeslagen zwartgalligheid toch nog verheffende muziekstukken.

Brought To The Water begint als een striemend satansritueel, maar buigt al snel om naar toegankelijke rock, vol melancholieke gitaarlagen. Mooi, hoe in Luna een langgerekte, zinderende gitaarlijn troost tracht te bieden bij panisch roffelende, dubbele bassdrums en dat vervreemdende, knerpende stemgeluid van George Clarke. En hoe Deafheaven de gitaarorkaan in Come Back langzaam temt en terugbrengt tot een zachte lente-adem.

Fjm-iloveyouhoneybearFather John Misty – I Love You, Honeybear (Bella Union/PIAS)

Machtige, genadeloze, plaatsvervangende schaamte oproepende maar ook hilarische verkenning van de liefde, door een ‘folkie’ die dankzij zijn daverende prachtstem toch overdonderend en theatraal kan klinken. Op I Love You, Honeybear is geen enkele zwakke song te ontdekken. Een superieur album, ontroerend en kwetsbaar, maar soms ook heerlijk vilein en grof.

Vince StaplesVince Staples – Summertime ’06 (Def Jam/Universal)

Onbekend is de naam Vince Staples niet meer (in 2011 was er al een goede mixtape en in 2014 de sterke ep Hell Can Wait), maar Summertime ’06 is het volwaardige debuutalbum van de pas 21-jarige rapper uit Long Beach, Californië.

Door: Menno Pot – 1 juli 2015

Met Summertime ’06 maakt hij diepe indruk, zowel muzikaal (sinistere, diepe beats van zijn dj’s) als met zijn bijtende voordracht en even provocerende als intelligente lyriek. Staples is een gangsta (Get Paid belicht zijn kerfstok) en een denker: hij wil die Ferrari, maar heeft ook een geweten en legt vurig uit waarom zo veel zwarte jongens in Amerika in die spagaat zitten.

Staples grijpt je bij de strot en bijt je zelfverzekerd toe dat je eens even verrekte goed naar hem moet luisteren, om vervolgens een krap uur (twintig tracks) de tijd te nemen voor het verhaal over zijn land, zijn buurt en zijn werkelijkheid. Nu eens jaagt hij vrees aan, dan weer wekt hij weerzin of weet hij plotseling te ontroeren met een biecht aan zijn vriendinnetje: ‘I hope you understand/ They never taught me how to be a man/ Only how to be a shooter.’

Dankzij Kendrick Lamar, Joey Bada$$, A$AP Rocky én Vince Staples is 2015 nu al een vorstelijk hiphopjaar.

Holly HerndonHolly Herndon – Platform (4AD/Beggars)

Analoge synths en klassieke drumcomputers van dertig jaar oud? ‘No thanks.’ Holly Herndon draait er niet omheen. Vraag de Amerikaanse hoe ze haar wonderlijke elektronische muziek fabriceert en ze begint over samplesoftware en programmeertaal. Herndon studeerde computermuziek aan de kunstacademie van Oakland, Californië, en maakt nu dus ook computermuziek – klaar.

Door: Robert van Gijssel – 27 mei 2015

Toch klinkt het album Platform bepaald niet academisch en zeker niet zielloos. Integendeel. In nummers als het bijna kerkelijke Morning Sun wordt uit heel veel fragmenten – van vooral Herndons eigen stem, uiteengespat in duizend stukjes – een zeer levend muziekwezen geschapen. In zo’n track, die is opgebouwd als een popliedje inclusief refrein, doet Herndon in de verte denken aan de gestileerde en verknipte kunstpop van Laurie Anderson en The Art of Noise.

UNIEK
Maar in nummers als het schitterende Chorus klinkt Herndon vooral onnavolgbaar en uniek. Ook hier komen van alle kanten opgeknipte geluidsfragmenten aangewaaid, om uiteindelijk samen te klonteren in een opzwepende dancetrack waarin toch ook gewoon een diepe bassdrum uit de techno mag knallen. Ritmisch gecompliceerd, vocaal ongrijpbaar, maar op een rare manier toch toegankelijk.

En dan gaat de muziek van Herndon ook nog ergens over. In Home zet Herndon haar eigen breekbare stem naast harde en ijskoude elektronische geluidsgolven en zingt ze over de ongezonde ervaringen van het menselijk wezen in constant contact met computers, smartphones en webcams: de ogen die ons overal volgen (‘I can feel you in my room, why was I assigned to you?’). Een relatie waarvan ook Herndon, gezien haar kunst, niet meer kan loskomen. En daar mogen we blij om zijn, want Holly Herndon gaat nog heel mooie en belangrijke dingen doen.

Platform is alvast de meest opzienbarende en eigenzinnige elektronische plaat sinds danceheugnis.

GhostGhost – Meliora (Spinefarm/Loma Vista)

Wie nog altijd niet door de carnavalsverpakking van de Zweedse rockband Ghost heen wenst te kijken, doet zichzelf tekort. Op Meliora, de derde Ghost-plaat, staan zeldzaam mooi geproduceerde en laag voor laag opgebouwde softmetalliedjes, uitgevoerd met net zo veel hints naar Abba als zangerige seventies-rock. Toch zet de gitaarriff steeds de toon, naast uiteraard die curieuze teksten en anti-sacrale zangpartijen van Papa Emeritus III.

Nikki LaneNikki Lane – All or Nothing (New West/PIAS)

Er komt een wereld van Amerikaanse muziek voorbij, op de rootsplaat All or Nothing van de jonge zangeres Nikki Lane. We horen geëmancipeerde damescountry van Loretta Lynn, vroege rock-‘n-roll, rockabilly, surf- en sixtiespop. Maar vooral heel sterke liedjes, bovendien droog en vet geproduceerd door Dan Auerbach van The Black Keys. In het nummer Good Man geeft Lane haar ex een pijnlijke trap na. Die is er waarschijnlijk nog van in de war.

Tombola 2015 naluisteren – de Mixcloud

De stemmen zijn geteld en daar is de Pinguin Radio Jaarlijst 2015 – Tombola Top 50, door jou samengesteld. Er zijn zeer veel inzendingen binnen gekomen, dus dit is met recht jouw top 50 van 2015 !

Jullie gastheren voor deze middag/avond marathon zijn Peter van der Meer (De Graadmeter), Ruben Eg (Concerto Radio), Diederik van Zessen (Voice), Bas Barnasconi (De Stationschef/2minutenshow), Gijs Vervliet (muziekredactie) en Wilbert Stuifbergen (hoofdredacteur).

Luister hieronder de Tombola en daaronder staat de complete lijst nog eens!

Uur 1 – 17:00 – 18:00 uur

JTNDaWZyYW1lJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGd2lkZ2V0JTJGaWZyYW1lJTJGJTNGZW1iZWRfdHlwZSUzRHdpZGdldF9zdGFuZGFyZCUyNmFtcCUzQmVtYmVkX3V1aWQlM0Q3ZDI2MmY5My0zZGZmLTQ5OGYtYWI2NC04NmJhNzdlMmFkMmIlMjZhbXAlM0JmZWVkJTNEaHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTI1MkZQaW5ndWluX1JhZGlvJTI1MkZwaW5ndWluLXJhZGlvLXRvbWJvbGEtMjAxNS1kZS1iZXN0ZS1wbGF0ZW4tdmFuLTIwMTUtZG9vci1qb3UtZ2VzZWxlY3RlZXJkLWVuLWdldG9tYm9sZWVyZCUyNTJGJTI2YW1wJTNCaGlkZV9jb3ZlciUzRDElMjZhbXAlM0JoaWRlX3RyYWNrbGlzdCUzRDElMjZhbXAlM0JyZXBsYWNlJTNEMCUyMiUyMGZyYW1lYm9yZGVyJTNEJTIyMCUyMiUyMGhlaWdodCUzRCUyMjE4MCUyMiUyMHdpZHRoJTNEJTIyNjYwJTIyJTNFJTNDJTJGaWZyYW1lJTNFJTNDZGl2JTIwc3R5bGUlM0QlMjJjbGVhciUzQSUyMGJvdGglM0IlMjBoZWlnaHQlM0ElMjAzcHglM0IlMjB3aWR0aCUzQSUyMDY1MnB4JTNCJTIyJTNFJTNDJTJGZGl2JTNFJTNDcCUyMHN0eWxlJTNEJTIyZGlzcGxheSUzQSUyMGJsb2NrJTNCJTIwZm9udC1zaXplJTNBJTIwMTFweCUzQiUyMGZvbnQtZmFtaWx5JTNBJTIwJTI2cXVvdCUzQk9wZW4lMjBTYW5zJTI2cXVvdCUzQiUyQ0hlbHZldGljYSUyQ0FyaWFsJTJDc2Fucy1zZXJpZiUzQiUyMG1hcmdpbiUzQSUyMDBweCUzQiUyMHBhZGRpbmclM0ElMjAzcHglMjA0cHglM0IlMjBjb2xvciUzQSUyMHJnYiUyODE1MyUyQyUyMDE1MyUyQyUyMDE1MyUyOSUzQiUyMHdpZHRoJTNBJTIwNjUycHglM0IlMjIlM0UlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lm1peGNsb3VkLmNvbSUyRlBpbmd1aW5fUmFkaW8lMkZwaW5ndWluLXJhZGlvLXRvbWJvbGEtMjAxNS1kZS1iZXN0ZS1wbGF0ZW4tdmFuLTIwMTUtZG9vci1qb3UtZ2VzZWxlY3RlZXJkLWVuLWdldG9tYm9sZWVyZCUyRiUzRnV0bV9zb3VyY2UlM0R3aWRnZXQlMjZhbXAlM0J1dG1fbWVkaXVtJTNEd2ViJTI2YW1wJTNCdXRtX2NhbXBhaWduJTNEYmFzZV9saW5rcyUyNmFtcCUzQnV0bV90ZXJtJTNEcmVzb3VyY2VfbGluayUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY29sb3IlM0ElMjM4MDgwODAlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQWJvbGQlM0IlMjIlM0VQaW5ndWluJTIwUmFkaW8lMjBUb21ib2xhJTIwMjAxNSUyQyUyMGRlJTIwYmVzdGUlMjBwbGF0ZW4lMjB2YW4lMjAyMDE1JTIwZG9vciUyMGpvdSUyMGdlc2VsZWN0ZWVyZCUyMGVuJTIwZ2V0b21ib2xlZXJkJTIwJTIxJTNDJTJGYSUzRSUzQ3NwYW4lM0UlMjBieSUyMCUzQyUyRnNwYW4lM0UlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lm1peGNsb3VkLmNvbSUyRlBpbmd1aW5fUmFkaW8lMkYlM0Z1dG1fc291cmNlJTNEd2lkZ2V0JTI2YW1wJTNCdXRtX21lZGl1bSUzRHdlYiUyNmFtcCUzQnV0bV9jYW1wYWlnbiUzRGJhc2VfbGlua3MlMjZhbXAlM0J1dG1fdGVybSUzRHByb2ZpbGVfbGluayUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY29sb3IlM0ElMjM4MDgwODAlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQWJvbGQlM0IlMjIlM0VQaW5ndWluJTIwUmFkaW8lM0MlMkZhJTNFJTNDc3BhbiUzRSUyMG9uJTIwJTNDJTJGc3BhbiUzRSUzQ2ElMjBocmVmJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGJTNGdXRtX3NvdXJjZSUzRHdpZGdldCUyNmFtcCUzQnV0bV9tZWRpdW0lM0R3ZWIlMjZhbXAlM0J1dG1fY2FtcGFpZ24lM0RiYXNlX2xpbmtzJTI2YW1wJTNCdXRtX3Rlcm0lM0Rob21lcGFnZV9saW5rJTIyJTIwdGFyZ2V0JTNEJTIyX2JsYW5rJTIyJTIwc3R5bGUlM0QlMjJjb2xvciUzQSUyMzgwODA4MCUzQiUyMGZvbnQtd2VpZ2h0JTNBYm9sZCUzQiUyMiUzRSUyME1peGNsb3VkJTNDJTJGYSUzRSUzQyUyRnAlM0UlM0NkaXYlMjBzdHlsZSUzRCUyMmNsZWFyJTNBJTIwYm90aCUzQiUyMGhlaWdodCUzQSUyMDNweCUzQiUyMHdpZHRoJTNBJTIwNjUycHglM0IlMjIlM0UlM0MlMkZkaXYlM0U=

Uur 2 – 18:00 – 19:00 uur

JTNDaWZyYW1lJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGd2lkZ2V0JTJGaWZyYW1lJTJGJTNGZW1iZWRfdHlwZSUzRHdpZGdldF9zdGFuZGFyZCUyNmFtcCUzQmVtYmVkX3V1aWQlM0QyNTllYTAzNy1kNTRjLTQwMTUtYTY4Yy1kYzJlYmZmNjBmZjAlMjZhbXAlM0JmZWVkJTNEaHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTI1MkZQaW5ndWluX1JhZGlvJTI1MkZpZnJhbWUtc3JjaHR0cHN3d3dtaXhjbG91ZGNvbXdpZGdldGlmcmFtZWVtYmVkX3R5cGV3aWRnZXRfc3RhbmRhcmRhbXBlbWJlZF91dWlkN2QyNjIlMjUyRiUyNmFtcCUzQmhpZGVfY292ZXIlM0QxJTI2YW1wJTNCaGlkZV90cmFja2xpc3QlM0QxJTI2YW1wJTNCcmVwbGFjZSUzRDAlMjIlMjBmcmFtZWJvcmRlciUzRCUyMjAlMjIlMjBoZWlnaHQlM0QlMjIxODAlMjIlMjB3aWR0aCUzRCUyMjY2MCUyMiUzRSUzQyUyRmlmcmFtZSUzRSUzQ2RpdiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY2xlYXIlM0ElMjBib3RoJTNCJTIwaGVpZ2h0JTNBJTIwM3B4JTNCJTIwd2lkdGglM0ElMjA2NTJweCUzQiUyMiUzRSUzQyUyRmRpdiUzRSUzQ3AlMjBzdHlsZSUzRCUyMmRpc3BsYXklM0ElMjBibG9jayUzQiUyMGZvbnQtc2l6ZSUzQSUyMDExcHglM0IlMjBmb250LWZhbWlseSUzQSUyMCUyNnF1b3QlM0JPcGVuJTIwU2FucyUyNnF1b3QlM0IlMkNIZWx2ZXRpY2ElMkNBcmlhbCUyQ3NhbnMtc2VyaWYlM0IlMjBtYXJnaW4lM0ElMjAwcHglM0IlMjBwYWRkaW5nJTNBJTIwM3B4JTIwNHB4JTNCJTIwY29sb3IlM0ElMjByZ2IlMjgxNTMlMkMlMjAxNTMlMkMlMjAxNTMlMjklM0IlMjB3aWR0aCUzQSUyMDY1MnB4JTNCJTIyJTNFJTNDYSUyMGhyZWYlM0QlMjJodHRwcyUzQSUyRiUyRnd3dy5taXhjbG91ZC5jb20lMkZQaW5ndWluX1JhZGlvJTJGaWZyYW1lLXNyY2h0dHBzd3d3bWl4Y2xvdWRjb213aWRnZXRpZnJhbWVlbWJlZF90eXBld2lkZ2V0X3N0YW5kYXJkYW1wZW1iZWRfdXVpZDdkMjYyJTJGJTNGdXRtX3NvdXJjZSUzRHdpZGdldCUyNmFtcCUzQnV0bV9tZWRpdW0lM0R3ZWIlMjZhbXAlM0J1dG1fY2FtcGFpZ24lM0RiYXNlX2xpbmtzJTI2YW1wJTNCdXRtX3Rlcm0lM0RyZXNvdXJjZV9saW5rJTIyJTIwdGFyZ2V0JTNEJTIyX2JsYW5rJTIyJTIwc3R5bGUlM0QlMjJjb2xvciUzQSUyMzgwODA4MCUzQiUyMGZvbnQtd2VpZ2h0JTNBYm9sZCUzQiUyMiUzRSUyNmx0JTNCaWZyYW1lJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGd2lkZ2V0JTJGaWZyYW1lJTJGJTNGZW1iZWRfdHlwZSUzRHdpZGdldF9zdGFuZGFyZCUyNmFtcCUzQmFtcCUzQmVtYmVkX3V1aWQlM0Q3ZDI2MiUzQyUyRmElM0UlM0NzcGFuJTNFJTIwYnklMjAlM0MlMkZzcGFuJTNFJTNDYSUyMGhyZWYlM0QlMjJodHRwcyUzQSUyRiUyRnd3dy5taXhjbG91ZC5jb20lMkZQaW5ndWluX1JhZGlvJTJGJTNGdXRtX3NvdXJjZSUzRHdpZGdldCUyNmFtcCUzQnV0bV9tZWRpdW0lM0R3ZWIlMjZhbXAlM0J1dG1fY2FtcGFpZ24lM0RiYXNlX2xpbmtzJTI2YW1wJTNCdXRtX3Rlcm0lM0Rwcm9maWxlX2xpbmslMjIlMjB0YXJnZXQlM0QlMjJfYmxhbmslMjIlMjBzdHlsZSUzRCUyMmNvbG9yJTNBJTIzODA4MDgwJTNCJTIwZm9udC13ZWlnaHQlM0Fib2xkJTNCJTIyJTNFUGluZ3VpbiUyMFJhZGlvJTNDJTJGYSUzRSUzQ3NwYW4lM0UlMjBvbiUyMCUzQyUyRnNwYW4lM0UlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lm1peGNsb3VkLmNvbSUyRiUzRnV0bV9zb3VyY2UlM0R3aWRnZXQlMjZhbXAlM0J1dG1fbWVkaXVtJTNEd2ViJTI2YW1wJTNCdXRtX2NhbXBhaWduJTNEYmFzZV9saW5rcyUyNmFtcCUzQnV0bV90ZXJtJTNEaG9tZXBhZ2VfbGluayUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY29sb3IlM0ElMjM4MDgwODAlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQWJvbGQlM0IlMjIlM0UlMjBNaXhjbG91ZCUzQyUyRmElM0UlM0MlMkZwJTNFJTNDZGl2JTIwc3R5bGUlM0QlMjJjbGVhciUzQSUyMGJvdGglM0IlMjBoZWlnaHQlM0ElMjAzcHglM0IlMjB3aWR0aCUzQSUyMDY1MnB4JTNCJTIyJTNFJTNDJTJGZGl2JTNF

Uur 3 – 19:00 – 20:00 uur

JTNDaWZyYW1lJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGd2lkZ2V0JTJGaWZyYW1lJTJGJTNGZW1iZWRfdHlwZSUzRHdpZGdldF9zdGFuZGFyZCUyNmFtcCUzQmVtYmVkX3V1aWQlM0RkNGFhYzA2MC1lNTgyLTQ2YWItYTE1MS00YmZjZTJjNjNmNWIlMjZhbXAlM0JmZWVkJTNEaHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTI1MkZQaW5ndWluX1JhZGlvJTI1MkZwaW5ndWluLXJhZGlvLXRvbWJvbGEtMjAxNS1kZS1iZXN0ZS1wbGF0ZW4tdWl0LTIwMTUtZG9vci1qb3UtZ2VzZWxlY3RlZXJkLWVuLWdldG9tYm9sZWVyZCUyNTJGJTI2YW1wJTNCaGlkZV9jb3ZlciUzRDElMjZhbXAlM0JoaWRlX3RyYWNrbGlzdCUzRDElMjZhbXAlM0JyZXBsYWNlJTNEMCUyMiUyMGZyYW1lYm9yZGVyJTNEJTIyMCUyMiUyMGhlaWdodCUzRCUyMjE4MCUyMiUyMHdpZHRoJTNEJTIyNjYwJTIyJTNFJTNDJTJGaWZyYW1lJTNFJTNDZGl2JTIwc3R5bGUlM0QlMjJjbGVhciUzQSUyMGJvdGglM0IlMjBoZWlnaHQlM0ElMjAzcHglM0IlMjB3aWR0aCUzQSUyMDY1MnB4JTNCJTIyJTNFJTNDJTJGZGl2JTNFJTNDcCUyMHN0eWxlJTNEJTIyZGlzcGxheSUzQSUyMGJsb2NrJTNCJTIwZm9udC1zaXplJTNBJTIwMTFweCUzQiUyMGZvbnQtZmFtaWx5JTNBJTIwJTI2cXVvdCUzQk9wZW4lMjBTYW5zJTI2cXVvdCUzQiUyQ0hlbHZldGljYSUyQ0FyaWFsJTJDc2Fucy1zZXJpZiUzQiUyMG1hcmdpbiUzQSUyMDBweCUzQiUyMHBhZGRpbmclM0ElMjAzcHglMjA0cHglM0IlMjBjb2xvciUzQSUyMHJnYiUyODE1MyUyQyUyMDE1MyUyQyUyMDE1MyUyOSUzQiUyMHdpZHRoJTNBJTIwNjUycHglM0IlMjIlM0UlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lm1peGNsb3VkLmNvbSUyRlBpbmd1aW5fUmFkaW8lMkZwaW5ndWluLXJhZGlvLXRvbWJvbGEtMjAxNS1kZS1iZXN0ZS1wbGF0ZW4tdWl0LTIwMTUtZG9vci1qb3UtZ2VzZWxlY3RlZXJkLWVuLWdldG9tYm9sZWVyZCUyRiUzRnV0bV9zb3VyY2UlM0R3aWRnZXQlMjZhbXAlM0J1dG1fbWVkaXVtJTNEd2ViJTI2YW1wJTNCdXRtX2NhbXBhaWduJTNEYmFzZV9saW5rcyUyNmFtcCUzQnV0bV90ZXJtJTNEcmVzb3VyY2VfbGluayUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY29sb3IlM0ElMjM4MDgwODAlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQWJvbGQlM0IlMjIlM0VQaW5ndWluJTIwUmFkaW8lMjBUb21ib2xhJTIwMjAxNSUyQyUyMGRlJTIwYmVzdGUlMjBwbGF0ZW4lMjB1aXQlMjAyMDE1JTIwZG9vciUyMGpvdSUyMGdlc2VsZWN0ZWVyZCUyMGVuJTIwZ2V0b21ib2xlZXJkJTIwJTIxJTNDJTJGYSUzRSUzQ3NwYW4lM0UlMjBieSUyMCUzQyUyRnNwYW4lM0UlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lm1peGNsb3VkLmNvbSUyRlBpbmd1aW5fUmFkaW8lMkYlM0Z1dG1fc291cmNlJTNEd2lkZ2V0JTI2YW1wJTNCdXRtX21lZGl1bSUzRHdlYiUyNmFtcCUzQnV0bV9jYW1wYWlnbiUzRGJhc2VfbGlua3MlMjZhbXAlM0J1dG1fdGVybSUzRHByb2ZpbGVfbGluayUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY29sb3IlM0ElMjM4MDgwODAlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQWJvbGQlM0IlMjIlM0VQaW5ndWluJTIwUmFkaW8lM0MlMkZhJTNFJTNDc3BhbiUzRSUyMG9uJTIwJTNDJTJGc3BhbiUzRSUzQ2ElMjBocmVmJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGJTNGdXRtX3NvdXJjZSUzRHdpZGdldCUyNmFtcCUzQnV0bV9tZWRpdW0lM0R3ZWIlMjZhbXAlM0J1dG1fY2FtcGFpZ24lM0RiYXNlX2xpbmtzJTI2YW1wJTNCdXRtX3Rlcm0lM0Rob21lcGFnZV9saW5rJTIyJTIwdGFyZ2V0JTNEJTIyX2JsYW5rJTIyJTIwc3R5bGUlM0QlMjJjb2xvciUzQSUyMzgwODA4MCUzQiUyMGZvbnQtd2VpZ2h0JTNBYm9sZCUzQiUyMiUzRSUyME1peGNsb3VkJTNDJTJGYSUzRSUzQyUyRnAlM0UlM0NkaXYlMjBzdHlsZSUzRCUyMmNsZWFyJTNBJTIwYm90aCUzQiUyMGhlaWdodCUzQSUyMDNweCUzQiUyMHdpZHRoJTNBJTIwNjUycHglM0IlMjIlM0UlM0MlMkZkaXYlM0U=

Uur 4- 20:00 – 21:00 uur

JTNDaWZyYW1lJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGd2lkZ2V0JTJGaWZyYW1lJTJGJTNGZW1iZWRfdHlwZSUzRHdpZGdldF9zdGFuZGFyZCUyNmFtcCUzQmVtYmVkX3V1aWQlM0Q5ZDVhNjc3OS03NTVkLTQxOTctYmJkYy0wYTljZDM2ODRhNWMlMjZhbXAlM0JmZWVkJTNEaHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTI1MkZQaW5ndWluX1JhZGlvJTI1MkZwaW5ndWluLXJhZGlvLXRvbWJvbGEtMjAxNS01MC1iZXN0ZS1wbGF0ZW4tdmFuLTIwMTUtZG9vci1qb3UtZ2VzZWxlY3RlZXJkLWVuLWdldG9tYm9sZWVyZCUyNTJGJTI2YW1wJTNCaGlkZV9jb3ZlciUzRDElMjZhbXAlM0JoaWRlX3RyYWNrbGlzdCUzRDElMjZhbXAlM0JyZXBsYWNlJTNEMCUyMiUyMGZyYW1lYm9yZGVyJTNEJTIyMCUyMiUyMGhlaWdodCUzRCUyMjE4MCUyMiUyMHdpZHRoJTNEJTIyNjYwJTIyJTNFJTNDJTJGaWZyYW1lJTNFJTNDZGl2JTIwc3R5bGUlM0QlMjJjbGVhciUzQSUyMGJvdGglM0IlMjBoZWlnaHQlM0ElMjAzcHglM0IlMjB3aWR0aCUzQSUyMDY1MnB4JTNCJTIyJTNFJTNDJTJGZGl2JTNFJTNDcCUyMHN0eWxlJTNEJTIyZGlzcGxheSUzQSUyMGJsb2NrJTNCJTIwZm9udC1zaXplJTNBJTIwMTFweCUzQiUyMGZvbnQtZmFtaWx5JTNBJTIwJTI2cXVvdCUzQk9wZW4lMjBTYW5zJTI2cXVvdCUzQiUyQ0hlbHZldGljYSUyQ0FyaWFsJTJDc2Fucy1zZXJpZiUzQiUyMG1hcmdpbiUzQSUyMDBweCUzQiUyMHBhZGRpbmclM0ElMjAzcHglMjA0cHglM0IlMjBjb2xvciUzQSUyMHJnYiUyODE1MyUyQyUyMDE1MyUyQyUyMDE1MyUyOSUzQiUyMHdpZHRoJTNBJTIwNjUycHglM0IlMjIlM0UlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lm1peGNsb3VkLmNvbSUyRlBpbmd1aW5fUmFkaW8lMkZwaW5ndWluLXJhZGlvLXRvbWJvbGEtMjAxNS01MC1iZXN0ZS1wbGF0ZW4tdmFuLTIwMTUtZG9vci1qb3UtZ2VzZWxlY3RlZXJkLWVuLWdldG9tYm9sZWVyZCUyRiUzRnV0bV9zb3VyY2UlM0R3aWRnZXQlMjZhbXAlM0J1dG1fbWVkaXVtJTNEd2ViJTI2YW1wJTNCdXRtX2NhbXBhaWduJTNEYmFzZV9saW5rcyUyNmFtcCUzQnV0bV90ZXJtJTNEcmVzb3VyY2VfbGluayUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY29sb3IlM0ElMjM4MDgwODAlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQWJvbGQlM0IlMjIlM0VQaW5ndWluJTIwUmFkaW8lMjBUb21ib2xhJTIwMjAxNSUyQyUyMDUwJTIwYmVzdGUlMjBwbGF0ZW4lMjB2YW4lMjAyMDE1JTIwZG9vciUyMGpvdSUyMGdlc2VsZWN0ZWVyZCUyMGVuJTIwZ2V0b21ib2xlZXJkJTNDJTJGYSUzRSUzQ3NwYW4lM0UlMjBieSUyMCUzQyUyRnNwYW4lM0UlM0NhJTIwaHJlZiUzRCUyMmh0dHBzJTNBJTJGJTJGd3d3Lm1peGNsb3VkLmNvbSUyRlBpbmd1aW5fUmFkaW8lMkYlM0Z1dG1fc291cmNlJTNEd2lkZ2V0JTI2YW1wJTNCdXRtX21lZGl1bSUzRHdlYiUyNmFtcCUzQnV0bV9jYW1wYWlnbiUzRGJhc2VfbGlua3MlMjZhbXAlM0J1dG1fdGVybSUzRHByb2ZpbGVfbGluayUyMiUyMHRhcmdldCUzRCUyMl9ibGFuayUyMiUyMHN0eWxlJTNEJTIyY29sb3IlM0ElMjM4MDgwODAlM0IlMjBmb250LXdlaWdodCUzQWJvbGQlM0IlMjIlM0VQaW5ndWluJTIwUmFkaW8lM0MlMkZhJTNFJTNDc3BhbiUzRSUyMG9uJTIwJTNDJTJGc3BhbiUzRSUzQ2ElMjBocmVmJTNEJTIyaHR0cHMlM0ElMkYlMkZ3d3cubWl4Y2xvdWQuY29tJTJGJTNGdXRtX3NvdXJjZSUzRHdpZGdldCUyNmFtcCUzQnV0bV9tZWRpdW0lM0R3ZWIlMjZhbXAlM0J1dG1fY2FtcGFpZ24lM0RiYXNlX2xpbmtzJTI2YW1wJTNCdXRtX3Rlcm0lM0Rob21lcGFnZV9saW5rJTIyJTIwdGFyZ2V0JTNEJTIyX2JsYW5rJTIyJTIwc3R5bGUlM0QlMjJjb2xvciUzQSUyMzgwODA4MCUzQiUyMGZvbnQtd2VpZ2h0JTNBYm9sZCUzQiUyMiUzRSUyME1peGNsb3VkJTNDJTJGYSUzRSUzQyUyRnAlM0UlM0NkaXYlMjBzdHlsZSUzRCUyMmNsZWFyJTNBJTIwYm90aCUzQiUyMGhlaWdodCUzQSUyMDNweCUzQiUyMHdpZHRoJTNBJTIwNjUycHglM0IlMjIlM0UlM0MlMkZkaXYlM0U=

Pinguin Radio Jaarlijst 2015 – Tombola Top 50

  1. Tame Impala – Let It Happen
  2. Editors – life is a fear
  3. Foals – What Went Down
  4. Dave Gahan & Soulsavers – All of This and Nothing
  5. Kurt Vile – Pretty Pimpin
  6. BoRNS – 10,000 Emerald Pools
  7. Pond – Sitting Up On Our Crane
  8. Courtney Barnett – Pedestrian at Best
  9. Meg Myers – Sorry
  10. Bohicas – To Die For
  11. Wolf Alice – Giant Peach
  12. Best coast – California Nights
  13. Muse – Psycho
  14. Balthazar – Bunker
  15. Matthew E. White – Rock & Roll Is Cold
  16. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Ballad of the Mighty I
  17. Alabama Shakes – Don’t Wanna Fight
  18. Pumarosa – Priestess
  19. Julia Holter – Feel You
  20. TORRES – Sprinter
  21. Highly Suspect – Lydia
  22. Majical Cloudz – Downtown
  23. Swim Deep – To My Brother
  24. Public Service Broadcasting – Go!
  25. Holy Holy – History
  26. Lonely the Brave – river river
  27. Everything Everything – Distant Past
  28. Death Cab For Cutie – Black Sun
  29. Silversun Pickups – Nightlight
  30. New Order – Restless
  31. PAUW – Shambhala
  32. Meg Myers – Lemon Eyes
  33. City and colour – Wasted love
  34. Editors – No Harm
  35. Foals – London Thunder
  36. Ibeyi – Ghosts
  37. Beck – Dreams
  38. Communions – Forget It’s a Dream
  39. Beach House – Space Song
  40. Chris Cornell – Nearly Forgot My Broken Heart
  41. Tame Impala – The Less I Know The Better
  42. Slaves – The Hunter
  43. Blossoms – Charlemagne
  44. Blur – There Are Too Many of Us
  45. Editors – Marching orders
  46. Half Moon Run – Turn Your Love
  47. Cadillac Three – Party Like You
  48. Eagles Of Death Metal – Complexity
  49. Django Django – First Light
  50. EL VY – Return To The Moon

Pumarosa op -1 in de Graadmeter!

Pumarosa met Priestess is onze eigen najaarshit en misschien wel de hit van 2016, want ook in de eerste week van het jaar staat het Londense collectief op -1 in de Graadmeter!  In onze zoektocht naar nieuwe muziek kwamen we deze tegen in september en waren meteen verkocht. Spannende zang, spannende ritmes (bijna dance) en een geweldige opbouw en climax. Live maakt Pumarosa veel indruk. Dat zagen we op London Calling eind 2015 dat je live kon volgen via Pinguin Radio. Dat gaan we in 2016 weer doen en ook is Isabel Munoz-Newsome met haar band dan weer van de partij. Ze werd namelijk direct weer geboekt voor London Calling in maart en ook het festival Where The Wild Things Are wilde meer zien. Pumarosa is nog steeds aan het bouwen, maar wij denken dat we een blijvertje te pakken hebben. We kunnen zelfs alvast verklappen dat het Londense Pumarosa ruimschoots de Top 50 heeft gehaald van de Oudejaars Tombola! “priestess / you dance / you dance / you dance”

Eerste namen Zwarte Cross 2016

Zwarte CrossZwarte Crossers, laten we dit nieuwe jaar gelijk aftrappen met prachtig nieuws, want met veel trots maken wij vandaag de eerste namen van het programma voor de 20ste editie bekend!

Eerste namen muziek:
The Wombats (GB), Fresku, Bökkers, Typhoon, John Coffey, Inner Circle (JAM), The Cannonball Johnsons, Jick Munro & The Amazing Laserbeams, zZz, Earl Sixteen (JAM), Russkaja (OOS), Boogie Beasts (BEL), St. Tropez, The Heinoos, Automatic Sam, Memphis Maniacs, Juan Sanchez, Roel Salemink, Mikey Biemans, Ringbaan, Vaudou Game (TOG/BEN), Project Rakija, Ocho Y Media (FRA) en Krema Kawa (BEL). Meer binnen- en buitenlandse namen volgen zeer binnenkort!

Eerste namen theater:
Herman Brusselmans (BEL), Pé Daalemmer en Rooie Rinus, Henry van Loon, Thijs Kemperink, André Manuel, Daniëlle Schel, Piepschuim, Straf, Mathijs Leeuwis, Paris Benaris (FRA), Kiki Schippers, Workshop tasjes lezen met Yoeke Nagel, Höllenboer en Pieter Post. Meer binnen- en buitenlandse namen volgen zeer binnenkort!

In totaal zullen er uiteindelijk meer dan 200 bands en ruim 800 theaterartiesten optreden op 27 podia naast alle verschillende stuntteams en het programma op en langs de crossbaan. We zijn los dus, maar nog lang niet klaar! Hou daarom de site en onze social media goed in de gaten voor het allerlaatste programmanieuws.

Campingtickets en dagkaarten via www.zwartecross.nl/tickets

Tot op 21-22-23-24 juli 2016

 

De stemmen van de Tombola 2015 zijn geteld

De stemmen zijn geteld en daar is de Pinguin Radio Jaarlijst 2015 – Tombola Top 50, door jou samengesteld. Er zijn zeer veel inzendingen binnen gekomen, dus dit is met recht jouw top 50 van 2015 !

Op donderdag 31 december 2015 gaan we om 17:00 van start en presenteren wij de lijst tot de laatste plaat is gedraaid. En dat zal zo rond de klok van negen uur zijn.

Jullie gastheren voor deze middag/avond marathon zijn Peter van der Meer (De Graadmeter), Ruben Eg (Concerto Radio), Diederik van Zessen (Voice), Bas Barnasconi (De Stationschef/2minutenshow), Gijs Vervliet (muziekredactie) en Wilbert Stuifbergen (redactie).

Pinguin Radio Jaarlijst 2015 – Tombola Top 50

  1. Tame Impala – Let It Happen
  2. Editors – life is a fear
  3. Foals – What Went Down
  4. Dave Gahan & Soulsavers – All of This and Nothing
  5. Kurt Vile – Pretty Pimpin
  6. BoRNS – 10,000 Emerald Pools
  7. Pond – Sitting Up On Our Crane
  8. Courtney Barnett – Pedestrian at Best
  9. Meg Myers – Sorry
  10. Bohicas – To Die For
  11. Wolf Alice – Giant Peach
  12. Best coast – California Nights
  13. Muse – Psycho
  14. Balthazar – Bunker
  15. Matthew E. White – Rock & Roll Is Cold
  16. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Ballad of the Mighty I
  17. Alabama Shakes – Don’t Wanna Fight
  18. Pumarosa – Priestess
  19. Julia Holter – Feel You
  20. TORRES – Sprinter
  21. Highly Suspect – Lydia
  22. Majical Cloudz – Downtown
  23. Swim Deep – To My Brother
  24. Public Service Broadcasting – Go!
  25. Holy Holy – History
  26. Lonely the Brave – river river
  27. Everything Everything – Distant Past
  28. Death Cab For Cutie – Black Sun
  29. Silversun Pickups – Nightlight
  30. New Order – Restless
  31. PAUW – Shambhala
  32. Meg Myers – Lemon Eyes
  33. City and colour – Wasted love
  34. Editors – No Harm
  35. Foals – London Thunder
  36. Ibeyi – Ghosts
  37. Beck – Dreams
  38. Communions – Forget It’s a Dream
  39. Beach House – Space Song
  40. Chris Cornell – Nearly Forgot My Broken Heart
  41. Tame Impala – The Less I Know The Better
  42. Slaves – The Hunter
  43. Blossoms – Charlemagne
  44. Blur – There Are Too Many of Us
  45. Editors – Marching orders
  46. Half Moon Run – Turn Your Love
  47. Cadillac Three – Party Like You
  48. Eagles Of Death Metal – Complexity
  49. Django Django – First Light
  50. EL VY – Return To The Moon

Eerste namen Welcome to The Village 2016

Daar zijn ze weer: de goede voornemens. Rond de jaarwisseling halen we ze massaal uit de kast, ook al weten we dat we een groot deel ervan over een maandje gewoon weer terugleggen. Laat ons een handje helpen met dit goede voornemen: nieuwe muziek ontdekken. Haalbaar, want we hebben de eerste vier acts bevestigd voor Welcome to The Village 2016 (15-17 juli). En daar kun je gewoon naartoe deze zomer. De kaartverkoop start op 9 januari om 11:00 uur via de website, de ticketprijs is gelijk aan vorig jaar. Kom je?

Tal NationalTal National (NER)
Rechtstreeks uit de Sahara: Tal National (foto) uit Niger. Met een mix van Afrikaanse beats en intens gitaarwerk, brengen ze een upbeat vibe naar Leeuwarden waarbij echt niemand stil kan blijven staan. In de basis staat Tal National op het podium met z’n zessen, maar het aantal bandleden kan zomaar oplopen tot een stuk of dertien. Ze gaan onze harten zeker veroveren met deze combinatie van elektrische geluiden, intrigerende percussie en o zo dansbare ritmes. Sinds 2000 staan ze aan de top van de muziekscene in Niger, de afgelopen jaren treedt Tal National ook op buiten West Afrika. En terecht!

East Cameron Folkcore (USA)
Punk x Folk = East Cameron Folkcore. Stevige statements en een gloeiend geluid, neergezet door zes mannen en twee vrouwen die zo de rebelse neefjes en nichtjes van Bruce Springsteen hadden kunnen zijn. De band uit Austin, Texas bracht onlangs hun derde album uit, Kingdom of Fear, waar je met stampende voeten opgaat in het krachtige orkestrale geluid. Ze richten hun verhalen vol overtuiging aan de huidige, snelle, verwarde maatschappij en staan er om bekend dat ze op het podium het gaspedaal behoorlijk doordrukken. Wij kunnen alvast niet wachten.

The Lytics (CAN)
In hip-hop – net als in het leven – zijn maar weinig dingen belangrijker dan familie. De broers van The Lytics weten dat als geen ander. Andrew en Anthony ‘Ashy’ wisselden als kind al rijmpjes uit als kind met neef Mungala ‘Munga’. Grote broer Alex ‘B-Flat’ verzorgt inmiddels de beats en de productie. De track They Told Me uit 2012 geeft de diversiteit goed weer: van vibraphones tot spacende synthersizers en van Swingbeat tot Afrobeat.

Canshaker PiCanshaker Pi (NLD)
De hoofdstedelingen van Canshaker Pi (foto) blazen je met gemak van de sokken met hun scheurdende gitaren en dreunende bas. De garagerockers, veel vergeleken met Pavement en Dinosaur Jr, doen de Groene Ster ongetwijfeld op zijn grondvesten schudden. Luisterend naar Looking for Love on Ibiza en Shaniqua snappen wij helemaal dat Tim Knol de boys op zijn label Tender Records tekende. Shaken zullen we.

Welcome To The Village 2016
LIVEDATA 15-17/07 Groene Ster, Leeuwarden

Dead Sexy Club op 16 januari naar podium Duycker

Dead Sexy ClubBoudoir Noir presents: Dead Sexy Club. 16 januari wordt Duycker weer omgetoverd tot zwoele nachtclub met ultra sexy burlesque shows, leuke contests en retro visuals. Deze verleidelijke avond wil je niet missen!

Dead Sexy Club staat bekend om haar brede scala aan underground muziek. De volgende muziekstijlen zijn te verwachten:
Dirty disco – popcorn – jumpjazz – garage punk – blues trash – soulful blues rockers – country blues bops – blues burners – craaaazy R’n’Bs – stormin’ texas rhythms – crazy vocals with jungle noise – great jump blues twin spin obscurity – solid R&B blues shouter – dirty blues – rockabilly – surf – 60’s garage – beat – sleazy soul – garage – horny-hammond & rock’n’roll

Amber Ray
Amber Ray (foto) is gemakkelijk in één woord te beschrijven: iconisch. Deze veelzijdige dame is een ware sensatie als het gaat om pop, kunst en cultuur.  Amber Ray laat zich inspireren door klassieke burlesque, freak chic en high-fashion.  Zelf is zij naast burlesque danseres ook kunstenares, kostuumontwerpster en  zangeres. Zet jezelf schrap voor deze powervolle verschijning en  ‘absolute fabulousness’.

Apathy Angel
De internationale Burlesque ster Apathy Angel is een sprankelende verschijning. Niet voor niets is zij benoemd tot ‘Little Miss Sparkle 2015’ bij The Vienna International Burlesque Festival.  Ook werd zij verkozen tot ‘Most Glamorous 2014’ bij The Great Southern Burlesque Exposure. Overal waar zij komt weet zij het publiek te verleiden met haar adembenemende optredens.  Apathy Angel is een van New Yorks meest gewilde Burlesque performers en 16 januari komt zij naar Duycker!

Dit hele spektakel wordt gehost door de extravagante host Ferkel Johnson.
Ferkel Johnson is geboren op het platteland, tussen de kippen en schapen. Vanaf daar is het nog maar een kleine stap naar het podium van cabaret, theater en circus. Op school ontwikkelde hij een passie voor het theater, welke alleen maar groeide tijdens zijn studie over mime. Hier is Ferkel ook in afgestudeerd. Naast de shows en tours door de grote steden van de wereld, speelde Ferkel ook op exotische plaatsen zoals Koerdistan en Belize. Als hij niet aan het reizen is, dan treedt hij op in een van de verschillende podia in Berlijn.

LIVEDATUM 16/01 Podium Duycker, Hoofddorp

Harde Honderd week 7 om 15:00 uur op Pinguin On The Rocks

potrPinguin On The RocksPinguin Radio presenteert samen met Never Mind The Hype tien weken lang de Harde Honderd: een interactief samengestelde rock/metal/stoner/sludge/grunge/punk-lijst. Speciale aandacht is er voor de opvallendste en niet per se de bekendste nummers van honderd grote en minder grote artiesten.
Ondanks de Top 2000 gaat de Harde Honderd gewoon verder! Deze week gaat het weer van hot naar her. Tien nummers van binnen- en buitenlandse bodem, metal en punk, oud en nieuw: in De Harde Honderd gaan ze allemaal door één deur. Check de tracks hieronder en luister op donderdag en zondag weer naar Pinguin Radio. Hier hebben we de volgende 10 songs voor je: nummers 40 tot 31.

Uitzending Pinguin On The Rocks:
Donderdag van 15:00 – 16:00 uur
Herhaling Pinguin On The Rocks:
Zondag van 19:00 – 20:00 uur

Teksten: Lodewijk Hoebens, Thomas Spiekerman en Nieke Frantzen

40. Lamb Of God – 512
Om in de kerstsfeer te blijven trappen we de volgende tien af met Lamb of God. Klinkt gelukkig een stuk barmhartiger dan het oorspronkelijke Burn the Priest. De band is duidelijk beïnvloed door het stevige beukwerk van Pantera. 512, afkomstig van het meest recente VII: Sturm und Drang, zorgt voor de vijfde Grammy nominatie. Geschreven door frontman Randy Blythe in cel 512 van een Tsjechische gevangenis. Tijdens een concert in Praag zou Blythe een fan met opzet van het podium hebben geduwd. De zanger heeft veel inspiratie gehaald uit die zware tijd. Niet alleen gaatVII: Sturm und Drang over het onfortuinlijke voorval. In het boek Dark Days: A Memoir is zijn kant van het verhaal te lezen. (LH)

39. Incubus – Just A Phase
Na het succes van doorbraakalbum Make Yourself met hits als Drive en Pardon Me zetten de Californische funkrockers en DJ het succes verder met Morning View. Maar liefst vijf singles worden er uitgebracht waaronder Nice to Know You en Wish You Were Here. Wat vooral opvalt zijn de verschillende moodswings van het album. Al neemt de band duidelijk afstand van de nu-metal associatie. Just a Phase begint rustig met een orkest, akoestische gitaar en draaitafels maar wanneer het tempo omhoog gaat is het vooral de machtige stem van Brandon Boyd dat de aandacht grijpt. (LH)

38. Ramones – Sheena Is A Punk Rocker
Joey, Johnny, Dee Dee en Tommy waren de originele Ramones (zonder enige familiebanden overigens). Als Amerikaanse grootvaders van de punkrock brengen ze drie belangrijke albums uit. Rocket to Russia uit 1977 (hét punkjaar bij uitstek) blijkt de laatste plaat tot drummer Tommy wordt vervangen door Marky. De populariteit van de band loopt parallel met die van de New Yorkse club CBGB. Rocket to Russia heeft een groter budget en is volgens Johnny het antwoord op het, in zijn ogen, verschrikkelijke jatwerk van Britse collega’s the Sex Pistols. Bovendien beschouwen ze de Pistols als een schande voor de punkbeweging. Sheena is a Punk Rocker laat horen hoe Joey de toekomst van de punk ziet. (LH)

37. Seether – Breakdown
De Zuid-Afrikaanse Nirvana. Seethers bekendste hit is Broken, een duet met zangeres Amy Lee van de band Evanescence. Maar dat liedje is niet echt representatief voor het verdere geluid van Seether. De band maakt stevige bombastische, grunge veelal met een gruizige, rauwe stem ingezongen. Zang die soms veel weg heeft van Kurt Cobains’ vocalen. Deze track is afkomstig van de plaat Finding Beauty In Negative Spaces uit 2007. Ook leuk om eens op te snorren: de George Michael-cover Careless Whisper. (TS)

36. Alter Bridge – Metalingus
Alter Bridge is veel meer dan Creed met een andere zanger in de persoon van Myles Kennedy. De bandleden creëerden als Alter Bridge een nieuwe en snellere rocksound die raakvlakken heeft met de hardrock van Led Zeppelin (Blackbird) en Guns N’ Roses. Het debuut bevat geen enkele mindere song en had naast mooie ballads als In Loving Memory ook al erg strak stevig materiaal waarvan Metalingus de harde uitschieter is. Latere platen zijn ook uitstekend, maar het debuut blijft formidabel. (TS)

35. Guns N’ Roses – Estranged
Het wat plat gedraaide November Rain bevat natuurlijk enkele schitterende solo’s van Slash. Heerlijk ook om hem in de clip te zien soleren op bergtoppen, naast kerken en dat alles zonder snoer of versterker. Groots en over the top, dat past ook wel bij deze band met grote ego’s. Maar het is ergens wel jammer dat alleen November Rain gezien wordt als het epische nummer. Veel fans zweren namelijk bij Estranged. Nagenoeg even lang qua speelduur, maar Estranged is veel frisser gebleven omdat je het nooit op de radio hoort. (TS)

34. Anathema – Fragile Dreams
Deze band bestaat rondom de broers Cavanagh uit Liverpool en is begonnen als doommetal-formatie. Fragile Dreams is het tweede nummer van Alternative 4 (’98), een album geïnspireerd door het boek Alternative 3 van Leslie Watkins. Bassist Duncan Patterson was zó onder de indruk van het boek dat hij na het verlaten van Anathema een andere band heeft opgericht: Alternative 4. De zang is clean, de muziek melodisch. (NF)

33. Slipknot – (sic)
Wie herinnert zich de negen gemaskerde mannen van Slipknot niet?! (sic) is de tweede track van het self-titled debuutalbum uit 1999, waar ook de singles Wait and Bleed en Spit It Out op staan. Afkomstig uit Iowa, zo ook de naam van hun tweede album (2001), en met een achtergrond in thrash-, death- en black metal. Slipknot heeft destijds absoluut bijgedragen aan definiëring van het genre ‘alternatieve muziek’ eind jaren 90. (NF)

Lonely The Brave32. Lonely The Brave – Black Saucers
Relatief nieuwe band die hard bezig is een van de grootse rockartiesten van het moment te worden. Vergelijkbaar met Foo Fighters en Biffy Clyro, maar de liedjes van Lonely The Brave zijn wat mysterieuzer. Zanger en songwriter David Jakes staat namelijk niet graag in de belangstelling. Interviews geeft hij niet of nauwelijks en het publiek aankijken of opzwepen is aan hem ook niet besteed. En dat hoeft ook helemaal niet als je zo goed zingt en zulke mooie teksten schrijft. (TS)

31. Textures – Reaching Home
Afkomstig van het ijzersterke album Dualism uit 2011. Deze Nederlandse metalband gaat de hele wereld over en heeft met zanger Daniël de Jongh alweer ruim vijf jaar een goede nieuwe frontman in de gelederen. Hij is een podiumbeest die kan grunten als een uit de kluiten gewassen everzwijn en weet tevens formidabele donker gekleurde cleane zang te produceren. De metal van Textures is daarnaast qua compositie interessant opgebouwd. De meerdere lagen in de songs zorgen dat de muziek blijft groeien. (TS)

Echo & the Bunnymen op 29 januari naar Metropool

Crocodiles (1980), Heaven Up Here (1981), Porcupine (1983) en Ocean Rain (1984). Met die platen veroverde Echo & the Bunnymen sinds het begin van de jaren 80 de harten van menig muziekliefhebber. New Wave met een beetje een psychedelische inslag maakte de band in die tijd. Deze vier platen kan je trouwens gerust onder het kopje klassieker in je kast drukken en stuk voor stuk behoren ze tot het beste wat in de jaren 80 is opgenomen. In 1987 verschijnt nog een vijfde album ‘Echo & the Bunnymen’ voordat McCulloch de band verlaat en een solocarrière begint.

Echo & the Bunnymen blijft desondanks bestaan totdat het noodlot toeslaat. Drummer de Freitas komt om bij een motorongeluk en de band moet zich hergroeperen. In de nieuwe bezetting brengen ze het album Reverberation in 1990 uit. Vanwege de matige reacties hierop -omdat men het typerende stemgeluid van McCulloch mist- wordt alsnog de stekker uit de band getrokken.

Dit zal uiteindelijk van tijdelijke aard blijken te zijn. Want in 1997 besluiten McCulloch en Sergeant samen met Pattinson de draad weer op te pakken. Dit resulteert datzelfde jaar nog in het succesvolle Evergreen. Hiermee is Echo & the Bunnymen weer helemaal terug. En vanaf dat moment verschijnen er nog vijf studioalbums waarvan Meteorites uit 2014 de laatste in rij is.

LIVEDATUM 29/01 Metropool, Hengelo