Mike Hadreas schaamt zich niet voor wie hij is. Integendeel. In zijn muziek en clips vertelt hij als Perfume Genius over zijn diepste gevoelens. Openlijk homo zijn bezorgde hem in zijn jeugd nog een hoop problemen, maar een schoolverlating, een paar verhuizingen, een drugsverslaving, vier cd’s en een grote liefde later vervult hij juist een voorbeeldfunctie voor jongeren die zijn zoals hij ooit was. Met het nieuwe album No Shape steekt hij ze een hart onder de riem.
Tekst LiveGuide | Esmee de Gooyer
Mike verbergt zich onder zijn gigantische mosgroene jas alsof het een dekentje is. Hij ziet er moe uit, maar praat enthousiast, vol pijnlijk scherpe humor en met een overmatig gebruik van het woordje ‘like’. Zijn dag begon niet zo goed, vertelt hij. De 35-jarige Amerikaan had zich verslapen en moest door tijdgebrek een rare foundation op doen.
“Meestal ben ik wat oplettender en wrijf ik het beter uit op mijn gezicht, maar ik zag net in de spiegel dat de concealer die ik op mijn puistjes had gedaan helemaal niet goed zat.” Net op dat moment smeer ik met mijn vinger mijn lippenstift een heel stuk van mijn bovenlip af. Terwijl ik vloek, lacht Mike me uit en zegt hij dat we nu op hetzelfde niveau zitten. So be it.
Afgezien van zijn slaapgebrek gaat het goed met Mike. Hij moet alleen even opstarten om weer in het interview- en tourcircuit te komen. “Toen ik mijn album aan het schrijven was, ben ik een heel jaar niet zo druk geweest. Ik ben vergeten hoe je moet touren. Het duurt even tot je hersens zich herinneren hoe je dat ook al weer kunt doen zonder gek te worden.”
Ik vertel hem dat ik erg benieuwd was hoe hij in het echt zou zijn. Zijn muziek is namelijk heel emotioneel beladen en pijnlijk eerlijk, maar daartegenover staat zijn juist verschrikkelijk grappige Twitter-account. “Ik heb twee verschillende kanten”, lacht hij. “Maar het zijn allebei copingmechanismen.”
Drugsverslaafde gay rolmodellen
Door zelfs zijn allerdiepste binnenste niet te verschuilen voor de wereld en over al zijn problemen te vertellen, neemt Mike een kwetsbare positie in. Dat levert soms frustrerende situaties op. “Soms willen mensen alleen over mijn issues praten in plaats van mijn muziek. Dan is er geen balans. En ik vind het vervelend als mensen denken dat ze zich honderd procent met mij moeten kunnen associëren om mijn album leuk te vinden. Like, ‘ik ben geen drugsverslaafde homo dus ik denk niet dat dit album iets voor mij is. Ik had zelf geen drugsverslaafde gay rolmodellen toen ik opgroeide, dus ik moest het doen met wat ik verder kon vinden!”
Mike leest soms interviews terug van mannelijke journalisten waarin zij zijn muziek tof noemen, maar er toch even bij zeggen dat ze ook van Metallica en sport houden. “Alsof mijn muziek hun mannelijkheid heeft aangetast omdat ze de kleine oprechte emotionele liedjes mooi vinden”, vertelt hij geïrriteerd. “Maar tegelijkertijd wil je dat zoveel mogelijk mensen ernaar luisteren. Daarom maak ik dit grote fantastische album dat ze niet kunnen ontlopen. Het wordt zo in-your-face-goed dat ze er niks tegen kunnen doen. Allemaal popliedjes met omverwerpende lyrics die mensen misleiden en verleiden.”
Egocentrisch
Gelukkig heeft het genie ook veel lieve en progressieve mensen leren kennen, met wie hij graag over zijn persoonlijke issues praat. “Toen ik jong was, voelde ik me heel erg verbonden met mensen die ongeveer hetzelfde hadden meegemaakt als ik. Als ik hen die kant van mezelf laat zien, krijg ik daar ook wat voor terug: mensen die zich verbonden voelen met míj.”
Op de vraag of hij nou een soort rolmodel is, moet hij hard lachen. “Nou, ik was dat heel lang in ieder geval níet! Ik had geen idee wat ik aan het doen was met mijn leven en ik had geen doel. Lange tijd kon ik helemaal niemand helpen. En nog steeds ben ik een beetje in mezelf gekeerd en egocentrisch. Niet op de ‘oh, ik ben geweldig’-manier, maar op de ‘ik zit gevangen in mijn eigen hoofd’-manier. Als ik aan het schrijven ben, laat ik dat een beetje los en denk ik aan andere mensen. Dan heb ik wat rust.”
“Ik heb inmiddels heel wat intense knuffelsessies gehad met wildvreemden”, vervolgt hij. “Mensen zeggen dat ze van me houden en dan vertel ik ze dat ik ook van hen houd. Toen ik jong was, ging ik naar de shows van Sleater Kinney: een band uit de Riot Grrrl-beweging. Dan had ik daar een fantastische tijd, maar moest ik na afloop weer terug naar de suburbs en naar de High School waar ik gepest werd. Een totaal tegenovergestelde wereld. Sommige mensen gaan op die manier ook naar mijn shows en dragen misschien iets mee dat ze normaal gesproken niet zouden dragen. Ze zijn zo enthousiast en dat is just so fucking cute! Ik wil ze mee naar huis nemen.”
LIVEDATA 31-08/01/02/03-09 Into the Great Wide Open, Vlieland 09/11 Trix, Antwerpen 09/10/11/12-11 Le Guess Who?, Utrecht
Klinkt als: introspectieve artpop waar de minimal waves in je LGBT-hart sneller van gaan golven
—
Pinguin Radio en LiveGuide werken al een tijd samen, maar nu is het tijd voor de volgende stap. Voortaan zal op iedere maandag dat de krant verschijnt (tien keer per jaar) van acht tot negen uur ‘s avonds LiveGuide Radio te horen zijn! De volgende editie is maandag 28 augustus.
Tijdens LiveGuide Radio hoor je alle acts die in de nieuwste editie staan van het blad dat zich richt op de tofste namen die de Nederlandse podia komen bestormen. Zo is de zesde editie van het jaar eind juni verschenen met onder meer interviews met Amber Arcades, Future Islands, J. Bernardt en het Sean Koch Trio. Checken ze de rider van Donnie en brengen ze het grote 010 vs. 020 bandgevoel onder de aandacht. En de Fanboyquiz! is met Bartek bassist David Stapel over André Rieu.
Het gratis krantje valt af te halen op meer dan 550 punten in heel Nederland. Bijvoorbeeld bij de meeste popzalen, maar ook bij koffiezaakjes, universiteitsbibliotheken en platenzaken. LiveGuide is ook online te lezen via liveguide.nl.