Wat weten we van de Japanse popscene? Niet veel toch? Je zou gehoord kunnen hebben van J-pop, een vederlicht genre dat wordt gedomineerd door Lolita’s met helium stemmetjes. Baby Metal is hier niet geheel onbekend. Drie minderjarige manga meisjes die hard rocken vallen wel op, maar meer dan een novelty act is het niet. De prog-rock band Bo Ningen heeft enige aanhang in Europa, maar daar houdt het wel mee op. Dat is jammer want er wordt best bijzondere muziek gemaakt in het land van de rijzende zon, muziek die ook voor westerse oren geschikt is. Enter The Fin. (met .). The Fin. maakt dromerige popmuziek met gelijke delen melodie en vernuft. De voertaal is Engels wat niet wil zeggen dat de teksten verstaanbaar zijn. Ons Japans is wat roestig dus veel meer vertellen dan dat de vier muzikanten nog vrij jong lijken, dat ze uit de stad Kobe-Shi komen en dat Night Time op hun tweede album staat, kunnen we niet. Hoeft ook niet, de muziek zegt genoeg.
