5 jaar in de maak, album 3 van Bon Iver, maar als er dit jaar één album verschenen is dat het wachten waard was, is het wel 22, A Million. Knap is dat de band (of eigenlijk main man Justin Vernon) zich zelf opnieuw heeft uitgevonden, zonder dat hij zijn oude fans van zich heeft vervreemd. Je zou kunnen zeggen dat Vernon zijn fans heeft opgevoed en voorbereid op zijn nieuwe album. Debuteerde Bon Iver in 2008 met een organisch album, vol akoestische luisterliedjes, die aan waarde wonnen door de context waarin het album tot stand was gekomen. In zelf gekozen isolatie in een oerbos ergens in de VS. Als er al een genreaanduiding toepasselijk was voor het persoonlijke en indringende album dan was dat folk. Album twee was heavier, elektrischer maar week verder niet heel erg af van het debuut. Album drie is elektronisch, duidelijk een product van de studio. Fans waren echter voorbereid op de verandering. Na zijn samenwerking met James Blake en vooral met Kanye West was al duidelijk dat Bon Iver/Justin Vernon de laptop als instrument had ontdekt en de mixtafel. De enige bossen waarop Vernon uitkeek tijdens de opnamen van 22 A Million waren bossen kabels. Toch zijn For Emma, Forever Ago en 22 A Million duidelijk het werk van de zelfde maker, een waarvan we nu zeker weten dat hij een van de belangrijkste muziekmakers is van dit tijdsbestek.
