Category: Albums

All We Are – Sunny Hills (Domino)

De drie leden van All We Are ontmoeten elkaar op de universiteit van Liverpool en worden vrienden. Het bijzondere is dat ze alledrie uit andere landen komen. Bassiste en zangeres Guro Gikling is Noors, gitarist Luis Santos komt uit Brazilië en drummer en zanger Richard O’Flynn is Iers. Samen maken ze iets wat toch wel heel Brits klinkt, maar dat iets ongrijpbaars heeft, vooral in de momenten dat ze zich meer laten gaan. Het geheel moet je vaker luisteren, maar is complex en intrigerend. Er was al een debuutalbum, dat een gemengde ontvangst had, omdat ze zich iets teveel zouden inhouden en wat gemakkelijke teksten zouden gebruiken. Op dit tweede album is een groei te merken in muziek en teksten en als ze zich blijven ontwikkelen, ligt er een hele mooie toekomst in het verschiet. Daarbij kijken ze met een verwonderde blik naar deze wonderlijke wereld, die prachtig is. Tekst Mania Erik Mundt

 

 

Beach Fossils – Somersault (Bayonet Records/Konkurrent)

Moet je je koffer nog pakken voor een zwoele zomerse bestemming, dan lees je dit net op tijd. Dan kan de cd van Beach Fossils en vast nog net bij gepropt. En daar doe je jezelf vast een plezier mee want Somersault is een ideale wegdromer vol zoete droompop, maar spannend genoeg in het arrangement en de wendingen in de nummers om je uitermate aangenaam te entertainen.

Beach Fossils keert na jaren terug, stevig hervormd, met nog drie kernleden en een nieuw geluid. De lo-fi-pop van het verleden is ingewisseld voor een meer complex gelaagd geluid en bredere instrumentatie. Dat geluid wordt doeltreffend gebruikt om enkel topliedjes tot volle wasdom te brengen. Centraal zijn de lopende baslijnen van Jack Doyle Smith, à la de rollende bassen van Future Islands, en natuurlijk de zachte vocalen van frontman Dustin Payseur. Maar daaromheen is zoveel meer verschenen. Strijkers, toetsen, saxofoon: alles dat kan bijdragen aan de effectiviteit van een liedje zet de band nu in met een werkelijk prachtig sonisch resultaat. Gelaagd, veelzijdig maar altijd zwoel en dromerig.

Het songmateriaal is om door een ringetje te halen. Met als hoogtepunten twee overgangen naar een totaal andere sfeer. In Saint Ivy gaat aan het einde het roer om en wordt het nummer een ware ode aan The Beatles met dito klinkend sologitaar. Misschien nog wel gedenkwaardiger is de omwenteling in Rise, waar op een lome beat Gavin Mays (Cities Aviv) een monoloog uitspreekt over een op de klippen gelopen relatie. Naast die toppertjes in songschrijven zijn er tal van pakkende liedjes met heerlijke refreinen zoals Sugar en Down The Line. En natuurlijk Tangerine, dat extra glans krijgt door de vocale gastbijdrage van Slowdives Rachel Goswell.

Beach Fossils is dan misschien verpopt en heeft daarbij wat ruwe veren van zich afgeschud, maar de investering blijkt de moeite waard. Zie daar: een vernieuwde, veelkleuriger band is opgestaan met een aanrader van een plaat als resultaat. Tekst Muzine Wim du Mortier

LIVEDATA 18/09 Botanique Rotunde, Brussel 20/09 Paradiso, Amsterdam

 

 

London Grammar – Truth Is A Beautiful Thing (Ministry Of Sound)

If You Wait, het debuut van het Britse trio London Grammar, was al weer bijna vier jaar geleden zeer succesvol, waardoor de band uit Londen de tijd heeft kunnen nemen voor haar tweede plaat.

Dat heeft geen radicaal ander recept opgeleverd, want Truth Is A Beautiful Thing borduurt zeker voort op het geluid van het zo bewierookte debuut. Ook dit keer staat de geweldige stem van zangeres Hannah Reid centraal, wat vanaf de eerste noten van de plaat zorgt voor kippenvel. Het is kippenvel dat niet meer verdwijnt.

De instrumentatie is net als op het debuut sfeervol en licht broeierig, maar London Grammar klinkt op haar tweede plaat wel veelzijdiger en subtieler dan op het debuut. Met een stem als die van Hannah Reid kun je geen slechte plaat maken, maar als verder ook alles blijkt te kloppen, is snel duidelijk dat London Grammar een tweede plaat heeft gemaakt die het debuut van de band makkelijk overtreft. Tekst Mania | Erwin Zijleman

 

 

Morrissey and Marshall – We Rise (DJA Records)

Toen We Rise van Morrissey and Marshall op de mat plofte, krabde ik me met ongeloof achter de oren. Is dit Manchesters bekendste veganist die met een mij onbekende Marshall op de proppen komt?

Neen. Het betreft hier een bijzonder plezierig albumdebuut van het Ierse duo Darren Morrissey en Greg Marshall. Een album waarop de twee in tien liedjes laten horen dat ze het ambacht van liedjes schrijven tot in de puntjes beheersen. Prachtige samenzang, doordachte arrangementen, compacte composities en een toegankelijke productie. De single She’s Got Love lijkt te zijn geplukt uit een nog onontdekte sessie van The Beatles uit begin jaren 60. Opener Cold November Sunrise (met catchy blazers) komt daarentegen uit de kluis waar Noel Gallagher zijn werkvoorraad in opslag heeft. Dat zijn zo ongeveer de kaders waarbinnen Morrissey and Marshall zich muzikaal bewegen, al horen we ook uitstapjes naar de Westcoast terug op We Rise.

“We wanted an album that really means something and you know what? I think we’ve done it“, zegt Morrissey over de plaat. Geen speld tussen te krijgen.

In Ierland komen Morrissey & Marshall inmiddels regelmatig voorbij op de nationale radio en tv. Dat zal ook in Nederland niet lang meer duren. Aanrader! Tekst Muzine Ger van Toorenburg

 

 

 

 

Alt-J – Relaxer (Infectious)

De uit Leeds afkomstige band Alt-J debuteerde in 2012 verpletterend met het magische debuut An Awesome Wave. Prijzen en awards vielen hen ten deel en dan komt altijd de moeilijke tweede plaat. This Is All Yours verscheen in 2014 en de band was – na het vertrek van bassist Gwil Sainsbury – uitgedund tot een trio. De plaat kreeg gemengde kritieken maar de band won nu zelfs een Grammy.

Terecht, want Alt-J liet een duidelijke groei horen. Dan komt de altijd moeilijke derde plaat. Eerder dit jaar verschenen al de veelbelovende singles 3WW, In Cold Blood en Adeline en die waren een voorproefje op het geluid dat Relaxer typeert. Alt-J heeft zich met deze plaat voorgenomen zich niets aan te trekken van de omgeving en de hooggespannen verwachtingen, maar zijn vooral een plaat gaan maken waar ze zelf zin in hebben. En dat werpt zijn vruchten af.

Ook hier is Charlie Andrew de producer en er werd gebruik gemaakt van verschillende studio’s in Londen. Wat vooral opvalt is het oog voor detail; ieder nummer wordt opgebouwd met de juiste instrumenten en daarbij worden effecten zoals een knisperend haardvuur of twintig klassieke gitaren (in de eigenzinnige coverversie van House Of The Rising Sun) niet geschuwd. Japan lijkt ook een invloed te zijn op het album, want in Hit Me Like That Snare en vooral in het door Marissa Hackman gezongen Last Year, waar Joe Newman in het Japans aftelt, klinkt dit door.

Het afsluitende Pleader werd in de Abbey Road Studio opgenomen met een groot orkest. Het is de perfecte, wat bombastische afsluiter van een zeer boeiend nieuw hoofdstuk van deze band. Geef het album meerdere draaibeurten en laat het op je inwerken. Alt-J zal je niet teleurstellen.

Tekst Mania | Bert Dijkman

LIVEDATA 12/06 013, Tilburg 18-20/08 Lowlands, Biddinghuizen