Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!
Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan Benjy van BBY, die deze week de IJsbreker op zak hebben.
Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!
Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan Personal Trainer.
Met zijn nieuwe single ‘Tu Amor’ vestigt Shar-C zich aan de frontlinie van de Nederlandse reggaeton scene. Shar-C beoefent niet alleen een stijl waar in Nederland veel vraag naar is maar weinig aanbod, hij blijkt ook nog eens een echte indie-artiest te zijn, een die zijn songs zelf schrijft, speelt, produceert en uitbrengt. Kortom genoeg redenen voor een nadere kennismaking.
Vertel een iets over je achtergrond?
‘Ik ben geboren op Curaçao. Daar ben ik met mijn muzikale carrière begonnen. Samen met de toen grootste DJ van de Antillen en mijn beste vriend heb ik diverse nummers gemaakt. Wij waren toen ‘old skool’ rappers. Scholieren die zich eigenlijk meer bezighielden met rapteksten schrijven dan schoolse zaken. Maar geen zorgen hoor, mijn schoolcarrière is op MAVO-3 na vlekkeloos verlopen’.
Hoe gingen jullie te werk?
‘We hadden altijd een schriftje bij ons om inspiraties meteen vast te leggen. Op den duur werden de schriften multomappen. De teksten bleven maar komen. Hoogtepunt voor ons was een campagne tegen het gebruik van (hard)drugs. Daarvoor maakten we een rapnummer -Zoulou-Rap- dat ruim 3 maanden op nummer 1 stond in de Antilliaanse Top-40. Na deze campagne hebben wij voor verschillende opkomende en een tweetal gevestigde bandjes op Curaçao muziek geschreven’.
En toen ben je naar Nederland gekomen?
‘Op 17-jarige leeftijd ben ik naar Nederland verhuisd. Hier heb ik in verschillende bandjes gespeeld als frontman. Behalve live was ik ook in de studio actief. Ik heb bij twee maatschappijen een platencontract gehad’.
Wat voor contracten?
‘Het eerste contract was in de dance-scene en het tweede was weer rap, reggaeton, dancehall maar dan Nederlandstalig. Mijn slogan was ‘Nederlandstalig maar dan een tikkeltje anders’. Verder ben ik een paar jaar verbonden geweest aan Sony Music. Dat leek meer een ‘stil contract’ want in de praktijk heb ik niet veel muziek bij hen aangeleverd. Lang verhaal’.
Waar haal je je inspiratie en ideeën vandaan?
‘Ik haal veel inspiratie uit Latijns Amerikaanse muziek, met name uit de jaren 80/90. Zo van die nummers die je, ook al zou je het niet verstaan, wel voelt. Twee giganten voor mij zijn: Mercedes Sosa en Juan Gabriël. Zingen zij reggaeton? Absoluut niet, maar het gevoel dat het mij geeft kan ik wel goed kwijt in reggaeton muziek. En dan op mijn eigen manier’.
‘Als ik muziek maak laat ik mij niet echt leiden door de mainstream of afspraken of bandjes, maar vertrek ik vanuit mijn gevoel en mijn eigen ideeën. Dan ontstaan de mooiste, origineelste creaties in mijn beleving. Soms luister ik heel lang niet naar de radio om niet te veel beïnvloed te worden’.
‘Meestal maak ik een grove schets die ik daarna ga uitwerken. Dat doe ik soms samen met anderen, maar vaak ook alleen. Ik schrijf al mijn teksten zelf. Sinds vorig jaar ben ik een volledig independent artiest. Ik mag muzikaal gezien gaan en staan waar ik wil. Ik maak de muziek die ik wil en werk samen met de mensen die mijn voorkeur genieten’.
Je maakt Spaanstalige tracks, hoe is dat gekomen?
‘Als kind op Curaçao keek ik de Smurfen, Popeye, de Flintstones enzo op TV, allemaal in het Spaans. En als de grote mensen Telenovelas aan het kijken waren keek ik stiekem mee. Zo kreeg ik veel van de Spaanse taal mee. En op school heb ik ook nog een paar jaar Spaans gehad’.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Mijn huidige project heet, Shar-C, ‘Reggaeton con acento’. Reggaeton met een eigen accent. Ook hierbij ben ik eigenwijs genoeg om mijn eigen lijn te houden. Ik hoor vaak als compliment dat ik ongebruikelijke akkoordenschema’s gebruik die toch mooi blijken te klinken. Uiteraard kan ik nog een hoop leren. Ik heb geen specifieke opleiding gevolgd, maar veel geleerd gewoon door het te doen. En van vrienden natuurlijk’.
Hoe heb je de Corona-tijd overleefd?
‘In de Corona-periode ben ik vooral in de studio bezig geweest. Ik heb verschillende nieuwe nummers gemaakt die ik druppelsgewijs ga releasen. Ik heb tussen de verschillende lockdowns door samen met een inspirerende en bekwame regisseur mijn eerste twee videoclips van dit project gemaakt. De eerste in een club en de tweede lekker (Corona-)veilig op het strand. Geweldige ervaring met een geweldig team’.
Doe je nog iets buiten de muziek?
‘Naast muzikant ben ik Jeugdreclasseringswerker. Dat doe ik al sinds mijn afstuderen. Ik ben afgestudeerd als maatschappelijk werker. Ik spreek jongeren die crimineel gedrag hebben laten zien. Ik verdiep mij in hun gedachtewereld, geef hen en hun ouders adviezen en adviseer de kinderrechter in samenspraak met de Raad voor de Kinderbescherming over eventuele pedagogische consequenties. Bijzonder leuk werk by the way. Ook van deze doelgroep heb ik veel geleerd. Daarnaast geef ik gastlessen aan Criminologie- en rechten studenten van Hogeschool Arnhem Nijmegen, geef ik groep sociale vaardigheidstraining aan VMBO en MBO studenten en coach ik als zzp’er individuele jongeren die gestagneerd zijn in hun ontwikkeling. Best veel, maar dat lukt mij goed omdat ik daarnaast muzikant ben. Dat zorgt voor balans’.
Kun je tot slot nog iets vertellen over je nieuwe single?
‘Si! Hij heet Tu Amor. Dat betekent jouw liefde. In dit nummer zing ik over hoe krachtig en machtig je je voelt als je verliefd bent. Mijn ervaring is dat ik dan muzikaler, energieker, creatiever en volgens mij ook mooier ben. Tenminste zo voel ik mij dan wel. Dat is wat liefde met je doet. Vast herkenbaar’.
‘Het nummer gaat over het feit dat ik mijn geliefde wil laten weten dat ik ondanks alles nog steeds verliefd op haar ben. Dat ik er trots op ben dat onze liefde in vrolijke, maar ook in droevige momenten even sterk is gebleven. (‘En las risas y en los llantos’)’.
E-mail: info@shar-C.com
Website: https://www.shar-c.com
Soundcloud: https://soundcloud.com/user-93218915
Facebook: https://www.facebook.com/SharCofficial/
Instagram: www.instagram.com/sharcofficial
Op Youtube eerder uitgebrachte tracks van Shar-C:
Esperandote: https://youtu.be/PC_81ivbxT4
Esta Noche: https://youtu.be/hKLwQ4m18oo
This interview is powered by Penguin Artists
Het eerste goede nieuws van komend jaar is de release van Drunk Tank Pink op 15 januari, het tweede studioalbum van de Britse postpunkband Shame; een jaar nadat het album is afgerond in de beroemde Franse studio’s La Frette. CHAOS Music Magazine sprak met de band hoe zij terugkijken op het opnameproces.
Lees hier verder.
Luister elke woensdagavond van 20:00 tot 21:00 uur naar Chaos Radio op Pinguin Indie.
De slotdag van Pinkpop 50 begint met een optreden van het Duitse The Bosshoss op het IBA Parkstad podium en de muzikale mix van pop, rock, funk, soul, country en R&B doet het uitstekend als opener op dag 3.
Reden dus, om deze band eens te interviewen. Luister hier!
Het was feest in Landgraaf op de vijftigste editie van Pinkpop, het is 15:45 en Rowwen Heze betreedt het podium. Vanaf het begin, het nieuwe nummer Voorwaartsch, is het een spektakel van de eerste orde; het talrijk toegestroomde publiek, danst, springt, schreeuwt en gooit bier alsof hun leven ervan afhangt. Jack Poels en Co. spelen en genieten zichtbaar van dit spektakel. Voordat het nummer Code Geel (een song over bier natuurlijk) begint spreekt Poels de beminnelijke woorden “Leidingwater is op zijn lekkerst als het nog even langs de brouwerij is geweest.”
Zo’n heerlijk optreden vraagt natuurlijk om een interview met deze legendarische band. Luister!
(foto: Bart Heemskerk / Pinkpop 2019)
Het pinksterweekend betekent natuurlijk maar 1 ding: Pinkpop.
Uiteraard is Pinguin Radio van de partij op dit festival om verschillende artiesten te interviewen over Great Music!
Als eerste was Cage the Elephant aan de beurt.
Na een geweldige show op het festival besloot onze reporter Martien Koolen de band eens stevig aan de tand te voelen over hun muziek en shows. Luister en geniet!
Outrage! Is Now, het derde studioalbum van Death From Above verscheen 8 september en in maart volgend jaar komt de band onder meer naar Nederland en België voor optredens. Mooi moment om de twee mannen aan de tand te voelen, in hotel The Hoxton, aan de Amsterdamse Herengracht. Een buitenbeentje in de hotelwereld. Stijlvol, maar lekker rommelig. Met een gratis minibar en na elven ‘s ochtends wordt er nog gewoon ontbijt geserveerd. Sebastien Grainger en Jesse F. Keeler, buitenbeentjes in de muziekwereld, is het etablissement op het lijf geschreven. De twee gaan weer uitstekend door één deur. “Alles is anders nu.”
Tekst en foto’s Pieter Visscher
In 2001 gestart, zijn Grainger en Keeler tussen 2006 en 2011 zo’n vijf jaar gebrouilleerd geweest, om daarna de draad weer op te pikken. Op diverse vlakken verschilde hun mening. Op creatief gebied bijvoorbeeld; welke muzikale koers ze moesten varen. Overduidelijk is de hegemonie tussen de twee nu beter dan ooit. Ze lachen om elkaars grappen, ogen bijzonder ontspannen en praten honderduit. Vrienden voor het leven? Zonder twijfel. Ja, het kan verkeren. Dat de twee goed in hun vel zitten, blijkt ook wel uit de lovende recensies die Outrage! Is Now kreeg. Onder andere op pinguinradio.com.
Het nieuwe album werd geproduceerd door Eric Valentine, bekend van productiewerk voor onder meer Slash en Queens Of The Stone Age. Zijn invloed op de nieuwe plaat mag niet worden onderschat. “Het album was niet eens afgekomen als hij zich er niet mee had bemoeid!”, lacht Keeler. “Hij heeft zich werkelijk over alles ontfermd op de plaat. Dat was een ideale situatie voor ons. Waar we ook heen wilden, muzikaal, hij volgde ons. Hij faciliteerde alles wat we wilden. Eric heeft ons echt volledig gestuurd. Álles in de juiste richting. Wanneer hij iets hoorde waarvan hij dacht dat hij het al ergens van kende, werd de boel zonder meer omgegooid. Dat voelde heel erg goed. Hij was enorm direct en dat bevalt ons wel. Uit het niets zei hij vaak: “I have an idea!” Waarop wij reageerden met: “Well, let’s hear it!” “Dat vertrouwen heeft zich uitbetaald.”
Puur
De twee Canadezen noemen Death From Above in de huidige vorm de puurste versie van de band. “Dat heeft alles te maken met zelfvertrouwen”, zegt Keeler. “We zijn in bloedvorm. Toen we opnieuw startten met de band werd soms gevraagd of we een extra bandlid gingen toevoegen. Maar we zijn dicht bij onszelf gebleven en dat voelt ontzettend puur. De eerste opnames na de breuk (voor The Physical World, 2014 – PV) vonden nog plaats in een soort vacuüm. Wat we deden was een experiment dat we op de wereld wilden afvuren. Uiteindelijk verdween dat experimentele. Het voelt inmiddels weer heel erg natuurlijk om platen te maken. Ik snap best dat het behoorlijk abstract klinkt wat ik allemaal zeg, maar zo voelen die dingen nou eenmaal.”
Bellamy?
In het fantastische Moonlight, van Outrage! Is Now, lijkt het alsof Grainger bewust het stemgeluid van Muse’ Matthew Bellamy imiteert en ook muzikaal schuurt de song tegen Bellamys band aan. Het heeft meer weg van een parodie dan van een bewuste pastiche, want Death From Above heeft dat soort gekkigheid niet nodig. Grainger ontkent de overlappingen, in alle toonaarden. “Wie is die Matthew Bellamy eigenlijk? Nee serieus, en die band ken ik ook niet. [lacht] In dat nummer ben ik wel beïnvloed hoor, absoluut, maar dan door Scott Walker. De drummer van Muse – geen idee hoe die jongen heet trouwens – heb ik eens ontmoet, in een bar in New York. Hij was zó opgewonden dat-ie me tegenkwam. “You’re the singer from Death From Above!” “Het was best gezellig. Klein mannetje, viel me op.”
Camping
Een van de hoofdoorzaken van de breuk tussen Grainger en Keeler in 2006 is dat ze eigenlijk nooit inhoudelijk met elkaar spraken. Het was oppervlakkig en wederzijdse irritaties werden ingeslikt. Totdat de boel ontplofte. Inmiddels gaat dat een stuk beter. “Interessant dat je het vraagt. Er waren inderdaad een hoop meningsverschillen, waar we niet over spraken. Er was erg veel aanleiding om uit elkaar te gaan, met frustraties als hoofdoorzaak. Gelukkig is alles anders nu. We lachen hartstikke veel met elkaar. Onze band voelt inmiddels als een relatie. Ik merk het ook in mijn huwelijk hoor; wanneer er niet meer gelachen wordt, is er iets aan de hand.. Je moet plezier hebben met je vrouw en dat geldt ook voor de band. Stel: je gaat naar de camping met een goede vriend en het is continu kutweer. De eerste nacht maak je nog grappen, maar na een paar dagen denk je: fuck this rain! Je begint je af te reageren op die vriend. Zoiets moet het zijn geweest. Het is nu makkelijker om op situaties van toen terug te kijken, dan wanneer je ze daadwerkelijk meemaakt.”
“Oh, je wil wat foto’s maken? Wacht, dan snijd ik mijn polsen even door.”
Achterhoofd
Outrage! Is Now klinkt wat gepolijster dan de twee voorgangers You’re A Woman, I’m A Machine (2004) en The Physical World (2014). Ook songtechnisch hoor je dat Grainger en Keeler nog altijd sprongen maken. Keeler: “Nu de plaat af is denk ik dat we onderweg, tijdens het schrijven van de songs, links en rechts muzikaal toch wel wat inspiratie hebben opgedaan. De tatoeëerder waar ik heen ga, heeft meestal doommetal opstaan. Achteraf moet ik daar wat van meegepikt hebben, denk ik. Niet specifiek op het moment dat hij met naalden bezig was, maar het moet in mijn achterhoofd hebben gezeten. Een periode na The Physical World luisterde ik veel naar Ty Segalls album Manipulator. Dat is een vrij klassieke rockplaat, à la Black Sabbath. Vol met agressieve geluiden. Die stijl van opnemen is vintage en heeft de plaat wel beïnvloed. Niet bang zijn voor verschillende tempo’s en niet continu extreem zijn. De muziek laten ademen.”
Vreemd
Canada is een land waar wel meer grote rockbands vandaan komen. Denk aan The Tragically Hip, The Tea Party en Arcade Fire. Canada is immens. Zo’n 140 keer groter dan Nederland en België samen. Toch heeft het maar 36 miljoen inwoners. Onvergelijkbaar met het dichtgeslibde Nederland, dat welhaast als metropool gekenschetst kan worden. De wereldbevolking is oneerlijk verdeeld. Grainger en Keeler vinden dat ze in een vreemd land leven. “Canada heeft al heel lang een identiteitscrisis”, vindt Grainger. “Komt door de grootte. Soms moet je 24 uur rijden om ergens te komen waar je wil zijn. Onderweg kom je dan geen kip tegen. Plaats dat maar eens in een Europees perspectief. Canada is só fucking big! Amerika bijvoorbeeld, heeft veel minder dead space. Dat is niet te vergelijken. We zouden nu een poosje kunnen klagen over Canada, maar dat zou dan weer niet terecht zijn. We hebben niet dezelfde shit als in Amerika. Het is in Canada alleen overal zó anders, van plaats tot plaats. In dat Europese perspectief: je kunt Amsterdam en Krakau ook niet met elkaar vergelijken. Zo moet je het eigenlijk zien.”
7 maart staat Death From Above in 013. Ze kijken ernaar uit. “Het gaat geweldig worden”, verzekert Keeler. “We hebben de nieuwe plaat nog niet live gespeeld, maar ik beloof dat we druk gaan oefenen in Canada. Het wordt een opwindende show. Voor ons en voor het publiek. Amazing songs, performed in an incredible way!”, lacht Grainger. “Want sinds we het ons kunnen veroorloven om niet meer hutjemutje te hoeven slapen, gaat alles gewoon een stuk beter. Serieus: incidenteel hebben we weleens noodgedwongen lepeltje-lepeltje gelegen. Dat gun je echt níemand..”
LIVEDATA 01/03 Botanique-Orangerie Brussel 07/03 013, Tilburg
