Orgel Vreten o.a. naar Neushoorn, De Vorstin en Gigant

Op De Man En Zijn Machine (maart 2018) van Orgel Vreten worden de orgels bijgestaan door op het eerste gezicht onverwachte machines als vintage synthesizers en ritmecomputers. Elk nummer kent een verrassing: intergalactische melodielijnen worden afgewisseld met dansbare grooves.

Speelse prikkelende themas met spoken word en onverbiddelijk volume met melancholie. De ongekende live-energie waar Orgel Vreten zo bekend mee geworden is, spat van de plaat af. De man en zijn machine is een album waarop het plezier van het spelen centraal staat.

Want spelen, dat is wat Orgel Vreten weer wil doen. Na een periode van 5 jaar onafgebroken optreden op festivals, in clubs, op radio en tv en in theaters, stapt de band bewust even uit de spotlights om in alle rust te werken aan De man en zijn machine. De periode die volgt is er een van bezinning. Orgel Vreten moet terug naar de wortels, het Hammondorgelgevecht. Uitdagen, schreeuwen, incasseren, kortom: het samen spelen, het samenspel, dat is de basis van de band.

Natuurlijk op die machines: eikenhouten kisten uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw, die analoge trillingen rondslingeren via nog oudere luidsprekers. De spanning van het moment bepaalt de klank. Al spelend, zoekend, uitproberend, met vallen en opstaan. Samenwerkend of in strijd. De zaal drinkt bier, de lucht trilt. En er was geluid. Muziek, waar frequenties en amplitudes klanken worden die aan emoties raken. De sound op De man en zijn machine is wat dat betreft vooral een eerbetoon aan zichzelf.

LIVEDATA
21 december De Bosuil, Weert
22 december Neushoorn, Leeuwarden
23 december De Vorstin, Hilversum
04 januari W2, Den Bosch
05 januari De Boerderij, Zoetermeer
11 januari Gigant, Apeldoorn
12 januari Bibelot, Dordrecht

The Girl Who Cried Wolf brengt nieuw studioalbum A(R)MOR uit

The Girl Who Cried WolfDe Belgische doompop-band The Girl Who Cried Wolf brengt op 30 november zijn nieuwe studioalbum A(R)MOR uit. De teaser-track Ashes is nu te beluisteren.

A(R)MOR is het tweede studioalbum van de band en werd met Tim de Gieter opgenomen, die bekend staat om zijn samenwerkingen met Brutus, Amenra, Barst en FÄR. Het album heeft een duistere, hypnotiserende en melancholische sound, maar is ook rauw en zwaar. Sinds het in 2015 verschenen debuutalbum RUINS heeft de band hard aan zijn sound gewerkt. Stevige nummers, met invloeden van doommetal, indierock en trip-rock, maar wel met een popstructuur.

Begin 2018 bracht The Girl Who Cried Wolf nog een EP getiteld Three Beggars and a Thief uit, als opwarmer voor A(R)MOR. The Girl Who Cried Wolf haalt onder andere inspiratie uit bands als Portishead, Chelsea Wolfe, Esben and the Witch en Fever Ray.

De band bestaande uit Heleen Destuyver (zang/gitaar/toetsen), Samir Boureghda (gitaar/toetsen), Sofie Sweygers (cello/viool/toetsen), Michael-John Joosen (drums) en Casper Heystee (bass/synth), heeft de afgelopen vier jaar hard gewerkt aan een sterke live-reputatie. Dit zorgde ervoor dat The Girl Who Cried Wolf al support mocht verzorgen voor Blonde Redhead, Lee Ranaldo (Sonic Youth), Emma Ruth Rundle en Esben And The Witch.

LIVEDATA
02-11 W2, Den Bosch
28-11 Charlatan, Gent  /met FÄR en Monnik [Releaseshow] (BE)
30-11 Gainsbar, Kortrijk (BE)
01-12 Den Eglantier, Sint-Niklaas  /met Monnik (BE)
26-01 Altstadt, Eindhoven