Terwijl Golden Earring de Zwarte Cross 2017 afsluit op het hoofdpodium van het festival in Lichtenvoorde maakt een stuntvliegtuig de fraaiste loopings boven de levende legendes uit Den Haag. Het is niet alleen een soort eresaluut voor de misschien wel grootste en beste band die we hebben gehad en nog altijd hebben in Nederland, het is bovendien de Zwarte Cross in een notendop.
Tekst en foto’s Pieter Visscher
Vier dagen pop en rock van hoog niveau, en met een knipoog én professionele crosswedstrijden op het immense terrein in de Achterhoek, alsook crossdisciplines met wederom die knipoog. Want er moet natuurlijk wel gelachen worden en dat gebeurt dan ook massaal in Lichtenvoorde. 
Het is zeker niet de eerste keer dat de stuntvlieger op komt dagen tijdens Zwarte Cross 2017. Zijn spectaculaire capriolen kun je dan ook niet vaak genoeg zien. Zonder angst haalt hij de wildste toeren uit, wat dan ook uitstekend past bij de slogan van het festival: Vaak bu-j te bang! En zo is ‘t ook.
Golden Earring speelt een set die duidelijk wordt gedomineerd door greatest hits. De Hagenezen weten donders goed hoe ze de afgeladen wei moeten vertroetelen, terwijl menigeen op zijn of haar laatste benen loopt. De beuk erin en zorgen voor een passend afscheid van het andermaal formidabel georganiseerde festival in de Achterhoek.
Daar waar de Amerikaanse punkformatie New Bomb Turks na de Earring nog even de boel in vuur en vlam zet in de rockschuur Roadhouse, waar de Pinguin Radio-dj’s tijdens Zwarte Cross voor en na de optredens de fijnste rocksongs voorbij laten komen.
Zanger Eric Davidson van New Bomb Turks (foto) weet zijn ADHD weer eens om te zetten in een wervelende performance, waar de rest van de band ook graag aan meewerkt. Ouderwets oorverdovend en rigoureus. Wie nog niet genoeg is murwgebeukt na vier dagen Zwarte Cross, is dat nu zonder meer. “We got 38 more songs to go!”, schreeuwt Davidson, na een goede twintig minuten optreden. Nog veertig minuten te gaan. Blijft een jongen met een uitstekend gevoel voor humor.
Zo is humor sowieso een vitaal onderdeel van de Zwarte Cross. De aankleding van het festival, de kolderieke acts her en der en natuurlijk Tante Rikie (foto), festivaldirectrice en cultuurbewaarder. Ze komt al ‘crowdsurfend’ in een soort koets de Megatent binnen, terwijl Pater Moeskroen daar optreedt, om in z’n achteruit de tent weer uit te surfen. Wie nog twijfelt aan de populariteit van Tante Rikie, wordt op z’n wenken bediend. De ongekroonde koningin van het festival.
Op Zwarte Cross ook dit jaar weer de nodige coverbands, in de populair blijvende Undercovertent. Sterk is bijvoorbeeld de formatie die Led Zeppelin neerzet. Muse, Chemical Brothers, The Who, Depeche Mode, AC/DC, R.E.M. en zelfs Diana Ross zijn ook enkele bekende acts die worden geïmiteerd. Maar Zwarte Cross draait natuurlijk vooral om de originele acts. De programmering is ook dit jaar divers en verrassend. Indierockband Circa Waves uit Liverpool mag bijvoorbeeld op het hoofdpodium plaatsnemen en dat is een prettige kennismaking voor zowel band als publiek, terwijl het ideaal festivalweer is.
“Misschien wel de beste band van het hele festival”, kondigt de presentator in Roadhouse de Noorse formatie Spidergawd (foto) aan. Hiermee slaat hij de spijker boven op de kop. Muzikaal flink verwant aan Queens Of The Stone Age, The Stooges en MC5, maar waar die drie het gaspedaal nog weleens los willen laten, blijft Spidergawd dat tot op het autotapijt intrappen. 
Het is zó’n overdonderende gitaarmuur die de band opbouwt dat saxofonist Rolf Martin er bijna in verzuipt, terwijl hij zo zijn best doet erbovenuit te komen. Je moet je echt focussen om Martin eruit te pikken in alle gitaargeweld en het woeste, maar beheerste stemgeluid van Per Bolten, die ook een gitaar om de schouders heeft hangen. Martin krijgt wel de ruimte om een dikke minuut te excelleren tijdens een saxofoonsolo. Ere wie ere toekomt.
Spidergawd is daarna weer meedogenloos, maar immer melodieus en vestigt zich op Zwarte Cross 2017 definitief in de voorste linie van het mondiale rockpeloton.
Andere blikvanger in Lichtenvoorde is Vintage Trouble (foto), dat voor een behoorlijk volle weide voor het hoofdpodium mag spelen. Daar heeft de band rond podiumbeest Ty Taylor dan ook recht op. 
De rock-‘n-soul van de Amerikanen komt uit het hart en de Zwarte Cross heeft dat wel door.
De band oogst veel waardering, in woord en gebaar en is als vanouds zo swingend als de neten. Het is die diversiteit aan muziek die Zwarte Cross zo aantrekkelijk maakt.
Neem zo’n Reggaeweide, waar absolute legende Eek-A-Mouse (foto) voor naar Nederland is gevlogen vanuit Jamaica.
Zwarte Cross 2017 is dit jaar 21 geworden, maar zoals de website van het festival meldt, nog lang niet volwassen. Gelukkig maar, want dat is juist de kracht van de vier dagen topentertainment in de Achterhoek.
Op naar 2018!