Door minder leuke omstandigheden werd Bospop 2015 (de 35ste editie trouwens) voor mij een eendaags festival, maar de tweede dag was absoluut de moeite waard met als hoogtepunten Steven Wilson, Anathema, Europe, Thunder en Danko Jones. Vanwege het feit dat ik een aantal interviews op de rol had staan (Thunder, Danko Jones, Anathema, The London Souls en Gentle Storm) heb ik helaas niet alle bands volledig kunnen zien en beluisteren, maar hier is dan toch mijn verslag van een heerlijke (ondanks het niet zo beste weer) Bospopzondag in Weert.
Tekst Martien Koolen
The London Souls – Main Stage 13:00 – 14:00
Deze New Yorkse band bestond ‘eigenlijk’ uit drie bandleden, maar sinds 2012 bestaat The London Souls nog maar uit: Tash Neal (gitaar en zang) en Chris St.Hilaire (drums en zang). Kortgeleden verscheen hun tweede album Here Come The Girls en hun optreden op Bospop was hun eerste gig in Nederland. De muziek van The London Souls is een mix van classic rock, folk, blues, hip hop, rock en folk rock en herinnert soms aan Led Zeppelin, de Beatles en de Byrds. Gitarist Neal lijkt verdomd veel op Lenny Kravitz en ook zijn manier van gitaarspelen herinnert aan die rockgrootheid. The London Souls zet een lekkere, swingende set neer, met als hoogtepunt het nummer The Sound, en menigeen vroege bezoeker staat verbaasd te kijken hoe deze twee heren met hun volle, bluesy rockgeluid overtuigen. Het nummer Hercules van het nieuwe album lijkt nu al een live klassieker voor dit Big Apple duo te worden. Van deze heren gaan we ongetwijfeld meer horen!
Black Label Society – Main Stage 15:00 – 16:00
Het meest heavy, maar meteen ook het meest voorspelbare en enigszins ‘saaie’ optreden komt van Zakk Wylde en Co, oftewel Black Label Society. Het optreden begint met een Whole Lotta Sabbath audio track en dan bestormt Zakk, die er trouwens nog steeds niet uitziet (Catweazle is er niets bij), het podium en overvalt het publiek met supervette gitaarriffs, bonkende bashooks en beukende drums. Zakk soleert ook ontzettend veel en natuurlijk kan deze man gitaarspelen, maar hij overdrijft wel behoorlijk, want de solo’s zijn eigenlijk nogal veel van hetzelfde. Zakk’s solospot is echter helemaal overbodig en waarschijnlijk ook niet meer van deze tijd. Een gemiste kans voor Black Label Society, want eerder dit jaar in de Melkweg was het optreden veel en veel beter….
Danko Jones – Tent Stage 16:00 – 17:00
Het Canadese trio Danko Jones staat niet voor de eerste keer op Bospop en gelukkig weet DJ ook deze keer weer te overtuigen met een strakke, rauwe, vette en harde set. Vanaf de eerste minuut knalt het trio in een hoog tempo door de goed in het gehoor liggende rock songs heen en staat Danko borg voor een zeer dynamische en onderhoudende rock show, waarbij het dankbare publiek zeker aan zijn trekken komt. Nummers zoals First Date en Gonna Be A Fight Tonight zijn waarschijnlijk de hoogtepunten van de set, maar eigenlijk staan alle DJ nummers als een stevig huis en dus zal deze band zeker nog een keer op Bospop te bewonderen zijn, want Danko Jones is een echte rockentertainer die rock en roll ademt en leeft!
Europe – Main Stage 19:00 – 20:00
Het laatste album War Of Kings van de Zweedse rockers Europe is wat mij betreft een hoogtepunt in hun al lange carrière. Toch ontkomt de band er niet aan om ook nog enkele klassieke Europe nummers te spelen en dat kan natuurlijk perfect op een classic rock festival zoals Bospop. Dus vandaag krijgen we een mix van oude en nieuwe nummers en begint Europe met de titelsong van het nieuwe album, waarbij meteen duidelijk is dat Joey Tempest vocaal gezien nog steeds zijn mannetje staat. Hits zoals Superstitious, Carrie (wel erg zoet, maar ja..) en Rock The Night blijven goede songs die vooral uitnodigen tot meezingen. Nieuwe tracks zoals Second Day en Days Of Rock And Roll bevallen mij persoonlijk echter beter. John Norum’s gitaarspel is nog altijd meesterlijk en uiteindelijk krijgt het publiek dan toch waar velen naar “hunkerden”: The Final Countdown. Een uitstekend optreden van deze Zweedse rockers die met deze festival set list het publiek op maat heeft bediend.
Thunder – Tent Stage 20:00 – 21:00
Een optreden van het Engelse Thunder is altijd een feest en ook dit keer wist deze oer-Engelse rockband het Bospop publiek vol te overtuigen. Kortgeleden verscheen Thunder’s tiende studio album Wonderdays en volgens mijn bescheiden mening is dat hun beste plaat tot nu toe… De bruisende en dampende set werd geopend met de titelsong van dat nieuwe album en meteen stond de tent in vuur en vlam. Danny’s klassieke blues rock stem is zo herkenbaar en zo goed dat je als luisteraar meegezogen wordt in het Thunder “geweld”. Nieuwe nummers zoals Black Water en The Thing I Want werden afgewisseld met klassieke Thunder songs zoals Low Life In High Places (altijd een van de hoogtepunten), Back Street Symphony en Love Walked In. Een uur lang stond de tent in vuur en vlam en hoopten veel Bospoppers (inclusief ondergetekende) dat deze fantastische live band nog even zou door spelen, maar helaas na een uurtje (veel te kort dus) was het weer voorbij. Thunder rules!
Dream Theater – Main Stage 21:00 – 22:00
Ook Dream Theater staat niet voor de eerste keer op de Bospopaffiche, maar deze keer is de Amerikaanse prog metal band geen headliner. Dream Theater mag een uur lang zijn kunsten vertonen en doet dat met een ingekorte 30th anniversary set list; een ratjetoe van nummers van verschillende albums met als grootste verassing het nummer Afterlife van het debuutalbum uit 1989. Myung, Petrucci (die jarig was op 12 juli) en Rudess zijn natuurlijk topmuzikanten, maar helaas heeft zanger LaBrie weer eens een slechte dag, waardoor het melodieuze Bridges In The Sky (een van mijn favoriete DT nummers) en ook het snoeiharde As I Am van het super album Train Of Thought vocaal gezien bijna niet om aan te horen zijn, en dat doet mij als die-hard DT fan erg veel “pijn” (vooral aan de oren…). Verrassende nummers zijn wat mij betreft ook Burning My Soul (van het zwakste DT album Falling Into Infinity) en het vette, heftige Panic Attack van Octavarium. Van het laatste album wordt alleen het wat slappe Behind The Veil gespeeld, maar het beste nummer van deze dag is toch wel The Spirit Carries On van Metropolis PT.2. Opvallend is ook dat de heren van DT (perfecte muzikanten?) fouten kunnen maken; want de goede luisteraar (lees: Dream Theater freak, zoals ondergetekende) heeft zeker wel iets gemerkt bij het nummer Metropolis-Part 1 “The Miracle And The Sleeper”. Ik heb DT al heel vaak live gezien, maar dit was helaas toch wel een van de “saaiste” (ondanks het weergaloos musiceren) en ook rommeligste en onpersoonlijkste shows (ik mis Portnoy!!), die ik van deze heren gezien/gehoord heb. Dream Theater kan veel beter en dat zullen ze in de nabije toekomst wel weer gaan bewijzen, daar ben ik ook van overtuigd.
Anathema – Tent Stage 22:00 – 23:00
De laatste drie albums van deze progressieve rockband uit Liverpool waren super en waarschijnlijk vinden ze dat zelf ook, want deze avond werd er alleen maar materiaal gespeeld van We’re Here Because We’re Here, Weather Systems en Distant Satellites. Het magische optreden begon met het nummer Anathema en meteen was de toon gezet; het geluid was super, de lichtshow perfect en vooral de vocalen waren loepje zuiver en zeer emotioneel. Anathema speelt tegenwoordig op een zeer hoog niveau en het publiek geniet dan ook zichtbaar en hoorbaar van prachtige nummers zoals Untouchable Part 1 (kippenvelsong), Lightning Song, The Beginning And The End, Universal en The Last Song Part 3. De Cavanaghs zijn in topvorm en ook de stem van zangeres Lee Douglas is briljant en zorgt voor de nodige kippenvelmomenten. Wel jammer dat Anathema er na 50 minuten mee ophoudt en dat alleen om maar niets van het optreden van Wilson te hoeven missen…..
Steven Wilson – Main Stage 23:00 – 00:30
Twee jaar geleden was Wilson de laatste act in de tent en nu sluit hij Bospop 2015 op het hoofdpodium af. Een gewaagde keuze van de Bospoporganisatie, maar wat was dit een briljant optreden van Steven Wilson. Het geluid, de performance, de lichtshow, het buhnebeeld, alles klopte en was bijna perfect, zoniet briljant. Centraal in de setlist stond natuurlijk het laatste album Hand Cannot Erase, maar ook een paar andere solosongs van Wilson kwamen aan bod en zelfs Porcupine Tree fans kwamen aan hun trekken met Sleep Together (Fear Of A Blank Planet 2007) en Lazarus van het album Deadwing (2005). Wilson en band, met o.a. Dave Kilminster op gitaar openden met uitmuntende versies van First Regret, 3 Years Older (fantastisch) en de titelsong van het laatste album. Het geluid was perfect waardoor zelfs alle kleine subtiele muzikale karakteristieken te herkennen waren. Spetterende uitvoeringen van Routine en Home Invasion overtuigden ongeveer 7500 Bospoppers van de uitmuntende kwaliteit van het nieuwste album van muzikaal genie Wilson. Maar ook het iets oudere nummer Harmony Korine van het album Insurgentes (2008) kreeg veel applaus. Steven Wilson en band was echt een waardige afsluiter van een zeer geslaagde 35ste editie van het gezelligste festival van Nederland! Tot volgend jaar!