The Girl Who Cried Wolf brengt nieuw studioalbum A(R)MOR uit

The Girl Who Cried WolfDe Belgische doompop-band The Girl Who Cried Wolf brengt op 30 november zijn nieuwe studioalbum A(R)MOR uit. De teaser-track Ashes is nu te beluisteren.

A(R)MOR is het tweede studioalbum van de band en werd met Tim de Gieter opgenomen, die bekend staat om zijn samenwerkingen met Brutus, Amenra, Barst en FÄR. Het album heeft een duistere, hypnotiserende en melancholische sound, maar is ook rauw en zwaar. Sinds het in 2015 verschenen debuutalbum RUINS heeft de band hard aan zijn sound gewerkt. Stevige nummers, met invloeden van doommetal, indierock en trip-rock, maar wel met een popstructuur.

Begin 2018 bracht The Girl Who Cried Wolf nog een EP getiteld Three Beggars and a Thief uit, als opwarmer voor A(R)MOR. The Girl Who Cried Wolf haalt onder andere inspiratie uit bands als Portishead, Chelsea Wolfe, Esben and the Witch en Fever Ray.

De band bestaande uit Heleen Destuyver (zang/gitaar/toetsen), Samir Boureghda (gitaar/toetsen), Sofie Sweygers (cello/viool/toetsen), Michael-John Joosen (drums) en Casper Heystee (bass/synth), heeft de afgelopen vier jaar hard gewerkt aan een sterke live-reputatie. Dit zorgde ervoor dat The Girl Who Cried Wolf al support mocht verzorgen voor Blonde Redhead, Lee Ranaldo (Sonic Youth), Emma Ruth Rundle en Esben And The Witch.

LIVEDATA
02-11 W2, Den Bosch
28-11 Charlatan, Gent  /met FÄR en Monnik [Releaseshow] (BE)
30-11 Gainsbar, Kortrijk (BE)
01-12 Den Eglantier, Sint-Niklaas  /met Monnik (BE)
26-01 Altstadt, Eindhoven

Karma To Burn naar Gebr. de Nobel, Burgerweeshuis en Poppodium Volt

Sinds hun veelgeprezen debuutalbum uit 1997 hebben de riff-gedreven, zwaar groovende instrumentale songs van Karma To Burn bijna de hele geschiedenis van de internationale rockmuziek weerspiegeld. Het mag duidelijk zijn dat het componeren van een nummer zonder zang veel concentratie op de continue stroom van de arrangementen vereist, er is immers geen zanger om zwakke passages te verbergen. Dit heeft tot gevolg dat alle Karma To Burn tracks voelen als een ritje in een achtbaan: je wordt meegesleurd en de spanning verdwijnt geen enkel moment.

MOUNTAIN CZAR
Hun nieuwste album heet Mountain Czar en is bedoeld als een ironische verwijzing naar de stilistische richting van de band, omdat in de begintijd de muziek van dit Amerikaanse trio werd aangeduid als stonerrock, hoewel geen van de muzikanten marihuana rookt. Toen werd hun stijl bestempeld als desert rock, hoewel Karma To Burn niet afkomstig is uit de woestijn, maar uit West Virginia, die ook ‘The Mountain State’ wordt genoemd. “Dus stelde het zichzelf praktisch voor, toen we op zoek waren naar een term die echt bij onze muziek past,” grijnst gitarist William Mecum.

SUPPORT: KOMATSU (Burgerweeshuis & Poppodium Volt)
Men neemt de bruutheid en kracht van Repomen, het eigenwijze en meeslepende van The Goods en de vastberadenheid en het robuuste van SQY. Rij hier met een bulldozer overheen, pers het samen, hak het in stukken en probeer het ten slotte zonder al te veel zorg aan elkaar te lassen. Een likje verf hier en daar en aanschouw de geboorte van een nieuwe machine: Komatsu. Stap in, bevestig uw riemen, haal de hendel over en probeer hem in bedwang te houden. Deze machine staat garant voor een ongekende, overrompelende demonstratie.

LIVEDATA 04/01 Gebr. de Nobel, Leiden 05/01 Burgerweeshuis, Deventer 06/01 Poppodium Volt, Sittard 07/01 Altstadt, Eindhoven

EUT in maart onder meer naar Altstadt, Gebr. de Nobel en Patronaat

Er staan te gekke tijden aan te komen voor de Eutjes. Als de 25 Popronde-shows door allerlei kroegen en cafés van Nederland inclusief het Popronde Eindfeest in de Q-Factory Amsterdam en een plaatsing op Eurosonic Noorderlag al niet genoeg waren, gaat de band ook nog eens tijdens een Nederlandse tour knallen in maart 2018.

De leden van EUT hadden zich onlangs haast afgezonderd van de buitenwereld vanwege de lange studiodagen voor hun debuutalbum dat volgend jaar uitkomt.

EUT staat niet voor Ethiopisch Ultramarijn Transport. Waar ze wel voor staan is lak aan compromissen en excuses voor volwassenen om het kind in zich volledig loos te laten gaan. EUT combineert een Zweeds talent voor melodie met een Duits gevoel voor ritme, Franse flair en Brits bravoure. Het maakt postpop. Het knalt en is catchy. De eerste single Dusty Old Me is net een paar maanden uit en de debuutlangspeelplaat wordt begin 2018 verwacht. Kijk uit voor dikke beats en mooie melodieën, catchy popsongs in een dwangbuis over jeugdigheid en volwassen worden.

EUT staat ook niet voor Europees Usurperend Traktaat, maar het rijmt wel op leut en dan is meteen ook de live-ervaring even voor je samengevat. Hoera voor de 90’s!

LIVEDATA 16/03 Altstadt, Eindhoven 17/03 Luxor Live, Arnhem 22/03 MEZZ, Breda 23/03 V11, Rotterdam 24/03 Gebr de Nobel, Leiden 29/03 Patronaat, Haarlem

Interview Sue the Night: “Ik ben gewoon een boerentrien”

Na tien seizoenen vol testosteron ging het roer om bij De Wereld Draait Door. Voor het eerst in de geschiedenis van de talkshow stond maandelijks een huisband onder leiding van een frontvrouw op de planken. En wát voor een! Inmiddels is het stokje doorgegeven aan de volgende dame (Roxeanne Hazes) en speelt Sue the Night deze maand de Nederlandse zalen plat met de najaarstour rond het tweede album Wanderland.

Tekst LiveGuide | Jeroen Haneveer

Hoe word je DWDD-huisband?
“Ik had er al solo gespeeld en een paar keer met de band, dus blijkbaar was ze dat goed bevallen. Uiteindelijk heeft in hun keuze voor ons misschien wel de doorslag gegeven dat ze een frontvrouw wilden, na tien seizoenen mannen. En ze vonden ons natuurlijk ook gewoon goed.”

Je wil toch niet zeggen dat je als excuustruus naar voren bent geschoven?
“Nee nee, absoluut niet! In eerste instantie ging het om de muziek, maar op de shortlist stonden ook twee andere acts met vrouwen. Ze waren dus wel toegespitst op íets met een lady in the front. Wie die andere bands waren weet ik niet – en dat wil ik ook niet weten. Het gave was dat we er in totaal negen keer hebben gestaan, dus we hebben het nieuwe album integraal op tv kunnen spelen.”

Over Wanderland gesproken: je hebt het deels geschreven in een boerderijtje in Friesland, begreep ik?
“Mijn oom heeft daar een boerderij, inclusief een shitload aan schapen en paarden. En hij ging op vakantie, dus iemand moest op z’n dieren passen. Ik ben daar toen twee weken gebleven om verder te schrijven aan materiaal dat ik al had liggen. En ik heb er ook nieuwe dingen geschreven. Echt in mijn eentje in zo’n krakende boerderij, midden in de winter met storm en alles. Ik kom er al járen, dus ik vond dat niet eng. Het geeft juist heel veel rust en ruimte. Geen telefoon, geen internet. Of ja, wel als ik wil natuurlijk, maar dat zet je dan gewoon effe uit. Het klinkt best wel cliché, maar het is gewoon fijn om even afgezonderd te zijn van ehm… de wereld.”

En met die dieren, dat ging allemaal goed?
“Ja joh, heerlijk! ’s Ochtends vroeg op, schapen tellen, paarden verzorgen en schrijven. ’s Middags eten geven en weer schrijven. Ze brachten me in een heel aangenaam dagritme. En je doet ook iets goeds. Je bent niet alleen voor jezelf bezig, maar zorgt ook dat de boel blijft draaien.”

Eerst een lied over een walvis, nu dit. En dan speelt de clip van Mind Dear zich ook nog af rondom een hondenshow! De diertjes komen toch wel terug, merk ik…
“En in de allernieuwste clip van Morning Papers zie je m’n hond. En m’n kat. Ja, het is verschrikkelijk, maar ik ben eigenlijk gewoon een ontzettende boerentrien, haha!”

LIVEDATA 01/12 Luxor Live, Arnhem 07/12 Nieuwe Nor, Heerlen 08/12 Patronaat, Haarlem 09/12 Neushoorn, Leeuwarden 15/12 Altstadt, Eindhoven 16/12 Fluor, Amersfoort 29/12 Helemaal Melkweg, Amsterdam

Klinkt als: blatende herkauwers die grondig worden geteld, alvorens zelf per ongeluk weg te dommelen op een bedje van pompeblêden.

LiveGuide 37

Het extra dikke winternummer van LiveGuide is vanaf vandaag overal in het land verkrijgbaar. Snel halen dus deze 37ste editie van de gratis concert- en festivalkrant.

King Krule prijkt op de cover van het blad waarin de focus ligt op artiesten die in december en januari naar Nederland komen. De roodharige rockende Brit met gouden tand bracht vorige maand met The OOZ een van de toonaangevende albums van het jaar uit en vertelt in LiveGuide over alle worstelingen die ervoor zorgden dat het zo lang duurde.

Bloody hell
Minstens zo spraakmakend is het interview met de bizarre hiphoppunkers van Ho99o9. Eaddy en theOGM gaan vanuit hun studio in L.A. los zoals we ze kennen van hun met bloed, zweet, absurditeit, naaktheid en euforie doordrenkte liveshows. Kalmer zal het eraan toe gaan bij Finn Andrews. De Engelsman komt voor het eerst solo naar Nederland en zegt na jaren vlammen in The Veils optreden nog steeds ‘maar een gek iets om te doen’ te vinden.

Show van het jaar
Verder wordt in LiveGuide #37 uitgebreid teruggeblikt op het concertjaar 2017. De schrijvers van het medium noemen shows van onder meer The National, Benjamin Clementine, Radiohead en Eddie Vedder als hoogtepunt van het jaar, terwijl de beste fotografen van de krant hun favoriete livefoto’s delen. Pinguin Radio-hoofdredacteur Wilbert Stuifbergen (hé!) deelt de beste albums van het moment en Intergalactic Lovers-zangeres Lara Chedraoui biecht op dat ze ooit na een verloren potje pool boos de ballen mee naar huis nam.

Schizofreen
Dan zijn we er nog niet, want zoals gezegd is de krant deze maand extra dik. Zo deelt de Zaanse fanfarepunkband De Kift z’n licht schizofrene rider, worden vijf Deense acts op Eurosonic Noorderslag getipt (Velvet Volume, check die shit!), wordt de The Prodigy-kennis van Olaf Caarls (Folk Road Show) getest, vertelt Suus van Sue the Night hoe goed zij overweg kan met boerderijdiertjes en staan we met een voormalig metalhead en groupie van Run the Jewels stil bij hun magistrale double bill met Danny Brown in TivoliVredenburg.