Live Review: VANT @ Poppodium 013, Tilburg
09 december 2016
Tekst en Foto’s Sven Veldhuizen
Afgelopen zomer was het al raak: de mannen van VANT zijn met een muzikale opmars begonnen. Met een setlist die uit vier nummertjes bestond, wist frontman Mattie Vant en zijn vrinden memorabele showtjes neer te zetten. Maar vanavond is het Tilburgse 013 aan de beurt. Met de poppunkband Call It Off in het voorprogramma belooft dit een avond vol energie en party te worden!
“Selah Sue, andere ingang”, scandeerde de portier bij de ingang van de kleine zaal 013. Maar veel van de bezoekers wapperden met een ticket voor VANT. De Britse band heeft al op een aantal buitenlandse festivals gestaan. Glastonbury, Secret Garden Party en Reading and Leeds Festivals, bleven niet gespaard. Maar deze avond was de Jupiler Zaal van het Tilburgse poppodium aan de beurt.
De avond werd volle porrie afgetrapt door de Eindhovense mannen van Call It Off. Eerder dit jaar stonden zij te knallen in Extase, Tilburg en speelde de poppunkband in het voorprogramma van Destine in de Jupiler Zaal. Geen onbekend terrein dus. En dat was te merken!
De zaal is goed gevuld, net als het podium waar beide backlines in het zwakke podium licht staan te schitteren. Waar eerst de aandacht ergens aan de bar lag, wordt hij ineens naar het podium getrokken. Sommige bezoekers bestellen snel nog een biertje of ronden hun bestelling af. Call It Off staat op het punt om zijn muzikale trossen los te gooien.
Een bonk aan energie en explosie. Niet alleen in de muziek maar ook in de podiumperformance. Het is allesbehalve statisch. Het snelle gitaarwerk wordt ondersteund door een dikke polka beat en laat de zaal zachtjes aan in beweging komen. Het is een mooi schouwspel om zowel jong als oud met een vuist in de lucht ‘spelen!’ te horen roepen. Waar de een zich terug waant in de tijd dat de Free Record Shop nog 72 winkelvestigingen had, zie je de ander zijn muzikale avontuur starten.
De sound die Call It Off door de speakers prakt, is samengevat: punkrock! De mannen laten er geen gras over groeien en houden het tempo er lekker in. Zelfs wanneer er een snaar van frontman Maurice Bolier breekt. De gebroken snaar wordt tijdens het spelen doorgeknipt waardoor de band in een ruk door kan spelen. Het optreden eindigt met veel bombast waaruit een luid applaus voortvloeit. De spieren zijn warm!
Terwijl het publiek zichzelf voorziet van nog wat koek en zopie doet iemand van de crew nog een soort van line check. De klanken die hierbij vrijkomen laten al een paar fans naar voren doen stormen. Wanneer iedereen weer zijn plek heeft gevonden lijkt het zaaltje ineens nog een stuk voller te staan. De lichten doven en iedereen heeft zijn volledige focus op het podium.
Hitjesmachine
De mannen van VANT lopen het podium op en krijgen een luid onthaal. De vrouwen gillen als mannen en de mannen gillen als
meisjes. Wanneer de band het eerste nummer van de set eruit knalt zingt het grootste gedeelte van het publiek al luidkeels mee. VANT maakt waar wat iedereen van ze had verwacht. Bij elk nummer dat de band inzet lijkt het wel hun grootste hit te zijn. Iedereen kent de tekst en weet wanneer de mosh pit ingezet kan worden. Een ding is zeker, VANT is een hitjesmachine.
En ja, de muziek is misschien niet heel vernieuwend maar wel verdomde catchy. De garagerock klinkt nagenoeg hetzelfde als de Artic Monkeys die een kind hebben gekregen van Nirvana. Toch weten zij zich tekstueel te onderscheiden van deze twee. Het aankaarten van hedendaagse problemen zijn in verschillende nummers terug te vinden. Onderwerpen als immigratie (Birth Certificate), transparantie in de media (The Answer) en sociale verhoudingen (Parking Lot) maken het hun eigen ding.
“This is a fucking dream!”, schreeuwt Mattie over het podium. Hij bedankt alvast het publiek voor ze het laatste nummer inzetten. “Alright you guys, this isn’t the last one and you know it”, is het antwoord op het ‘boe’ geroep vanuit de zaal. Hoe de Britse band met het publiek omgaat, laat zien dat ze de afgelopen tijd al veel ervaring op hebben gedaan.
Henry Eastham (lead gitarist) slaat nog een keer als een bezetenen zijn Fender Jaguar aan. Een moddervet geluid raast door de Jupiler Zaal. Parking Lot it is! ‘I’m a vampireee’. De laatste pilsjes vliegen door de lucht, rakelings langs de oren van een paar opgetilde fans. Het optreden van VANT is er een voor in de boeken.