Pinguin Radio presenteert samen met Never Mind The Hype tien weken lang de Harde Honderd: een interactief samengestelde rock/metal/stoner/sludge/grunge/punk-lijst. Speciale aandacht is er voor de opvallendste en niet per se de bekendste nummers van honderd grote en minder grote artiesten. Hier hebben we de volgende 10 songs voor je: nummers 60 tot 51.
Uitzending Pinguin On The Rocks:
Donderdag van 15:00 – 16:00 uur
Herhaling Pinguin On The Rocks:
Zondag van 19:00 – 20:00 uur
De Harde Honderd week 5: nummers 60-51
Teksten Lodewijk Hoebens, Thomas Spiekerman en Nieke Frantzen
60. Motörhead – Ace Of Spades
Legendarische hard rockband met aan het roer rockgod Lemmy Kilmister. Hoe lang nog lijkt de vraag, de bassist is al een tijd aan het klooien met zijn gezondheid. ‘’I don’t wanna live forever!’’ zijn nota bene de gevleugelde woorden uit gokanthem Aces of Spades. Originele drummer Phil ‘the Animal’ Taylor overleed bovendien vorige maand. De band combineert hardrock met punk waardoor er een oerend hard geluid ontstaat. Goed hoorbaar op het klassieke livealbum No Sleep ‘til Hammersmith. Opener van het concert, Ace of Spades, blijft de ultieme Motörhead song. Wie een intiemer beeld wil krijgen, raden we de documentaire Lemmy aan. (LH)
59. Bad Brains – Right Brigade
Rastafari’s die hardcore punk spelen? Jazeker. In Washington DC ontstaat eind jaren 70 de Afro- Afrikaanse band Mind Power. Onder invloed van de punkbeweging verhuizen ze naar New York en veranderen de naam al snel in Bad Brains, naar het gelijknamige Ramones nummer. In ’82 komt de band vervolgens met een knetterhard debuutalbum. Vocale uitbarstingen gaan net zo makkelijk over in het verheerlijken van Jah. De reggae vibe zorgt ervoor dat men niet alleen maar hoeft te moshen, skanken kan ook. Wie weleens GTA IV speelt zal Right Brigade zeker op de radio zijn tegen gekomen. De band bestaat nog altijd in originele bezetting al heeft frontman H.R. (Human Rights) ook zijn eigen solocarrière. Daardoor is ex-Faith No More frontman Chuck Mosley zelfs even de zanger. (LH)
58. Deep Purple – Speed King
Speed King met dat doldwaze orgelspel vol krankzinnige riffs en vocale acrobatiekoefeningen draait al weer 45 jaar mee en staat net als Top 2000 kraker Child in Time op de klassieker In Rock. Met nieuwe zanger Ian Gillan en bassist Roger Glover breekt een gouden tijd aan voor de Britse band. De populariteit groeit aanzienlijk dankzij Ritchie Blackmore’s welbekende gitaarriff in Smoke Under Water en via het bombastische livealbum Made in Japan. In dat jaar worden ze door het Guinness Book of World Records bestempeld als the Globe’s Loudest Band. Samen met Black Sabbath en Led Zeppelin zijn ze de Britse godfathers van de metal. Toch staat Deep Purple nog altijd niet in de Rock and Roll Hall of Fame. Schande! (LH)
57. Black Label Society – Bleed For Me
Oprecht stoere Amerikaanse heavy metal band met een zelfde soort hete aardappelzang die je ook in het werk van Pearl Jam en Alice In Chains tegenkomt. Boegbeeld is de fors bebaarde, langharige frontman Zakk Wylde. Veel tracks passen ook wel in het hokje rock, maar Bleed For Me is toch wel een tandje robuuster en tamelijk noisy. Helemaal in z’n element op positie 57 in de Harde Honderd, een lijst waar geregeld het betere en obscuurdere materiaal komt bovendrijven. (TS)
56. Machine Head – Davidian
Vernietigende opener van het album Burn My Eyes uit ’94. Voor veel metalfans, die natuurlijk in alle soorten en maten bestaan, is dit het beste nummer van de band. En daar speelt het fantastische beukwerk van de mysterieuze topdrummer Chris Kontos ook een grote rol in. Na dit album verliet hij Machine Head. De plaat werd lovend ontvangen en stond zowaar ook tien weken in de Nederlandse Album Top 100. (TS)
55. Black Bottle Riot – Soul In Exile
Na een heerlijke eerste dreun in de vorm van debuutplaat Black Bottle Riot komen de gelijknamige Nijmeegse rockgoden in 2013 met Soul In Exile. De hardwerkende southern rockband bracht ook dit jaar weer een steengoed album uit en als ze in dit tempo doorgaan hebben we in het jaar 2029 tien albums van Black Bottle Riot in onze (digitale) platenkast staan. Toch zal dit nummer dan niet vergeten zijn, want de riffs en solo’s in Soul In Exile hebben eeuwigheidswaarde. (TS)
54. Dream Theater – The Glass Prison
Dream Theater is het instituut voor ingewikkelde gitaarmuziek. Dit nummer is de eerste track van het zesde studioalbum Six Degrees Of Inner Turbulence en is het begin van de ‘Twelve-step Suite’. Dit is zo genoemd omdat het gaat over de alcoholverslaving van drummer Mike Portnoy. De Suite bestaat uit vijf nummers die bedoeld zijn om live als één geheel te spelen. The Glass Prison behelst de eerste drie stappen van het AA-programma: ‘reflection’, ‘restoration’ en ‘revelation’. (NF)
53. Judas Priest – Painkiller
Judas Priest! Heavy-speed-metal voorvaders! De klassieke, typerende zang van Rob Halford is inmiddels niet meer weg te denken uit desbetreffend genre. Ze komen, net als Black Sabbath, uit het Birmingham van 1970 en hebben hun naam geplukt uit de titel van een Bob Dylan track (‘The Ballad of Frankie Lee and Judas Priest’). Deze Brummies hebben wereldwijd de heavy metal scene bepaald. Painkiller stamt af van het gelijknamige album uit ‘90, tevens de laatste plaat met Halford tot zijn terugkeer in 2005, met Angel of Retribution. Classic! (NF)
52. System Of A Down – P.L.U.C.K.
De doorbraak van System Of A Down vond plaats dankzij drie sterke singles op rij: Chop Suey!, Toxicity en Aerials. Maar het titelloze debuut van de band is volgens veel fans nooit echt geëvenaard. Desalniettemin zijn Serj Tankian en zijn makkers meesters gebleven in het maken van tempowisselingen, felle politiek getinte teksten en zachtaardige passages binnen snoeiharde songs. Maar de klasse van het debuut zit ‘m in de frisheid: een destijds nieuw overdonderend geluid waar P.L.U.C.K. het slotakkoord van was. (TS)
51. The Offspring – Burn It Up
Track 8 van het album Ignition uit ’92 wint het met gemak van de megahits Self Esteem, Pretty Fly (For A White Guy) en Why Don’t You Get A Job?. Misschien omdat deze immer sympathieke punkband toen nog niet aan een grote hit had geroken. Punk in een puurdere vorm dan de meer poppy en degelijke punkrock van de latere jaren, al kreeg de band op Lowlands 2011 nog een reusachtig heldenonthaal. Iets waar de heren zelf beduusd door waren. (TS)