Maarten van Roozendaal stimuleerde haar om in het Nederlands te gaan zingen. En dat doet Beatrice nu al een paar albums lang. Montere weemoed is de nieuwste. De titel dekt de lading prima. De toon is weemoedig, vaak terugkijkend naar vroeger. Maar somber zijn de teksten nergens. Wel poëtisch en meestal voor meerdere uitleg vatbaar. De teksten zijn door haarzelf geschreven, en Van der Poel maakte muziek bij een gedicht van de overleden Wim Brands. De bijbehorende muziek is veelal dromerig, alhoewel bijvoorbeeld Blues in mijn buik een beetje stevigheid geeft en Tinteling een Bowie-feel mee kreeg. En Zeg Het Dan is onversneden rauwe blues. Een mooi afwisselend album dus, en weer een fijne (zesde) toevoeging aan haar Nederlandstalige oeuvre.
Op dit moment toert Beatrice van der Poel door het land met schrijver en verteller Thomas Verbogt.