Nog een laatste duik, dan heb ik mijn duikbrevet in de pocket. De final test is een prachtige tocht van één uur lang op 16 meter diepte. Alles lijkt dan ook goed te gaan en 10 minuten voor het opstijgen doen we nog een laatste zuurstoffles-check (take that, Scrabble). “Genoeg voor nog een half uur”.
Om bolletjes in je bloed te voorkomen, maak je eerst een tussenstop onder water. Alles lijkt goed te gaan, totdat ik op driekwart van het stijgen aankom. De lucht uit mijn fles stokt. Ik schrik mij kapot, maar probeer zo kalm mogelijk te blijven. Als onervaren duiker lukt dat maar mondjesmaat. De groep zwemt te ver uit elkaar en in een split second besluit ik er in een keer voor te gaan en zo snel mogelijk het laatste stuk naar boven te zwemmen. Alles gaat snel op dat moment… zo ook mijn gedachtes. Het zal toch niet?
Met mijn laatste restje adem, haal ik het oppervlak. Flink duizelig en tamelijk in de war. De gedachte “zou iemand misschien als een soort grap of test mijn fles uitgedraaid hebben”, spookt even door mijn hoofd. Op dat moment word ik de boot ingetild. Ik staar stilletjes voor me uit terwijl ze mijn fles checken. Ik herinner me nu nog de instructeur die uren aan de telefoon hing met de fabrikant en andere instructeurs. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Het enige wat ik dacht: wat als dit een paar minuten eerder was gebeurd, of een half uur eerder, toen ik nog dieper in zee zat?
Die zelfde avond besloot ik dubbel zo hard te vieren dat ik er nog was. Er werd gedanst, gedronken en ik dacht even nergens anders meer aan. De volgende ochtend vind ik een briefje in mijn broekzak. Van alle woorden die ik de avond ervoor beschonken had opgeschreven in mijn zoektocht naar een nieuwe bandnaam, vielen twee mij meteen op: Kita Menari. Na wat rondvragen, vertelt een lokale eilandbewoner mij dat het “Wij dansen” betekent. Het is een soort ode aan het leven. Wij vieren dat we bestaan. Met nieuwe muziek en een passende nieuwe naam, ben ik er klaar voor en ontzettend blij om jullie nieuwe muziek te laten horen en echt van start te kunnen gaan. Daarnaast ben ik jou dankbaar voor het feit dat je nog steeds bent blijven hangen en ben ik vooral benieuwd wat wij de komende jaren met elkaar mogen gaan beleven.
Op het leven!
Kita Menari
LIVEDATUM 12/05 De Flux, Zaandam (samen met Cynbel, Logue)