Het Amerikaanse Citizen schuift langzaam richting pop. Niet dat de burgers ooit van het zware metaal waren, hun grootste successen zijn halve ballads, maar wel emo van toon en geserveerd op een bed van zwaarmoedige gitaren. Meer rawk dan rock en erg Amerikaans dus.
Daarmee vergeleken is Bash Out bijna luchtig. Het vermoeden is dan ook dat een of meer van de drie bandleden de ware heeft gevonden. De verliefdheid uit zich in een vlot tempo, diverse meezingmomenten en als kers op de taart een gitaarsolo die klinkt alsof hij onderwater is opgenomen. Of met Bash Out echt een nieuwe weg wordt ingeslagen valt nog te bezien. Een album is nog niet in zicht, wel een (Amerikaanse) tour met Turnstile en Ceremony.