Prog-rock, sympho hoe je het beestje ook wil noemen, Mew maakt een moderne variant op het genre dat in de jaren zeventig zijn gouden eeuw beleefde met bands als King Crimson en Genesis. Het woord retro lijkt op zijn plaats, ware het niet dat het Deense Mew met Satellites bewijst dat het genre alles behalve oud en sleets is. Door de ambitieuze opbouw van de songs, het gebruik van vier lettergrepige woorden die eindigen op ‘ion’ maar vooral door het hoge timbre van de stem van Jona Bjerre doet Satellites sterk aan de band Yes denken van voor Owner Of A Lonely Heart. Mew draait al een tijdje mee. De band had internationaal succes met ongrijpbare muziek, die hen links van Radiohead plaatste en rechts van Sigur Ros. Het voorlaatste album van Mew is alweer zes jaar oud. Dat er na zo’n tijd toch weer nieuw werk verschijnt, mag een verrassing heten. De nieuwe plaat, + – werd geproduceerd door Michael Beinhorn, een studioveteraan die eerder met zware jongens als Soundgarden, Red Hot Chili Peppers en Korn werkte.
