Regelmatig hoor je de laatste maand op diverse radiostations het prachtig ingetogen gezongen You Worry Me voorbij komen van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats. De dampende southern soul, pittige countryfolk en broeierige rhythm & blues van de acht muzikanten onder leiding van Rateliff kunnen op grote waardering rekenen in de Amerikaanse media maar lijken nu ook in Europa toch echt tot de verbeelding te gaan spreken.
Tekst Jeroen Bakker
Bijna dreigde drie jaar geleden het opzwepende S.O.B. zelfs een kleine hit te worden. Aanstaande 4 en 5 april zal het gezelschap twee avonden in een uitverkocht Paradiso te zien zijn en in juli zullen de bezoekers van het North Sea Jazz Festival in Rotterdam en Zwarte Cross te Lichtenvoorde vereerd worden met een bezoek van de gepassioneerde muzikanten uit Denver. Vooruitlopend op het deze week verschenen tweede studio-album Tearing At The Seams hadden wij onlangs een gesprek met frontman Rateliff en bassist Joseph Pope III.
Er is niet veel tijd over om deze dagen nog iets van de stad te zien. De twee zijn zojuist uit Parijs gekomen en vertrekken nog dezelfde avond met de trein naar Brussel. “Het is totaal geen probleem voor ons om zoveel tijd samen door te brengen. We zijn al ruim twintig jaar bevriend met elkaar moet je weten”, reageert Rateliff op de vraag of de vriendschap tegenwoordig goed te combineren valt met de zakelijke kant van de muziek. “We zijn al zakelijk vanaf het moment dat we elkaar voor het eerst ontmoetten. Financieel zijn we er nooit op vooruit gegaan.” Pope vult hem lachend aan: “Eigenlijk kost het ons nog steeds meer geld dan dat het oplevert. Het maken van muziek is nog steeds niet winstgevend maar we kunnen gerust stellen dat er werkelijk niets is wat onze vriendschap in gevaar zou kunnen brengen. Daarnaast worden wij er goed bij geholpen door enkele ervaren mensen.” Wat de inkomsten betreft bood de tijd dat Rateliff als tuinman werkte iets meer zekerheid. Ook Pope leek zijn zaak als huisschilder aardig op de rit te hebben. “Ondanks dat hebben wij beiden nooit, zelfs niet één moment spijt gehad toen gekozen werd om dit nieuwe en toch ook wat onzekere avontuur met elkaar aan te gaan. Het is inmiddels een fulltime job geworden maar het wel een baan waar je graag iedere dag je bed voor uitkomt”.
Voor het opnemen van Tearing At The Seams, dat is uitgebracht op het beroemde Stax-label, is gekozen voor een andere werkwijze dan tijdens het opnemen van het debuutalbum. Rateliff: “Alles werd deze keer gelijktijdig opgenomen in één ruimte waarbij nauw werd samengewerkt met de producer. De basis, voornamelijk ‘snippets’ hadden wij al klaar voordat we de studio in New Mexico binnenliepen, het arrangement ontwikkelde zich op het moment dat we met elkaar gingen jammen maar het waren slechts kleine aanwijzingen die werden toegepast. Het ging steeds beter en juist toen we dachten dat we klaar waren werd ons gevraagd om nog één keer met wat laatste, ongebruikte ideetjes aan de slag te gaan. De sfeer was te gek en die live-sessie verliep vlekkeloos. De schrik sloeg ons om het hart toen hij vanachter het mengpaneel plotseling riep dat we zojuist een hit hadden opgenomen. We dachten dat het niet goed was, veel te commercieel of zoiets hahaha.”
Rateliff en The Night Sweats worden dikwijls geroemd vanwege hun grote diversiteit. Alles heeft volgens Pope te maken met de invloeden die ieder bandlid met zich meebrengt. Pope: “We luisteren naar echt van alles en komen via elkaar steeds weer nieuwe dingen tegen die ons beïnvloeden en die terugkomen in onze muziek. Het gaat bijvoorbeeld van Joe Cocker naar James Tayor en van Sam Cooke naar Leonard Cohen.” Volgens Rateliff is het allemaal de schuld van Chuck Berry. Rateliff: “Het is volgens Cohen Chuck Berry die dit allemaal heeft mogelijk gemaakt. Hij zei ooit: All of us are footnotes to the words of Chuck Berry. If Beethoven hadn’t rolled over, there’d been no room for any of us.”
In Amerika wordt heel veel gespeeld. Met de naamsbekendheid gaat het daar echt de goede kant op. “We spelen in prachtige theaters met een capaciteit van bijna tweeduizend toeschouwers waar iedereen speciaal een kaartje koopt om ons te zien spelen maar ook grote sporthallen waar soms zelfs meer dan tienduizend mensen onze muziek te gek vonden. Alleen kwam daarna nog wel The Kings Of Leon een show doen. Zolang wij dat kunnen doen wat we zo graag willen vinden we het prima. De sfeer en de interactie met het publiek is voor ons uitermate belangrijk en dan is zo’n mega-hal natuurlijk niet ideaal. Kijk, een zaal als Paradiso blijft altijd te gek om in te spelen en het Olympia Theater in Dublin is ook een plaats waar we heel graag optreden. We spelen dan ook liever twee avonden in zo’n zaal dan één keer een sporthal voor even zo veel mensen.”
Veel fans in Nederland zullen er voor kiezen om voor beide avonden een ticket te kopen. In grote lijnen zal de setlist hetzelfde zijn maar volgens Pope zal het desondanks ook voor hen interessant genoeg zijn om er een tweede avond bij zijn: “We hebben vaker twee avonden achtereen in dezelfde zaal gespeeld maar we hebben nu de luxe dat er meer materiaal beschikbaar is om uit te kiezen en dus ook de mogelijkheid om tijdens deze tournee meer variatie in de shows aan te brengen Het biedt daarnaast de mogelijkheid voor ons om iets meer te weten te komen over de stad, de mensen en de gewoonten.” Rateliff valt hem lachend in de rede: “Het eerstvolgende optreden is altijd beter dan die van daarvoor dus de tweede avond wordt de beste!”
LIVEDATA 04/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 05/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 07/04 De Roma, Antwerpen (BE) (Sold Out) 13/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 15/07 North Sea Jazz Festival, Rotterdam