Lamont Dozier: “Ontbijten en dan de hele dag rammelen op de piano.”

Lamont Dozier is misschien zelf geen soullegende, maar zijn liedjes zijn wel degelijk legendarisch. Baby Love van The Supremes, Marvin Gaye’s Can I Get A Witness of Reach Out, I’ll Be There door The Four Tops zijn slechts een paar van de vele klassiekers die uit zijn pen vloeiden. Op Reimagination laat Dozier horen hoe hij zijn eigen hits bedoeld heeft.

Tekst Mania | Ruben Eg

Songteksten op de straten van Detroit op papieren boodschappentassen van de supermarkt krabbelen, zoals de straatarme Dozier in zijn begindagen als liedjessmid moest doen, is er al heel lang niet meer bij. Maar de romantiek van componeren is gebleven. “Ik kruip nog elke dag trouw achter de piano”, lacht hij. “Mijn dagelijkse routine is al veertig jaar: eerst ontbijten en dan de hele dag rammelen op de piano. De laatste jaren componeer ik vooral veel theatermuziek.”

Is het maken van liedjes voor het theater structureel anders dan popmuziek?
“Eigenlijk niet. Het is gewoon veel proberen en veel fouten maken, nieuwe melodieën en verhaallijnen bedenken. Je werkt wel meer samen, met scriptschrijvers enzo. Met mijn zoon Paris Ray werk ik de laatste anderhalf jaar aan de theaterproductie Last Stop On Market Street voor het Chicago Children’s Theatre. Daar ben ik heel enthousiast over. Het houdt mij bezig, scherp en creatief.”

En in de tussentijd nog een eigen plaat?
“Ik had producer Fred Mollin zo’n 2,5 geleden beloofd om dit te doen. Het leek hem leuk om liedjes die ik in de sixties schreef opnieuw te arrangeren en op te nemen. Maar pas onlangs kregen we de plaat eindelijk af.”

Hoe maak je een selectie je uit zo’n imposante collectie songs?
“Je kiest je eigen favorieten. Maar natuurlijk ook liedjes waarvan je weet dat mensen die graag eens op een andere manier willen horen. In My Lonely Room bijvoorbeeld. Die was door Martha & The Vandellas als danslied opgenomen. Ik heb er zelf een ballad van gemaakt.”

Begeleid je jezelf op de piano op I Can’t Help Myself (Sugar Pie Honey Bunch)?
“Nee. Dat is Brian… God vergeve me; nu ben ik zijn naam kwijt. Een blinde, maar geweldige pianospeler. We probeerden de essentie van het verhaal naar voren te halen, ook in de melodie. Veel van mijn liedjes zijn als dansliedjes opgenomen, terwijl de essentie van de tekst totaal anders is. Ik schreef veel songs als ballad, maar de artiesten versnelden het tempo steeds in de studio. Nu hoor je het origineel.”

Is songschrijven een echt ambacht?
“Voor mij ging zingen altijd hand in hand met schrijven. Ik had gewoon direct een melodie bij de tekst. Het is een soort puzzel die moet leggen. Als je bijvoorbeeld schrijft over een onbeantwoorde liefde, dan moet je dit gevoel dicteren met een sombere melodie.”

Voor wie zou je nu nog een song willen schrijven?
“Er zijn zo veel goede artiesten, die ook kunnen schrijven. Ed Sheeran is top. Of Mikky Ekko, die Stay voor Rihanna schreef. Ik heb voor veel jonge artiesten respect. En er zijn er best veel die interesse hebben om met mij samen te werken. Dat ga ik binnenkort ook doen.”

Liefhebbers luisteren wellicht ook naar Pinguin Grooves!