“Stunning. Harman’s music mainlines the human soul”. Zo omschreef een toonaangevend Brits muziekblad de zangeres Jo Harman na het verschijnen van haar debuutalbum in 2013. Het is één van de prachtige lofuitingen waarmee de zangeres in de pers werd bewierookt. De verwachtingen waren van het begin af aan al hoog gespannen. Harman liet zich er niet door van de wijs brengen en werkte in alle rust aan een opvolger die enkele maanden geleden verscheen.
Pinguin Radio had een persoonlijke ontmoeting met de getalenteerde singer/songwriter en sprak met haar over People We Become, de plaat waarmee het nu echt moet gaan gebeuren, de samenwerking met niemand minder dan Michael McDonald en diverse andere uiteenlopende zaken zoals de voordelen die sneeuwstormen aan de Amerikaanse oostkust met zich mee kunnen brengen…
Tekst Jeroen Bakker
“Stop de opnamerecorder en ik vertel je alles”, grapt ze. De vraag of ze hier veel leuke feestjes heeft meegemaakt wordt op charmante wijze ontweken. Onze hoofdstad is tenslotte geen onbekend terrein voor haar. Eerder vonden hier namelijk optredens plaats als support-act in een uitverkochte HMH, tegenwoordig AFAS Live genaamd, werd al diverse malen in Paradiso opgetreden en stond ook Theater Carré al eens vermeld op haar tourschema . “Rock ’N Roll, nachten doorhalen en feesten totdat je er bij neervalt, het is aan mij niet besteed. Ik kan het me ook niet veroorloven want ik ben erg zuinig op mijn stem. Het is mijn belangrijkste instrument en ik zou geen dag zonder kunnen. Het zogenaamde ‘life on the road’ is overigens sowieso niet meer te vergelijken met dat van vroeger. Althans, dat heb ik mij laten vertellen. De tijden zijn nu eenmaal veranderd in de music business. Het is tegenwoordig simpelweg keihard werken. Dus voor mij geen sterke drank maar thee en sapjes en vooral veel oefenen om mijn stem in goede conditie te houden. Ik heb me ontwikkeld als zangeres. Het is grotendeels een natuurlijk proces van veel optreden maar ook ervaring opbouwen en thuisraken in je mogelijkheden. Proberen de luisteraar te raken met mijn stem was en is uiteraard nog altijd het hoofddoel.”
Met lokale muzikanten werd People We Become in Nashville opgenomen. Het waren niet bepaald de minsten die de muzikale begeleiding verzorgden. Gitarist Tom Bukovac en drummer Greg Morrow verzorgden ooit al eens de muzikale omlijsting op albums van Joe Cocker, Joss Stone, Steven Tyler, Lucinda Williams, Bob Seger en de Dixie Chicks.
“Ik heb mijn invloeden kunnen combineren met hun brede scala aan stijlen. Het is een soort huwelijk geworden van Afro-Amerikaanse muziek en Britse invloeden. Die gasten hebben het in hun bloed. Ze voelden alles perfect aan. Mijn muziek en het dan op zo’n geweldige wijze vertolken, veel beter kun je het nauwelijks krijgen. Ze speelden werkelijk alles en precies zoals ik het graag wilde. Gospel, soul, jazz, country, ‘they have got the gospel-chops as well’. Zij hebben het in hun bloed. Als je hun aderen zou opensnijden dan vloeit de soul er als het ware uit… Je kunt het je toch nauwelijks voorstellen, een Britse meid komt daar in Nashville met een aantal zelfgeschreven liedjes en ziet daar in de studio een Amerikaanse band haar muziek ‘fucking brilliantly’ gespeeld worden.“
“Het zogenaamde ‘life on the road’
is overigens sowieso niet meer te vergelijken met dat van vroeger.”
Nadat Harman eerder al eens iets van oud-Doobie Brothers’ frontman Michael McDonald had opgenomen is er nu zelfs een duet te vinden op het nieuwe album. McDonald zelf wilde maar al te graag iets samendoen met de zangeres. Het resultaat van deze samenwerking heet When We Were Young. “Ik had indertijd voor mijn EP I Can Let Go Now opgenomen. Het is afkomstig van zijn album uit 1982 en volgens mij één van zijn allermooiste tracks. Ik voelde mij er sterk mee verwant. Hij heeft er naar geluisterd en stuurde mij vervolgens een prachtige mail waarin hij zijn enthousiasme liet blijken. Het was volgens hem de mooiste uitvoering die hij ooit van een van zijn composities had gehoord. De tijdsdruk en de drukke agenda’s lieten het niet toe om bij elkaar te komen en het samen in één studio te zingen. Het moest dus via de digitale snelweg maar het resultaat vind ik echt geweldig goed geslaagd. Of mijn muziek daardoor nu ook in Amerika makkelijker van de grond gaat komen durf ik niet te zeggen. De contacten zijn er en in maart staan er daar ook optredens geprogrammeerd. De kans dat ik samen met Michael op het podium zal staan lijkt me echter zeer onwaarschijnlijk maar het zou in ieder geval een droom zijn die uitkomt.”
Tijdens het opnemen ging het sneeuwen in Nashville, het leverde mij maar liefst drie dagen vertraging op. Knap vervelend aangezien studiotijd behoorlijk kostbaar is. We zaten notabene in de Sound Emporium Studios en de band was niet compleet. De Sound Emporium Studios?! Man, daar hebben Johnny Cash, Don Henley, Kenny Rogers en REM gewerkt en hebben Robert Plant, Alison Krauss en T-Bone Burnett hun mooiste muziek opgenomen. Het probleem was dat de oostkust werd geteisterd door sneeuwstormen en sommigen redden het niet om op tijd in de studio te zijn. Ik had veel thuis voorbereid en alles grotendeels al geschreven maar kon door deze vertraging enkele teksten uitwerken waar ik nog niet aan toe was gekomen. Het opnemen met die gasten verliep ook nog eens dusdanig voorspoedig dat ik bijna in de problemen dreigde te komen omdat ik nog niet alles af had. Sommige vond ik ook nog eens ronduit lastig omdat ze voor mij nogal wat impact hebben of soms zelf confronterend zijn. Het schrijven vergt soms veel van mij, soms zelfs zo erg dat ik er enige tijd helemaal niet mee bezig wil zijn, en nu had ik er plotseling alle tijd voor. Een ander voordeel was dat de omgeving heel inspirerend werkte. Het was niet zo bedoeld maar ik heb die dagen goed benut. Toen de storm geluwd was konden we probleemloos de werkzaamheden hervatten. De muzikanten daar spelen dag-in dag-uit voor de meest uiteenlopende artiesten. Helaas kan ik ze niet meekrijgen voor mijn optredens in Europa.”
Harman bekent dat het schrijven haar moeilijk afgaat maar wil hoe dan ook overtuigen met haar stem en teksten. “Mijn teksten bevatten veel persoonlijke elementen maar ik vind het nog steeds moeilijk om die met de luisteraar te delen. Eerlijk gezegd probeer ik het liefst een bepaalde afstand te bewaren. Het zijn weliswaar zaken die in ieders leven kunnen voorkomen, uiteraard de liefde en gebroken relaties maar er zijn ook andere onderwerpen die mij heel erg bezighouden en waar ik dan toch over wil schrijven.
Zo heeft de track Reformation betrekking op mijn betrokkenheid met Amnesty International. Er zit veel boosheid in verwerkt. Het komt voort uit My Body, My Rights, een zeer belangrijke campagne waarin de aandacht wordt gevestigd op het feit dat iedereen het recht heeft over zijn of haar eigen leven te kunnen beslissen. Vooral het lot van veel vrouwen in andere werelddelen heeft mij enorm aangegrepen. Sommigen zijn in gevangenissen beland omdat ze een miskraam kregen en daarom van moord werden beschuldigd. Ik ken het verhaal van een 9-jarig meisje die zwanger raakte maar verplicht werd om de hele zwangerschap te ondergaan omdat abortus in El Salvador niet is toegestaan. Door zulke voorbeelden besef je maar weer eens dat je zelf veel geluk hebt gehad door ergens anders te zijn geboren en te zijn opgegroeid. Het is voor mij, vanwege dit onderwerp, een zodanig belangrijke track geworden dat ik bijna iedereen zou willen verplichten om ernaar te luisteren en er over na te denken. Ik vind dat de boodschap moet worden gehoord. Alles wat ik kan doen is met mijn muziek hier aandacht aan te geven. Zeggingskracht en overtuiging zijn volgens mij enkele van de belangrijkste elementen in de muziek en ik probeer op mijn manier daar iets mee te doen en iets te kunnen bereiken.”
LIVEDATA 29/04 Rhythm & Blues Night @ de Oosterpoort, Groningen 04/06 Ribs & Blues Festival, Raalte