Daughter – Stereo Mind Game (4AD/Beggars)
Het derde studioalbum van Daughter is typisch zo’n plaat die pas na meerdere draaibeurten goed binnenkomt. Maar dan heeft-ie je wel te pakken ook.
Daughter is dat internationale trio dat sinds 2010 aan de weg timmert. Met die prachtige ontstaansgeschiedenis. De Engelse bassiste/zangeres Elena Tonra, de Zwitserse gitarist Igor Haefeli en drummer Remi Aguilella ontmoetten elkaar op school in Londen. Op het Institute of Contemporary Music Performance. “Laten we een bandje beginnen”, moet een van de drie toen hebben geroepen.
Stereo Mind Game is een vrij optimistisch album geworden, vindt de band. Wanneer je het afzet tegen de twee voorgangers zit daar zeker wat in. Toch wordt het nergens overdreven vrolijk. Wel mooi en dat is een stuk belangrijker wanneer het om muziek gaat. Vol levenslust ook. Positief.
De folky indiepop/rock zit vol subtiliteiten die het beste tot je komen via een (goeie) koptelefoon. De subtiele vioolarrangementen in een veelvoud van de tracks vragen zelfs om een virtueel applaus. Ook omdat je goed hoort dat er veel tijd (zeven jaar) is genomen om het twaalf nummers tellende Stereo Mind Game tot volle wasdom te laten komen. Daarvoor werd een enorm aantal sessiemuzikanten opgetrommeld.
Stereo Mind Game is een openhartige plaat, met thema’s die de geregelde complexiteit van het dagelijkse leven prachtig vangen. Vol sprankeling en een zekere blijmoedigheid. Een plaat die voelt als Bevrijdingsdag. Pieter Visscher