De Oxfordse band Glass Animals is bezig aan een stevige opmars. De eerste plaat Zaba was al een behoorlijk succes en de tweede plaat How To Be A Human Being ligt met hoge verwachtingen kersvers te dampen in de schappen. Tussen de bedrijven door wordt er veel live opgetreden. Ik vroeg voorman Dave Bayley hoe het was geweest.
Tekst Mania | Luc van Gaans Foto Neil Krug
Win 2 Tickets Meet & Greet + Soundcheck + Nieuwe Album Glass Animals
“Heel leuk, maar ook chaotisch. Je hebt geen mogelijkheid om te soundchecken, dus je gooit je materiaal op het podium in de hoop dat het werkt. Maar volgens mij ging het goed.” Geen soundcheck… Dat zal niet meegevallen hebben voor een band die alles sterk onder controle houdt. Want naast het produceren is Dave ook verantwoordelijk voor de songwriting en het ontwikkelen van de artwork, zowel voor het nieuwe album als voor de komende wereldtournee. “We hadden de muziek voor het album wat eerder klaar dan gedacht, dus had ik het idee dat ik ook wel de artwork kon doen. Dat bleek een enorme klus te zijn, dus de volgende keer laat ik het over aan iemand anders”. Aldus Dave, die ik telefonisch sprak over de nieuwe plaat.
Hebben de optredens het opnemen van de plaat beïnvloed?
“Onbewust heeft het vooral invloed gehad op de sound. Tijdens de optredens ga je ontdekken wat er goed klinkt en goed werkt door een groot geluidsysteem en dat hoor je terug op de plaat. Daardoor hoor je nu meer zware beats en bass-drops afgewisseld met hele gevoelige momenten. En ook veel meer groot gearrangeerde stukken tegenover hele gestructureerde overgangen. Het is dan ook gevarieerder geworden dan de vorige plaat, maar het klinkt ook nog gewoon als ‘ons’, de Glass Animals.”
En hebben de optredens ook je songwriting beïnvloed?
“Niet zozeer de optredens als wel het vele reizen. We hebben veel mensen ontmoet die allemaal wat te vertellen hebben en daar wilde ik iets mee. Ik heb op mijn telefoon hun verhalen opgenomen en toen ik ze later terug luisterde ontstonden er allerlei personages in mijn hoofd. Op basis van die karakters ben ik gaan schrijven zodat ieder liedje een ander personage beschrijft. Nadat we het album klaar hadden hebben we acteurs gecast die bij de liedjes passen, ze aangekleed en gefotografeerd in een speciaal ontworpen kamer waar ze zouden kunnen leven, compleet met meubilair in hun eigen stijl. Die sessies hebben we afgesloten met een soort familiefoto en dat is de hoes geworden. Verder komen in de video’s en live optredens al deze personages weer terug. Een soort totaal pakket dus. Het was een hoop werk, maar leuk om te doen.”
Hoe heb je de samples gekozen voor de songs?
“Eigenlijk hebben we er maar drie gebruikt van anderen en hebben we de rest zelf gemaakt. Het idee was om samples te gebruiken die de liedjes ook een passende context meegeven. Zo hebben we melodietjes van oude computergames gebruikt op Season 2 Episode 3, dat over een meisje gaat dat niets met haar leven doet omdat ze televisie- en computerverslaafd is. En in de tekst van die song zitten ook hele subtiele verwijzingen naar cartoons en oude vreemde televisieseries. Voor Mama’s Gun, dat over psychische aandoeningen gaat, hebben we een sample van The Carpenters gebruikt. Uiteraard met het verhaal van Karen Carpenter in gedachten. Het geeft de songs die op het eerste gezicht leuke verhaaltjes zijn wat meer breedte en sociaal-politieke betekenis. Het zou leuk zijn als dat ook opgemerkt zou worden, maar dan moet je als luisteraar ook wel bereid zijn er wat dieper in te duiken. En voor degenen die dat niet willen is de muziek ook nog gewoon toegankelijk genoeg hoor.”
Wat is je favoriete track van het album en waarom?
“Dat is de laatste track van de plaat, Agnes. Maar ik ga je niet vertellen waarom, dat is privé. Overigens gaat het niet om een vrouw, ik hou er alleen niet van om te praten over de onderliggende betekenis van teksten. Maar het was een heel moeilijk nummer om te schrijven.”
Ik vind dat de nieuwe plaat, vergeleken met de vorige, heel consistent en zelfverzekerd klinkt. Zijn de Glass Animals volwassener geworden de laatste jaren?
“Absoluut! De eerste plaat klinkt eigenlijk heel verlegen omdat we ontzettend naïef waren. We wilden alles zelf doen maar niemand van ons had ervaring met muziek maken in bandjes of met de muziekindustrie. We kenden ook helemaal niemand in de ‘business’. Maar we hebben ongelooflijk veel geleerd de laatste jaren en daardoor voelden we ons ook veel comfortabeler in de studio. En we kunnen Paul Epworth altijd om zijn mening vragen, wat natuurlijk fantastisch is. Alles bij elkaar is de nieuwe plaat daardoor veel overtuigender.”
Wat kunnen we van de Glass Animals verwachten het komende jaar?
“Veel live shows en veel nieuwe artwork, bijvoorbeeld op onze website. Daarmee willen we de fysieke beleving van de steeds minder verkochte cd’s en lp’s vervangen, anders mis je de context van de muziek vind ik. En natuurlijk spelen we in november in Paradiso. Eén van de mooiste zalen in de wereld. Ik kijk er naar uit dat we daar nu als headliner mogen staan. Hopelijk kunnen we de zaal eer aan doen!”
LIVEDATA 03/11 Botanique, Brussel (Sold Out) 04/11 Paradiso, Amsterdam (Sold Out)
Win 2 Tickets Meet & Greet + Soundcheck + Nieuwe Album Glass Animals