Na het geslaagde titelloze debuut dat met een Edison werd bekroond, slaagde Mister and Mississippi er moeiteloos in om ook met de opvolger, We Only Part To Meet Again, potten te breken. De ingetogen, breekbare folk had plaats gemaakt voor meer bombast dankzij de toevoeging van zowel blazers als strijkers.
Voor Mirage, album nummer drie, werd gekozen om samen met een producer die al eens bij Bombay achter de knoppen zat en zich indertijd bezighield met C-mon & Kypski, in zee te gaan. Nog meer kabaal dus en daarom een logische keuze zou je denken. Dat dit allesbehalve vanzelfsprekend is blijkt uit het gesprek dat wij onlangs met Danny, Tom en Samgar hadden.
Tekst Jeroen Bakker
“Na die tweede plaat was het echt de vraag wat we nu wilden gaan doen. Je bent vier jaar bij elkaar als band en dan is het goed om te evalueren. Er was eindelijk een moment om even bij te komen van de enorme rollercoaster waarin wij zijn terechtgekomen sinds het uitbrengen van de eerste plaat. We zijn een weekendje naar de Veluwe gegaan en hebben gesproken over het al dan niet gaan werken aan een derde album en hoe dat dan moest klinken. We waren geïnspireerd door Carrie & Lowell, het album van Sufjan Stevens. Een verzameling zeer persoonlijke en intense folkliedjes over de pijnlijke herinneringen aan het leven van zijn moeder en het verdriet van haar dood. We hebben een paar liedjes geschreven maar toen we thuiskomen waren we er niet echt tevreden over. Dit was voor het eerst dat we niet bepaald blij waren met wat we aan het doen waren. Het was te klein”, legt gitarist Danny van Tiggele uit.”Misschien had het te maken met de tijdsgeest van toen. Wij zijn meegegaan in een tijd waarin mooie folkliedjes gewaardeerd en populair werden en nu was het voor onszelf gewoon genoeg geweest. Het bleek tijd te zijn voor iets nieuws”, vult Samgar Jacobs hem aan.
In plaats van het moeten ‘ploegen’ om sfeer te creëren bleek er nu meer behoefte aan een energieke benadering. Het bleek Tom Broshuis te zijn, de andere gitarist, die de oplossing aanreikte. Met de drumcomputer van Jacobs vertrok hij naar Groenlo en kwam terug met enkele demo’s en basisideeën, of kort samengevat: een nieuw geluid waar de andere bandleden unaniem positief op reageerden. In dat geluid zijn invloeden uit de 80’s te herkennen, de tijd van electro-pop en new wave, soundtracks van films als Blade Runner. Daarnaast bleken Disintegration, een album van The Cure en The Queen Is Dead van The Smiths van invloed.
Soundscapes maakten plaats voor grooves, beats, meer gitaren en een rauw randje.
“Wij wisten na het beluisteren van de demo’s dat we nu meer vanuit drums en bas wilden werken. Op basis daarvan ga je kijken wie de meest geschikte producer is voor die klus. Wij zijn uitgekomen bij de producer van C-mon & Kypski.” C-mon is Simon Akkermans, dj en producent, indertijd succesvol met zijn mix van hiphop, elektronica en allerlei grensoverschrijdende muzieksoorten.
Het vuur was weer terug. Een rigoreuze verandering van het geluid bleek noodzakelijk om alle neuzen weer dezelfde kant op te krijgen. Terwijl heel Nederland in augustus en september genoot van de heerlijke zomertemperaturen werd in de EpicRainbowUnicornStudio te Utrecht, gevestigd in Kytopia aan de Oude Gracht, keihard gewerkt aan Mirage. De kunstenaarsvrijplaats, ooit opgericht door Colin Benders, is een grote creatieve broedplaats waar muzikanten met elkaar in contact komen, elkaars spullen bewonderen en gebruiken, tips uitwisselen en elkaar inspireren. “Wij wisten dat we nu meer vanuit bas en drums gingen opnemen. Nog niet eerder was dit zo belangrijk op een plaat. Soundscapes maakten plaats voor grooves, beats, meer gitaren en een rauw randje. Vooral aan het drumgeluid is veel aandacht besteed. Ik drumde voorheen eigenlijk alleen dat wat het liedje nodig had maar deze keer ging het veel meer om beats dus dit was een enorme uitdaging. Ik heb daarover veel overleg gehad met Simon”, aldus Jacobs.
“We hebben al nieuw materiaal live gespeeld tijdens onze twee shows in Duitsland waar we het voorpogramma van Warpaint mochten verzorgen, iets wat op basis van de voorgaande albums nooit mogelijk was geweest. Best gewaagd natuurlijk om meteen maar iets nieuws te laten horen maar we moesten het wel doen. Men reageerde zo enthousiast dat het bijna leek alsof het publiek speciaal voor ons kwam. Het voelde heel natuurlijk met dit nieuwe geluid op het podium. Wij verwachten er veel van en zijn enorm trots. Veel andere bands hebben meer tijd nodig om die switch te kunnen maken.
Het belooft hoedanook een mooi jaar te worden. In mei zullen we veel optredens doen en ook weer terugkeren in Duitsland. Leuk om na al die theatershows nu weer met alle spullen in het busje rond te rijden naar de clubs en festivals. Deze muziek is daar uitermate geschikt voor al zijn we er ons van bewust dat onze fans van het eerste uur toch echt even zullen moeten wennen aan Mirage maar dat is logisch.‘You win some, you lose some’, weet je.”
“Wij zijn allemaal heel blij dat we als band een nieuw vuur hebben gecreëerd en dat we daarmee ook een band kunnen blijven. Dat we weer aan de slag kunnen en hier als het ware, langere tijd op kunnen teren. Het voelt als een opleving, een nieuw begin klinkt wat zwaar misschien. Ik denk dat we hiermee ook een nieuw publiek kunnen bereiken. Ik hoorde iemand zeggen dat onze muziek nu zelfs op een feestje gedraaid kan worden.”
LIVEDATA 05/05 Bevrijdingsfestival, Zutphen 11/05 OT301, Amsterdam 12/05 Vera, Groningen 13/05 Metropool, Hengelo 14/05 Paard, Den Haag