Deze week, donderdag 21 april om precies te zijn, zal tijdens Sugar Mountain Presents in Paradiso, Panda! Panda! Panda! officieel het levenslicht gaan zien. De Mokumse viespeuken van Giant Tiger Hooch maken dan op brute wijze misbruik van de gelegenheid om de opvolger van het weergaloze debuut 76 te presenteren. Het festival waarin Americana, roots en aanverwante muzieksoorten bij elkaar komen is misschien wel de ultieme plek voor een band als deze. (Win HIER tickets mede voor deze show!!!)
Tekst Jeroen Bakker
Tijdens eerdere edities vormde Paradiso al een prachtig verzamelpunt voor artiesten die met respect voor het verleden maar met de blik op de toekomst gericht, muziek op de meest oprechte wijze benaderen en in de meest pure vorm ten uitvoer brengen. Alleen bij dat begrip ‘respect’ kunnen bij deze hoofdstedelingen enkele vraagtekens geplaatst worden. Liever richten ze namelijk de middelvinger naar het verziekte muziek-klimaat in Nederland. Hoog tijd dus voor een praatsessie met zanger/gitarist en woordvoerder Jeroen Ligter.
Met groot genoegen blikken we samen terug op Scumbash, het feestje dat de Rotterdamse barbieren van Schorem onlangs in de Van Nelle Fabriek vierden, waar Giant Tiger Hooch voor de eerste keer haar opwachting mocht maken. Het moet vast spannend geweest zijn voor een band waarvan bekend is dat ze angst hebben om buiten de stadsmuren te spelen. “We hebben groepstherapie moeten volgen om de goede sfeer in de tourbus te behouden op het moment dat we de stadsgrenzen passeren”, aldus Ligter. “Wij spelen nu eenmaal graag in de regio want dan zijn we eerder thuis. Snel weer terug bij de vrouw. Heb thuis eigenlijk helemaal niks te vertellen. Zij heeft de broek aan. Af en toe buiten spelen met mijn vrienden en dat is het dan.”
Scumbash was een geweldige ervaring. Na al op zoveel diverse festivals gespeeld te hebben mocht deze natuurlijk niet op de concertagenda van Giant Tiger Hooch ontbreken. “In één woord ‘FANTASTISCH!!!’, wat een waanzinnig festival is dat’, aldus de enthousiaste Ligter. “En dat publiek dan!” Hij moet toegeven ook vooral opgelucht te zijn. Er was voorafgaand aan dit optreden namelijk enige onzekerheid aangezien de nieuwe gitarist op het laatste moment bij de band aansloot en bloednerveus was. “Het was allemaal even wennen voor hem. Hij was harstikke zenuwachtig, nam het veel te serieus en dat terwijl we elkaar al zeven jaar kennen! Weet je? Wij nemen helemaal niks serieus.”
Toch moet Ligter ook eerlijk bekennen dat er na het opzienbarende debuut van enkele jaren geleden wel degelijk sprake was van enige druk. Er werd zelfs overwogen om te stoppen. “Het DNA is nog steeds hetzelfde hoor maar steeds speelde het in mijn hoofd dat de opvolger natuurlijk wel minstens zo goed moest zijn als 76. Ik werd op enig moment onzeker en WIJ ZIJN NOOIT ONZEKER! Ik ben blij dat ie nu is uitgepoept.”
Het producersteam, bestaande uit Mischa Den Haring (T-99) en Ralph Verdult, hebben toch zeker een lintje verdiend door dit losgeslagen vehikel in de studio op de rails te krijgen? “Zeker weten. Ralph kreeg gierende hartkleppen toen ik hem belde en zei dat we onderweg naar zijn studio waren. Het was de eerste keer ook al zo’n teringzooi daar. Mischa is super ervaren en heeft ons heel subtiel in een bepaalde hoek gedreven om op een bepaalde manier te spelen. Hij heeft die sound echt omhoog getrokken. We hadden ook een bepaald geluid voor ogen. Ik luisterde de laatste maanden echt heel veel naar die plaat van Bo Diddley, ‘The Black Gladiator’, die sound vind ik zo tof, eindjaren zestig beginjaren zeventig soulfunkpunk. Zo moest het bij ons ook gaan klinken. Of dat uiteindelijk gelukt is…? Nee dus.”Is het album niet ook een reactie op Nederland Muziekland? Ligter heeft daar namelijk een duidelijke uitgesproken mening over: “Het Nederlandse muzieklandschap is zo vertieft. Te vaak worden de regeltjes gevolgd terwijl met dezelfde noodgang de ziel uit de muziek verdwijnt. Uitzonderingen zijn er gelukkig ook: T99, Cuban Heels, Automatic Sam en Beans & Fatback, dat soort bands. Muziek moet je maken vanuit je beleving. Er zijn veel goede muzikanten en er worden ook goede liedes gemaakt, maar te vaak is het te voorzichtig. Dertien in een dozijn. Risicoloos. Een mentaliteit van niemand tegen het zere been durven schoppen om die ene gig in de provincie mis te lopen. Er is zelfs een opleiding voor in Nederland maar waarom ga je naar school om in een rockband te willen spelen. Wij speelden ook eens met zo’n hip bandje. Full-time muzikanten maar wel geld vragen aan pappie om een tourbusje te kunnen bekostigen. Wat een tuig! Ach zij zijn jong, ik ben oud. Dat zal het wel zijn.”
We verzoeken de razende muzikant om weer terug te komen op zijn Panda! Panda! Panda!. “We wilden hem smeriger hebben dan de eerste. Ik dacht we flikkeren de hele boel op band en ik wilde er een paar orgels bij hebben en dan zien we wel wat er van komt. Wij zijn helemaal niet zo diep en serieus bezig met muziek. Als het maar gelijktijdig begon of eindigde en als het maar genoeg energie bevatte. Oefenen doen we overigens wel want anders gaat het fout. Heb het wel eens meegemaakt dat Jorrit, de gitarist, twee keer hetzelfde nummer inzette binnen een half uur. En ik nog denken: die hebben we toch vijf minuten geleden ook al gespeeld? Fok it! dacht ik toen, doen we hem gewoon nog een keer. Hij speelde ook eens een solo maar zette die te laat in, is ie gewoon die twee keer zo snel gaan spelen om het weer in te halen. We hebben nooit kwaaie koppen na afloop hoor. Minstens de teleurstelling dat we uiteindelijk weer op een camping in Ommen belanden in plaats van vakantie te vieren in Barbados. We zullen elkaar nooit aanvallen op fuck-ups of zo.”
De veronderstelling dat de druk uit de business-kant van de muziekindustrie een rol heeft gespeeld bij de eerdergenoemde onzekerheid, wuift hij zonder enige aarzeling weg: “Wij kijken sowieso anders tegen de muziekindustrie aan dan al die loopse tekkels die maar te graag en ten koste van alles iets willen bereiken”. De band staat er om bekend zich nergens iets van aan te trekken. “Het belangrijkste is dat we gewoon spelen en of we nu in een café, crackhuis of kerkpodium spelen maakt niets uit. Voor ons is het allerleukste om even een paar uur weg te zijn bij het meisje.”
Er waren ook twijfels of Panda! Panda! Panda! uitgebracht kon worden en wie dat eventueel op zich zou willen nemen. Het werd dus Sounds Haarlem (Haarlem Likes Vinyl), platenzaak en tevens platenlabel. “Zij durfden het aan om met ons in zee te gaan.” Nu moet het dus allemaal gaan loslopen. De voortekenen zijn veelbelovend. De eerste recensies zijn zeer positief, de plaat met het prachtig vormgegeven hoesontwerp wordt goed ontvangen dus het aantal optredens zal ongetwijfeld gaan toenemen. “Niet teveel hoor”, roept Ligter verschrikt: “Het moet wel gezellig blijven”, om er vervolgens rustig aan toe te voegen: “Er is altijd wel ergens een plek om te spelen. Dat maakt het allemaal zo leuk en als het stopt dan stopt het.” Nu is er dus het optreden dat deel uitmaakt van de Sugar Mountain Presents concertreeks en eerder deze week bevestigde de organisatie van Roots In The Park vol trots dat Giant Tiger Hooch naast Blackberry Smoke, Ryan Bingham en CW Stoneking, ook op 2 juli in het Utrechtse Wilhelminapark te zien zal zijn. “Weet je, van ons hoeft het allemaal niet zo maar we vinden het wel echt te gek hoor. Sta ik daar wel mooi met iemand als Keb Mo.”
Hoewel het album met de prachtig vormgegeven hoes al in de schappen ligt en tijdens de afgelopen Record Store Day al een hevige promotiecampagne is losgebarsten, wordt al uitgekeken naar de officiële releaseshow in Paradiso tijdens Sugar Mountain Presents. Toch hoeven we volgens Ligter niets bijzonders te verwachten: “Het interesseert ons geen reet, We zijn een verschrikkelijk luie band. Hebben al acht of negen keer met ‘de blamage’ in Paradiso gespeeld. Het wordt in ieder geval gezellig. Buiten het feit dat we paaldanseressen hebben met boa-constrictorslangen en twee hele kleine dwergen die percussie spelen, is er niets speciaals aan hoor… Of ja toch, die dwergen komen uit een kanonnetje maar dat moet nog een verrassing blijven…”
Nu we aan de vooravond staan van groot succes zal iedereen zeer benieuwd zijn naar het antwoord op de vraag wat Giant Tiger Hooch in de toekomst met al het verdiende geld gaat doen. Het antwoord laat zich raden: “Mijn miniatuur treinbegeleider-set uit te breiden natuurlijk!”, aldus Ligter zonder aarzeling. Dan nog maar snel de vraag of we verder nog iets kunnen vermelden of iets moeten toevoegen wat we in het gesprek gemist hebben: “Ja, je moet opschrijven dat Jorrit in het weekend in zijn vrije tijd roze jurkjes draagt… Zonder legging hahaha!!!”
LIVEDATA 21/04 Paradiso, Amsterdam (Sugar Mountain presents Dr. Dog, Son Little, XIXA, Cale Tyson, Giant Tiger Hooch e.a.)