Triggerfinger wordt in 1998 opgericht en deze beste rock band van België bestaat nog steeds uit: Ruben Block (zang, gitaar), Paul van Bruystegem (basgitaar) en Mario Goossens (drums). Vorig jaar verscheen hun vijfde studioalbum getiteld Colossus en dat album klinkt als vanouds met veel afwisseling tussen de nummers. Ondertussen is het festivalseizoen weer begonnen en staat Triggerfinger ook weer op de line up voor Pinkpop. Voor hun optreden in de tent heb ik een gesprek met deze drie vriendelijke Vlaamse gasten.
Tekst Martien Koolen
Dit jaar bestaat Triggerfinger 20 jaar, proficiat, komt er nog een feestje of misschien een speciale plaat?
Ruben: “Je moet eerst verjaren en dan pas kun je een feest geven, ha ha, volgend jaar dus; alleen weten we nog niet wat we gaan doen om het te vieren.”
Twintig jaar is best lang, noem eens een paar hoogtepunten uit jullie carrière tot nu toe.
Ruben: “Alles is eigenlijk gewoon een hoogtepunt, zo lang je, je eigen ding kunt doen; muziek kan en mag maken op de manier die je zelf wil en kan maken, bedenken en opnemen, dat is toch een hoogtepunt. De kans hebben om jezelf te creëren en iets te creëren, dat is nog steeds heel fijn!”
Het voelt dus niet als een baan?
Mario: “nee, nee, nee, het is bizar dat je zoiets een baan kunt noemen, dus nee!”
En dieptepunten in jullie carrière?
Paul: “Net zoals het leven, er bestaat geen leven zonder hoogte en dieptepunten en die hoogte en dieptepunten zijn heel snel met de mantel der liefde bedekt, ha ha; alles wat je maar kunt bedenken is ook in die 20 jaar gebeurt!”
Dit is na 2005, 2010 en 2013 jullie vierde keer op Pinkpop? Weten jullie nog iets van die andere edities?
Mario: “De eerste keer was inderdaad in 2005, o.a. samen met Golden Earring, als ik mij dat goed herinner…het was volgens mij qua bezoekersaantallen ook een van de mindere edities van Pinkpop, toch?”
Ja, slechts 20,000 bezoekers, helaas…
Ruben: “Kijk, daar hebben dan een echt dieptepunt in onze carrière, ha ha ha…”
Hebben jullie trouwens een speciale festival set list?
Ruben: “Wel een beetje, eigenlijk, want je speelt niet zo lang op een festival, dus dan moet je wel iets aanpassen. We bepalen eigenlijk alle drie samen de set list; we proberen bepaalde dingen en na zoveel optredens denk je dan: dat kan nog beter, dus dan veranderen we ook iets, in overleg natuurlijk!”
Paul: “Het wordt wel bij elke plaat moeilijker, toch? Mario is daar goed in, de nummers zijn gelinieerd naar tempo, je moet een mooie flow in je set list proberen te krijgen. Dat is best wel een uitdaging om dat goed te doen.”
Mario: “Ik kijk/luister meestal gewoon naar de tempo’s van de nummers en dan hop, hop; de beste song als laatste, dat is sowieso belangrijk, ha ha….”
Hebben jullie zogenaamde ‘verplichte’ nummers?
Ruben: “Ja, je hebt altijd wel favoriete songs waarvan je voelt/weet dat je die moet spelen, want die doen het goed bij het publiek. Bij de Stones verwachten de mensen ook dat ze Satisfaction spelen; dus, allee, bij ons ook, he; maar het blijft moeilijk. Hoe meer platen dat je maakt hoe moeilijker het wordt om daar eer aan te doen. En als je dan maar een uur mag spelen – of zoals gisteren in London maar een half uur – dan is dat vaak te kort en problematisch. Sommige dingen in de show houden lang stand, zoals de drumsolo van Mario, maar niet alle nummers moeten eeuwig gespeeld worden. Een concert is meer dan een aaneenschakeling van hits, want wij hebben niet zo veel hits, ha ha….. Het concept is veel belangrijker, muziek spelen is niet per se van confettikanon naar confettikanon moment gaan of zo. Dat is ook leuk hoor, de Flaming Lips bijvoorbeeld hebben een orgastisch begin van hun concert, maar ja, er is meer in het leven dan hits; gelukkig, ha ha….”
Zijn hits voor jullie dan niet belangrijk?
Ruben: “Nee, helemaal niet. Muziek is belangrijk; neem bijvoorbeeld ons nummer My Baby’s Got A Gun, dat is eigenlijk gewoon een anti-hit. Daar kun je niets mee op de radio, niemand gaat dat nummer omarmen. Natuurlijk hebben we er niets op tegen om dat nummer op de radio te horen, maar dat is een ander verhaal! Live heeft My Baby’s Got A Gun wel gewoon een fantastisch leven en veel impact; mensen vinden het heel fijn om dat nummer te horen.”
Zijn er misschien nog nummers die jullie nog nooit live gespeeld hebben?
Mario: “Zeker, ja, er is dan nog geen tijd en plaats voor geweest. Je wilt mensen een gevarieerde set aanbieden en we kunnen het niet maken om bijvoorbeeld heel veel songs van het nieuwe album te spelen. Er moet een goede balans zijn tussen liedjes uit onze beginperiode en het heden.”
Colossal is alweer een jaar oud, zijn er al nieuwe songs en/of ideeën?
Ruben: “We zijn eigenlijk altijd wel een beetje aan nieuwe songs aan het werken en tijdens het toeren krijgen we ook wel vaker song ideeën. Maar als je een nieuwe plaat gaat maken, dan moet je daar ook echt de tijd voor nemen om die plaat zo goed mogelijk te maken.”
De reacties op Colossal waren positief?
Paul: “Iedereen wordt ouder en het verwachtingspatroon van sommige mensen is misschien te hoog. Sommige fans zijn misschien teleurgesteld in ‘Colossal’, want die zijn blijven houden van de plaat ervoor; ze zijn niet mee geëvolueerd.”
Ruben: “Mensen zeggen altijd: “maar jullie vorige plaat was beter…”.
Paul: “Pas als je een heel oeuvre hebt, zoals Led Zeppelin bijvoorbeeld, dan pas kun je ook favoriete albums benoemen; zover zijn wij dus nog lang niet, ha ha…”.
Wat is de grootste uitdaging voor Triggerfinger?
Ruben: “Platen maken; de beste plaat uit onze carrière maken; dat zal de geschiedenis dan moeten uitwijzen! Neem nou Lust For Life van Iggy Pop, toen dat album in 1977 uitkwam, vonden de media het maar niks en nu is het een rock klassieker, een cool album. Je drijfveer moet zijn: je zelf verrijken en mooie muziek maken, wat dat dan ook moge zijn.”
Hoe belangrijk zijn teksten voor jullie?
Ruben: “Euh, poeff, dat is moeilijk. Heel belangrijk en ook niet; uiteindelijk werken heel normale dingen soms wel en andere niet; het is een dubbeltje op zijn kant en het is vaak een hele dunne lijn. Hoe langer we bezig zijn als band, hoe belangrijker de teksten worden, ook al is dat alleen maar voor mijzelf. Uiteindelijk weet je nooit zeker of je tekst wel of geen lading heeft, maar het is belangrijk om een bepaald gevoel over te brengen via je teksten, dat is evident!”
Hebben jullie nog ambities?
Ruben: “Zeker en vast, dit blijven doen. Over de jaren is er niet veel veranderd in onze ambitie; we doen wat we graag doen en niet iedereen krijgt die kans. We zullen nooit een band worden die een plaat maakt alleen om nog een plaat te maken; dan kunnen we beter ophouden; het komt, of niet, ha ha…..”
Was de nieuwe platenmaatschappij Mascot een bewuste keuze?
Mario: “Eigenlijk wel, we waren op zoek naar een platenmaatschappij die meer internationaal georiënteerd is en een goede structuur heeft en dat was Mascot. Bovendien heeft Mascot een goed internationaal netwerk, maar of het ook echt een goede keuze is, dat moet nog blijken.”
Heren, dank voor uw tijd.
LIVEDATA 05/07 Rock Werchter, Werchter (BE) 13/07 Cactus Festival, Brugge (BE) 20/07 Rock Herk, Herk-De-Stad (BE) 02/08 Dicky Woodstock, Steenwijk 05/08 Ronquières Festival, Ronquières (BE) 07/08 Lokerse Feesten, Lokeren (BE) 10/08 Nirwana Tuinfeest, Lierop