Live Review: The Naked Sweat Drips @ Cul de Sac, Tilburg
2 februari 2017
Tekst Sven Veldhuizen
Donderdagavond wordt er heel wat grond verplaatst in het Brabantse Tilburg. Zo worden er even verderop trommelvliezen verbrijzeld door het metalgeweld van Kreator, Sepultura, Soilwork en Aborted in 013. Maar vanavond staan wij in Cul de Sac waar The Naked Sweat Drips de ploeg door het Cul-podium heen trekt.
“Wat wij maken? Psycho-Grunge!”, vertelt frontman Stefan Kollee. Een stijl die ik nog niet echt eerder heb gehoord. Maar al snel werd duidelijk waarom de band voor een genre als Psycho-Grunge heeft gekozen. De 6-koppige formatie, die het podium van Cul de Sac ineens doet krimpen, geeft ongegeneerd gas, maar weet dit op een eigentijdse manier te beteugelen.
De kroeg op de Korte Heuvel begint zachtjes aan vol te stromen. Op de plek waar ik eerst de band zag natafelen, wordt nu door een stel bezoekers gretig naar hun glas bier gegrepen. Een van de bandleden loopt nog snel even langs de bar met de vraag of de muziek geleidelijk uit mag, waarna hij zelf het podium betreedt.
Een redelijk rustige aftrap brengt een deel van het publiek dichter bij het podium. Al snel worden zij met de neus op de feiten gedrukt en zetten ze zich schrap tegen het geweld wat in de kuil van het café wordt geworpen. De psychedelische klanken worden kneiter hard benadrukt door het orgel dat achter op het podium staat te loeien. “Wij zijn The Naked Sweat Drips en bedankt dat jullie er allemaal zijn”, zegt de zanger koeltjes en verwijst naar hun backdrop waar hij niet alleen hun naam wil mee duiden, maar ook gelijk hun debuutalbum mee presenteert.
Het bedankje en de aankondiging bleek het enige koele aan het optreden. Want zoals de naam van hun debuutplaat Psycho Sister al doet vermoeden, is het een grote georganiseerde chaos op de planken. Het verliezen van de grip op de realiteit is wat het album duidelijk moet maken. Niet alleen de muziek laat dit goed naar voren komen, maar ook de frontman, die als Tasmanian Devil door het pand danst, spreekt tot de verbeelding. Psychedelisch? Psychopathisch!
Het onberekenbare en dynamische van de show laat je keer op keer verassen en over de opbouw van de set is duidelijk nagedacht. Zo laat de zanger mooi en op eigenwijze, ruimte over voor overgangen en intro’s door zich achter, naast of vóór het podium te ‘verstoppen’ voor band en publiek. Deze jonge honden spelen overtuigend en intens. Een geslaagde avond voor de band, Cul de Sac en het publiek.
LIVEDATA: 24/02 Paardcafe, Den Haag 09/03 Effenaar, Eindhoven 10/03 cafe de Speeltuin, Breda 07/04 Luxor Live, Arnhem 08/04 Het Spektakel, Asten