Lauryn Hill is geen makkelijk mens, niet voor zichzelf en niet voor anderen. Als lid van the Fugees leerde ze zelfs haters van hip hop houden. Toen het trio na twee albums implodeerde maakte Lauryn veel zo niet alles goed met haar soloalbum, The Miseducation of Lauryn Hill, een plaat die nog niets aan glans heeft ingeboet. Dat was in 1998. Vier jaar later volgde nog een live album, waarmee ze zelfs haar grootste fans op de proef stelde. En toen werd het stil. Lauryn trouwde met een van de zonen van Bob Marley en zorgde voor vijf erfgenamen. Muziek leek haar niet meer te interesseren en de muziekindustrie al helemaal niet. Er was even sprake van een reünie van the Fugees, maar dat plan is nooit veel verder gekomen dan een geflopte single. De laatste paar jaar treedt Lauryn weer regelmatig op, meestal komt ze veel te laat, speelt ze veel te kort en weigert ze haar hits te zingen. Kortom een speciaal geval, bulkend van het talent, maar mentaal niet in staat om het in goede banen te leiden. Lauryn is niet de eerste en enige getormenteerde artieste. Velen gingen haar voor en velen zullen er nog volgen. Een van haar illustere voorgangers is Nina Simone, die het bestond om een zaal te verlaten nog voordat ze een noot gespeeld had. Omdat het publiek haar niet aanstond. Over de legendarische Simone, een van de grootste Afro-Amerikaanse artiesten ooit verschijnt binnenkort op Netflix een nieuwe documentaire. Voor de soundtrack zijn een aantal eigentijdse r&b acts gevraagd waaronder John Legend, Leon Bridges en Lauryn Hill. Aanvankelijk zou Lauryn twee songs doen, maar ze raakte zo enthousiast dat ze er uiteindelijk zes inleverde en co-producer werd van de soundtrack. We kunnen alleen maar hopen dat dit het begin is van een echte comeback, want als je Lauryn’s versie hoort van Simone’s Feeling Good (inderdaad ook gedaan door Muse) dan weet je meteen hoe zeer we haar hebben gemist.
