Live Review: Silent War @ Gebr. Nobel, Leiden
10 september 2015
Tekst Jeroen Bakker Foto’s Arend Jan Hermsen
Lang werd er naar uitgekeken maar de eerste officiële EP van Silent War is afgelopen week dan eindelijk gepresenteerd in een stampvolle en zwaar uitverkochte kleine zaal van Gebr. de Nobel te Leiden. Op allerlei manieren werd donderdagavond geprobeerd om op slinkse wijze het strenge deurbeleid te omzeilen. Het bleek al snel op niets uit te draaien met als resultaat tientallen teleurgestelde pechvogels die noodgedwongen op zoek moesten naar ander vertier in de Leidse binnenstad.
Zij die wel op tijd binnen waren werden welkom geheten door de sympathieke jongens van Blupaint, het viertal dat binnenkort uitgebreid aan bod komt tijdens de Poprondes in diverse steden. De stembandjes in het publiek kunnen met het opzwepende High maar ook met Save Me al even worden opgerekt. Het zijn twee van de fijne tracks die de oplettende luisteraar bij 3FM en/of Cortonville al eens voorbij hoorde komen. De catchy indiepop komt vooral live prima tot zijn recht en dat heeft alles te maken met het plezier dat er vanaf het podium wordt uitgestraald.
Toch staat vanavond alles in het teken van een ander viertal waarvan de naam valt af te lezen van een mega-grote banner die de gehele achterwand bedekt. Niets is aan het toeval overgelaten zo blijkt. De jongens van Silent War kijken elkaar nog eens aan met een zelfverzekerde blik, vastberaden om na eerdere optredens in gerenommeerde zalen als Paradiso en Melkweg ook Gebr. De Nobel van de eerste tot de laatste minuut bij de strot te grijpen. Fingers Crossed zingt zanger/gitarist Josha die kort voor aanvang van de show nog had aangegeven bang te zijn geweest voor een opkomende keelontsteking. Je moet er inderdaad niet aan denken. Stemproblemen op een dag als vandaag. Het publiek merkt er niets van. Hij slaat zich er professioneel door heen, overtuigend zelfs. Er is blijkbaar meer voor nodig om deze geoliede machine te stoppen. De vele optredens in het nog maar korte bestaan van de band, ze zijn nog niet eens twee jaar bij elkaar, werpt duidelijk zijn vruchten af.
Over de opbouw van een setlist is eveneens goed nagedacht. De troeven moet je nu eenmaal niet direkt op tafel gooien. Een kleine groep fans blijkt alle teksten zelfs al te kennen. De jonge gasten genieten er vanaf het podium zichtbaar van. Werkelijk niemand haalt het in zijn hoofd om stil te blijven staan bij het aanstekelijke Crawl dat in de ietwat gepolijste uitvoering van de EP al zeer geslaagd was maar vanavond voorzien van een scherp rockrandje nog beter tot zijn recht komt.
Soepele gitaarlicks, riffs en loopjes ondersteund door een solide ritmetandem van drums en bas, het gaat ze zichtbaar moeiteloos af. Komt daarbij nog een klein dozijn sterke composities waarvan er vier op de EP zijn terechtgekomen en je hebt een band die binnen niet al te afzienbare tijd klaar is voor het grotere werk. De drukte bij de merchandise zo kort na afloop van Gone With The Wind is veelzeggend. Silent War is nog lang niet uitgeraasd. Komt goed uit zo met Eurosonic in aantocht.