Esdoorns, elanden en ijshockey, dat is ongeveer alles wat ik weet over Canada. En dat het er leuk moet zijn, dat ook. De koningin dook immers niet voor niets juist daar onder toen die vermaledijde nazi’s hier een beetje de boel kwamen bezetten. Maar Canada is veel meer dan dat. Zo is het ook het thuisland van de noiserockers van METZ. En hoewel die mannen nu midden in een bomvolle Europese tour zitten, met een schema dat nog strakker is dan de pantalon rond het achterste van Ton Elias, vond frontman Alex Edkins toch nog even tijd om met LiveGuide te bellen, vanaf een truckstop in Milaan.
Tekst LiveGuideNL | Jeroen Haneveer Foto David Waldman
“We rijden zo verder richting Zürich”, vertelt de zanger en gitarist van het trio herrieschoppers uit Toronto. Het moge duidelijk zijn: de heren doorkruisen momenteel Europa, waarbij ze ook ons land een paar keer aan doen. Overigens waren ze hier ook al in juni tijdens Best Kept Secret, een dikke maand na het verschijnen van het tweede album, simpelweg METZ II gedoopt. “We zijn niet zo van de flamboyante en poëtische titels. Dat past niet bij de muziek die we maken.”
Die muziek is namelijk snoeihard. Dat komt live het allerbest tot z’n recht, want deze jongens werken zich vanaf de eerste noten diep in het zweet. Een uitputtingsslag waar ze kei- en keihard aan kapotgaan, maar klagen: ho maar. “We vinden optreden gewoon heel tof. Alle drie wilden we al van jong af aan niets liever dan de wereld rondreizen en muziek maken. Dus nu we die kans krijgen, gaan we er helemaal voor, en het liefst zo vaak mogelijk.”
Daarbij moeten ze het zelf nog wel eens ontgelden. Zo stond bassist Chris Slorach ooit in New York ineens te spelen met een flinke jaap op z’n knar. Toen hij iets te fanatiek aan het headbangen was, had hij zijn gitaar per ongeluk een kopstoot gegeven. “Dat ruige en wilde hoort gewoon bij onze shows”, aldus Alex. “Al hopen we altijd dat het publiek en wijzelf er zonder kleerscheuren vanaf komen. Gelukkig is dat meestal het geval.”
GTA
Ook als je ze nooit live hebt gezien, kan het zijn dat je al eens kennis hebt gemaakt met METZ. Zeker als je ooit in een Lampadati Furore, Dewbauchee Rapid of Enus Cognoscenti Cabrio de straten van Los Santos onveilig hebt gemaakt. Voor bij wie niet direct een belletje gaat rinkelen: Los Santos is de fictieve stad in de game Grand Theft Auto V. Wie daarin afstemt op Vinewood Boulevard Radio kan het speciaal voor het spel geschreven nummer Wet Blanket voorbij horen komen. “Dat was best maf. Ik weet nog goed dat we na een optreden in de auto zaten – heel toepasselijk – en werden gebeld met de vraag of we een nummer wilden schrijven voor GTA. Zoiets hadden we nog nooit gedaan, maar we vonden het natuurlijk een grote eer en hebben meteen toegezegd.”
Daarbij bleek het ook nog een uitstekende manier om nieuwe zieltjes te winnen. “Er zijn al een paar van die jonge gastjes naar ons toegekomen na optredens, die ons hadden leren kennen via dat spel. Dat vind ik echt geweldig.” En toegegeven: het punkgeronk van de Canadezen is inderdaad een uitstekende soundtrack voor wie graag een beetje rondrijdt en tussendoor mensen neerschiet. In een spelletje dan hè.
Naast fervente gamers hebben ze trouwens onbedoeld ook een totaal ander publiek aangetrokken: Deense bejaarden. “Het is al meerdere keren gebeurd dat we in Kopenhagen tijdens het uitladen van de bus werden belaagd door oude dametjes. En dan bedoel ik écht oud, in de tachtig ofzo. Die komen dan foto’s van ons maken en om handtekeningen bedelen. En da’s best eng… Misschien denken ze daar dat we een heel grote bekende rockband zijn. Dat ze met dat spul geld kunnen verdienen ofzo. Heel raar. De volgende keer dat ik er ben, ga ik maar eens uitzoeken wat daar precies aan de hand is.”
LIVEDATA 22/10 Doornroosje, Nijmegen 23/10 Bitterzoet, Amsterdam 24/10 Let’s Get Lost, Zwolle 20/11 Le Guess Who?, Utrecht
Klinkt als: (I’m not your) friend, buddy en guy in een obese achtcilinder op ramkoers.