Live Review: De Dijk @ Parkstad Limburg Theaters – Limburgzaal, Heerlen
30 september 2016
Teks & Foto’s Martien Koolen
Twee jaar geleden verscheen het zeventiende studio album van De Dijk getiteld Allemansplein met daarop de ‘hit’ Alles Komt Goed met Thomas Acda. Vanavond staat de achtkoppige beste Nederlandstalige band weer eens in de mooiste pop zaal (De Limburgzaal van de Parkstad Limburg Theaters in Heerlen) van Holland.
Elke keer als ik de Dijk weer zie en hoor krijg ik een goed gevoel van binnen en elke show van Huub van der Lubbe en Co, is altijd weer een genot en een muziekfeest pur sang. Natuurlijk staan ‘klassiekers’ zoals Binnen Zonder Kloppen, Ik Kan Het Niet Alleen, Niemand In De Stad, Als Ze Er Niet Is en Als Het Golft weer op het programma van vanavond, maar deze heerlijke nummers gaan eigenlijk nooit vervelen.
Natuurlijk zijn de liveversies van deze overbekende nummers ook nog eens beter dan de studioversies, want Antonie Broek (drums), Nico Arzbach (gitaar), Hans van der Lubbe (basgitaar), Pim Kops (toetsen) en de blazers Roland Brunt (saxofoon) en Peter van Soest (trompet) improviseren er lekker op los. Vooral de ‘nieuwe’ aanwinst van De Dijk, gitarist Jelle Broek is een verrijking, zijn meesterlijk gitaarsolo’s bieden de sound een grote toegevoegde waarde. Zanger, dichter en tekstschrijver Huub van der Lubbe is ook weer in topvorm en vertolkt zijn teksten op de zo bekende, typische van der Lubbe manier.
Natuurlijk speelt de band ook nummers van het laatste album zoals Mensen Zijn Mensen, Schedel En Knekels en het inmiddels ook bekende Allemansplein (wat het nooit was).
Huub van der Lubbe praat de nummers zoals altijd op een ‘kritische’ doch humoristische (de vrouw met de ‘boodschappentas’ wordt even op de korrel genomen) wijze aan elkaar en het publiek wordt naarmate de avond vordert (heeft hopelijk niet alleen met de consumptie van bier te maken…) steeds enthousiaster en meegaander.
Hoogtepunten van deze ‘romantische’, bruisende avond zijn toch wel Niemand In De Stad, Dansen Op De Vulkaan, Wakker In Een Vreemde Wereld (van der Lubbe bekritiseert hier nog even het mobiele telefoontijdperk) en Ik Kan Het Niet Alleen. In de toegiften zitten ook nog een paar Dijk pareltjes zoals Hou Me Vast, Groot Hart (prachtig), Mooier Dan Een Vrouw (romantiek pur sang) en de show eindigt na een dikke twee uur met het zeer toepasselijke Mag Het Licht Uit?
Het was weer een heerlijk avondje, De Dijk blijft een band van formaat en dus was het weer een verbluffend concert en daaro kan ik alleen nog maar zeggen: tot volgend jaar in de Limburg Zaal.
