Folk en rock, de combinatie is allang niet meer uniek, maar zo bruisend en overtuigend als To Kill A King de genres mixt is op zijn zachtst gezegd opvallend. Natuurlijk zijn er overeenkomsten met Mumford & Co. Die zijn ook fan, net als de koningin van de neo folkies, Laura Marling. Het vijftal uit de Britse hoofdstad mist echter de blijde onbevangenheid, die de muziek van Marcus en zijn mannen zo licht te verteerbaar maakt. In plaats daarvan heeft To Kill A King een donkere ondertoon die ze delen met’denkbands’ als Elbow en The National. Funeral is overigens niet het eerste nummer dat we draaien van TKAK. Onze eerste kennismaking was eind vorig jaar met Howling van de debuut EP. Net als dat nummer heeft ook Funeral een epische opbouw en een bevredigende climax, de song daalt per draaibeurt dieper in. Dat geldt overigens voor het gros van de tracks op Cannibals With Cutlery (kannibalen met bestek), de eerste langspeler van de Britten. Dat plus de berichten uit Engeland dat TKAK live beter dan goed is -wat je kunt checken op Youtube- brengt ons tot de conclusie dat we er een bijzondere band bij hebben.
